PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xa65d...f3e9Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (220)
"เธอ คิด ว่า มัน ร้อง เพลง ได้ ไหม"
ร้องเพลงในสายฝน
"เธอ เดา ได้ ไหม ว่า ใคร คือ เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ เรา?"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"อยู่ มา วัน หนึ่ง เจ้า วัว ชื่อ กาอูรี่ ได้ ถาม บีม่า ว่า “ทำไม เจ้า ดู โศก เศร้า จัง เลย”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"บีม่า ตอบ ว่า “ข้า ตื่น ตอน เช้า ไม่ ไหว และ รามูก็ ตะโกน ต่อว่า ข้า ทุก วัน เจ้า ช่วย ปลุก ข้า ให้ ตื่น ทุก เช้า ได้ ไหม”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"แล้ว เธอ ก็ จำ ได้ ว่า วัน นี้ มี งาน เทศกาล"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ บอก ว่า น้อง แก่นแก้ว เหลือหลาย เหมือน พวก เธอไง"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ชูวส์... อย่า บอก ใคร นะ ว่า ฉัน แอบ อยู่ ตรง นี้ 1 … 2 … 3 จ๊ะเอ๋!"
เจ้าแมวสะอาด
"ช่วย บอก ซันจู ให้ หน่อย นะ ว่า เสือ มา จาก ตระกูล แมว เรา มี กรงเล็บ ที่ แหลม คม"
เจ้าแมวสะอาด
"หาง พูด ได้! เธอ รู้ ไหม ว่า สัตว์ และ นก ใช้ หาง ใน การ บอก อะไร เรา บาง อย่าง"
เจ้าแมวสะอาด
"บ่อย ครั้ง ที่ เรา พูด ว่า “สะอาด เหมือน แมว” เพราะว่า แมว ไม่ ชอบ น้ำ"
เจ้าแมวสะอาด
"มา วัน หนึ่ง โกลูเอ่ย ชวน ว่า “วัน นี้ เรา มา เล่น เกม ใหม่ กัน เถอะ”"
เวลาเล่นสนุก
"“ว้า ว!” โกลูหัวเราะ แล้ว ก็ บอก ว่า “ที นี่ ตาขอ ง ฉัน บ้าง ล่ะ เธอ นั่ง ลง"
เวลาเล่นสนุก
"ไซ มัว กับ คำ ฮัก มา เห็น เข้า จึง ถาม ว่า “พวก เธอ รำ สวย จัง เลย เรา ขอ รำ ด้วย ได้ ไหม”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"คำ เพ็ง ตอบ ว่า “ได้ สิ! เริ่ม จาก หงาย มือขึ้น แล้ว จีบ นะ""
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"คำ เพ็ง ตอบ ว่า “มี สิ นี่ คือ ท่า ตั้ง วง กลาง ทำ ตาม ฉัน นะ”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"- สมาชิก ของ เผ่า ที่ เรียก ว่า อิรูลัสสามารถ บอก ชื่อ ของ งู เพียง แค่ เห็น รอย ที่ มัน เลื้อย บน พื้น"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
"ไม่ ว่า ตัว เล็ก หรือ ใหญ่ พวก มัน บิน ได้ เหมือน กัน"
ผีเสื้อกับนกเงือก
"* อา ม้า แปล ว่า แม่"
พบกันเป็นครั้งแรก
"* ได แปล ว่า พี่ ชาย"
พบกันเป็นครั้งแรก
"* นา นี่ แปล ว่า เด็กหญิง ตัว น้อย ใน ภาษา เนปาลี"
พบกันเป็นครั้งแรก
"วัน หนึ่ง นู นู ได้ยิน ประกาศ ว่า จะ มี การ จัด งาน แข่ง จักรยาน เสือ ภูเขา สำหรับ ลูก หมี"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"แต่ นอกจาก นู นู แล้ว ไม่ มี ลูก หมี ผู้หญิง ตัว อื่น เข้า ร่วม เลย นูนูจึง ไม่ แน่ใจ ว่า ตัว เอง ควร ลง แข่ง หรือ ไม่"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"หลังจาก นั้น นู นู ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง ชนะ การ แข่งขัน ให้ ได้ เธอ จึง ฝึก ซ้อม หนัก ขึ้น"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"โธ่ ใคร อยู่ ข้าง ในเนี่ย บี น่า คิด หวัง ว่า จะ ไม่ ใช่ เทียร่านะ เทียร่าอาบ น้ำ นาน เสมอ เลย น่ะสิ"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!
"เอา น่า! วิ่ง เร็ว! บี น่า มั่นใจ ว่า เธอ ต้อง ไป โรงเรียน ทัน แน่"
แย่เเล้ว!
"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!
"ดู สิ ดู สิ ทำได้ มี นา กับ สิง หา ดีใจ แต่ มี นา ว่า ขาด อะไร"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"ลูก นก คิด ว่า ถ้า เธอ ส่งเสียง ร้อง ดัง ดัง แม่น ก จะ ได้ยิน เสียง ของ เธอ "จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ!""
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"จืด เริ่ม ปลอบ ใจ เจ้า ตึก บอก ว่า ไม่ มี ใคร รังแก อีก ต่อ ไป เจ้า ตึก เริ่ม ผ่อนคลาย ชาว บ้าน เริ่ม สบาย ใจ ขึ้น"
จืดกับเจ้าตึก
"จืด นอน หลับตา ปี๋ หู ได้ยิน เสียง หวีด หวิว อยู่ ข้าง นอก “จอบ เสียง อะไรน่ะ” จืด เสียง สั่น “เสียง พายุน่ะ” จอบ งัวเงีย ตอบ “มีเสียง กึก กึก ที่ หน้าต่าง” จืด กังวล ว่า สัตว์ ประหลาด จะ เข้า มา “เสียง กิ่ง ไม้” จอบ ตอบ อีก “สี แสง เขียว เขียว ด้วย นะ จอบ” แต่ จอบ หลับ ไป แล้ว"
แสงปริศนา
"แล้ว ถ้า พี่ ไม่ ได้ กลับ ไป เรียน ล่ะ หมายความ ว่า ผม จะ ไม่ ได้ ไป โรงเรียน ด้วย เห รอ ผม อยาก ไป นะ แต่ ผม กลัว จัง"
ผมกลัว
"หมี น้อย วาด รูป ปู กระต่าย ก็ วาด รูป ปู จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป หอย กระต่าย ก็ วาด รูป หอย จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"จิ้งจอก รู้ แล้ว ว่า จะ วาด อะไร"
จิ้งจอกน้อย
"กิ้งก่า น้อย มีค วาม สุข มาก ตอน นี้ มัน รู้ แล้ว ว่า ตัว เอง พิเศษ อย่างไร"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ฉัน ลอง คุย กับ พวก เขา ดู ดี ไหม นะ ว่า แล้ว พระ จันทร์ ก็ ค่อย ค่อย เคลื่อนที่ เข้าหา กลุ่ม ดวง ดาว"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ตอน นั้น เอง ดวง จันทร์ ได้ยิน เสียง ดัง มา จาก ข้าง หลัง "บน ตัว นาย คือ รูป อะไรน่ะ" ดวง จันทร์ หัน กลับ ไป จึง เห็น ว่า เหล่า ดวง ดาว กำลัง จ้อง มอง มา"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"พวก ดวง ดาว พา กัน หัวเราะ คิกคัก ตอบ ว่า "พวก เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อยู่ นี่""
ดวงจันทร์ขี้อาย
""ไม่ นะ ฉัน ว่า มัน คือ รูป พวก เรา" ดวง ดาว อีก ดวง บอก "แต่ ฉัน ว่า มัน เหมือน กระต่าย นะ" ดาว ดวง ที่ สาม พูด แทรก "ดวง จันทร์ บอก เรา หน่อย เถอะ นาย วาด รูป อะไร""
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ดวง จันทร์ ยิ้มแฉ่ง ตอบ ว่า "ฉัน ก็ ไม่ รู้ เหมือน กัน ว่า ตัว เอง วาด อะไร ลง ไป" ทั้งหมด หัวเราะ ขึ้น พร้อม กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
""เอา แบบ นี้ ไหม พวก เรา ดวง ดาว จะ รวม กลุ่ม กัน เป็น รูป ต่าง ต่าง แล้ว ให้ นาย ทาย ว่า คือ รูป อะไร" ดาว ดวง หนึ่ง เสนอ"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เช้า วัน หนึ่ง อัญชัน เลือก ไม่ ได้ ว่า จะ สวม ถุง เท้า คู่ ไหน ดี จึง หลับตา สุ่ม หยิบ มา หนึ่ง คู่ ปรากฏ ว่าเป็น ถุง เท้า รูป หูกระต่าย ของ พี่เลี้ยง "น่า อาย จัง" อัญชัน คิด "หวัง ว่า จะ ไม่ มี ใคร สังเกต เห็น นะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"นักเรียน เริ่ม ช่วย กัน คิด หัวข้อ ทันที "ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ว่า ทำไม เรา ไม่ ควร ใส่ ชุด นักเรียน" นักเรียน คน หนึ่ง พูด ส่วน อีก คน บอก ว่า "ส่วน ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ทำไม เรา ควร ต้อง ดื่ม นม ช็อกโกแลต ทุก วัน""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ครู สม ศรี ยิ้ม และ เห็น ด้วย เพราะ เมื่อ การบ้าน น้อย ลง ก็ อาจ หมาย ถึง เธอ ได้ แก้ งาน น้อย ลง เช่น กัน แต่ อัญชัน อยาก ทำ หัวข้อ ที่ ตัว เอง สนใจ มาก กว่า นี้ ครู สม ศรี จึง เตือน ว่า การ เป็น ผู้ ผลิต สื่อ ที่ ดี ก็ เหมือน การ เป็น ผู้ เขียน รายงาน ที่ ดี อัญชัน ต้องหา ประเด็น หลัก และ ราย ละเอียด อื่น อื่น มาส นับ ส นุ น ประเด็น นั้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"สัก พัก สงกรานต์ เพื่อน ของ อัญชัน ก็ เดิน มา นั่ง ข้าง ข้าง อัญชัน เลย ถาม ว่า "เธอ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร เห รอ" "ฉัน อยาก ให้ นักเรียน ทุก คน มี คอมพิวเตอร์ เป็น ของ ตัว เองน่ะ" สงกรานต์ ตอบ อย่าง กระตือรือร้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"บ่าย วัน นั้น ครู สม ศรี สังเกต เห็น ว่า อัญชัน ดู กังวล "หนู ต้อง จัดการ อะไร อีก หลาย อย่าง เลย ค่ะ" อัญชัน พูด "หนู ต้อง วาง แผน ถ่าย ทำ แต่ละ ฉาก ต้อง ยืม มือ ถือ ของ แม่ มา ถ่าย วิดีโอ" "หนู ต้อง ใช้ มือ ถือ นั้น ตัด ต่อ วิดีโอ ด้วย นะ" ครู สม ศรี พูด เสริม "ตัด ต่อ! เรื่อง นี้ หนู ก็ ยัง ไม่ ได้คิด เหมือน กัน แถม หนู ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เลย ค่ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วิดีโอ ของ อัญชัน ทำให้ เห็น ว่า การ เชิญ ครู นักเรียน และ คนใน ละแวก มา กิน ข้าว ด้วย กัน จะ ช่วย ทำให้ ชุมชน เข้มแข็ง และ มีค วาม สุข สนุกสนาน มาก ขึ้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ
"ดารา เล่า ว่า คุณ ปู่ สอน เขา เอา กระดาษ เชือก และ กรรไกร มา ทำ ว่าว"
แสงเล็กๆ
"ธิดา เห็น ว่า พระ อาทิตย์ กำลัง จะ ตก "มืด แบบ นี้ เรา จะ หา ว่าว ยังไง ที่ นี่ ไม่ มี แสงสว่าง เหมือน ใน เมือง" "เรา อาจ ไม่ มี ไฟ เหมือน ใน เมือง แต่ ที่ นี่ ก็ มี ไฟ แบบ อื่น นะ" ดารา ตอบ"
แสงเล็กๆ
"นก น้อย สี เหลือง บิน ไป หาน ก หัวขวาน และ พูด ว่า "นก หัวขวาน ดู สิ ว่า ฉัน สวย งาม แค่ ไหน""
นกหลากสี
""ไม่ ไม่ นะ ฉัน ว่า ฉัน สวย กว่า เธอ" นก หัวขวาน เถียง"
นกหลากสี
"เธอ คิด ว่า "สี ม่วง นี่ เข้า กับ ฉัน ดี จัง""
นกหลากสี
"เจ้า กบช อบ มอง ดู ดาว มัน อยาก กระโดด เด้ง ดึ๋ง ขึ้น ไป จับ ดาว เหล่า นั้น มี อยู่ คืน หนึ่ง มัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง จับ ดวง ดาว ให้ ได้"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"เจ้า กบ มอง เห็น ต้น มะพร้าว สูง ชะลูด ต้น หนึ่ง อยู่ ใกล้ ใกล้ เจ้า กบ จึง คิด ว่า ฮ้า... ใช่ แล้ว... คราว นี้ ต้อง เอื้อม จับ ดวง ดาว ได้ แน่ แน่"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"เจ้า กบ เอา มือ ทาบ อก แล้ว บอก ตัว เอง ว่า "ฉัน ไม่ กลัว สัก หน่อย ฉัน ทำได้ แน่นอน!""
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"ยิ่ง เจ้า กบ เข้า ใกล้ บ่อ น้ำ มาก เท่า ไหร่ มัน ก็ รู้สึก ว่า ดวง ดา ยิ่ง เข้า ใกล้ ตัว มัน มาก เท่านั้น"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่?"
ออกไปทำสวน
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่? เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มัน มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด ส่วน หนึ่ง สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ : - สำรวจ เรื่องราว อย่าง สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตน เอง หาก กำลัง โชว์ นิทาน ให้ เด็ก เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ ภาพประกอบ หนึ่ง หรือ สอง ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก ไป กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป - ใช้ ธีมที่ สำรวจ ใน เรื่อง เพื่อ เริ่ม การ สนทนา ตัวอย่าง เช่น ใน เรื่อง นี้ คุณ สามารถ ถาม เด็ก เด็ก ว่า พวก เขา ทำ อะไร ใน วัน เกิด หรือ แม้แต่ ช่วย งาน ที่ บ้าน อย่างไร - กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา"
งานเลี้ยงวันเกิด
"ชาว บ้าน ต่าง เอ็นดู เจ้า นก สี รุ้ง ตัว นี้ แถม ยัง ตั้ง ชื่อ ให้ ว่า "โฉมงาม" เจ้า นก น้อย ก็ ชอบ พวก ชาว บ้าน เช่น กัน นก ตัว นี้ มัก ช่วย หา ฟืน ให้ ชาว บ้าน และ คอย เล่น กับ เด็ก เด็ก"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม กังวล ว่า จะ ไม่ มี ใคร รัก เขา อีก เพราะ สี รุ้ง ของ ขน นั้น ถูก เปลว ไฟ ทำลาย ไป หมด"
นกผู้กล้า
"ยิ่ง ไป กว่า นั้น เจ้า นก น้อย ยัง ได้ชื่อ ใหม่ ตอน นี้ ใคร ใคร ก็ เรียก เขา ว่า "กล้า หาญ"!"
นกผู้กล้า
"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ขณะ รับประทาน อาหาร เช้า เธอ จะ ถาม ว่า “ทำไม ดาว ถึง ตก มา จาก ท้อง ฟ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"และ ตอน อาหาร กลางวัน เธอ สงสัย ว่า “ทำไม ก้อน เมฆ ถึง มี สี เทา”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"ฉัน คอย ดูแล คุณ แม่ ที่ บ้าน เอา น้ำ ให้ ดื่ม ปิด ผ้า ม่าน ปิด ไฟ ห้อง นอน และ บอก คุณ แม่ ว่า ไม่ ต้อง อ่าน นิทาน ให้ ฉัน ฟัง ก่อน นอน เพราะ เห็น คุณ แม่ เหนื่อย"
อะชีล่า
"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า
"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"ฉัน เล่า ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง สาว แล้ว ว่า อะชีล่า เพื่อน เพื่อน พูด ว่า" อะชีล่า เห รอ ชื่อ เพราะ จัง""
อะชีล่า
"เมื่อ ฉัน ไป โรงเรียน ใน วัน รุ่ง ขึ้น ทุก คน ถาม ถึง น้อง สาว ของ ฉัน ฉัน ร้องไห้ และ บอก พวก เขา ว่า ฉัน ได้ น้อง ชาย ไม่ ใช่ น้อง สาว ฉัน บอก คุณ ครู ว่า ฉัน ไม่ รัก น้อง ชาย เลย"
อะชีล่า
"แต่ ไอ ร่า บอก ว่า" เขา จะ กอด เธอ แน่ มายา แต่ ต้อง รอ ให้ น้อง ชาย เธอ โตก ว่า นี้ ก่อน จ้ะ""
อะชีล่า
"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า
"ใน มุม มอง ของ เรา เรา เห็น ว่า หนังสือ เด็ก เต็ม ไป ด้วย จินตนาการ ความ รู้ ข้อมูล และ สิ่ง นันทนาการ ที่ ช่วย ให้ เด็ก เด็ก สร้าง นิสัย ใน การ อ่าน เมื่อ เด็ก เด็ก รัก การ อ่าน แล้ว พวก เขา จะ กลาย เป็น นักเรียน ศิลปิน และ นัก เขียน ที่ ดี จาก แนว คิด นี้ Rato Bangala Kitab (RBK) จึง มุ่ง มั่น ที่ จะ มอบ หนังสือ ที่ เขียน เป็น ภาษา เนปาลและ ภาษา อังกฤษ คุณภาพ ดี ให้ แก่ เด็ก เด็ก โดย หวัง ว่า พวก เขา จะ กลาย เป็น คน รัก หนังสือ ไป ตลอด ชีวิต"
อะชีล่า
"เขา หยิบ ผ้าใบ วาด รูป แปรง ทาสี ที่ เก็บ ไว้ และ จาน สี ที่ มี หลากหลาย สี เขา ตั้งใจ ว่า จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม!"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ตัว ต่อ ไป คือ เสือ ผู้ ที่ ลือ กัน ว่า น่า กลัว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เพื่อน เพื่อน สัตว์ เริ่ม มา รวม กัน ที ละ ตัว ที่ บ้าน ของ โน อาห์เพราะพวก เขา ได้ยิน ว่า ภาพ วาด ที่ สวย งาม ใกล้ จะ เสร็จ แล้ว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า
"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"พอ ลา ร่า กลับ ถึง บ้าน เธอ นับ เงิน แต่ ก็ พบ ว่า เธอ เก็บ เงิน ได้ เพียง 2, 50 0 บ า ท พ่อ ของ เธอ จึง พยายาม ให้ กำลังใจ" มัน เป็นความ ผิด ของ หัว แรดิชน่ะ" พ่อ กล่าว พร้อม รอย ยิ้ม" เขา ว่า กัน ว่า หัว แร ดิชขาย ได้ ราคา ถูก ที่สุด ใน บรรดา ผัก ทุก ชนิด แล้ว""
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"ไม่ ว่า อะไร ก็ เป็น ไป ได้ เสมอ"
เรื่องของลาร่า
"ไข้หวัด เกิด มา จาก อนุภาค เล็ก เล็ก ที่ เรียก ว่า ไวรัส พวก มัน ลอย ไป ทั่ว ใน อากาศ ที่ เรา หายใจ เข้าไป"
สูดน้ำมูก
"3. ผึ้ง จดจำ ใบหน้า ได้ แบบ เดียว กับ มนุษย์ เบื้องต้น ใบหน้า แต่ละ ส่วน จะ ถูก แยก ออก จาก กัน ก่อน จะ นำ มา ผสาน เพื่อ สร้าง เป็น รูป สมบูรณ์ ทั้ง ใบหน้า ใน ภายหลัง จำ ไว้ ว่า อย่า ทำให้ ผึ้ง โกรธ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"2. ลอง ทำ เสียง หึ่ง หึ่ง เหมือน ผึ้ง... กระพือปีก แล้ว ดู สิ ว่า คุณ ได้ยิน เสียง หึ่ง หึ่ง หรือ เปล่า"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"3. รังผึ้ง ซึ่ง เป็นบ้า นข อง ผึ้ง ได้ชื่อ ว่าเป็น ผล งาน ชิ้นเอก ด้าน วิศวกรรม คิด ว่า เพราะ อะไร? ลอง วาด รูป หก เหลี่ยม สวย สวย แบบ เดียว กับ ใน รังผึ้ง หรือ ทำ โม เด ลโด ยใช้กล่อง ธรรมดา ธรรมดา บางที อาจ เดา คำ ตอบ ได้!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"4. ลอง พยายาม ดม กลิ่น ดอกไม้ ชนิด ต่าง ต่าง อาจ นึกออก ว่า น้ำผึ้ง จาก น้ำ หวาน ดอกไม้ ชนิด ต่าง ต่าง รสชาติ แตก ต่าง กัน ได้ อย่างไร"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"ว่าไงนะ? ฉัน พูด ว่า " ไม้ สี ฟัน? " ใช่ ไหม? ไม่ ผิด หรอก"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"จาก หัว ฉีด ด้าน ล่าง ภาชนะ ใบ ที่ ว่า นี้ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ถูก บรรจุ เข้าไป ใน แต่ละ หลอด ระหว่าง เคลื่อน ไป ตาม สายพาน ลำเลียง แต่ละ หลอด จะ ไม่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จน เต็ม แต่ จะ เว้น ไว้ ประมาณ ครึ่ง นิ้ว เพื่อให้ ปิด ได้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ผู้คน ใน อินเดีย จำนวน ไม่ น้อย ใช้ ดา ทุน ซึ่ง เป็น กิ่ง สะเดา หรือ ต้น บาบูล แทน แปรง ที่ ทำ จาก โรงงาน ดา ทุน ช่วย ให้ ฟัน และ เหงือก มี สุขภาพ ดี แต่ คุณ รู้ ไหม ว่า อะไร คือ แปรง ที่ ดี ที่สุด ใน โลก?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ทันตแพทย์ ว่า นิ้ว ของ คุณ นั่นแหละ! มันดี มาก มาก สำหรับ ฟัน และ เหงือก"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
""เอา ล่ะ ทีนี้ ขอ ฟัง เจ้า ร้องเพลง นี้ หน่อย"นก กาเหว่า ร้อง"กา - เห ว่า กา - เห ว่า...""
อีกาใจกว้าง
"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
""เจ้า เรียน รู้ การ เต้น ไม่ ได้ หรอก! "นกยูง ว่า แล้ว บิน หนี ไป"
อีกาใจกว้าง
"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ปลา ปากแตร เปลี่ยน สี เพื่อ หยั่ง สถานการณ์ และ เพื่อให้ กลมกลืน กับ ฝูง ปลา ขึ้ตัง เบ็ด เหลือง แต่ คุณ จำ มัน ได้ ไม่ ยาก หรอก ว่า ไหม?"
ดำน้ำ!
"ดี ว่า เรา รักษา ระยะ ห่าง เพื่อให้ ปลอดภัย จาก ปลา สิงโต เงี่ยง บน หลัง ของ มัน มี พิษ ร้ายแรง ทีเดียว!"
ดำน้ำ!
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ลุง เต่า เดิน ต้วมเตี้ยม บอก เด็ก เด็ก ว่า รอ เดี๋ยว รอ เดี๋ยว เรา มา เดิน เล่น กัน ช้า ช้า ลมทะเล กระซิบ มา พอ ถึง เวลา น้ำ จะ ขึ้น มา เอง"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"“เรา ลอง กิน ข้าว ไหม้ กัน ไหม?” โดด ง พูด ติดตลก เมื่อ เห็น ว่า บอ ดัง เสียใจ “ไม่ นะ คะ พ่อ! มัน กิน ไม่ ได้ ค่ะ” บอ ดัง หัวเราะ “อย่า เสียใจ ไป เลย บอ ดัง พรุ่งนี้ หนู จะ ได้ ลอง หุง ข้าว อีก ครั้ง” โดด ง พูด “หนู จะ ทำให้ ดี ค่ะ พ่อ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"คิมิต้องเต รี ยม อุปกรณ์ ของ เธอ ก่อน แม่ เคย สอน ว่า ให้ เก็บ ก้อน หิน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง ก้อน หิน ใช้ เปิด ฝา หอย กาบ ได้"
เราจับมือกัน
"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน
"คิมิชอบ ปลาหมึก นะ แต่ แม่ ไม่ เคย บอก ว่า หนวด ปลาหมึก เหมือน เชือก นี่ นา"
เราจับมือกัน
"เพื่อน เพื่อน ต้อง คิด ว่า เธอ หาย ไป แน่ แน่"
เราจับมือกัน
"ทันใด นั้น เอง คิมิรู้สึก ว่า มี บาง อย่าง โดน ตัว เธอ"
เราจับมือกัน
"คิมิดิ้น ไป มา เธอ คิด ว่า ฉลาม จับ เธอ ได้ แล้ว"
เราจับมือกัน
"“ก็ จริง นะ นาย ไม่ รู้ เห รอ ว่า เรา ไป จาก บึง นี้ ไม่ ได้?” กบ ตัว อื่น หัวเราะ และ พวก เขา ก็ กระโดด จาก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“นาย คิด ว่า ฉัน ยอด เยี่ยม งั้น เห รอ?” พร อม ถาม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ก็ ใช่ น่ะสิ! ไม่ มี ใคร คิด ว่า จะ ไป ที่ นั่น เลย นะ” เรสยิ้ม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"เสียง นั้น ดัง ขึ้น เรื่อย เรื่อย และ มีเสียง พูด ขึ้น ว่า “สวัสดี จ้ะ กบ น้อย ฉัน คือ มา ดามแฟม ทำไม ถึง ร้องไห้ ล่ะ จ๊ะ?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม พูด ว่า “ขอบคุณ ครับ มา ดาม! ผม ไม่ รู้สึก ว่า อยาก จะ ร้องไห้ แล้ว ไม่ เคย มี ใคร กอด ผม แน่น ขนาด นี้ มา ก่อน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"เธอ รู้ ว่า จะ สร้าง หลอด ไฟ ที่ ใช้ พลังงาน แสงอาทิตย์ ได้ อย่างไร"
ดวงดาวสีเขียว
"เด็กชาย จึง บอก กับ เธอ ว่า " ฉัน มา จาก ดาว ดวง อื่น ยาน อวกาศ ของ ฉัน พัง และ ฉัน ก็ ทำ ลูก บอล พลังงาน หาย ไป"
ดวงดาวสีเขียว
""เธอ ไม่ มีชื่อ งั้น เห รอ? งั้น ถ้า ไม่ มี ฉัน ก็ จะ เรียก เธอ ว่า ' กรี น สตาร์ (ดวง ดาว สี เขียว) '! "นิ ตาบ อก"
ดวงดาวสีเขียว
""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
"แม่น กบ อก ว่า ไม่ ต้อง กลัว เพราะ ถ้า บิน ตาม แม่ ก็ จะ ไม่ หลง ฝูง และ ยัง สอน ให้ ร้องเพลง ช่วย จำ ทิศทาง ด้วย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"จำ ได้ ว่า เพลง ยัง ไม่ จบ นี่ นา"
โบยบินสู่ทิศใต้
""ริ โอ เรา มา เล่น เกม ทาย ใจ กัน ดี กว่า ให้ หลาน เดา ว่า ปู่ กำลัง มอง อะไร อยู่ โอเคไหม? "คุณ ปู่ พูด"
ริโออยากนั่งรถม้า
"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า มี เรื่อง ไม่ชอบมาพากล และ เพื่อน เพื่อน ต้องการ ความ ช่วยเหลือ แน่ แต่ พวก เขา ก็ ไม่ ยอม บอก ว่า อะไร อยู่ ใน เป้ พวก นั้น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์คิด หนัก ว่า เพื่อน เพื่อน น่า จะ ต้องการ อะไร กัน บ้าง บี น่า น่า จะ อยาก ได้ สี เทียน ที่ มี หลาย สี กว่า นี้ เขา คิด พลาง ยิ้ม ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แต่ ดี ลาวา ร์นึก ไม่ ออก ว่า อะไร จะ ทำให้ โน มี่ สบาย ใจ ขึ้น ได้"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ไม่ รู้ มา ก่อน เลย ว่า ขนม ลัด ดู อร่อย ขนาด นี้ "โชตูอุทาน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ขอบคุณ นะ ลูก ที่ เตือน พ่อ กับ แม่ ว่า เรา ทุก คน ล้วน สำคัญ พ่อ กับ แม่ น่า จะ ไม่ ลืม ว่า สิ่ง ที่ เรา ทำ อยู่ มัน กระทบ ลูก "พ่อ บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น โชตูก็ เอ่ย ปาก ถาม" คุณ บา จี ผู้ กล้า ครับ สอน ผม ป้องกัน ตัว เอง ด้วย ได้ ไหม ครับ ผม สัญญา ว่า จะ แบ่ง ขนม ลัด ดู สุด รัก ให้ ด้วย""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เรา ควร เล่า ปัญหา ให้ ใคร สัก คน ฟัง หรือ ไม่ ไม่ ว่า จะ กลัว แค่ ไหน ก็ตาม"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เธอ รู้สึก บ้าง ไหม ว่า ต้อง แบก รับ ภาระ หนัก อึ้ง เหมือน กำลัง แบก เป้ ใบ ใหญ่ ไว้ บน ไหล่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เมื่อ โนรา บอก แบบ นั้น เด วอน กับ ซิลฟาจึง ยอม ไป ด้วย แต่ โนรา รู้ ว่า เพื่อน กลัว มาก เพราะ ทุก ครั้ง ที่ มีเสียง บาง อย่าง ดัง ขึ้น ทั้ง สอง คน จะ เขยิบ เข้า ใกล้ โนรา ทันที และ ใน ตอน นั้น เอง..."
เด็กหญิงตะเกียง
"ลม ยิ่ง พัด แรง ขึ้น แรง ขึ้น แม่ กับ โนรา จึง รีบ กลับ เข้า บ้าน โนรา กังวล ว่า คบเพลิง จะ เป็น อย่างไร บ้าง นะ ไฟ จะ ดับ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รู้สึก ได้ ว่า มี ลม พัด ผ่าน หน้าต่าง เข้า มา แต่ น่า แปลก ที่ ไฟ ใน ตะเกียง กลับ ไม่ ดับ โนรา รู้ ตอน นั้น เอง ว่า โถ แก้ว ของ ตะเกียง ช่วย กัน ลม ให้ เปลว ไฟ"
เด็กหญิงตะเกียง
"พ่อ ช่วย โนรา แขวน ตะเกียง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ แล้ว ทั้ง คู่ ก็ รอ ดู ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น กับ เปลว ไฟ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"สำเร็จ! แม้ ว่า จะ มี ลม พัด แต่ เปลว ไฟ ใน ตะเกียง ยัง คง ติด อยู่"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รีบ หยิบ ร่ม แล้ว วิ่ง ออก ไป นอก บ้าน อีก ครั้ง เพื่อ ดู ว่า ตะเกียง ปลอดภัย ดี หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"นั่นไง! มี ฝา หม้อ เก่า อยู่ อัน หนึ่ง มัน มี รู และ รอย บาก เล็ก เล็ก โนรา มั่นใจ ว่า เธอ ใช้ ฝา หม้อ เก่า อัน นี้ ได้ แค่ จะ ต้อง ซ่อมแซม สัก เล็กน้อย"
เด็กหญิงตะเกียง
""หวัง ว่า ตะเกียง จะ ปลอดภัย และ ไฟ จะ ไม่ ดับ อีก นะ คะ "โนรา พูด"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง
"อยู่ มา วัน หนึ่ง มีค รอบ ครัว ใหม่ ย้าย เข้า มา อยู่ บ้าน ใน พื้นที่ แก๊ง แมว สาม สหาย พวก แมว พา กัน ตื่นเต้น ดีใจ มีค น เพิ่ม ก็ เท่ากับ มี อาหาร เยอะ ขึ้น น่ะสิ! พวก มัน ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น และ มอง หา ห้อง ครัว เพราะ แน่ใจ ว่า ต้อง มี อาหาร มากมาย ที่ นั่น"
แมวสามสหาย
"พวก มัน ปีน ข้าม กำแพง เข้าไป ใน ครัว อย่าง รวดเร็ว คน เฝ้า ประตู นอน กรน ครอก ฟี้ อยู่ ด้าน ล่าง ใน ครัว ใหญ่ โต ห้อง นั้น มี อาหาร ละลาน ตา เกิน กว่า พวก แมว จะ คิด จินตนาการ ได้ สาม สหาย ยิ้มกริ่ม เมื่อ คิด ว่า พุง ของ ตน จะ กลม โต เพียง ใด ถ้า ได้ กิน อาหาร เหล่า นี้"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"บิ ลูก ลัวจับใจ " เรา ต้อง รีบ หนี " มัน คิด ก่อน จะ รีบ กระโดด ออกนอกหน้า ต่าง หนี ไป พร้อม กับกาลัว ทั้ง สอง ตัว ครุ่นคิด กัน ทั้ง คืน ว่า เจ้า เมา จะ สบาย ดี ไหม แต่ ไม่ มี ทาง รู้ ได้ เลย"
แมวสามสหาย
"บิ ลูรีบ ทำ ตาม แผน มัน กระโดด ขึ้น ปิด สวิตช์ ไฟ ทันที มิ มก ลัวความ มืด จึง ร้อง ลั่น ทำให้ แมมโด เข้า มา ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น"
แมวสามสหาย
"ใน ความ มืด นั้น แมมโด นึก ว่า ตัว เอง เห็น ผี! เด็กชาย กลัว สุดขีด รีบ วิ่ง ออก จาก บ้าน แบบ ไม่ คิด ชีวิต! เจ้ากิว หมา ของ เขา ก็ กลัว หัวหด เช่น กัน"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา เป็น แมว เฉลียวฉลาด มัน รู้ ดี ว่า นี่ คือ แผนการ ของ สหาย ทั้ง สอง เพื่อ ช่วย ให้ มัน เป็น อิสระ มัน รีบ หนี จาก มือ ของ มิ มและ สลัด ชุด ที่ สวม อยู่ ทิ้ง อย่าง รวดเร็ว มิ มพยา ยาม คว้า ตัว เมา แต่ เมา ส่งเสียง เรอ ดัง ลั่น เพื่อ ขัดขวาง เมื่อ ได้ กลิ่น ลม จาก ปาก เจ้า เมา มิ มพลัน สลบ ไป ทันที"
แมวสามสหาย
"ทั้ง คู่คิด ว่า จะ เป็น ฮีโร่ทั้ง ที ก็ ต้อง มี ชุด สิ จึง ไป ขอ ให้ อู ยังก้า พี่ สาว คน โต ของ ทู ลู่ ช่วย ตัด ชุด ให้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทั้ง คู่ สังเกต เห็น ว่า ใน ห้อง เด็ก เล่น ก็ มี เด็ก กลุ่ม เล็ก เล็ก เล่น กัน อยู่ จึง เอา ของขวัญ เข้าไป ให้ เช่น กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทำไม เด็ก เด็ก จึง คิด ว่า เขา หรือ เธอ คน นั้น คือฮีโร่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก คิด ว่า ตัว ละคร ใด ใน เรื่อง นี้ คือฮีโร่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก เชื่อ หรือ ไม่ ว่า ใคร ใคร ก็ เป็นฮีโร่ได้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"บี รู จำ ได้ ว่า แถว นี้ มี ทาง ลัด แต่ อยู่ ตรง ไหน กัน นะ อ๊ะ ตรง นั้นไง!"
บรื้น บรื้น!
"ติ๊ง ติ๊ง! โทรศัพท์ อัลมาดัง ขึ้น งาน ต่อ ไป บี รู กับ อัลมาต้อง ไป ส่ง ขนม สาม สี่ กล่อง มี ขนม เลอ ปัตกับ ขนม อม บุ ซ อม บุ ซ บี รู มั่นใจ มาก ว่า อัลมาจะ ส่ง ขนม พวก นี้ ได้ ปลอดภัย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู คิด ถูก เพราะ อัลมารู้ ว่า ต้อง จัดการ กับ กล่อง ขนม อย่างไร บี รู สัมผัส ได้ ว่า กล่อง ขนม ถูก มัด แน่น กับ เบาะ ของ เขา"
บรื้น บรื้น!
"บี รู มอง มอเตอร์ ไซ ค์คัน อื่น อื่น แล่น ผ่าน ไป มา คน ขับ ล้วน ดู แข็งแกร่ง ทุก คน ขับ ต่อ ไป แม้ ว่า ฝน จะ ตกหนัก ขึ้น บี รู เหลือบ มองอัลมา อัลมาก็ ดู แข็งแกร่ง เช่น กัน บี รู รู้ ว่า เขา กับ อัลมาก็ ทำได้ เหมือน กัน!"
บรื้น บรื้น!
"แต่ พอ เห็น ว่า อัลมายัง คง สงบ นิ่ง บี รู ก็ แล่น ต่อ ไป อย่าง มั่นใจ"
บรื้น บรื้น!
"ซาก อร์ตาม ติด โบต อม ไป ทุก ที่ ช่าง เกะกะ น่า รำคาญ จริง จริง โบต อม ได้ แต่ สงสัย ว่า เมื่อ ไร มัน จะ กลับ บ้าน ใน ป่า ไป เสียที"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน
"ทุก คน วิ่ง ออก ไป ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น ปรากฏ ว่า แม่ ของ ซาก อร์ตาม มา เจอ ซาก อร์แล้ว นั่นเอง"
ช้างในบ้านฉัน
"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน
"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน
"วัน หนึ่ง เพื่อน เพื่อน รู้สึก ไม่ค่อย สบาย จึง ตัดสินใจ อยู่ บ้าน แต่ ตั๊กแตน คิด ว่า ไม่ ใช่ เรื่อง ใหญ่ อะไร จึง ยัง คง ออก ไป เล่น ข้าง นอก อยู่ ดี"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน คิด ว่า ตัว มัน รู้ ว่า เกิด อะไร ขึ้น และ ตัดสินใจ ว่า ถึง เวลา ต้อง พูด แล้ว"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“นี่ จิ้งหรีด ฉัน ว่า สาร เคมี ที่ เธอ พ่น ใส่ พืช นั่นน่ะ ไม่ ดี ต่อ อาหาร ที่ เธอ กิน นะ ส่วน ขวด ใส่ สาร เคมี ที่ ทิ้ง ลง แม่น้ำ ก็ ทำให้ ตา กับ ผิวหนัง ของ เจ้า กบ ย่ำแย่”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"วัน หนึ่ง มิลลีบิด ตัว แล้ว บอก นับ ส์ว่า" นี่! เธอ เคย สังเกต ไหม ว่า พวก ตัวเลข กับ เส้น ต่าง ต่าง บน ด้าน ข้าง ตัว ฉัน สอง ด้าน ไม่ เหมือน กัน""
บ้านตุ๊กตา
""ว้า ว! น่า สนใจ มาก!"นับ ส์พูด แล้ว เจ้า ดินสอ ก็ ก้ม มอง ตัว เอง บ้าง"ฉัน คิด ว่า วัน นี้ ฉัน เตี้ย ลง กว่า เมื่อ วาน นะ เธอ คิด ว่า ยังไง""
บ้านตุ๊กตา
""เกเบิลส์"ทั้ง สอง ถาม บ้าน ตุ๊กตา"เธอ คิด ว่า ยังไง""
บ้านตุ๊กตา
"เก เบิลส์ได้ แต่ ถอน หายใจ และ หลุบ ตาล ง เขา สามารถ ทำ หลาย อย่าง ที่ มิลลีกับ นับ ส์ทำ ไม่ ได้ แต่ เขา ไม่ สามารถ บิด ตัว หรือ งอ ตัว ได้ เหมือน เพื่อน เพื่อน เขา จึง ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น อย่างไร"
บ้านตุ๊กตา
""เก เบิลส์ดู เศร้า มาก"มิลลีพูด"สงสัย จัง ว่า ทำไม...""
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน คิด ว่า เขา คง เศร้า เพราะ ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น ยังไง "นับ ส์ตั้ง ข้อ สังเกต"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์พา กัน กระโดด โลดเต้น ไป หา เก เบิลส์เพื่อ จะ บอก ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง นับ ส์บอก ว่า หลังคา ของ เก เบิลส์เป็น รูป สามเหลี่ยม นั่น หมายความ ว่า มี สาม ด้าน มิลลีบอก ว่า กำแพง ของ เขา เป็น รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่ เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น อยู่ ดี ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง เขา ยัง รู้สึก เศร้า เหมือน เดิม"
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน รู้! "นับ ส์ตอบ ว่า แล้ว เธอ ก็ วาด รูป วงกลม ข้าง บน รูป เกเบิลส์"
บ้านตุ๊กตา
"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน
"พ่อ ประทับใจ ใน ตัว หนู มาก" เก่ง มาก สาว น้อย! ลูก เริ่ม รู้จัก ใช้ เจ้า กระปุก ออมสิน นี้ ให้ เป็น ประโยชน์ ต่อ ไป นี้ ไม่ ว่า ลูก จะ หยอด เท่า ไหร่ พ่อ จะ หยอด เพิ่ม ด้วย จำนวน เดียวกัน""
กระปุกออมสิน
"แต่ หนู กลับ รู้สึก ว่า อนาร์กาลี เป็น แค่ เด็ก ผู้หญิง คน หนึ่ง เหมือนกับ หนู และ ใน ที่สุด เรา ก็ได้ เป็น เพื่อน ที่ ดี ต่อ กัน"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
"คุณ หมอบ อก ว่า เม็ดเลือด แดง ของ คุณ เต่า ลด ลง เรื่อย เรื่อย เรา จำเป็น ต้อง ให้ เม็ดเลือด แดง กับ คุณ เต่า กระบวนการ นี้ เรียก ว่าการ เปลี่ยน ถ่าย เลือด หาก ไม่ มี การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด คุณ เต่า จะ อ่อนแอ และ ป่วย"
ไอราไม่กลัว
""แต่ เข็ม ทิ่ม แล้ว จะ เจ็บ ใช่ ไหม คะ? "คุณ หมอ ตอบ ว่า มัน จะ เจ็บ เพียง แค่ สิบ วินาที เท่านั้น คุณ หมอ ให้ ไอ รา ช่วย นับ หนึ่ง ถึง สิบ ขณะ ที่ ฉีดยา ให้ คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลาย วัน ต่อ มา โลมา น้อย ก็ กลับ มา โบ รา ตื่นเต้น มาก แต่ ดูเหมือน ว่า เจ้า ลูก โลมา จะ กระวนกระวาย มัน ว่าย กลับไปกลับมา เหมือน อยาก ให้ โบ รา ลง มา ใน น้ำ " เกิด อะไร ขึ้น เจ้า โลมา ฉัน จะ ช่วย อะไร เจ้า ได้ บ้าง " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โลมา น้อย ดำ ลง ไป ใน น้ำ แล้ว นำ ลูกหิน วิเศษ ก้อน หนึ่ง ขึ้น มา ด้วย เจ้า โลมา ทำให้ โบ รา ดู ว่า กลืน ลูกหิน ลง ไป อย่างไร"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ฝูง โลมา พา โบ รามา ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม กลับกลาย เป็น แม่น้ำ ที่ สกปรก เละเทะ"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก