PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0x6204...e26fResources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (392)
"พวก เรา จะ ไป จังหวัด เสีย มราฐ กัน"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"นก จะ ช่วย กิน เห็บ เหล่า นี้ จน หมด"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"นก จะ มา จิก ทำความ สะอาด ฟัน ของ ฉัน"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"นก จะ ช่วย เกา ตรง จุด ที่ คัน ได้ ถูก ต้อง"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"นก อาจ จะ ไม่ เหมือน เรา, แต นั่น ไม่ใช่ ปัญหา..."
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"พวก เรา ไม่ รังเกียจ ที่ เขา จะ ส่ง เสียง ร้อง เพลง!"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"เธอ จะ มา เป็น เพื่อน ฉัน ไหม?"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"มัน จะ เต้น ด้วย ขา เดียว"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น สอง ขา"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น ส่าย ขา"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น กระโดด ดึ๋งๆ"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น สะบัด ว่องไว"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น พลิ้ว สวย"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"มัน จะ เต้น เป็น วงกลม"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"แต่ กระรอก น้อย กลัว ถ้า จะ ต้อง ออก ไป นอก หมู่บ้าน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"ถึง อย่าง นั้น กระรอก น้อย ก็ ตัดสิน ใจ จะ ไป ด้วย"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"ฉัน จะ แสดง ให้ ดู"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"บีม่า ชอบ นอน มากๆ และ มัน มัก จะ ตื่น ตอน เช้า ไม่ ไหว"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"แม่ แกะ ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ หมู เดิน ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ วัว เดิน ผ่าน มา " นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม " มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ ไก่ รอ และ รอ " เมื่อ ไห ร่นะฉัน จะ ได้ เห็น ลูกไก่ ตัว น้อย ของ ฉัน " มัน สงสัย"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ แกะ แม่ หมู และ แม่ วัว ไป กัน หมด แล้ว ตอน นี้ แม่ ไก่ พร้อม แล้ว มัน จะ พา ลูก ๆ ของ มัน ไป เที่ยว งาน เทศกาล ด้วย หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก"
แม่ไก่กกไข่
"ถ้า จะ เอาจริง ๆ พวก เรา ก็ ถัก เปีย ได้ นะ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ทำไม จะ ไม่ เคย แต่ เล็บ ของ พวก เธอ ได้ แต่ ขุด ดิน สกปรก ๆ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"วัน หนึ่ง มัน อาจ จะ อาศัย อยู่ ที่ พื้น ทะเล ทำ หน้าที่ ซ่อม ท่อ และ เครื่องจักร ใต้ ทะเล"
ปลาใช่ไหม
"วัน หนึ่ง ปลา พันธุ์ ใหม่ ลักษณะ แปลก ๆ เหล่า นี้ อาจ ว่าย น้ำ ไป ยัง ที่ ไกล ๆ และ ลึก พวก มัน จะ ทำให้ เรา เห็น ถึง ความ ลับ ของ ทะเล"
ปลาใช่ไหม
"เรื่อง น่า จะ ยุ่ง"
นิทานคำกลอน มดน้อยในตู้จดหมาย
"“เธอ นั่ง ลง ฉัน จะ กระโดด บิน มา ลง ที่ หลัง เธอ” โชทูบอก"
เวลาเล่นสนุก
"และ ฉัน จะ กระโดด มา ลง หลัง เธอ มั่ง”"
เวลาเล่นสนุก
"“เธอ จะ ทำ ยังไง?” โชทูถาม"
เวลาเล่นสนุก
"เวลา ที่ ฉัน มีค วาม สุข เธอ ก็ จะ มีค วาม สุข ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"“ออก มา เถอะ,” ฉัน บอก เพื่อน ของ ฉัน “เรา จะ เล่น กัน” แต่ เธอ ก็ ไม่ ออก มา"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"แต่ ก็ ไม่ เป็น ไร แล้ว เรา จะ เล่น ด้วย กัน อีก ใน ความ ฝัน ของ ฉัน!"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...
"พรุ่งนี้ ฉัน จะ เป็น อะไร บ้าง ดี นะ?"
วันนี้ฉันเป็น...
"- คน ที่ เป็น นาย พราน หรือ หา อาหาร จาก ป่า จะ มีค วาม รู้ เกี่ยว กับ การ ตาม รอย สัตว์"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ
"โจ๊ก โจ๊ก รีบ กลับ บ้าน ให้ เร็ว ที่สุด เท่า ที่ จะ ทำได้ มัน วิ่ง เร็ว มาก จน สะดุด ล้ม ลง"
กบแสนฉลาด
""แม่ ครับ ผม หิว แล้ว มื้อ เที่ยง ผม ล่ะ"โจ๊ก โจ๊ก ถาม เมื่อ กลับ ถึง บ้าน แต่ แม่ ของ เขา นอน ซม อยู่ บน เตียง สีหน้า ไม่สู้ ดี "แม่ ไม่ สบาย มาก ลูก รัก แม่ ตกลง ไป ใน ท่อ น้ำ ทิ้ง ระหว่าง หา อาหาร สาร เคมี ทำให้ แม่ เป็น ผื่น แดง แม่ ลุก ไม่ ไหว เลย"แม่ กบ พูด"ผม จะ ขึ้น เขา ไป หา ยา ให้ แม่ เอง ครับ"โจ๊ก โจ๊ก บอก แม่ แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ไอ แล้ว พูด ว่า"อย่า นะ ลูก มัน ไกล และ อันตราย เกินไป""ไม่ ต้อง ห่วง ครับ ผม กล้า หาญ และ ฉลาด ด้วย ผม ทำได้""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"ทันใด นั้น เอง มี ขวด พลาสติก ขวด หนึ่ง ลอย ผ่าน มา โจ๊ก โจ๊ก คิด ออก แล้ว " ฉัน จะ ใช้ ขวด นี้ สร้าง เรือ ลอย ข้าม แม่น้ำ ไป""
กบแสนฉลาด
"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
"เมื่อ พร้อม จะ กลับ บ้าน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มีค วาม คิด ดี ๆ ขึ้น มา " ถุง พลาสติก ที่ ลอย อยู่ พวก นั้น จะ พา ฉัน กลับ บ้าน ได้""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก หล่น ตุ้บ ลง บน หลัง ช้าง ตัว หนึ่ง เจ้า ช้าง ตกใจ มาก" อะไร อยู่ บน หลัง ฉันน่ะ" " ฉัน เอง ฉัน เป็น กบ ชื่อ โจ๊ก โจ๊ก ฉัน พยายาม หา ทาง กลับ บ้าน อยู่น่ะ จะ ได้ เอา ยา ไป ให้ แม่ ที่ ป่วย เธอ ช่วย ฉัน หน่อย ได้ ไหม""
กบแสนฉลาด
""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
"แทน ที่ มัน จะ จิก กิน อาหาร ตาม พื้น ดิน แถว นี้ มัน ต้องการ บิน ออก ไป หากิน ที่ อื่น ไกล ๆ บ้าง"
ขนหางของเจ้านกยูง
"บัดนี้ เจ้า นกยูง เป็น นก ที่ สวย งาม ที่สุด ใน หมู่ นก ไม่ มีน ก ตัว ไหน ที่ จะ มี ขน สวย งาม เท่า มัน อีก แล้ว"
ขนหางของเจ้านกยูง
"เจ้า นกยูง มีค วาม สุข ที่สุด มัน เป็น นก ที่ มี ขน สวย ที่สุด ใน ป่า และ มัน ไม่ ป รา ถ นา ที่ จะ บิน อีก แล้ว พวก นก อื่น ก็ ไม่ เยาะ เย้ย หรือ ล้อเลียน มัน อีก ต่าง ก็ พา กัน ชื่นชม ใน ความ สวย งาม ของ มัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"คุณ แม่! คุณ แม่! มอง ไป ทาง ไหน มี แต่ คน หนู ชัก สับสน ไม่ รู้ จะ เดิน ตรง ไหน"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
"ฉัน ชัก จะ หงุดหงิด"
พบกันเป็นครั้งแรก
""ฉัน อยาก จะ บิน เหมือน ผีเสื้อ จัง เลย""
พิกกี้ อยากจะบิน
""ฉัน รู้ แล้ว ฉัน จะ ใช้ใบ ปาล์ม"
พิกกี้ อยากจะบิน
""โอ้ ไม่ นะ ทำไม ฉัน ร่วง ลง มาหล่ะ ฉัน ไม่ มี ปีก เหมือนกับ เธอ ดังนั้น ฉัน ควร จะ ดีใจ ที่ บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
"วัน หนึ่ง นู นู ได้ยิน ประกาศ ว่า จะ มี การ จัด งาน แข่ง จักรยาน เสือ ภูเขา สำหรับ ลูก หมี"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ลูก หมี ตัว น้อย ตัว หนึ่ง เข้า มา ให้ กำลังใจ นู นู ว่า" พี่ คะ ทำให้ ดี ที่สุด แล้ว เอาชนะ ให้ ได้ นะ คะ" หมี น้อย พูด" พอ หนู โต ขึ้น ก็ จะ ทำให้ ได้ เหมือน กัน ค่ะ""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"หลังจาก นั้น นู นู ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง ชนะ การ แข่งขัน ให้ ได้ เธอ จึง ฝึก ซ้อม หนัก ขึ้น"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"โธ่ ใคร อยู่ ข้าง ในเนี่ย บี น่า คิด หวัง ว่า จะ ไม่ ใช่ เทียร่านะ เทียร่าอาบ น้ำ นาน เสมอ เลย น่ะสิ"
แย่เเล้ว!
"บี น่า คิด ถูก คน ที่ อยู่ ใน ห้องน้ำ คือ เทียร่าจริง เทียร่าจริง ด้วย แต่ พอ เทียร่าอาบ เสร็จ อา ริ นีก็วิ่ง เข้าไป ใน ห้องน้ำ ทันที “ฉัน ขอ เข้า ก่อน” อา ริ นีบอก “ฉัน ปวด ท้อง!” บี น่า ชัก จะ กังวล เธอ เกือบ จะ สาย แล้ว"
แย่เเล้ว!
"กว่า บี น่า จะ มา ถึง ห้อง อาหาร ก็ ไม่ มี อาหารเหลือเเล้ว อาจ จะ มี ไข่ อยู่ ใน ห้อง ครัว ก็ได้ บี น่า คิด"
แย่เเล้ว!
"นั่นไง! ไข่ อยู่ บน ตู้ เย็น แต่ บี น่า จะ หยิบ ลง มา ได้ ยังไงล่ะ"
แย่เเล้ว!
"กล่อง ดินสอ อยู่ ไหนเนี่ย บน โต๊ะ ไม่ เห็น มี เลย หรือ จะ อยู่ ใต้ เตียง กล่อง ดินสอ ไม่ ได้ อยู่ ใต้ เตียง และ ใน ตู้ ก็ ไม่ มี ด้วย บี น่า หา จน ทั่ว ห้อง แต่ ก็ ยัง ไม่ เจอ"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!
"กา ใจ ดี บิน ถลา มา หา ไก่ กะ จะ เล่น กับ ไก่ สนุก ดี ไก่ ใจ ดำ หัน มา ดู พอดี วิ่ง พรวดพราด ไป ไล่ ตี กา สี ดำ ไก่ วิ่ง ไล่ กา วิ่ง หนี"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"ลูก นก คิด ว่า ถ้า เธอ ส่งเสียง ร้อง ดัง ดัง แม่น ก จะ ได้ยิน เสียง ของ เธอ "จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ!""
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"เมื่อ ถึง เวลา เข้า นอน จืด ยัง ไม่ ลืม สัตว์ ประหลาด ใน ที วี “สัตว์ ประหลาด จะ มา จับ จืด ไหม ตา” จอบ พูด ปลอบ ใจ น้อง “ไม่ ต้อง กลัว ถ้า มัน โผล่ มา จอบ จะ ปกป้อง เอง” ตา ห่ม ผ้า ให้ เด็ก เด็ก และ บอก “นอน เถอะ ลูก พรุ่งนี้ จะ พา ไป ซื้อ หมึก แต่ เช้า เลย”"
แสงปริศนา
"จืด นอน หลับตา ปี๋ หู ได้ยิน เสียง หวีด หวิว อยู่ ข้าง นอก “จอบ เสียง อะไรน่ะ” จืด เสียง สั่น “เสียง พายุน่ะ” จอบ งัวเงีย ตอบ “มีเสียง กึก กึก ที่ หน้าต่าง” จืด กังวล ว่า สัตว์ ประหลาด จะ เข้า มา “เสียง กิ่ง ไม้” จอบ ตอบ อีก “สี แสง เขียว เขียว ด้วย นะ จอบ” แต่ จอบ หลับ ไป แล้ว"
แสงปริศนา
"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา
"ผม ไม่ ชอบ ไป โรงเรียน คน เดียว เลย เพราะ เด็ก นักเรียน คน อื่น อาจ จะ รังแก ผม เอา ได้ ถ้า พี่ อยู่ ด้วย พี่ จะ ต้อง ไล่ เด็ก พวก นั้น ไป แน่ แน่"
ผมกลัว
"เด็ก คน อื่น อาจ จะ แย่ง เงิน หรือ ขนม ของ ผม ไป ถ้า พี่ ดา ณี อยู่ ด้วย ละ ก็ พี่ จะ ต้อง สั่ง ให้ พวก นั้น คืน ของ ของ ผม กลับ มา หมด เลย"
ผมกลัว
"แล้ว ถ้า เด็ก พวก นั้น เอา กระเป๋า ของ ผม ไป โยน ลง บ่อ น้ำ ล่ะ จะ ทำ ยังไง"
ผมกลัว
"ไม่ ไม่ ไม่ วัน นี้ ผม จะ ไม่ ไป โรงเรียน ผม จะ รอ พี่ แต่ ผม อยาก ไป โรงเรียน มาก มาก เลย นะ ผม อยาก เรียน คำ ศัพท์ ใหม่ ใหม่ แล้ว ก็ อยาก ไป เจอ คุณ ครู ด้วย"
ผมกลัว
"แล้ว ถ้า พี่ ไม่ ได้ กลับ ไป เรียน ล่ะ หมายความ ว่า ผม จะ ไม่ ได้ ไป โรงเรียน ด้วย เห รอ ผม อยาก ไป นะ แต่ ผม กลัว จัง"
ผมกลัว
"ผม คิดถึง พี่ แต่ ผม ก็ มีค วาม สุข ที่มา โรงเรียน เอง ได้ พรุ่งนี้ ผม จะ มา ให้ ไว กว่า วัน นี้ เลย ละ"
ผมกลัว
"ตอน เช้า จิ้งจอก เดิน กาง แขน ไป โรงเรียน อย่าง ร่าเริง คุณ ครู จะ พา ไป สำรวจ ชาย หาด"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป ปู กระต่าย ก็ วาด รูป ปู จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป หอย กระต่าย ก็ วาด รูป หอย จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"จิ้งจอก รู้ แล้ว ว่า จะ วาด อะไร"
จิ้งจอกน้อย
"ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ไป ป่า ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ไป ป่า จะ ไป ดู เต่า กะ ไก่ ป่า เป่า ปี่"
ปู่กะเจ้าจ๋อ
""ฉัน ไม่ ชอบ ผิว ของ ฉัน มาก มาก เลย"กิ้งก่า บ่น กับ ตัว เอง"ต้อง ทำ ยัง ไงถึง จะ มี ผิว เรียบ ลื่น แบบ สอง ตัว นั้น ได้ นะ""
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"กิ้งก่า น้อย พยายาม อยู่ นาน กว่า จะ หลุด จาก ซอก หิน ได้"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"ทันใด นั้น มี งู ตัว ใหญ่ เลื้อย ตรง มา หา จิ้งเหลน กับ แย้ เจ้า งู ขู่ ฟ่อ และ อ้า ปากกว้าง มัน กำลัง จะ กิน ทั้ง สอง ตัว แล้ว!"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เจ้า งู หา พวก มัน ไม่ เจอ จึง ขู่ ฟ่อ อย่าง ผิดหวัง ก่อน จะ เลื้อย จาก ไป จิ้งเหลน และ แย้ม อง กิ้งก่า น้อย ด้วย สายตา ที่ เปลี่ยน ไป จาก เดิม"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"กาล ครั้ง หนึ่ง ณ ที่ราบ สามเหลี่ยม ปาก แม่น้ำ ของ ประเทศ บัง กลา เทศ ซึ่ง เหล่า แม่น้ำ แห่ง เทือกเขา หิมาลัย ไหล ผ่าน มี ยอด สตรี คน หนึ่ง ฝัน จะ ไป ให้ ถึง จุด สูง สุด ของ โลก นี้"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ตอน นิ ชา ตอ อก ผจญ ภัย ครั้ง แรก ใน ชีวิต เธอ ไป พิชิต ยอด เขา เคียว คราด อง จุด สูง สุด ของ ประเทศ บัง กลา เทศ เธอ มีค วาม สุข กับ การ ปีน เขา มาก จน อยาก ปีน ให้ สูง ขึ้น ไป อีก หลังจาก ซ้อม อยู่ นาน หลาย เดือน เธอ วาง แผน จะ ไป สำรวจ เทือกเขา หิมาลัย แต่ เป้าหมาย สูง สุด ของ เธอ คือ ยอด เขา เอเวอเรสต์ อันเป็น จุด สูง สุด ของ โลก"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ดวง ดาว จะ เล่น กับ ฉัน ไหม นะ ฉัน แตก ต่าง จาก พวก เขา มาก เลย เอา เถอะ ลอง ถาม ดูก่อน ละ กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"แล้ว ดวง จันทร์ ก็ หยิบ พู่กัน ออก มา เขียน คำว่า "สวัสดี" ลง บน ตัว แต่ แล้ว กลับ ลบ ออก ก่อน จะ เขียน ใหม่ แล้ว ลบ ออก อีก ครั้ง"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ดูเหมือน พวก ดวง ดาว จะ เล่น กัน อยู่ และ ไม่ ได้ สังเกต เห็น ฉัน เลย กลับ ไป ล้าง รอย พวก นี้ ออก ก่อน แล้วกัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
""เอา แบบ นี้ ไหม พวก เรา ดวง ดาว จะ รวม กลุ่ม กัน เป็น รูป ต่าง ต่าง แล้ว ให้ นาย ทาย ว่า คือ รูป อะไร" ดาว ดวง หนึ่ง เสนอ"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เช้า วัน หนึ่ง อัญชัน เลือก ไม่ ได้ ว่า จะ สวม ถุง เท้า คู่ ไหน ดี จึง หลับตา สุ่ม หยิบ มา หนึ่ง คู่ ปรากฏ ว่าเป็น ถุง เท้า รูป หูกระต่าย ของ พี่เลี้ยง "น่า อาย จัง" อัญชัน คิด "หวัง ว่า จะ ไม่ มี ใคร สังเกต เห็น นะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"นักเรียน เริ่ม ช่วย กัน คิด หัวข้อ ทันที "ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ว่า ทำไม เรา ไม่ ควร ใส่ ชุด นักเรียน" นักเรียน คน หนึ่ง พูด ส่วน อีก คน บอก ว่า "ส่วน ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ทำไม เรา ควร ต้อง ดื่ม นม ช็อกโกแลต ทุก วัน""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน ฟัง เพื่อน เพื่อน คุย ถึง หัวข้อ ที่ คิด ขึ้น ได้ มี หลาย หัวข้อ น่า สนใจ แล้ว ตัว เธอ ล่ะ จะ ทำ หัวข้อ ไหน ดี"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""คุณ ครู กับ เพื่อน เพื่อน ค่ะ "อัญชัน ตอบ "นั่นไง" ครู สม ศรี ยิ้ม "แล้ว เรื่อง อะไร ที่ พวก เรา รวม ถึง ตัว เธอ ด้วย น่า จะ สนใจ ล่ะ" "อาจ จะ เป็น เรื่อง การบ้าน น้อย ลง มั้งคะ" อัญชัน พูด ติดตลก"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน ยัง กังวล เรื่อง หัวข้อ ที่ จะ ใช้ ทำ วิดีโอ สั้น ใน สนาม หญ้า ของ โรงเรียน มี เหล่า นักเรียน และ คุณ ครู เล่น หมากรุก หัวเราะ และ วิ่ง ไป มา อยู่ ด้วย กัน ก่อน ชั่วโมง เรียน จะ เริ่ม อัญชัน นั่ง มอง และ นึกถึง คน สำคัญ ทุก คน ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โรงเรียน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เย็น วัน นั้น อัญชัน เริ่ม เรียบเรียง ความ คิด ก่อน จะ ขอยืม โทรศัพท์ มือ ถือ ของ แม่ และ ออก ไป สัมภาษณ์ เพื่อนบ้าน หลาย คน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วิดีโอ เริ่ม ด้วย การ ฉาย ภาพ เพื่อน เพื่อน ของ อัญชัน คุณ ครู และ เพื่อนบ้าน ตาม ด้วย ภาพ อาหาร อร่อย อร่อย มากมาย "ฉัน จะ พัฒนา โรงเรียน เรา เรื่อง อาหาร การ กิน เพราะ อาหาร สำคัญ ต่อ พวก เรา เรา ควร จัด งาน เลี้ยง กิน อาหาร ร่วม กัน โดย ให้ ทุก คน เตรียม อาหาร จาก บ้าน มา แบ่งปัน กัน""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วิดีโอ ของ อัญชัน ทำให้ เห็น ว่า การ เชิญ ครู นักเรียน และ คนใน ละแวก มา กิน ข้าว ด้วย กัน จะ ช่วย ทำให้ ชุมชน เข้มแข็ง และ มีค วาม สุข สนุกสนาน มาก ขึ้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ธิดา คิด ว่าต่าง จังหวัด เป็น ที่ ที่ น่า เบื่อ ตอน กลางคืน มืด สนิท เธอ นึก อยาก จะ เอน กลาย ภาย ใต้ แสง แดด รำไร เหลือเกิน"
แสงเล็กๆ
"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ
"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ
"ธิดา เห็น ว่า พระ อาทิตย์ กำลัง จะ ตก "มืด แบบ นี้ เรา จะ หา ว่าว ยังไง ที่ นี่ ไม่ มี แสงสว่าง เหมือน ใน เมือง" "เรา อาจ ไม่ มี ไฟ เหมือน ใน เมือง แต่ ที่ นี่ ก็ มี ไฟ แบบ อื่น นะ" ดารา ตอบ"
แสงเล็กๆ
"พอ ตะวัน จะ ลับ ฟ้า ธิดา ก็ เจอ ว่าว!"
แสงเล็กๆ
"ต้นไม้ ต้อง มี ผล แล้ว กิ่ง ก้าน พร้อม แล้ว ที่ จะ ออก ผล"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"เริ่ม แรก ดอกไม้ จะ ผลิ บาน แล้ว ผึ้ง ก็ จะ ตาม มา"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"ฉัน ต้อง ไป เก็บ อีก ลูก และ จะ ไม่ ใช่ ลูก สุดท้าย!"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
""มา นี่ สิ ฉัน จะ ทาสี ให้ เจ้า สวย งาม" คุณ ตา ผู้วิเศษ บอก"
นกหลากสี
""นี่ เป็น ดอกไม้ ที่ ฉัน ชอบ มาก" นก น้อย บอก กับ คุณ ตา ผู้วิเศษ "ท่าน จะ ช่วย ทาสี ฉัน ให้ ฉัน มี สี เหมือน ดอกไม้ นี้ ได้ หรือ เปล่า""
นกหลากสี
""มา นี่ สิ ฉัน จะ ทาสี เขียว ให้ พวก เจ้า" คุณ ตา ผู้วิเศษ เสนอ"
นกหลากสี
"เจ้า กบช อบ มอง ดู ดาว มัน อยาก กระโดด เด้ง ดึ๋ง ขึ้น ไป จับ ดาว เหล่า นั้น มี อยู่ คืน หนึ่ง มัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง จับ ดวง ดาว ให้ ได้"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"แล้ว มัน ก็ เหยียด แขน ออก ไป พยายาม จะ จับ ดวง ดาว แต่ ทำ ยัง ไงก็เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่?"
ออกไปทำสวน
"- กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา โดย เฉพาะ ใน เรื่อง เช่น นี้ ที่ มี องค์ประกอบ ของ จินตนาการ"
ออกไปทำสวน
"วัน นี้ น่อช่าวา ดีใจ จะ ไป เกี่ยวข้อง ที่ ไร่ ของ พ่อ แม่"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"น่อช่าวา เห็น ดา ดา ถือ เคียว กำลัง จะ เกี่ยวข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"ดา วาล ง บันได จะ ไป โรงเรียน"
เรียนรู้เธอกับฉัน
"แล้ว ฉัน จะ อ่าน ให้ ใคร ฟัง ดี ล่ะ"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"แล้ว ฉัน จะ อ่าน ให้ ใคร ฟัง ดี ล่ะ"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"แล้ว ฉัน จะ อ่าน ให้ ใคร ฟัง ดี ล่ะ"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"แล้ว ฉัน จะ อ่าน ให้ ใคร ฟัง ดี ล่ะ"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่? เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มัน มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด ส่วน หนึ่ง สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ : - สำรวจ เรื่องราว อย่าง สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตน เอง หาก กำลัง โชว์ นิทาน ให้ เด็ก เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ ภาพประกอบ หนึ่ง หรือ สอง ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก ไป กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป - ใช้ ธีมที่ สำรวจ ใน เรื่อง เพื่อ เริ่ม การ สนทนา ตัวอย่าง เช่น ใน เรื่อง นี้ คุณ สามารถ ถาม เด็ก เด็ก ว่า พวก เขา ทำ อะไร ใน วัน เกิด หรือ แม้แต่ ช่วย งาน ที่ บ้าน อย่างไร - กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา"
งานเลี้ยงวันเกิด
"โฉมงาม กังวล ว่า จะ ไม่ มี ใคร รัก เขา อีก เพราะ สี รุ้ง ของ ขน นั้น ถูก เปลว ไฟ ทำลาย ไป หมด"
นกผู้กล้า
"ลูก หมู ตัว ใหญ่ และ แข็งแรง ทุก ครั้ง ที่ เล่น ชัก กะ เย่อ กับ เพื่อน เพื่อน มัน จะ ชนะ เสมอ"
ลูกหมูจอมเบ่ง
""ชานู หลาน จะ นอน บน ที่นอน ของ น้อง ไม่ ได้ นะ!"คุณ ตาบ อก"หลาน โต เกินไป แล้ว!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ อุ้ม น้อง ไป สวน ไม่ ได้ นะ!"คุณ ยาย บอก"หลาน ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
"เธอ จะ โต เกินไป และ เด็ก เกินไป ใน เวลา เดียวกัน ได้ อย่างไร"
โตไป เล็กไป
"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ใส่ ชุด สี ชมพู ตัว เก่า แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ทำ แผ่น แป้ง โด ซา บน เตา"
โตไป เล็กไป
"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ขี่ หลัง คุณ ตา แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ให้ น้อง ขี่ หลัง ตัว เอง"
โตไป เล็กไป
"แม่ ยิ้ม แล้ว ตอบ ว่า" ลูก โต พอ จะ ไป โรงเรียน เด็ก โตไงจ๊ะ""
โตไป เล็กไป
""และ ลูก ก็ ยัง เด็ก พอ จะ ขี่ คอ พ่อไงล่ะ "พ่อ บอก"
โตไป เล็กไป
""หลาน โต พอ จะ พา ตา ไป เดิน เล่น ตอน เช้า "คุณ ตาบ อก"
โตไป เล็กไป
""และ หลาน ก็ ยัง เด็ก พอที่ ยาย จะ เล่า นิทาน ให้ ฟังไงจ๊ะ "คุณ ยาย บอก"
โตไป เล็กไป
""และ หนู จะ ไม่ มี วัน เด็ก ไป หรือ โต ไป สำหรับ... สิ่ง นี้ไง! "ทุก คน พูด แล้ว กอด ชา นูอย่าง อบอุ่น ช่าง เป็น อ้อม กอด ที่ ยอด เยี่ยม จริง จริง"
โตไป เล็กไป
"มัน จะ ช่วย เปลี่ยน บะหมี่ จอม แสบ ให้ กลาย เป็น บะหมี่ แสน ดี มี คุณ ค่า ทาง โภชนาการ ให้ เธอ"
บะหมี่จอมแสบ
"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ตอน นี้ ลิง น้อย เริ่ม จะ ทน หิว ไม่ ไหว แล้ว สิ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ขณะ รับประทาน อาหาร เช้า เธอ จะ ถาม ว่า “ทำไม ดาว ถึง ตก มา จาก ท้อง ฟ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"คำ ถาม มัก จะ มี มา เรื่อย เรื่อย ตลอด ทั้ง วัน"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“มี สิ จ้ะ! แรง โน้ม ถ่วง จะ ไม่ รุนแรง มาก ใน อวกาศ ดังนั้น นักบิน อวกาศ กับ วัตถุ อื่น จึง ลอย ไป ทั่ว แต่ ถ้า เป็น ของ ชิ้น ใหญ่ เช่น พวก ดาวเคราะห์ จะ ถูก ให้ โคจร รอบ ดวง อาทิตย์ ด้วย แรง โน้ม ถ่วง นั่นเอง”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“ได้ สิ จ้ะ” แม่ ตอบ “ลูก สามารถ จะ ไป ถึง ดวง ดาว ได้ เลย จ้ะ!”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"คุณ แม่ อุ้มท้อง น้อง ของ ฉัน ฉัน ดีใจ มาก และ อยาก จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน กับ น้อง เร็ว เร็ว"
อะชีล่า
"วัน หนึ่ง ฉัน ก็ พูด กับ คุณ แม่ ว่า" ระวัง นะ คะ คุณ แม่ จะ เป็น ยังไงคะ ถ้า น้อง คลอด ออก มา แล้ว น้อง บาดเจ็บ""
อะชีล่า
""ไม่ หรอก จ้ะ มายา น้อง จะ ไม่ คลอด ออก มา แบบ นั้น แม่ จะ ต้อง ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ที่ มี คุณ หมอ กับ พยาบาล คอย ดูแล ให้ น้อง ปลอดภัย และ แข็งเเรง จ้ะ""
อะชีล่า
"ฉัน ตื่นเต้น มาก ที่ ฉัน กำลัง จะ มี น้อง แต่ ก็ ไม่ รู้ จะ บอก เพื่อน เพื่อน ยังไง"
อะชีล่า
""ไม่ หรอก ค่ะ คุณ พ่อ"ฉัน ตอบ"น้อง จะ ต้อง ไม่ ใช่ ผู้ชาย และ ไม่ เหมือน นิ โก้ น้อง จะ ต้อง เป็น ผู้หญิง เหมือน หนู ค่ะ แล้ว เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า
"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"ฉัน มอง ไป ที่ น้อง ชาย รู้สึก ไม่ ชอบ เขา เลย วัน นั้น ฉัน โกรธ และ เศร้า มาก ฉัน จะ รัก เด็ก ผู้ชาย ได้ อย่างไร"
อะชีล่า
"เช้า วัน รุ่ง ขึ้น ฉัน ตื่น แต่ เช้า และ พูด กับ คุณ พ่อ พลาง สะอื้น ว่า" คุณ พ่อ คะ หนู อยาก ได้ น้อง สาว ชื่อ อะชีล่า เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
""หนู ก็ จะ รัก น้อง สาว ด้วย ค่ะ"ฉัน พูด"เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"แต่ ไอ ร่า บอก ว่า" เขา จะ กอด เธอ แน่ มายา แต่ ต้อง รอ ให้ น้อง ชาย เธอ โตก ว่า นี้ ก่อน จ้ะ""
อะชีล่า
"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า
"ใน มุม มอง ของ เรา เรา เห็น ว่า หนังสือ เด็ก เต็ม ไป ด้วย จินตนาการ ความ รู้ ข้อมูล และ สิ่ง นันทนาการ ที่ ช่วย ให้ เด็ก เด็ก สร้าง นิสัย ใน การ อ่าน เมื่อ เด็ก เด็ก รัก การ อ่าน แล้ว พวก เขา จะ กลาย เป็น นักเรียน ศิลปิน และ นัก เขียน ที่ ดี จาก แนว คิด นี้ Rato Bangala Kitab (RBK) จึง มุ่ง มั่น ที่ จะ มอบ หนังสือ ที่ เขียน เป็น ภาษา เนปาลและ ภาษา อังกฤษ คุณภาพ ดี ให้ แก่ เด็ก เด็ก โดย หวัง ว่า พวก เขา จะ กลาย เป็น คน รัก หนังสือ ไป ตลอด ชีวิต"
อะชีล่า
"เขา หยิบ ผ้าใบ วาด รูป แปรง ทาสี ที่ เก็บ ไว้ และ จาน สี ที่ มี หลากหลาย สี เขา ตั้งใจ ว่า จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม!"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""โอ๊ย! จะ ทำ ยัง ไงดีล่ะ?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"โน อาห์ไป หา สล อธ เป็น ตัว แรก" เฮ้ สล อธ เธอ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้ ล่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ บีเวอร์ ฉัน จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ ฉัน ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้า หน่อย ได้ ไหม?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เพื่อน ยินดี ที่ ได้ รู้จัก นะ เธอ พอ จะ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ฉัน จะ ทาสี ฟ้า ที่ สล อธ ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ บี เวอร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ คุณ เสือ ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เพื่อน เพื่อน สัตว์ เริ่ม มา รวม กัน ที ละ ตัว ที่ บ้าน ของ โน อาห์เพราะพวก เขา ได้ยิน ว่า ภาพ วาด ที่ สวย งาม ใกล้ จะ เสร็จ แล้ว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ ยีราฟ ให้ ยืม มา...""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ เรนเดียร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า
"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า
""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า นำ เก้าอี้ ตัว หนึ่ง มา ตั้ง ไว้ ที่ กลาง สนาม และ ประกาศ เสียง ดัง ว่า" ฉัน จะ มา เล่า นิทาน ที่ นี่ ทุก วัน หลัง เลิก เรียน ถ้า ใคร อยาก มา ฟัง ละ ก็ คิด ค่า ฟัง แค่ 50 บาท ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"ฟืด ฟืด ดิฟญาไม่ได้เล่น ฟุตบอล จนกว่า เธอ จะ หาย ป่วย"
สูดน้ำมูก
"ดิฟญาอยาก เจอ เพื่อน ทุก คน จน แทบ จะ รอ ไม่ ได้!"
สูดน้ำมูก
"และ อยู่ ตาม สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ เรา ไป สัมผัส เมื่อ ไว รัสพวก นี้ เข้า มา ทาง จมูก และ คอ มัน จะ ทำ เธอ ให้ เจ็บ คอ"
สูดน้ำมูก
"เพื่อน เพื่อน ก็ จะ ป่วย ไป ด้วย เธอ รู้ ไหม ว่าการ ไอ หรือ จาม ครั้ง เดียว"
สูดน้ำมูก
"ต่อ ไป นี้ คือ วิธี ที่ จะ หลีก เลี่ยง การ เป็น หวัด"
สูดน้ำมูก
"ผึ้ง โดย เฉพาะ อย่าง ยิ่ง ผึ้ง บัมเบิลบี จะ ส่งเสียง หึ่ง หึ่ง ขณะ บิน เสียง จะ เกิด ขึ้น จาก การ ตีปีก ขึ้น ลง ยิ่ง ปีก เล็ก เท่า ไหร่ ก็ ยิ่ง ต้อง ตีปีก ให้ เร็ว ยึ่ง ขึ้น เพื่อ พยุง ตัว ใน การ บิน ยิ่ง ตีปีก เร็ว เท่า ไหร่ เสียง หึ่ง หึ่ง ก็ ยิ่ง ดัง มาก ขึ้น"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"เกสร คือ อณู บน ดอกไม้ ที่ แตก ร่วน ได้ ง่าย เกสร จะ ช่วย พืช สร้าง เมล็ด ผึ้ง เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม เพราะ ได้ พวก มัน พืช พรรณ ใหม่ ใหม่ จำนวน มาก ถึง เติบโต และ งอกงาม ไป ทั่ว"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"เมื่อ ผึ้ง เกาะ ดอกไม้ เพื่อ ดูด น้ำ หวาน ละออง เกสร ก็ จะ ติด ขา และ ตัว ของ มัน ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"จาก นั้น เมื่อ ผึ้ง ตัว เดียวกัน นี้ บิน หึ่ง หึ่ง เข้า ใกล้ ดอกไม้ และ เต้น อย่าง คึกคัก การ สั่น นี้ จะ ทำให้ เกสร ร่วง ลง บน ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น จาก นั้น ผึ้ง ก็ บิน ไป ยัง ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น โดย มัน จะ ทิ้ง เกสร ไว้ แล้ว ก็ ไป เลือก ดอกไม้ ดอก ใหม่ กระบวน นี้ ก็ ดำเนิน ต่อ ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"2. เรื่อง แปลก ของ ผึ้ง ก็ คือ เมื่อ พวก มัน ทำ งาน ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า สมอง ของ มัน จะ หยุด กระบวนการ ชรา มัน จะ เริ่ม ทำ งาน เหมือน สมอง ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า ตอน นี้ คุณ อยาก เป็น ผึ้ง ขึ้น มา บ้าง แล้ว ใช่ ไหม?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"3. ผึ้ง จดจำ ใบหน้า ได้ แบบ เดียว กับ มนุษย์ เบื้องต้น ใบหน้า แต่ละ ส่วน จะ ถูก แยก ออก จาก กัน ก่อน จะ นำ มา ผสาน เพื่อ สร้าง เป็น รูป สมบูรณ์ ทั้ง ใบหน้า ใน ภายหลัง จำ ไว้ ว่า อย่า ทำให้ ผึ้ง โกรธ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
""ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ ฉัน ยัง ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ก็ได้ ถ้า อย่าง นั้น ฉัน จะ กระโดด ขึ้น ไป ด้วย นะ""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ปี ค. ศ. 1870 ที่ เมือง นิ ว ลอนดอน รัฐ คอนเนตทิคัต สหรัฐอเมริกา ช่วง เช้า เวลา 7.00 น. เด็ก เด็ก เพิ่ง จะ โซเซ ลุก จาก เตียง คุณ แม่ ทั้งหลาย เร่ง ให้ เด็ก เด็ก ทำความ สะอาด ฟัน แล้ว ยื่น ไม้ สี ฟัน และ ยา สี ฟัน แบบ เป็น ขวด ให้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ทุกวันนี้ เรา บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน เข้า หลอด โดย ใช้ เครื่องจักร หลอด เปล่า ทั้งหมด จะ วาง เรียง อยู่ บน สายพาน ลำเลียง ที่ มี ฝา จุก อยู่ ตำแหน่ง หัว ลง และ ปลาย ด้าน ที่ เปิด จะ ชี้ ขึ้น ภาชนะ ขนาด ใหญ่ ที่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ตรึง อยู่ เหนือ สายพาน ลำเลียง"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ทุกวันนี้ เรา บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน เข้า หลอด โดย ใช้ เครื่องจักร หลอด เปล่า ทั้งหมด จะ วาง เรียง อยู่ บน สายพาน ลำเลียง ที่ มี ฝา จุก อยู่ ตำแหน่ง หัว ลง และ ปลาย ด้าน ที่ เปิด จะ ชี้ ขึ้น ภาชนะ ขนาด ใหญ่ ที่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ตรึง อยู่ เหนือ สายพาน ลำเลียง"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"จาก หัว ฉีด ด้าน ล่าง ภาชนะ ใบ ที่ ว่า นี้ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ถูก บรรจุ เข้าไป ใน แต่ละ หลอด ระหว่าง เคลื่อน ไป ตาม สายพาน ลำเลียง แต่ละ หลอด จะ ไม่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จน เต็ม แต่ จะ เว้น ไว้ ประมาณ ครึ่ง นิ้ว เพื่อให้ ปิด ได้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ตอน นี้ หลอด พร้อม จะ บีบ แล้ว!"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"“ฉัน จะ ช่วย เธอ เอง” เด็กชาย ลัน ไจ ล์พูด"
ฉันจะช่วยเธอ
"“อย่า กลับ บ้าน จนกว่า เธอ จะ หาเงิน เจอ!”"
ฉันจะช่วยเธอ
"“ฉัน จะ ช่วย เธอ”"
ฉันจะช่วยเธอ
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
""เจ้า จะ สอน ข้า ร้องเพลง บ้าง ได้ ไหม? "ก๊าชถาม อย่าง เจียม ตัว"
อีกาใจกว้าง
"จาก รัง ของก๊าช เธอ เห็น นกยูง ที่ กำลัง รำ แฟนหาง อัน สวย สด ก่อน จะ เต้นรำ เธอ อยาก เต้น เสีย เหลือเกิน ‘ บางที นกยูง อาจ ช่วย ได้ ' เธอ รำพึง กับ ตัว เอง จาก นั้น ก็ บิน หาน ก ยูง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรู้สึก เศร้า เธอ ร้องเพลง ไม่ ได้ เต้น ก็ ไม่ เป็น บางที เธอ อาจ พอ จะ เรียน วิธี ทำ รัง สวย สวย สัก รัง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเสียใจ มาก เมื่อ ไห ร่หนอ เธอ ถึง จะ พบ สิ่ง ที่ ตัว เอง ถนัด สัก ที? เมื่อ มอง ลง ไป ข้าง ล่าง จาก รัง ที่ เธอ อยู่ เธอ สังเกต เห็น ข้าว อยู่ กอง หนึ่ง ตรง สนาม หลัง บ้าน เธอ ร้อง เสียง ดัง เชิญ ชวน สมาชิก ใน ครอบครัว และ เพื่อน พ้อง มา กิน เลี้ยง ทุก ตัว กินกัน จน พุง กาง"
อีกาใจกว้าง
""อะไร นะ ก๊าช? เร็ว เร็ว นี้ แก จะ แต่งงาน หรือ? "พวก เขา แซ ว จน ก๊าชหน้า แดง"
อีกาใจกว้าง
""ฉัน จะ ต้อง ออก ไป จาก ที่ นี่ ใน ช่วง ฤดู ฝน ให้ ได้ "เธอ พูด กับ ตัว เอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""ฉัน อยาก ผจญ ภัย"ม้อด พูด กับ เต่า น้ำ จืด"ฉัน จะ ต้อง ออก ไป ค้น หา เกี่ยว กับ โลก ใบ นี้""
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""ระวัง นะ อย่า ออก จาก น้ำ เป็น เวลา นาน เกินไป มิ ฉะนั้น ผิว ของ เจ้า จะ แห้ง หมด "เต่า น้ำ จืด ผู้ ชาญ ฉลาด เตือน"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ใน ตอน นั้น คางคก ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น เหมือนกับ กบ ถ้า ไม่ มี น้ำ ผิว ของ พวก เขา จะ แห้ง เกินไป"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"แต่ เจ้า คางคก ม้อด ยัง คง อยาก รู้ อยาก เห็น " ฉัน จะ ต้อง ออก ไป ค้น หา ฉัน จะ ต้อง ออก จาก ป่า " คางคก ม้อด พูด"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก จะ หัน กลับ ไป เพราะ กลัว จะ พบ กับ กิ้งก่า อีก เธอ จึง หลบ อยู่ ใน พุ่ม ไม้ จะ เห็น ได้ เพียง ดวงตา กลม โต ด้วย ความ กลัว ของ เธอ เท่านั้น ม้อด ถูก ล้อม รอบ ด้วย ไฟ!"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ส่วน กบ ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น และ จะ ต้อง อยู่ ใน บริเวณ ที่ เปียก แฉะ เสมอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ท้อง ฟ้า สี คราม และ พื้น น้ำ สงบ เงียบ ช่าง เป็น วัน ที่ เหมาะ แก่ การ ดำ น้ำ เสีย นี่ กระไร! เรา เริ่ม เดินทาง ด้วย เรือ ลำ น้อย หวัง จะ ได้ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่!"
ดำน้ำ!
"เรา พบ ปลา ไหล มอ เรย์รังผึ้ง ที่ กำลัง ให้ ปลา นก ขุนทอง พยาบาล ทำความ สะอาด ฟัน ของ มัน อยู่ ปลา อีก คู่ เสนอ ตัว จะ ขัด ให้ เรา!"
ดำน้ำ!
"ปลา จิ้มฟันจระเข้ นั้น ยอด เยี่ยม ใน การ พราง ตัว เช่น กัน คุณ จะ หา ปลา จิ้มฟันจระเข้ ปิศาจ ใน ภาพ นี้ เจอ ไหม?"
ดำน้ำ!
"ปลา นก แก้ว มี ฟัน แข็ง แร็งซึ่ง มี รูปร่าง เป็น จะงอย เหมือน ปากนกแก้ว ใช้ สำหรับ ขูด สาหร่าย ออก จาก ปะการัง แข็ง แข็ง ขณะ ที่ บาง สาย พันธุ์ ไม่ มี ปัญหา เลย สัก นิด ใน การ กิน เศษ ปะการัง จาก นั้น มัน จะ ถ่าย เอา ทราย ละเอียด ออก มา ซึ่ง ซัด เข้า มาบ น พื้น ดิน กระทั่ง ปรากฏ เป็น หาด ทราย สี ขาว งดงาม"
ดำน้ำ!
"เดิน ไป อ่าน แผนที่ ดี กว่า ใกล้ ใกล้ นี้ มี น้ำพุ ร้อน ว้า … น่า จะ อุ่น ไป หน่อย ตรง นั้น มี น้ำตก ว้า … เดิน ไกล ไป หน่อย ตรง นั้น ล่ะ มี ทะเล ฟ้า ใส ว้า... ไม่ ไหว ไม่ ไหว ทะเล ฟ้า ใส อยู่ ตั้ง ไกล แสน ไกล ปี๊น … ปี๊น เรือ เมล์ จอด เทียบ กบ ภูเขา เรียก ไป ว่าย น้ำ ทะเล ด้วย กัน ไหม"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ลุง เต่า เดิน ต้วมเตี้ยม บอก เด็ก เด็ก ว่า รอ เดี๋ยว รอ เดี๋ยว เรา มา เดิน เล่น กัน ช้า ช้า ลมทะเล กระซิบ มา พอ ถึง เวลา น้ำ จะ ขึ้น มา เอง"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"หมู่ บ้าน ที่ ห่าง ไกล นี้ ชื่อ ลูโย คุณ จำเป็น ต้อง ผ่าน สระ น้ำ แห่ง หนึ่ง ก่อน ไป ถึง บ้าน คุณ ตา คุณ ยาย ของ ทีเค ที่ บ้าน มี ปลา นิล ทอด อยู่ ใน ตระ ก ร้า แขวน บน หลังคา รอ ทีเคอยู่ ทุก เช้า ที เคกับ แมว ของ เธอ จะ ไป ทักทาย ให้ อาหาร ปลา ใน สระ น้ำ การ มอง เห็น ปลา ว่าย น้ำ สร้าง ความ สนุกสนาน รื่นเริง ให้ กับ พวก เขา เป็น เวลา นาน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ที่ หมู่ บ้าน ที เคอาจ จะ ไม่ มี ของเล่น หรือ เทคโนโลยี มากมาย นัก แต่ ที เคมี สิ่ง อื่น เช่น ธรรมชาติ ที่ โล่ง และ ความ รัก จาก คุณ ตา คุณ ยาย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"“เรา มี ปลา แห้ง มะเขือเทศ และ เนื้อ ด้วย ใช่ ไหม คะ? หนู อยาก จะ กิน เยอะ เยอะ เลย เพราะ เป็น ฝีมือ แม่ ค่ะ!” “ได้ สิ จ๊ะ! หนู ช่วย ไป หยิบ จาน ช้อน และ ส้อม และ เรียก ตา ไต มา ด้วย นะ เรา จะ ได้ กิน ข้าว เช้า พร้อม กันไงจ๊ะ”"
บอดังหุงข้าว
"“บอ ดัง หนู ต้อง หัด หุง ข้าว นะ ถ้า แม่ หรือ พ่อ ไม่ อยู่ บ้าน หนู จะ ได้ มี ข้าว กิน” โดด ง พ่อ ของ เธอ พูด “หนู จะ หัด หุง ข้าว ค่ะ!” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ ข้าว เริ่ม สุก อิไซ เปิด ฝา หม้อ เพื่อ ตรวจ ดู “ถ้า น้ำ เริ่ม แห้ง ให้ ลด ไฟ ลง ข้าว จะ ได้ ไม่ ไหม้” อิไซ อธิบาย แล้ว หยิบ ถ่าน บาง ก้อน ออก จาก เตา นำ ไป ใส่ กระป๋อง ไว้ ใช้ ใน ครั้ง หน้า"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"“เรา ลอง กิน ข้าว ไหม้ กัน ไหม?” โดด ง พูด ติดตลก เมื่อ เห็น ว่า บอ ดัง เสียใจ “ไม่ นะ คะ พ่อ! มัน กิน ไม่ ได้ ค่ะ” บอ ดัง หัวเราะ “อย่า เสียใจ ไป เลย บอ ดัง พรุ่งนี้ หนู จะ ได้ ลอง หุง ข้าว อีก ครั้ง” โดด ง พูด “หนู จะ ทำให้ ดี ค่ะ พ่อ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"คิมิอยู่ตัว เดียว ลำพัง ใคร จะ มา เล่า เรื่อง ต่าง ต่าง ให้ เธอ ฟัง และ จับ มือ เธอ ไว้?"
เราจับมือกัน
"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน
"โอ้! นั่น ของ โปรด ที่ แม่ ชอบ หา มา ให้ เรา นี่ นา คิมิดำ น้ำลง ไป ลึก อีก เพื่อ ที่ จะ เห็น ได้ ชัดเจน มาก ขึ้น"
เราจับมือกัน
"ของ โปรด ของคิมิ หอย กาบ จริง จริง ด้วย คิมิรีบ ดำ ลง ไป ใกล้ หอย กาบ ก่อน ที่ เพื่อน เพื่อน จะ มา เห็น"
เราจับมือกัน
"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน
"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน
"คิมิร้องไห้ ฟูมฟาย เธอ ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร ดี"
เราจับมือกัน
"คิมิมีค วาม สุข มาก เธอ ไม่ โดดเดี่ยว อีก แล้ว เธอ มี เพื่อน ที่ ดี คอย จับ มือ ช่วยเหลือ กัน พวก เขา จะ คอย ดูแล เธอ"
เราจับมือกัน
"พร อม และ เพื่อน ของ เขา อาศัย อยู่ ที่ หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ที่ พื้น ทั้ง เปียก และ เต็ม ไป ด้วย โคลน ดวงตา ของ พร อม มัก จะ เป็น ประกาย ด้วย ความ อยาก รู้ อยาก เห็น อยู่ เสมอ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เมื่อ วาน ก็ เฉอะแฉะ วัน นี้ ก็ เปียก ชื้น แล้ว วัน พรุ่งนี้ ก็ คง จะ ชื้น แฉะ เป็น แบบ นี้ วน ไป เรื่อย เรื่อย” พร อม คิด “ฉัน เกลียด ที่ นี่! ฉัน อยาก จะ อาศัย อยู่ ใน ที่ ที่ สะอาด พื้นที่ กว้างขวาง เหมือนกับ เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"แต่ พร อม กลับ สงสัย มาก กว่า จะ หงุดหงิด “เดี๋ยวก่อน นะ ฉัน ใช้ ก้อน ดิน พวก นี้ เป็น บันได ได้ นี่ นา!” เขา อุทาน “ตอน นี้ ฉัน ก็ สามารถ ขึ้น ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ได้ แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"กบ ตัว อื่น อื่น หัวเราะ เยาะ พร อม “ฮ่า ฮ่า! นาย จะ ไป ที่ นั่น ได้ ยัง ไงกัน?” กบ ตัว หนึ่ง พูด ขึ้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“แล้ว นาย กำลัง จะ ไป ที่ไหน ล่ะ?” เรสถาม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน กำลัง จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ข้าง บน นั้น”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ก็ ใช่ น่ะสิ! ไม่ มี ใคร คิด ว่า จะ ไป ที่ นั่น เลย นะ” เรสยิ้ม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ทำไม จะ ไม่ ได้ ล่ะ พร อม? ฉัน เชื่อ ใน ตัว นาย นะ” เรสบอก “ดวงตา ของ นายก ระ จ่าง เหมือน ท้อง ฟ้า นาย ทำได้! ฉัน จะ คอย ให้ กำลังใจ นาย จาก ตรง นี้ เอง!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ฉัน เข้าใจ แล้ว จ้ะ … คง จะ ยาก มาก สินะ จ๊ะ” มา ดาม แฟมกอด พร อม แน่น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ไม่ ต้อง ร้องไห้ นะ พร อม เธอ สามารถ ไป ที่ นั่น ได้ เธอ จะ ต้อง ไป ถึง วงกลม นั่น ได้ แน่ จ้ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม พูด ว่า “ขอบคุณ ครับ มา ดาม! ผม ไม่ รู้สึก ว่า อยาก จะ ร้องไห้ แล้ว ไม่ เคย มี ใคร กอด ผม แน่น ขนาด นี้ มา ก่อน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“อย่า ร้องไห้ เลย กบ น้อย ความ ล้ม เหลว มัก จะ เกิด ขึ้น เมื่อ เรา เดินทาง ตาม หาความ ฝัน นะ” เร็มดู บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม รู้สึก ได้ ถึง เรี่ยวแรง ที่ ขา ของ เขา “นี่ เป็น เพียง จุด เริ่ม ต้น เท่านั้น!” เขา พูด กับ ตัว เอง “ตอน นี้ ฉัน จะ แบ่งปัน ความ รัก และ กำลังใจ ที่ ฉัน เคย ได้ รับ มา แก่ ทุก คน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"เธอ รู้ ว่า จะ สร้าง หลอด ไฟ ที่ ใช้ พลังงาน แสงอาทิตย์ ได้ อย่างไร"
ดวงดาวสีเขียว
"เพราะ ลูก บอล นั่น จะ ช่วย ให้ ฉัน กลับ ดาว ได้""
ดวงดาวสีเขียว
""ฉัน จะ ช่วย หา เอง จ้ะ เธอ ชื่อ อะไร ล่ะ? "นิต้าถาม"
ดวงดาวสีเขียว
""เธอ ไม่ มีชื่อ งั้น เห รอ? งั้น ถ้า ไม่ มี ฉัน ก็ จะ เรียก เธอ ว่า ' กรี น สตาร์ (ดวง ดาว สี เขียว) '! "นิ ตาบ อก"
ดวงดาวสีเขียว
""มัน เกือบ จะ มืด แล้ว และ พลังงาน ของ ฉัน ก็ ใกล้ จะ หมด เธอ ควร กลับ บ้าน ได้ แล้ว นะ "กรี น ส ตาร์พูด"
ดวงดาวสีเขียว
""โอ้! ฉัน เข้าใจ แล้ว! ลูก บอล พลังงาน จะ ปล่อย แสง ออก มา ใน เวลา กลางคืน นั่นเอง "นิ ต้าพูด"
ดวงดาวสีเขียว
""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
"บ รื๋อ... ถึง ฤดู ใบไม้ ร่วง แล้ว ลม หนาว พัด แรง เหลือเกิน! ถึง เวลา ที่ ฝูง นก คีรีบูน จะ ต้อง บิน หนี ไป ยัง ทิศ ใต้ ที่ อุ่น สบาย แล้ว"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย จะ ได้ ออก เดินทาง เป็น ครั้ง แรก พวก มัน จะ ต้อง ออก บิน เมื่อ พระ อาทิตย์ ตก ถ้า หลง ฝูง ขึ้น มา จะ เป็น ยังไงนะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แม่น กบ อก ว่า ไม่ ต้อง กลัว เพราะ ถ้า บิน ตาม แม่ ก็ จะ ไม่ หลง ฝูง และ ยัง สอน ให้ ร้องเพลง ช่วย จำ ทิศทาง ด้วย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย จะ หลง ฝูง แล้ว นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"อ้าว ฝูง หาย ไป ไหน แล้ว แล้ว จะ ตาม ทัน ได้ อย่างไร"
โบยบินสู่ทิศใต้
"มอง ทาง... อาทิตย์ ตก จะ บอก ทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แต่ ที่ สว่าง สว่าง นั่น มัน อะไรน่ะ ถ้า ไป ที่ นั่น อาจ จะ เจอ ครอบครัว ก็ได้ นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ซุก ใบไม้ อาจ จะ อุ่น ขึ้น ก็ได้"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เสียง อะไรน่ะ เสียง ลม เสียง นก ตัว อื่น หรือ จะ เป็น เสียง งู"
โบยบินสู่ทิศใต้
"มอง ทาง ขวา อาทิตย์ ตก จะ บอก ทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้
""เมื่อ ไห ร่เรา จะ ได้ ไป นั่ง รถ ม้า กัน ล่ะ ครับ คุณ ปู่? "ริ โอ ถาม"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ตอน นี้ พวก เขา มา ถึง บูกิต ติง กี แล้ว และ ริ โอ ก็ แทบ จะ รอ ไม่ ไหว!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ดี ลาวา ร์เป็น หนุ่ม น้อยใจ เพชร ผู้ พร้อม จะ ช่วยเหลือ ทุก ทุก คนใน ยาม ที่ เกิด ปัญหา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์คิด หนัก ว่า เพื่อน เพื่อน น่า จะ ต้องการ อะไร กัน บ้าง บี น่า น่า จะ อยาก ได้ สี เทียน ที่ มี หลาย สี กว่า นี้ เขา คิด พลาง ยิ้ม ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูดู เศร้า ตลอด เลย ขนม ลัด ดู จะ ต้อง ช่วย ให้ เขา นึกถึง เวลา ที่ เรา สนุก กัน ได้ แน่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แต่ ดี ลาวา ร์นึก ไม่ ออก ว่า อะไร จะ ทำให้ โน มี่ สบาย ใจ ขึ้น ได้"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์บอก แผนการ ที่ เขา คิด ไว้ ให้ เพื่อน เพื่อน รู้ หลัก หลัก แล้ว ง่าย มาก นั่น คือ เขา จะ เอา ขนม และ ของ ที่ เตรียม มา แลก กับ ของ ใน กระเป๋า ของ เพื่อน ทั้ง สาม บี น่า โชตู และ โน มี่ คิด ทบทวน ดู แล้ว ตัดสินใจ เลือก ของ จาก ใน เป้ มา แลก กับ ของ เหมาะ เหมาะ ที่ ดี ลาวา ร์เตรียม มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""หยุด เดี๋ยวนี้ นะ! แก หลอก โชตูไม่ ได้ อีก แล้ว"บี น่า กล่าว"เรา จะ ช่วย เขา เอง""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ฉัน มี เรื่อง จะ มา เล่า ให้ ฟัง แลก กับ สี เทียน นะ "บี น่า พูด กับ ดี ลาวาร์"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""พวก เรา จะ ช่วย เธอ เอง "ดี ลาวา ร์สัญญา กับ บี น่า แล้ว เขา โชตู กับ โน มี่ ก็ จับ กับ บี น่า ซึ่ง เพิ่ง หยุด ร้องไห้ แล้ว ล้อม กัน เป็น วง "เรา มา หา วิธี คุย กับ พ่อ แม่ ของ เธอ กัน ดี กว่า "ดี ลาวา ร์บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ขอบคุณ นะ ลูก ที่ เตือน พ่อ กับ แม่ ว่า เรา ทุก คน ล้วน สำคัญ พ่อ กับ แม่ น่า จะ ไม่ ลืม ว่า สิ่ง ที่ เรา ทำ อยู่ มัน กระทบ ลูก "พ่อ บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ช่วง นี้ ฉัน เศร้า มาก มาก เลย วัน ก่อน พี่ สาว ของ ฉัน เดิน กลับ จาก โรงเรียน แล้ว เจอ พวก เด็ก ผู้ชาย พยายาม จะ ขโมย กระเป๋า ไป ตอน นี้ พี่ ไม่ กล้า ไป ไหน เลย ละ แล้ว อา มี ก็ คิด ว่าผู้ หญิง ไม่ จำเป็น ต้อง ไป โรงเรียน "โน มี่ พูด ต่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ผู้หญิง อย่าง เรา ทำได้ ทุก อย่าง ที่ ต้องการ และ ป้องกัน ตัว เอง ได้ ด้วย เดี๋ยว ฉัน จะ ทำให้ ดู นะ "บา จี ผู้ กล้า กล่าว"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น โชตูก็ เอ่ย ปาก ถาม" คุณ บา จี ผู้ กล้า ครับ สอน ผม ป้องกัน ตัว เอง ด้วย ได้ ไหม ครับ ผม สัญญา ว่า จะ แบ่ง ขนม ลัด ดู สุด รัก ให้ ด้วย""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"บา จี ตอบ ว่า" ได้ เลยโชตู ทุก คน มี สิทธิ์ จะ ได้ เรียน รู้ เรื่อง การ ป้องกัน ตัว จ้ะ""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แล้ว ดี ลาวาร์ บี น่า โชตู และ โน มี่ ก็ ตั้ง กลุ่ม ขึ้น มา ชื่อว่า ผู้ พิทักษ์ ความ ฝัน ซึ่ง พร้อม จะ ช่วยเหลือ ดูแล ทุก คนใน ชุมชน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เรา ควร เล่า ปัญหา ให้ ใคร สัก คน ฟัง หรือ ไม่ ไม่ ว่า จะ กลัว แค่ ไหน ก็ตาม"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แต่ ดูเหมือน ฝน กำลัง จะ ตก นะ เรา ต้อง รีบ กลับ บ้าน ให้ เร็ว ที่สุด""
เด็กหญิงตะเกียง
"เมื่อ โนรา บอก แบบ นั้น เด วอน กับ ซิลฟาจึง ยอม ไป ด้วย แต่ โนรา รู้ ว่า เพื่อน กลัว มาก เพราะ ทุก ครั้ง ที่ มีเสียง บาง อย่าง ดัง ขึ้น ทั้ง สอง คน จะ เขยิบ เข้า ใกล้ โนรา ทันที และ ใน ตอน นั้น เอง..."
เด็กหญิงตะเกียง
"ถ้า หมู่ บ้าน ของ พวก เขา มี ไฟฟ้า จะ ดี แค่ ไหน นะ แล้ว ยัง มี วิธี อื่น อีก ไหม ที่ จะ ทำให้ ทาง เดิน มี แสงสว่าง ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
""แล้ว โนรา จะ จุด คบเพลิง ใน บ้าน ไป ทำไม ล่ะ ลูก""
เด็กหญิงตะเกียง
""หนู อยาก จุด ไว้หน้า บ้าน ทาง เดิน กลับ บ้าน จะ ได้ สว่าง ค่ะ "โนรา อธิบาย"
เด็กหญิงตะเกียง
"ลม ยิ่ง พัด แรง ขึ้น แรง ขึ้น แม่ กับ โนรา จึง รีบ กลับ เข้า บ้าน โนรา กังวล ว่า คบเพลิง จะ เป็น อย่างไร บ้าง นะ ไฟ จะ ดับ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง
"พ่อ ช่วย โนรา แขวน ตะเกียง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ แล้ว ทั้ง คู่ ก็ รอ ดู ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น กับ เปลว ไฟ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"สำเร็จ! แม้ ว่า จะ มี ลม พัด แต่ เปลว ไฟ ใน ตะเกียง ยัง คง ติด อยู่"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ต้อง คิด หา วิธี อื่น แล้ว ละ อะไร จะ ช่วย ปกป้อง ตะเกียง จาก ฝน ได้ นะ"
เด็กหญิงตะเกียง
"แล้ว ใบตอง ล่ะ จะ ใช้ได้ ไหม นะ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ ใช้ใบ ตอง ไม่ ได้ หรอก เพราะ พอ โดน ลม ใบตอง ก็ จะ แตก หมด"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"นั่นไง! มี ฝา หม้อ เก่า อยู่ อัน หนึ่ง มัน มี รู และ รอย บาก เล็ก เล็ก โนรา มั่นใจ ว่า เธอ ใช้ ฝา หม้อ เก่า อัน นี้ ได้ แค่ จะ ต้อง ซ่อมแซม สัก เล็กน้อย"
เด็กหญิงตะเกียง
""ฝา หม้อ จะ ต้อง ตรง และ ต้อง ผูก ปม เชือก ให้ แน่น นะ โนรา "แม่ แนะนำ"
เด็กหญิงตะเกียง
""หวัง ว่า ตะเกียง จะ ปลอดภัย และ ไฟ จะ ไม่ ดับ อีก นะ คะ "โนรา พูด"
เด็กหญิงตะเกียง
"ข่าว เรื่อง ตะเกียง หน้า บ้าน โนรา เริ่ม แพร่ สะพัด ออก ไป แล้ว ผู้คน มากมาย ก็ สนใจ จะ ทำ อย่าง โนรา บ้าง ไม่ นาน นัก ก็ มี เสา ตะเกียง ตั้ง ขึ้น หน้า บ้าน หลาย หลัง ใน หมู่ บ้าน"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง
"แมว สาม สหาย อาศัย อยู่ ร่วม กัน อย่าง กลมเกลียว ทั้ง ยาม เช้า เที่ยง และ มืดค่ำ พวก มัน จะ ขโมย อาหาร จาก บ้านเรือน ใกล้ เคียง ก่อน มา นั่ง ร่วม วง แล้ว แบ่งปัน สิ่ง ที่ หา มา ได้ ให้ แก่ กัน"
แมวสามสหาย
"พวก มัน ปีน ข้าม กำแพง เข้าไป ใน ครัว อย่าง รวดเร็ว คน เฝ้า ประตู นอน กรน ครอก ฟี้ อยู่ ด้าน ล่าง ใน ครัว ใหญ่ โต ห้อง นั้น มี อาหาร ละลาน ตา เกิน กว่า พวก แมว จะ คิด จินตนาการ ได้ สาม สหาย ยิ้มกริ่ม เมื่อ คิด ว่า พุง ของ ตน จะ กลม โต เพียง ใด ถ้า ได้ กิน อาหาร เหล่า นี้"
แมวสามสหาย
"ทว่า จู่ จู่ ไฟ ใน ครัว ก็ สว่าง ขึ้น แย่ ละ พวก มัน จะ ถูก จับ แล้ว! เมื่อ เห็น แสง ไฟ กาลัวรีบ วิ่ง หา ที่ ซ่อน ทันใด ไม่ นาน นัก เด็ก ผู้ชาย ตัว สูง ก็ เดิน เข้า มา ใน ครัว"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"บิ ลูก ลัวจับใจ " เรา ต้อง รีบ หนี " มัน คิด ก่อน จะ รีบ กระโดด ออกนอกหน้า ต่าง หนี ไป พร้อม กับกาลัว ทั้ง สอง ตัว ครุ่นคิด กัน ทั้ง คืน ว่า เจ้า เมา จะ สบาย ดี ไหม แต่ ไม่ มี ทาง รู้ ได้ เลย"
แมวสามสหาย
"บิ ลูวิ่ง เข้าไป ใน ครัว โดย มี เพื่อน อีก สอง ตัว ตาม หลัง มา มัน เปิด ประตู ตู้ เย็น และ เห็น ไก่ ย่าง เสียบ ไม้ อยู่ ใน นั้น" คว้า กระสอบ มา ซิ" มัน สั่ง" วัน นี้ เรา จะ ขน อาหาร กลับ ไป ให้ หมด""
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย
"ทู ลู่ ชอบ ซูเปอ ร์ฮีโร่เอา มาก มาก และ ตัว เขา เอง ก็ อยาก จะ เป็น ซูเปอร์ฮีโร่ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทั้ง คู่คิด ว่า จะ เป็น ฮีโร่ทั้ง ที ก็ ต้อง มี ชุด สิ จึง ไป ขอ ให้ อู ยังก้า พี่ สาว คน โต ของ ทู ลู่ ช่วย ตัด ชุด ให้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""วัน นี้ เจ๋งสุด เจ๋งสุด ไป เลย พวก เพื่อน เพื่อน ตื่นเต้น ดีใจ กัน ใหญ่ พวก เรา อยาก เป็น ฮีโร่อีก จะ ได้ ทำให้ เด็ก คน อื่น มีค วาม สุข แบบ นี้ อีก เยอะ เยอะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็กชาย ทั้ง สอง อดใจ รอ แทบ ไม่ ไหว ที่ จะ ได้ ให้ ของขวัญ เด็ก เด็ก ที่ นี่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"พวก เขา เข้าไป ใน ห้องเเรก เป็น ห้อง ของ เด็กชาย โบ ล์ด ซึ่ง กำลัง พัก รักษา ตัว หลังจาก ผ่า ตัด ทั้ง สอง ทักทาย เขา" สวัสดี โบ ล์ด พวก เรา คือ ฮีโร่ตัว จริง เสียง จริง พวก เรา มี ของขวัญ จะ ให้ นาย ด้วย ละ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ถ้า ต้องการ ให้ กำลังใจ เพื่อน เด็ก เด็ก จะ ทำ อะไร"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"วัน นี้ เป็น วัน แรก ที่ บี รู กับ อัลมารับ งาน มอเตอร์ ไซ ค์รับจ้าง ทาง ออ นไลน์ บี รู กังวล ทีเดียว ละ เขา จะ ทำได้ ไหม นะ"
บรื้น บรื้น!
"เปาะแปะ เปาะแปะ! อะไร กันเนี่ย ฝน ตก! จะ ปล่อย ให้ ขนม เปียก ไม่ ได้ นะ!"
บรื้น บรื้น!
"บี รู มอง มอเตอร์ ไซ ค์คัน อื่น อื่น แล่น ผ่าน ไป มา คน ขับ ล้วน ดู แข็งแกร่ง ทุก คน ขับ ต่อ ไป แม้ ว่า ฝน จะ ตกหนัก ขึ้น บี รู เหลือบ มองอัลมา อัลมาก็ ดู แข็งแกร่ง เช่น กัน บี รู รู้ ว่า เขา กับ อัลมาก็ ทำได้ เหมือน กัน!"
บรื้น บรื้น!
"พ่อ เห็น ด้วย" เรา จะ เลี้ยงดู มัน เหมือน เพื่อน ตั้ง ชื่อว่า ซาก อร์แล้วกัน นะ""
ช้างในบ้านฉัน
"ซาก อร์ตาม ติด โบต อม ไป ทุก ที่ ช่าง เกะกะ น่า รำคาญ จริง จริง โบต อม ได้ แต่ สงสัย ว่า เมื่อ ไร มัน จะ กลับ บ้าน ใน ป่า ไป เสียที"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม แปลก ใจมา ก" ขอบคุณ นะ!" เธอ บอก ซากอร์" แต่ ฉัน กำลัง จะ ไป โรงเรียน สาย แล้ว ละ""
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม ตอบ ว่า" หนู อยาก เป็น เจ้าหน้าที่ ป่า ไม้ ค่ะ จะ ได้ ช่วย ช้าง แบบ ซากอร์ และ ปกป้อง ป่า ไม้ ของ เรา""
ช้างในบ้านฉัน
"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน
"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“ช่วย ด้วย! ฉัน จะ ตก น้ำ แล้ว!” จิ้งหรีด ร้องขอ ความ ช่วยเหลือ"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน จับ กิ่ง ไม้ ไว้ พยายาม จะ ช่วย เพื่อน “จับ ไว้ ก่อน นะ!” มัน ตะโกน"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"แล้ว จู่ จู่ กิ่ง ไม้ ก็ หักเป๊าะ! ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ต่าง ร่วง หล่น ลง ไป ใน น้ำ จังหวะ นั้น เอง กบ ตัว ใหญ่ ตัว หนึ่ง ก็ กระโจน ขึ้น มา พร้อม จะ กลืน ทั้ง สอง เข้า ปาก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“เรา กำลัง จะ ไป หา หมอ เจ้า จิ้งหรีด ป่วย หนัก มาก” ตั๊กแตน ตอบ"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“ไม่ เป็นไร นะ จิ้งหรีด” กบ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เดี๋ยว เรา มา แก้ไข กัน แต่ อันดับ แรก ต้อง ไป หา หมอ ก่อน จะ ได้ หาย ป่วย กัน ทุก ตัว”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"มิลลีกับ นับ ส์พา กัน กระโดด โลดเต้น ไป หา เก เบิลส์เพื่อ จะ บอก ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง นับ ส์บอก ว่า หลังคา ของ เก เบิลส์เป็น รูป สามเหลี่ยม นั่น หมายความ ว่า มี สาม ด้าน มิลลีบอก ว่า กำแพง ของ เขา เป็น รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่ เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น อยู่ ดี ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง เขา ยัง รู้สึก เศร้า เหมือน เดิม"
บ้านตุ๊กตา
""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน
"แต่ ใคร จะ มา ขาย เสื้อ ยืด ให้ หนู ดึกดื่น มืดค่ำ ขนาด นี้ กัน หนู เลย เอา เงิน ที่ ได้ จาก พ่อ สอด ไว้ ใน กระปุก ออมสิน ของ หนู ก่อน"
กระปุกออมสิน
""แต่ น้อง จะ เอา มัน ออก มายังไงล่ะ เงิน มัน อยู่ ใน กระปุก ออมสิน นี่! "หนู ร้อง ประท้วง แม่ บังเอิญ เปิด ประตู เข้า มา ได้ยิน พอดี แล้ว ก็ อมยิ้ม กลั้ว หัวเราะ"
กระปุกออมสิน
"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน
"พ่อ ประทับใจ ใน ตัว หนู มาก" เก่ง มาก สาว น้อย! ลูก เริ่ม รู้จัก ใช้ เจ้า กระปุก ออมสิน นี้ ให้ เป็น ประโยชน์ ต่อ ไป นี้ ไม่ ว่า ลูก จะ หยอด เท่า ไหร่ พ่อ จะ หยอด เพิ่ม ด้วย จำนวน เดียวกัน""
กระปุกออมสิน
"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
"หนู ตัดสินใจ จะ ใช้ เงิน จาก กระปุก ออมสิน ของ หนู ซื้อ ชุด นักเรียน ใหม่ ให้ กับ เพื่อน คน นี้ ทันที ที่ ถึง บ้าน หนู รีบ ทุบ กระปุก ออมสิน จน แตก แล้ว นับ เงิน ที่ อยู่ ใน นั้น โอ้โห นี่ หนู เก็บ เงิน ได้ มาก กว่า หนึ่ง พัน รูปี เลย เชียว นะ!"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
"แล้ว ยื่น ชุด นักเรียน ชุด ใหม่ ให้ เธอ พร้อม กับ พูด ว่า" เร็ว เข้า เร็ว เร็ว สิ รีบ เปลี่ยน ชุดซะ! เดี๋ยว เรา จะ ไป โรงเรียน สาย ซะก่อ น!""
กระปุกออมสิน
"ไอ รา กุม มือ คุณ แม่ ของ เธอ แน่น ตรง หน้า เธอ คือ ตึก หลัง หนึ่งซึ่ง ดู น่า กลัว " เสร็จ จาก ที่ นี่ แล้ว เรา จะ ไป กิน พิซซ่า กัน ใช่ ไหม คะ คุณ แม่? " ไอ ราก ระ ซิบ ถาม"
ไอราไม่กลัว
"แต่ คุณ หมอ ก็ ยัง ยืนยัน ที่ จะ ตรวจ ร่างกาย คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอบ อก ว่า เม็ดเลือด แดง ของ คุณ เต่า ลด ลง เรื่อย เรื่อย เรา จำเป็น ต้อง ให้ เม็ดเลือด แดง กับ คุณ เต่า กระบวนการ นี้ เรียก ว่าการ เปลี่ยน ถ่าย เลือด หาก ไม่ มี การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด คุณ เต่า จะ อ่อนแอ และ ป่วย"
ไอราไม่กลัว
""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว
""แต่ เข็ม ทิ่ม แล้ว จะ เจ็บ ใช่ ไหม คะ? "คุณ หมอ ตอบ ว่า มัน จะ เจ็บ เพียง แค่ สิบ วินาที เท่านั้น คุณ หมอ ให้ ไอ รา ช่วย นับ หนึ่ง ถึง สิบ ขณะ ที่ ฉีดยา ให้ คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"ว้า ว! ยอด เยี่ยม มาก คุณ เต่า ไม่ กลัว เลย ตอน นี้ ถึงคราว ของ ไอ รา แล้ว ไอ รา จะ กล้า หาญ เหมือน คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอ เตือน ไอ รา ให้ นับ หนึ่ง ถึง สิบ แล้ว ไอ รา ก็ จะ หาย เจ็บ และ สามารถ ดู การ์ตูน เรื่อง โปรด ของ เธอ ได้"
ไอราไม่กลัว
"ตอน นี้ ทุก อย่าง เสร็จ เรียบร้อย แล้ว เดือน หน้า ไอ รา จะ กลับ มา เปลี่ยน ถ่าย เลือด อีก ครั้ง"
ไอราไม่กลัว
"เดือน หน้า ทั้ง ไอ รา และ คุณ เต่า จะ กล้า หาญ อีก ครั้ง เพื่อ ที่ ทั้ง สอง จะ ได้ มี สุขภาพ แข็งแรง ไป ด้วย กัน"
ไอราไม่กลัว
"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว
""อย่า กลัว ไป เลย เดี๋ยว ฉัน จะ ช่วย เจ้า เอง "โบ รา พูด"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลาย วัน ต่อ มา โลมา น้อย ก็ กลับ มา โบ รา ตื่นเต้น มาก แต่ ดูเหมือน ว่า เจ้า ลูก โลมา จะ กระวนกระวาย มัน ว่าย กลับไปกลับมา เหมือน อยาก ให้ โบ รา ลง มา ใน น้ำ " เกิด อะไร ขึ้น เจ้า โลมา ฉัน จะ ช่วย อะไร เจ้า ได้ บ้าง " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"พวก เขา ว่าย จน มา ถึง บ้าน ของ ฝูง โลมา โลมา ทุก ตัว เข้า ทักทาย เพื่อน รัก ทั้ง สอง โลมา จ่า ฝูง บอก ให้ โบ รา เอา แก้ว วิเศษ ติดตัว ไป ด้วย มัน อาจ จะ ช่วย แก้ ปัญหา ให้ ฝูง โลมา ได้ " แล้ว ปัญหา คือ อะไร เล่า " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ไม่ทัน ที่ ทั้ง สอง จะ จาก ไป ก็ พลัน เห็น ฝูง โลมา ว่าย ตรง ดิ่ง มา หา พวก เขา เรือ ประมง สอง ลำ กำลัง พุ่ง ตรง มา ทาง นี้!"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก