PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0x0b0c...f633Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (355)
"ฉัน มา จาก จังหวัด ตาแก้ว"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"ฉัน มา จาก จังหวัด เกาะกง"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"ฉัน มา จาก จังหวัด กำปงจาม"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"ฉัน มา จาก จังหวัด กำปงธม"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"ฉัน มา จาก จังหวัด พระตะบอง"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"ฉัน มา จาก จังหวัด ไพลิน"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ
"นก จะ มา จิก ทำความ สะอาด ฟัน ของ ฉัน"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"เธอ จะ มา เป็น เพื่อน ฉัน ไหม?"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"โจโจ้ คาบ รองเท้า มา ให้ ฉัน"
ใครตัวสูง ใครตัวเตี้ย
"เพื่อน ซี้ ทั้ง สอง เดิน ทาง ต่อ จน มา เจอ แม่น้ำ เชี่ยว กราก"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"เดิน มา เดิน มา เดิน ไป"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"เดิน มา ที่ นี่ มี เลี้ยง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"เชื้อ เชิญ ให้ มา เที่ยว ชม"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"อยู่ มา วัน หนึ่ง เจ้า วัว ชื่อ กาอูรี่ ได้ ถาม บีม่า ว่า “ทำไม เจ้า ดู โศก เศร้า จัง เลย”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"เช้า ตรู่ วัน ต่อ มา เจ้า วัว กาอูรี่ ร้อง “มู มู” ด้วย เสียง ดัง แต่ เจ้า บีม่าก็ ไม่ ตื่น"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"มัน รอ และ รอ ให้ ลูก ของ มัน ออก ฟัก ออก มา จาก ไข่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ แกะ ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ หมู เดิน ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ วัว เดิน ผ่าน มา " นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม " มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"ลูกไก่ หก ตัว ฟัก ออก มา จาก ไข่"
แม่ไก่กกไข่
"ชี น่า เป็น เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ ฉัน ฉัน รอ ชี น่า กลับ มา จาก โรงเรียน"
เจ้าแมวสะอาด
"แม่ ดุ ฉัน เวลา ฉัน เอา ของ อร่อย มา จาก สวน"
เจ้าแมวสะอาด
"ช่วย บอก ซันจู ให้ หน่อย นะ ว่า เสือ มา จาก ตระกูล แมว เรา มี กรงเล็บ ที่ แหลม คม"
เจ้าแมวสะอาด
"พวก มัน มี ลักษณะ และ พฤติกรรม เหมือน ปลา ทั่วไป แต่ พวก มัน ทำ มา จาก โลหะ โฟม ผ้า และ พลาสติก"
ปลาใช่ไหม
"หุ่น ยนต์ แมง กระ พรุน ทำ มา จากเจล มัน จับ ปลา ด้วย หนวด นุ่ม และ ใส มัน ว่าย น้ำ โดย ไม่ มี ใคร เห็น"
ปลาใช่ไหม
"จดหมาย มา ส่ง"
นิทานคำกลอน มดน้อยในตู้จดหมาย
"มา วัน หนึ่ง โกลูเอ่ย ชวน ว่า “วัน นี้ เรา มา เล่น เกม ใหม่ กัน เถอะ”"
เวลาเล่นสนุก
"“เธอ นั่ง ลง ฉัน จะ กระโดด บิน มา ลง ที่ หลัง เธอ” โชทูบอก"
เวลาเล่นสนุก
"และ ฉัน จะ กระโดด มา ลง หลัง เธอ มั่ง”"
เวลาเล่นสนุก
"“ค่อยยังชั่ว,” โชทูคิด “มะพร้าว หล่น ลง มา ก็ ยัง ดี กว่า ช้าง หล่น ใส่ หัว!”"
เวลาเล่นสนุก
"“ออก มา เถอะ,” ฉัน บอก เพื่อน ของ ฉัน “เรา จะ เล่น กัน” แต่ เธอ ก็ ไม่ ออก มา"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เธอ ออก มา จาก กระจก ใน ตอน ที่ ฉัน หลับ! แล้ว เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อย่าง สนุก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...
"วัน นี้ ฉัน เป็น มา แล้ว หลาย อย่าง"
วันนี้ฉันเป็น...
"ไซ มัว กับ คำ ฮัก มา เห็น เข้า จึง ถาม ว่า “พวก เธอ รำ สวย จัง เลย เรา ขอ รำ ด้วย ได้ ไหม”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"- นัก วิทยาศาสตร์ ค้น พบ ร่องรอย ของ สิ่ง มี ชีวิต ที่ อาศัย อยู่ บน โลก มา มาก กว่า 4 พัน ล้าน ปี ก่อน"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ
"“โอ้โฮ! ดอกไม้ เต็ม ไป หมด เลย!” เจ้า ผีเสื้อ พูด “เรา มา ทำตัว ให้ มี สี สัน เหมือน ดอกไม้ กัน เถอะ”"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ
"“ฉัน ผสม สี แดง กับ สี เหลือง” ด้วง กว่าง บอก “ได้ ออก มา เป็น สี ส้ม ตอน นี้ ฉัน เป็น สี ส้ม แล้ว”"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ
"“ฉัน ผสม สี แดง กับ สี ฟ้า” ผีเสื้อ ทำ บ้าง “ออก มา เป็น สี ม่วง ฉัน กลาย เป็น สี ม่วง แล้ว”"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"ทันใด นั้น เอง มี ขวด พลาสติก ขวด หนึ่ง ลอย ผ่าน มา โจ๊ก โจ๊ก คิด ออก แล้ว " ฉัน จะ ใช้ ขวด นี้ สร้าง เรือ ลอย ข้าม แม่น้ำ ไป""
กบแสนฉลาด
"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
"ใน ที่สุด โจ๊ก โจ๊ก ก็ ขึ้น มา ถึง บน เขา ตรง จุด ที่ ใบไม้ วิเศษ เติบโต งอกงาม ใบไม้ เหล่า นี้ ใช้ ทำ ยา รักษา แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ได้ " ไชโย ฉัน ทำได้ แล้ว " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน อย่าง ดีใจ"
กบแสนฉลาด
"เมื่อ พร้อม จะ กลับ บ้าน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มีค วาม คิด ดี ๆ ขึ้น มา " ถุง พลาสติก ที่ ลอย อยู่ พวก นั้น จะ พา ฉัน กลับ บ้าน ได้""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก กระโดด ขึ้น ไป กลาง อากาศ แต่ ไม่ นาน ฝน ก็ เริ่ม ตก ใส่ ร่มชูชีพ พลาสติก ของ โจ๊ก โจ๊ก จน ร่วง ลง มา จาก ฟ้า"
กบแสนฉลาด
"ช้าง ช่วย โยน สุด แรง ส่ง โจ๊ก โจ๊ก ขึ้น ไป กลาง อากาศ " เย้ ฉัน ไป ละ นะ " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน ตอน นั้น เอง เหยี่ยว หิว โซ ตัว หนึ่ง บิน ผ่าน มา เห็น โจ๊ก โจ๊ก เข้า"
กบแสนฉลาด
""แม่ ครับ ผม มา แล้ว ผม เอา ยา มา ให้ แล้ว ครับ""
กบแสนฉลาด
"ใน ไม่ ช้า แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ฟื้นตัว "ลูก ไป ถึง ภูเขา และ กลับ มายัง ไงบ้าง" แม่ กบ ถาม โจ๊ก โจ๊ก เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่ ให้ แม่ ฟัง รวม ถึง วิธี นำ ขยะ มา ประดิษฐ์ สิ่ง ใหม่ ๆ อย่าง ชาญ ฉลาด เพื่อ ช่วย ใน การ เดินทาง ด้วย "แม่ ภูมิใจ ใน ตัว ลูก มาก จ้ะ โจ๊ก โจ๊ก" แม่ กบ พูด"
กบแสนฉลาด
"จิ้งจอก เจ้าเล่ห์ เป็น พ่อ ค้าขาย แตง โม ผล โต ฉ่ำ หวาน" มี แตง โม มา ขาย จ้า""
กลโกงเจ้าจิ้งจอก
"ซานี ซานี! เดี๋ยว วัน นี้ เรา กลับ บ้าน ไป พัก แล้ว ค่อย มา ดู เสื้อกั๊ก กัน อีก ที ปี หน้าเนอะ"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
"ฉัน เห็น เด็กหญิง คน หนึ่ง เธอ หลบ อยู่ ข้าง หลัง เจ้าของ บ้าน พลาง มอง มา ที่ ฉัน ฉัน อยาก คุย กับ เธอ จัง"
พบกันเป็นครั้งแรก
""ตาม ฉัน มา สิ "ผีเสื้อ ชวน"
พิกกี้ อยากจะบิน
"ลูก หมี ตัว น้อย ตัว หนึ่ง เข้า มา ให้ กำลังใจ นู นู ว่า" พี่ คะ ทำให้ ดี ที่สุด แล้ว เอาชนะ ให้ ได้ นะ คะ" หมี น้อย พูด" พอ หนู โต ขึ้น ก็ จะ ทำให้ ได้ เหมือน กัน ค่ะ""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นู นู อยาก ยอม แพ้ แต่ คำ พูด ให้ กำลังใจ ของ ลูก หมี ตัว น้อย แวบ เข้า มา ใน หัว เธอ"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"แต่ หลังจาก นั้น พอ พวก เขา เริ่ม หมด แรง นู นู ปั่น ไล่ ขึ้น มา จน แซง หน้า ไป"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นั่นไง ผ้าเช็ดตัว ของ บี น่า ฟิ้ว … ฟิ้ว! บี น่า คว้า ได้ แล้ว! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ปกติ บี น่า ไม่ ทำ ของ รก รุงรัง แบบ นี้ หรอก นะ แต่ วัน นี้ เธอ รีบ"
แย่เเล้ว!
"ทันที เมื่อ อาบ น้ำ เสร็จ บี น่า ก็ ล้ม ตุ้บ! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ เธอ ต้อง ไป กิน ข้าว เช้า แล้ว"
แย่เเล้ว!
"กว่า บี น่า จะ มา ถึง ห้อง อาหาร ก็ ไม่ มี อาหารเหลือเเล้ว อาจ จะ มี ไข่ อยู่ ใน ห้อง ครัว ก็ได้ บี น่า คิด"
แย่เเล้ว!
"นั่นไง! ไข่ อยู่ บน ตู้ เย็น แต่ บี น่า จะ หยิบ ลง มา ได้ ยังไงล่ะ"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้องเต รี ยมก ระ เป่า นักเรียน ก่อน เธอ จัดการ อาหาร เช้า แล้ว รีบ วิ่ง ออก จาก ครัว"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!
"บี น่า เข้า มา ใน ห้อง เรียน เดี่ยว ก่อน นะ นี่ ไม่ ใช่ เพื่อน เพื่อน ฉัน นี่!"
แย่เเล้ว!
"มี นา กับ สิง หา อยาก มา ทำ ขนม แม่ กับ อา ไป ซื้อ ของ จึง ลอง ทำ ขนม จาก ดิน ปั้น"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"มี นา กับ สิง หา เอา ดอก จำปี มา ทำเป็น มะพร้าว ขูด ขุด ดิน เสียง ดัง ฉุ บ ฉุ บ มา ทำเป็น แป้ง"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"ขาด คน ซื้อไง เรียก กาบ น ต้นไม้ กับ ปู ใน น้ำ มา ซื้อ ดี กว่า"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"แม่ กับ อา มา ถึง บ้าน"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"กา ใจ ดี บิน ถลา มา หา ไก่ กะ จะ เล่น กับ ไก่ สนุก ดี ไก่ ใจ ดำ หัน มา ดู พอดี วิ่ง พรวดพราด ไป ไล่ ตี กา สี ดำ ไก่ วิ่ง ไล่ กา วิ่ง หนี"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"ไก่ ร้อง “ช่วย ด้วย ช่วย ด้วย เจ้า กา” กา บิน มา ช่วย ไก่ ทันท่วงที"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"เช้า วัน หนึ่ง ลูก นก ลืมตา ตื่น ขึ้น มา ใน รัง"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"แม่น ก บิน มา หา ทันที ที่ ได้ยิน เสียง ร้องขอ ง ลูก นก"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"จืด ดึง ของ ที่ ติด บน พื้น ขึ้น มา “อา … ขวด นี้ ประหลาด จัง”"
จืดกับเจ้าตึก
"จืด ผู้ กล้า หาญ ไม่ รอ ช้า วิ่ง เข้า มา พร้อม ตาข่าย แอบ ดัก รอ เจ้า ตึก ที่ กำลัง ไล่ ชาว บ้าน เมื่อ เจ้า ตึก วิ่ง มา ใกล้ จืด โยน กิ่ง ไม้ ลง มา เจ้า ตึก หยุด ชะงัก จืด รีบ โยน ตาข่าย ตาม ลง มา ติด ติด"
จืดกับเจ้าตึก
"แม่ บุก สวน ต่อ กอ เตย เขียว หนา เลือก มา ห้า ใบ เตรียม ใส่ ขนม ตัด ฉึบ ตัด ฉับ มะลิ เอื้อม รับ แม่ ส่ง ให้ ปั๊บ เดิน กลับ เข้า ครัว"
ขนมถ้วยอร่อยจัง
"มะลิ ดีใจ ขนม ใกล้ สุก แม่ ลุก เปิด ฝา ยก ซึ้ง ลง มา หยอด กะทิ เข้า ตั้ง เตา อีก ที"
ขนมถ้วยอร่อยจัง
"วัน นี้ ตา พา จอบ กับ จืด มา เที่ยว บ้าน ชายทะเล ข้าง นอก ฝน ตกหนัก มาก ทุก คน จึง อยู่ แต่ ใน บ้าน"
แสงปริศนา
"เมื่อ ถึง เวลา เข้า นอน จืด ยัง ไม่ ลืม สัตว์ ประหลาด ใน ที วี “สัตว์ ประหลาด จะ มา จับ จืด ไหม ตา” จอบ พูด ปลอบ ใจ น้อง “ไม่ ต้อง กลัว ถ้า มัน โผล่ มา จอบ จะ ปกป้อง เอง” ตา ห่ม ผ้า ให้ เด็ก เด็ก และ บอก “นอน เถอะ ลูก พรุ่งนี้ จะ พา ไป ซื้อ หมึก แต่ เช้า เลย”"
แสงปริศนา
"จืด นอน หลับตา ปี๋ หู ได้ยิน เสียง หวีด หวิว อยู่ ข้าง นอก “จอบ เสียง อะไรน่ะ” จืด เสียง สั่น “เสียง พายุน่ะ” จอบ งัวเงีย ตอบ “มีเสียง กึก กึก ที่ หน้าต่าง” จืด กังวล ว่า สัตว์ ประหลาด จะ เข้า มา “เสียง กิ่ง ไม้” จอบ ตอบ อีก “สี แสง เขียว เขียว ด้วย นะ จอบ” แต่ จอบ หลับ ไป แล้ว"
แสงปริศนา
"ขณะ ที่ จืด กับ จอบ กำลัง เคลิ้ม หลับ ฟ้าผ่า ดัง เปรี้ยง! แสง เขียว อี๋ สาด วาบ เข้า มา ทาง หน้าต่าง “สัตว์ ประหลาด จริง ด้วย จืด” จอบ เสียง ลั่น สอง พี่น้อง ตกใจ เตรียม กระโดด"
แสงปริศนา
"วา พอ นำ ปลา ช่อน มา แกงส้ม"
จับปลา
"วา พอ นำ ปลา ซ่อนทราย มา ห่อหมก"
จับปลา
"วา พอ นำ ปลา ไหล มา ผัด เผ็ด"
จับปลา
"วา พอ นำ เต่า มา เลี้ยง"
จับปลา
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง มา ถึง ตกใจ จำปี เสียใจ อยู่ ไหน ไม่ เจอ"
เจ้าเขียวไปไหน
"จําปีตามหา วิ่ง มา วิ่ง ไป เจอ เจ้า เขียว ใหญ่ มากมาย หลาย ตัว"
เจ้าเขียวไปไหน
"หลาย วัน ต่อ มา ท้อง ฟ้า สดใส เปลือก หนา เปลี่ยน ไป ข้าง ในว่า ง เปล่า"
เจ้าเขียวไปไหน
"เด็ก คน อื่น อาจ จะ แย่ง เงิน หรือ ขนม ของ ผม ไป ถ้า พี่ ดา ณี อยู่ ด้วย ละ ก็ พี่ จะ ต้อง สั่ง ให้ พวก นั้น คืน ของ ของ ผม กลับ มา หมด เลย"
ผมกลัว
"ผม มา ถึง โรงเรียน แล้ว!"
ผมกลัว
"ผม คิดถึง พี่ แต่ ผม ก็ มีค วาม สุข ที่มา โรงเรียน เอง ได้ พรุ่งนี้ ผม จะ มา ให้ ไว กว่า วัน นี้ เลย ละ"
ผมกลัว
"จาก นั้น มัน ก็ ปีน ขึ้น มา จาก พื้น ดิน ทราย จิ้งจอก น้อย ไม่ กลัว คุณ เต่า"
จิ้งจอกน้อย
"จิ้งเหลน กับ แย้ม อง มา ที่ เจ้า กิ้งก่า เปลี่ยน สี พวก มัน ย่น จมูก ใส่ เมื่อ เห็น ผิว ของ กิ้งก่า"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"ทันใด นั้น มี งู ตัว ใหญ่ เลื้อย ตรง มา หา จิ้งเหลน กับ แย้ เจ้า งู ขู่ ฟ่อ และ อ้า ปากกว้าง มัน กำลัง จะ กิน ทั้ง สอง ตัว แล้ว!"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เจ้า งู เลื้อย เข้า มา ใกล้ จิ้งเหลน กับ แย้ มาก ขึ้น มาก ขึ้น พวก มัน วิ่ง ชน กัน ไป มา ขณะ พยายาม วิ่ง หนี เจ้า งู"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เจ้า งู เลื้อย มา ถึง ตรง ที่ พวก มัน อยู่ แล้ว แต่ว่า... พวก มัน หาย ไป ไหน แล้ว ล่ะ"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"แล้ว ดวง จันทร์ ก็ หยิบ พู่กัน ออก มา เขียน คำว่า "สวัสดี" ลง บน ตัว แต่ แล้ว กลับ ลบ ออก ก่อน จะ เขียน ใหม่ แล้ว ลบ ออก อีก ครั้ง"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ตอน นั้น เอง ดวง จันทร์ ได้ยิน เสียง ดัง มา จาก ข้าง หลัง "บน ตัว นาย คือ รูป อะไรน่ะ" ดวง จันทร์ หัน กลับ ไป จึง เห็น ว่า เหล่า ดวง ดาว กำลัง จ้อง มอง มา"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เช้า วัน หนึ่ง อัญชัน เลือก ไม่ ได้ ว่า จะ สวม ถุง เท้า คู่ ไหน ดี จึง หลับตา สุ่ม หยิบ มา หนึ่ง คู่ ปรากฏ ว่าเป็น ถุง เท้า รูป หูกระต่าย ของ พี่เลี้ยง "น่า อาย จัง" อัญชัน คิด "หวัง ว่า จะ ไม่ มี ใคร สังเกต เห็น นะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน ยัง กังวล เรื่อง หัวข้อ ที่ จะ ใช้ ทำ วิดีโอ สั้น ใน สนาม หญ้า ของ โรงเรียน มี เหล่า นักเรียน และ คุณ ครู เล่น หมากรุก หัวเราะ และ วิ่ง ไป มา อยู่ ด้วย กัน ก่อน ชั่วโมง เรียน จะ เริ่ม อัญชัน นั่ง มอง และ นึกถึง คน สำคัญ ทุก คน ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โรงเรียน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"สัก พัก สงกรานต์ เพื่อน ของ อัญชัน ก็ เดิน มา นั่ง ข้าง ข้าง อัญชัน เลย ถาม ว่า "เธอ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร เห รอ" "ฉัน อยาก ให้ นักเรียน ทุก คน มี คอมพิวเตอร์ เป็น ของ ตัว เองน่ะ" สงกรานต์ ตอบ อย่าง กระตือรือร้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"บ่าย วัน นั้น ครู สม ศรี สังเกต เห็น ว่า อัญชัน ดู กังวล "หนู ต้อง จัดการ อะไร อีก หลาย อย่าง เลย ค่ะ" อัญชัน พูด "หนู ต้อง วาง แผน ถ่าย ทำ แต่ละ ฉาก ต้อง ยืม มือ ถือ ของ แม่ มา ถ่าย วิดีโอ" "หนู ต้อง ใช้ มือ ถือ นั้น ตัด ต่อ วิดีโอ ด้วย นะ" ครู สม ศรี พูด เสริม "ตัด ต่อ! เรื่อง นี้ หนู ก็ ยัง ไม่ ได้คิด เหมือน กัน แถม หนู ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เลย ค่ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน กับ แม่ ช่วย กัน ดู วิดีโอ ที่ ไป ถ่าย มา เหมือนกับ ผู้ ผลิต รายการ ไม่ มี ผิด"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วิดีโอ เริ่ม ด้วย การ ฉาย ภาพ เพื่อน เพื่อน ของ อัญชัน คุณ ครู และ เพื่อนบ้าน ตาม ด้วย ภาพ อาหาร อร่อย อร่อย มากมาย "ฉัน จะ พัฒนา โรงเรียน เรา เรื่อง อาหาร การ กิน เพราะ อาหาร สำคัญ ต่อ พวก เรา เรา ควร จัด งาน เลี้ยง กิน อาหาร ร่วม กัน โดย ให้ ทุก คน เตรียม อาหาร จาก บ้าน มา แบ่งปัน กัน""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วิดีโอ ของ อัญชัน ทำให้ เห็น ว่า การ เชิญ ครู นักเรียน และ คนใน ละแวก มา กิน ข้าว ด้วย กัน จะ ช่วย ทำให้ ชุมชน เข้มแข็ง และ มีค วาม สุข สนุกสนาน มาก ขึ้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ
"แต่ เมื่อ เด็กชาย เลิก เล่น ว่าว ธิดา ก็ หยิบ เอา ว่าว มา เล่น เอง"
แสงเล็กๆ
"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ
"ดารา เล่า ว่า คุณ ปู่ สอน เขา เอา กระดาษ เชือก และ กรรไกร มา ทำ ว่าว"
แสงเล็กๆ
"เมื่อ กลับ มา ถึง บ้าน ของ คุณ ปู่ ธิดา ก็ เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย กับ เพื่อน ใหม่ ให้ คุณ ปู่ ฟัง อย่าง ไม่ รีรอ"
แสงเล็กๆ
"หลังจาก ที่ ผึ้ง มา ต้นไม้ จึง เริ่ม ออก ผล"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"พวก นก แก้ว สี เขียว พา กัน อวด สี ของ ตัว เอง กับ นก กระเต็น "นก แก้ว พวก เธอ ได้ สี สวย งาม อย่าง นี้ มา จาก ไหน เห รอ""
นกหลากสี
"นก กระเต็น ไป หาน ก หัวขวาน ระหว่าง ที่ กำลัง คุย กัน นก พิราบ ก็ บิน มา ชน"
นกหลากสี
"นก พิราบ มอง ดู สี ม่วง ที่ เปื้อน มา ติดตัว เธอ"
นกหลากสี
"เจ้า กบ ค่อย ค่อย ปีน ขึ้น มา แล้ว นั่ง อยู่ ที่ ริม บ่อ น้ำ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"กาล ครั้ง หนึ่ง นาน มา แล้ว มี ชาย ชรา คน หนึ่ง ชื่อ ตา ปรัก กำลัง นั่ง ตก ปลา อยู่ ริม แม่น้ำ ทันใด นั้น เขา เจอ ไข่ สี รุ้ง สวย สด งดงาม ใบ หนึ่ง บริเวณ ชายฝั่ง ตา ปรัก หยิบ ขึ้น มา ดู แล้ว จึง ตัดสินใจ นำ กลับ บ้าน"
นกผู้กล้า
"ชาว บ้าน หลาย คน พยายาม ข้าม แม่น้ำ หนี ขณะ เดียวกัน บาง คน ก็ คอย อยู่ ข้าง หลัง เพื่อ กัน ไม่ ให้ ไฟ ลาม เข้า มา โฉมงาม บิน รอบ หมู่ บ้าน มอง หา ตา ปรัก แต่ ก็ ไม่ พบ"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม โฉบ เด็ก ผู้หญิง ที่นั่ง เก้าอี้ รถ เข็น ออก มา โดย ไม่ รีรอ จาก นั้น ก็ พา เด็กหญิง บิน หนี ขึ้น ไป กลาง อากาศ หลังจาก หนี พ้น ไฟ มา แล้ว โฉมงาม แล เห็น ตา ปรัก กำลัง ถูก ไฟ ล้อม รอบ อยู่"
นกผู้กล้า
"ตา ปรัก ขึ้น ขี่ หลัง โฉมงาม จาก นั้น ก็ บิน หนี ออก มา พร้อม กัน"
นกผู้กล้า
"ถึง กระนั้น ชาว บ้าน ก็ ยัง ดูแล โฉมงาม เป็น อย่าง ดี และ นำ อาหาร มา บำรุง ให้ โฉมงาม กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง หลังจาก นั้น ไม่ นาน โฉมงาม ก็ ฟื้นตัว กลับ มา แข็งแรง ดัง เดิม"
นกผู้กล้า
"เมื่อ โฉมงาม กลับ มา บิน ได้ อีก ครั้ง ทุก คน ต่าง ส่งเสียง โห่ ร้อง ด้วย ความ ยินดี โฉมงาม ได้ ผ้าพันคอ สี แดง เป็น สิ่ง ตอบแทน ความ ดี ที่ ได้ ทำ ไว้ ใน วัน ที่ เกิด เพลิง ไหม้"
นกผู้กล้า
"วัน หนึ่ง เจ้า ลิง อยาก พาย เรือ มัน จึง ชวน เพื่อน เพื่อน มา พาย ด้วย กัน"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"จาก นั้น กระต่าย ลิง หนู และ หมา พา กัน พาย เรือก ลับ มา จนถึง ฝั่ง ทั้งหมด ต่าง ช่วย เพื่อน ขึ้น จาก เรือ แต่ ลูก หมู ไม่ อยู่ ตรง นั้น ด้วย"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"ครอบครัว อีกา ฟาด มัด ข้าว ให้ ข้าวเปลือก หลุด ออก มา เสร็จ แล้ว จึง ตาก ข้าวเปลือก ไว้"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"มา มา มา"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 1 2 3 4 5 เจ้า ช้าง มี งวง กี่ งวง เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 1 2 3 4 5 เจ้า ไก่ มี ขา กี่ ข้าง เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 1 2 3 4 5 พัดลม ตัว นี้ มี ใบพัด กี่ ใบ เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 1 2 3 4 5 รถ คัน นี้ มี กี่ ล้อ เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 1 2 3 4 5 ดาว ดวง นี้ มี กี่ แฉก เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า ตั้งแต่ 1 ถึง 5 เลย นะ เอ้า! 1 2 3 4 5"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 6 7 8 9 10 เจ้า มด มี ขา กี่ ข้าง เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 6 7 8 9 10 ใน หนึ่ง สัปดาห์ มี กี่ วัน เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 6 7 8 9 10 เจ้า แมงมุม มี ขา กี่ ข้าง เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 6 7 8 9 10 ไก่ฟ้า ตัว นี้ มี กี่ สี เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า เอ้า! 6 7 8 9 10 มือ ของ เด็ก เด็ก มี กี่ นิ้ว เอ่ย"
มานับเลขกันเถอะ!
"เรา มา ลอง นับ กัน ดู ดี กว่า ตั้งแต่ 6 ถึง 10 เลย นะ เอ้า! 6 7 8 9 10"
มานับเลขกันเถอะ!
"ลูกเจี๊ยบ น้อย ก้าว เข้า มา หา และ แบ่ง หนอน ให้ ลูก เป็ด น้อย กิน"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ลูก เป็ด น้อย รีบ เข้า มา หา"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"Durga Lal Shrestha เป็น กวี ชาว เนปาลที่มีชื่อ เสียง เขา เป็น ครู ภาษา เนปาลที่โรงเรียน มัธยม Kanya Mandir ใน ช่วง ปี 1950 และ 1960 และ ได้ แต่ง เพลง สร้าง แรง บันดาล ใจ ให้ เด็ก เด็ก กล้า ใช้ ภาษา แม่ เพื่อ แสดง ตัว ตน เพลง ของ เขา เป็น ที่ รู้จัก อย่าง กว้างขวาง ทั่ว ทั้ง หุบเขา กาฐ มา ณฑุ และ ชุด เพลง เด็ก ของ เขา ยัง คง ผลิต ซ้ำ และ เผยแพร่ อยู่ จนถึง ทุกวันนี้"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ส่วน แม่ ลิง ออก ไป หา อาหาร มา ให้ ลิง น้อย กิน"
ลิงน้อยกับกล้วย
"เมื่อ ลิง น้อย ตื่น ขึ้น มา มัน ส่งเสียง ร้อง ว่า" ผม หิว มาก เลย! ผม อยาก กิน กล้วย""
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ห้อยโหน เถาวัลย์ ต่อ ไป จน มา เจอ เจ้า ปลา จึง ถาม ว่า" นี่ เจ้า ปลา แถว นี้ มี กล้วย บ้าง ไหม""
ลิงน้อยกับกล้วย
"ขณะ รับประทาน อาหาร เช้า เธอ จะ ถาม ว่า “ทำไม ดาว ถึง ตก มา จาก ท้อง ฟ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"คำ ถาม มัก จะ มี มา เรื่อย เรื่อย ตลอด ทั้ง วัน"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“แม่ ชอบ หนู ที่ มีค วาม อยาก รู้ อยาก เห็น มาก เลย จ้ะ!” คุณ แม่ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เป็น เพราะ แรงดึงดูด ที่ ช่วย ให้ หยด น้ำ หยด ลง มา จ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
""เล่า มา ทั้งหมด เลย จ้ะ "คุณ ครู ตอบ"
อะชีล่า
"วัน หนึ่ง ฉัน ก็ พูด กับ คุณ แม่ ว่า" ระวัง นะ คะ คุณ แม่ จะ เป็น ยังไงคะ ถ้า น้อง คลอด ออก มา แล้ว น้อง บาดเจ็บ""
อะชีล่า
""ไม่ หรอก จ้ะ มายา น้อง จะ ไม่ คลอด ออก มา แบบ นั้น แม่ จะ ต้อง ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ที่ มี คุณ หมอ กับ พยาบาล คอย ดูแล ให้ น้อง ปลอดภัย และ แข็งเเรง จ้ะ""
อะชีล่า
"คุณ แม่ เดิน เข้า เข้า มา ใน ห้อง อย่าง เงียบ เงียบ มอง ดู เรา สอง พี่น้อง พัก หนึ่ง จาก นั้น ก็ อุ้ม น้อง ชาย วาง ลง บน ตัก ของ ฉัน น้อง ชาย มอง หน้า ฉัน และ ขยับ ริมฝีปาก เขา กำลัง ยิ้ม ให้ ฉัน หรือ เปล่า นะ"
อะชีล่า
"ใน ประเทศเนปาล Rato Bangala Kitab กำลัง ดำเนิน การ แก้ไข ปัญหา การ ขาดแคลน หนังสือ เด็ก ซึ่ง การ ตี พิมพ์ หนังสือ ครั้ง แรก เกิด ขึ้น เมื่อ ปี ค. ศ. 1994 โดย สำนัก พิมพ์ ' Mangal Chan ' และ ได้ ดำเนิน การ เรื่อย มา เพื่อ พัฒนา หนังสือ นิทาน และ ตำรา เรียน สำหรับ เด็ก นอกจาก นั้น ยัง ตี พิมพ์ หนังสือ วรรณกรรม ทาง วัฒนธรรม ที่ เป็น ภาษา อังกฤษ และ ตำรา ต่าง ต่าง ที่ เป็น ภาษา เนปาลอีก ด้วย"
อะชีล่า
"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า
"เมื่อ ลม พัด ก้อน เมฆ ก็ ค่อย ค่อย ลอย เข้า มา ใกล้ กับ ผืน ดิน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"หลังจาก โน อาห์พูด จบ เจ้า เสือ ก็ คำราม ออก มา เบา เบา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ทันใด นั้น อากาศ ก็ กลับ มา เย็น อีก ครั้ง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เรนเดียร์ ไม่ ได้ พบ กัน นาน เลย นะ! ฉัน มา เพื่อ ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้าน่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า กวาง เรนเดียร์ดึง สี วาด รูป ออก มา หลาย สี จาก เลื่อนที่ เต็ม ไป ด้วย ของขวัญ และ ยื่น ให้ โนอาห์"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"โน อาห์จ้อง มอง แสง ที่ เคลื่อน ไป มา เหมือน ผ้า ม่าน เป็น เวลา นาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เมื่อ กลับ ถึง บ้าน โน อาห์รว บ รวม สี วาด รูป ทุก สี ที่ เขา ได้ รับ มา จาก เพื่อน เพื่อน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เพื่อน เพื่อน สัตว์ เริ่ม มา รวม กัน ที ละ ตัว ที่ บ้าน ของ โน อาห์เพราะพวก เขา ได้ยิน ว่า ภาพ วาด ที่ สวย งาม ใกล้ จะ เสร็จ แล้ว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"ชาย ท่าทาง แปลก แปลก คน หนึ่ง เดิน เข้า มา หา ลา ร่า ใบหน้า และ ผม ของ เขา เป็น สี ขาว เหมือน แป้งสาลี ส่วน จมูก และ แก้ม ก็ แดง เป็น ลูก ตำลึง ตาขอ ง เขา สี ฟ้า เหมือน ท้อง ฟ้า เลย ชาย คน นั้น ก้ม มอง ดู มะเขือเทศ แล้ว พูด เป็น ภาษา ต่าง ประเทศ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่จ๊ะ?""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า
"เช้า วัน ต่อ มา ลา ร่า จึง ไป ขอ งาน ทำ จาก คุณ มาร์ติน ซึ่ง เป็น เพื่อนบ้าน " ลุง มาร์ติน คะ ลุง พอ จะจ้า ง หนู เฝ้า แกะ ให้ ได้ ไหม คะ? " คุณ มาร์ติน ซึ่ง ไม่ ชอบ เลี้ยง แกะ อยู่ แล้ว จึง ตอบ ตกลง ใน ทันที"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า นำ เก้าอี้ ตัว หนึ่ง มา ตั้ง ไว้ ที่ กลาง สนาม และ ประกาศ เสียง ดัง ว่า" ฉัน จะ มา เล่า นิทาน ที่ นี่ ทุก วัน หลัง เลิก เรียน ถ้า ใคร อยาก มา ฟัง ละ ก็ คิด ค่า ฟัง แค่ 50 บาท ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"วัน แรก มี เพื่อน ของ เธอ เพียง สาม คน เท่านั้น ที่ เข้า มา ฟัง ส่วน วัน ที่ สอง และ สาม ก็ มีค น มา ร่วม ฟัง น้อย มาก เหมือน กัน และ แล้ว ใน วัน ที่ สี่..."
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ไม่ เคย รู้สึก ตื่นเต้น ขนาด นี้ มา ก่อน จนกระทั่ง วัน ที่ คุณ พ่อ พา เธอ กลับ ไป ที่ ตลาด เพื่อ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ"
เรื่องของลาร่า
"ไข้หวัด เกิด มา จาก อนุภาค เล็ก เล็ก ที่ เรียก ว่า ไวรัส พวก มัน ลอย ไป ทั่ว ใน อากาศ ที่ เรา หายใจ เข้าไป"
สูดน้ำมูก
"และ อยู่ ตาม สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ เรา ไป สัมผัส เมื่อ ไว รัสพวก นี้ เข้า มา ทาง จมูก และ คอ มัน จะ ทำ เธอ ให้ เจ็บ คอ"
สูดน้ำมูก
"2. เรื่อง แปลก ของ ผึ้ง ก็ คือ เมื่อ พวก มัน ทำ งาน ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า สมอง ของ มัน จะ หยุด กระบวนการ ชรา มัน จะ เริ่ม ทำ งาน เหมือน สมอง ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า ตอน นี้ คุณ อยาก เป็น ผึ้ง ขึ้น มา บ้าง แล้ว ใช่ ไหม?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"3. ผึ้ง จดจำ ใบหน้า ได้ แบบ เดียว กับ มนุษย์ เบื้องต้น ใบหน้า แต่ละ ส่วน จะ ถูก แยก ออก จาก กัน ก่อน จะ นำ มา ผสาน เพื่อ สร้าง เป็น รูป สมบูรณ์ ทั้ง ใบหน้า ใน ภายหลัง จำ ไว้ ว่า อย่า ทำให้ ผึ้ง โกรธ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"4. คา เฟอีน สาร เคมี ที่ พืช ใช้ เพื่อ ป้องกัน ตัว เอง จาก แมลง ร้าย ช่วย ให้ ผึ้ง จดจำ ตำแหน่ง ของ ดอกไม้ ได้ เหล่า บุ ป ผา ต้อนรับ ผึ้ง สำหรับ การ มา เยือน ครั้ง ที่ สอง"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"ลม พัด ใบไม้ ขึ้น มา จาก พื้น และ พัด หมุน รอบ เต่า"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"เสียง ฟ้าร้อง จาก ภูเขา แสง ฟ้าผ่า ปรากฏ มา แต่ ไกล ฝน ก็ เริ่ม ตก เปาะแปะ"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ลม พัด วน มา และ ได้ พัด หอย ทาก นกกระจอก เต่าทอง และ หนู ตก จาก หลังเต่า"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"เสียง ของ ลูก ชาย ดร. เชฟฟิลด์ ที่ ชื่อ ลูเซียส ผู้ ไม่ ยอม จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ใน ขวด อีก ต่อ ไป แล้ว หัน ไป ใช้ ยา สี ฟัน ชนิด ผง ตั้งแต่ นั้น มา ทว่า มีค วาม คิด หนึ่ง ค้าง คา อยู่ ใน ใจ มัน ต้อง มี วิธี ที่ ดี กว่า การ ใช้ ยา สี ฟัน สิ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ไม่ กี่ ปี ต่อ มา ลูเซี ยสไป ปา รี ส เพื่อ ร่ำเรียน ศาสตร์ ด้าน ทัน ตก ร รม เขา เห็น ศิลปิน บีบ สี จาก หลอด โลหะ ลง บน พู่กัน ทำไม เรา ไม่ ใช้ หลอด แบบ เดียวกัน ใส่ยา สี ฟัน ล่ะ?! เขา รีบ กลับ บ้าน และ เล่า ความ คิด นี้ ให้ พ่อ ฟัง และ พ่อ ก็ เห็น ว่าความ คิด นี้ เจ๋งไป เลย"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"“ฉัน ทำ เงิน ที่ คุณ ยาย ให้ มา ซื้อ ขนมปัง หาย ตอน นี้ พวก เรา เลย ไม่ มี อาหาร ค่ำ ด้วย”"
ฉันจะช่วยเธอ
"อรุณ รุ่ง มา เยือน อีกา ชื่อ ก๊าชตื่น มา ใน รัง ของ ตัว เอง กวาดตา มอง รอบ รอบ แล้ว ก็ รู้สึก เบื่อ หน่าย เธอ กระแอม ไอ และ ร้อง ออก มาส อง สาม ครั้ง น่า - เบื่อ ต่อ มา ไม่ นาน นาง ก็ หูผึ่ง เสียง นก กาเหว่า กำลัง ร้องเพลง แสน หวาน มา จาก ที่ไหน สัก แห่ง ไม่ ไกล"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
""ได้ สิ "นก กาเหว่า พูด "แต่ มี เงื่อนไข ข้อ หนึ่ง เจ้า ต้อง มา ที่ นี่ แต่ เช้าตรู่ ทุก วัน ตอน รุ่งเช้า เลย นะ "ก๊าชพยัก หน้า"
อีกาใจกว้าง
"หลาย วัน ผ่าน ไป วัน หนึ่ง ก๊าชมอง ท้อง ฟ้า ที่ เต็ม ไป ด้วย เมฆ ดำ ท มึน ลม หนาว โชย มา เบา เบา และ ฝน ก็ เริ่ม โปรยปราย"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเสียใจ มาก เมื่อ ไห ร่หนอ เธอ ถึง จะ พบ สิ่ง ที่ ตัว เอง ถนัด สัก ที? เมื่อ มอง ลง ไป ข้าง ล่าง จาก รัง ที่ เธอ อยู่ เธอ สังเกต เห็น ข้าว อยู่ กอง หนึ่ง ตรง สนาม หลัง บ้าน เธอ ร้อง เสียง ดัง เชิญ ชวน สมาชิก ใน ครอบครัว และ เพื่อน พ้อง มา กิน เลี้ยง ทุก ตัว กินกัน จน พุง กาง"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
"ม้อดก ระ โดด ออก มา จาก น้ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เมื่อ มา ถึง จุด ดำ น้ำ เรา ตรวจ สอบ อุปกรณ์ ทั้งหมด อย่าง ละเอียด จาก นั้น ก็ ใส่ ตีน กบ และ หน้ากาก"
ดำน้ำ!
"เรา ติดตาม เต่า กระ ตัว นี้ มา ได้ สัก พัก แล้ว ตอน มัน มอง ไป รอบ รอบ แนว หินโสโครก เพื่อ หา ฟองน้ำ ทะเล อร่อย อร่อย มา เป็น อาหาร เที่ยง"
ดำน้ำ!
"ตอน เรา กลับ ไป ที่ เรือ เรา ตื่นเต้น ที่ ได้ เห็น กระเบน ราหู ' บิน ' ผ่าน น้ำ กับ เหาฉลาม เรโมราสอง ตัว ที่ ตาม มา ติด ติด"
ดำน้ำ!
"ปลา นก แก้ว มี ฟัน แข็ง แร็งซึ่ง มี รูปร่าง เป็น จะงอย เหมือน ปากนกแก้ว ใช้ สำหรับ ขูด สาหร่าย ออก จาก ปะการัง แข็ง แข็ง ขณะ ที่ บาง สาย พันธุ์ ไม่ มี ปัญหา เลย สัก นิด ใน การ กิน เศษ ปะการัง จาก นั้น มัน จะ ถ่าย เอา ทราย ละเอียด ออก มา ซึ่ง ซัด เข้า มาบ น พื้น ดิน กระทั่ง ปรากฏ เป็น หาด ทราย สี ขาว งดงาม"
ดำน้ำ!
"ปลา การ์ตูน และ ดอกไม้ทะเล อาศัย อยู่ ด้วย กัน และ เกื้อกูล กันและกัน ปลา การ์ตูน ช่วย ดอกไม้ทะเล โดย ทำความ สะอาด หนวด พวก มัน และ ล่อ ปลา ตัว อื่น อื่น มา ให้ ดอกไม้ทะเล กิน ฝ่าย ดอกไม้ทะเล เอง ก็ ซ่อน ปลา การ์ตูน ให้ พ้น จาก หนวด พิษ ของ มัน โดย ไม่ ต่อย มัน"
ดำน้ำ!
"ลุง เต่า เดิน ต้วมเตี้ยม บอก เด็ก เด็ก ว่า รอ เดี๋ยว รอ เดี๋ยว เรา มา เดิน เล่น กัน ช้า ช้า ลมทะเล กระซิบ มา พอ ถึง เวลา น้ำ จะ ขึ้น มา เอง"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"น้ำ ค่อย กระเพื่อม คืบ เคลื่อน เข้า มา ตะวัน ใกล้ ลับ ฟ้า ย้อม ภูผา เป็น สี ชมพู ตัว เปียก และ ลม พัด หนาว ชะมัด หนาว ชะมัด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"กะ ฉึก กะฉัก ตื่นเต้น ตึก ตัก “รถไฟ มา แล้ว!”"
โรงเรียนรถไฟ
"ทันใด ได้ยิน เสียง เห่า โฮ่ง โฮ่ง หมา น้อย ที่ หลง ตรง มา จาก ไหน"
โรงเรียนรถไฟ
"ค่อย ค่อย ตาม เสียง สำเนียง นี้ คุ้น ครู หมี ช่วย อุ้ม ช่าง แสน อบอุ่น เดิน ดุ่ม มา แต่ ไกล"
โรงเรียนรถไฟ
"ไก่ ปิ้ง หอม ฟุ้ง กลิ่น ข้าว หอม กรุ่น เปิด กล่อง ออก มา โอ้โฮ ข้าว ผัด รถไฟ ทุก คน อิ่มหนำ แถม ได้ หม่ำ แป้งจี่ เหน็ดเหนื่อย แต่ ฝัน ดี พรุ่งนี้ พบ กัน ที่ โรงเรียน รถไฟ"
โรงเรียนรถไฟ
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"หลังจาก รับประทาน อาหาร กลางวัน ที เคช่ว ยโลโลทันที ใน การ ดูแล ลา กี เจ้า ควาย ของ โลโล ที่ เขา ไว้ วางใจ ให้ ไถนา เกือบ ทุก ครั้ง โลโล ขี่ หลัง เจ้า ลา กี ไปทุ่ง นา และ กลับ มา พร้อม ผล ผลิต"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"หลังจาก รับประทาน อาหาร เย็น หมู่ บ้าน เริ่ม กลับ มา เงียบ สงบ ยกเว้น มีเสียง จิ้งหรีด ใน ทุ่ง นา มี สิ่ง เดียว ที่ ทำ คือ การ ฟัง วิทยุ เล่น เพลง กา บิ ง ลากิม สิ มาตา และ มา ตุ๊ ด นิ ลา ตอน กลางคืน เมื่อ ความ มืด เริ่ม คืบ คลาน ที เคไม่กล้า ออก ไป เดิน เล่น ข้าง นอก บ้าน เพราะ กลัว ผี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"บาง วัน ที เครู้สึก เศร้า เพราะ เธอ คิดถึง พ่อ กับ แม่ เวลา นี้ เธอ นั่ง ริม หน้าต่าง และ ร้องไห้ เธอ เกลียด เวลา ที่ พ่อ แม่ จำเป็น ต้อง ออก จาก บ้าน ไป หลังจาก มา เยี่ยม เธอ พอ พ่อ แม่ พูด กล่าว ลา เธอ รู้สึก อยาก ให้ พวก เขา อยู่ ด้วย ไม่ อยาก ให้ จาก เธอ ไป ไหน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"บอ ดัง ตื่น ขึ้น มา เพราะ กลิ่น หอม ของ อาหาร เช้า ที่ นา เนย อิไซ"
บอดังหุงข้าว
"“เรา มี ปลา แห้ง มะเขือเทศ และ เนื้อ ด้วย ใช่ ไหม คะ? หนู อยาก จะ กิน เยอะ เยอะ เลย เพราะ เป็น ฝีมือ แม่ ค่ะ!” “ได้ สิ จ๊ะ! หนู ช่วย ไป หยิบ จาน ช้อน และ ส้อม และ เรียก ตา ไต มา ด้วย นะ เรา จะ ได้ กิน ข้าว เช้า พร้อม กันไงจ๊ะ”"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"คิมิอยู่ตัว เดียว ลำพัง ใคร จะ มา เล่า เรื่อง ต่าง ต่าง ให้ เธอ ฟัง และ จับ มือ เธอ ไว้?"
เราจับมือกัน
"โอ้! นั่น ของ โปรด ที่ แม่ ชอบ หา มา ให้ เรา นี่ นา คิมิดำ น้ำลง ไป ลึก อีก เพื่อ ที่ จะ เห็น ได้ ชัดเจน มาก ขึ้น"
เราจับมือกัน
"ของ โปรด ของคิมิ หอย กาบ จริง จริง ด้วย คิมิรีบ ดำ ลง ไป ใกล้ หอย กาบ ก่อน ที่ เพื่อน เพื่อน จะ มา เห็น"
เราจับมือกัน
"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน
"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน
"เธอ ต้อง กลับ ขึ้น ไป ตรง จุด ที่ เธอ ดำ ลง มา แล้ว"
เราจับมือกัน
"นี่ คือ ฉลาม ขาว ที่ แม่ เคย เตือน เธอ ใช่ ไหม นะ? ฉลาม ตัว นี้ ต้อง มา ไล่ ล่า คิมิแน่ คิมิแน่ คิมิกลัว มาก"
เราจับมือกัน
"คิมิดิ้น ไป มา เธอ คิด ว่า ฉลาม จับ เธอ ได้ แล้ว"
เราจับมือกัน
"โอ้ เพื่อน ของ คิมินั่นเอง พวก เขา ตาม คิมิลึก ลง มา ด้วย ความ เป็น ห่วง ฉลาม ขาว ว่าย ไป อีก ทาง หนึ่ง แล้ว พวก เขา ปลอดภัย แล้ว"
เราจับมือกัน
"“มา เถอะ! มา กิน หอย กาบ กัน”"
เราจับมือกัน
"ขณะ ที่ เขา ปีน บันได ขึ้น ไป ก็ มีเสียง เล็ก เล็ก ร้อง ขึ้น มา “โอ๊ย ฉัน เจ็บ นะ! เท้า นายน่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“มอง ลง มา ข้าง ล่าง สิ!” เสียง เล็ก เล็ก นั่น ร้อง ออก มา อีก ครั้ง เจ้า หนอน สี ส้ม โดน เท้า ของ พร อม เหยียบ อยู่ พร อม รีบ ยก เท้า ออก ทันที “โอ้ ฉัน ขอโทษ นะ” เขา บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เอ่อ … สวัสดี ฉัน ชื่อ พร อม ฉัน มา จาก หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ที่ อยู่ ข้าง ล่าง นั่นน่ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“วงกลม สี น้ำเงิน งั้น เห รอ? ว้า ว มัน เยี่ยม มาก เลย! ฉัน ชอบ สี ของ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม มา ตลอด เลย” เรสรำพัน"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"เสียง นั้น ดัง ขึ้น เรื่อย เรื่อย และ มีเสียง พูด ขึ้น ว่า “สวัสดี จ้ะ กบ น้อย ฉัน คือ มา ดามแฟม ทำไม ถึง ร้องไห้ ล่ะ จ๊ะ?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ฉัน เข้าใจ แล้ว จ้ะ … คง จะ ยาก มาก สินะ จ๊ะ” มา ดาม แฟมกอด พร อม แน่น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม พูด ว่า “ขอบคุณ ครับ มา ดาม! ผม ไม่ รู้สึก ว่า อยาก จะ ร้องไห้ แล้ว ไม่ เคย มี ใคร กอด ผม แน่น ขนาด นี้ มา ก่อน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ขอบคุณ ครับ มา ดามแฟม ลา ก่อน ครับ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เดิน ขึ้น บันได ต่อ ไป ไม่ นาน นัก เขา ก็ สะดุด ขา ตัว เอง ล้ม กลิ้ง ลง มา จน เกือบ ถึง พื้น อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ใกล้ กัน นั้น มี มด และ หอย ทาก ออก มา เดิน เล่น เพื่อ ชื่นชม วงกลม “เร็มดู ดู นั่น สิ!” มด บอก “วงกลม สี น้ำเงิน เปลี่ยน เป็น สี ชมพู แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ก้าว ขึ้น ไป ที ละ ขั้น วงกลม ก็ ใกล้ เข้า มา เรื่อย เรื่อย จน ใน ที่สุด ดวงตา ของ พร อม ก็ เป็น ประกาย จาก แสง ระยิบระยับ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม รู้สึก ได้ ถึง เรี่ยวแรง ที่ ขา ของ เขา “นี่ เป็น เพียง จุด เริ่ม ต้น เท่านั้น!” เขา พูด กับ ตัว เอง “ตอน นี้ ฉัน จะ แบ่งปัน ความ รัก และ กำลังใจ ที่ ฉัน เคย ได้ รับ มา แก่ ทุก คน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"วัน หนึ่ง ก็ มีเสียง ดัง มา จาก ภูเขา ที่ อยู่ ด้าน หลัง บ้าน ของ เธอ"
ดวงดาวสีเขียว
""ออก มา เถอะ จ้ะ! ฉัน ดู น่า กลัว ขนาด นั้น เลย เห รอ? "นิ ต้าถามและ หัวเราะ เด็กชาย"
ดวงดาวสีเขียว
"ตี๊ด! ตี๊ด! เสียง มา จาก มือ ของ เด็กชาย ประหลาด เขา ออก มา จาก หลัง ต้นไม้"
ดวงดาวสีเขียว
""โอ้! เธอ มา จาก ไหน กัน ล่ะ? "นิต้าถาม รู้สึก แปลก ใจ"
ดวงดาวสีเขียว
"เด็กชาย จึง บอก กับ เธอ ว่า " ฉัน มา จาก ดาว ดวง อื่น ยาน อวกาศ ของ ฉัน พัง และ ฉัน ก็ ทำ ลูก บอล พลังงาน หาย ไป"
ดวงดาวสีเขียว
"เธอ กำลัง คิด เกี่ยว กับ แสง ที่ ออก มา จาก ร่างกาย ของ กรี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
""โอ้! ฉัน เข้าใจ แล้ว! ลูก บอล พลังงาน จะ ปล่อย แสง ออก มา ใน เวลา กลางคืน นั่นเอง "นิ ต้าพูด"
ดวงดาวสีเขียว
"เช้า วัน ถัด มา นิ ต้าเล่า สิ่ง ที่ เธอ คิด ได้ เมื่อ คืนให้ กรี น ส ตาร์ฟัง"
ดวงดาวสีเขียว
"กรี น ส ตาร์ใช้ ชิ้น ส่วน ของ อุปกรณ์ ที่ นิ ต้าประ ดิษฐ์ เขา จึง มี พลังงาน เต็ม เปี่ยม เมื่อ เวลา กลางคืน มา ถึง"
ดวงดาวสีเขียว
""ตรง นั้น มี แสง สี เขียว ออก มา จาก โพรง ของ ต้นไม้ ด้วย ล่ะ! "นิ ต้าตะโกน อย่าง ดีใจ"
ดวงดาวสีเขียว
""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
"เจ้า คีรีบูน น้อย จะ ได้ ออก เดินทาง เป็น ครั้ง แรก พวก มัน จะ ต้อง ออก บิน เมื่อ พระ อาทิตย์ ตก ถ้า หลง ฝูง ขึ้น มา จะ เป็น ยังไงนะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แต่ แล้ว ก็ มีเสียง ซอกแซก มา จาก ด้าน บน"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ตอน นี้ พวก เขา มา ถึง บูกิต ติง กี แล้ว และ ริ โอ ก็ แทบ จะ รอ ไม่ ไหว!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ครั้ง สุดท้าย ที่ พวก เขา มา เมือง นี้ ก็ ไม่ ได้ นั่ง รถ ม้า เลย แต่ ครั้ง นี้ ริ โอ ได้ นั่ง ที่ เบาะ หน้า ของ รถ ม้า กับ คน ขับ ด้วย!"
ริโออยากนั่งรถม้า
""ริ โอ เรา มา เล่น เกม ทาย ใจ กัน ดี กว่า ให้ หลาน เดา ว่า ปู่ กำลัง มอง อะไร อยู่ โอเคไหม? "คุณ ปู่ พูด"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ธาร น้ำ นี้ ไหล มา จาก ภูเขา ซิ ง กา ลัง""
ริโออยากนั่งรถม้า
"การ มา เที่ยว ใน เมือง ครั้ง นี้ ทั้ง สนุก และ อร่อย เลย!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์บอก แผนการ ที่ เขา คิด ไว้ ให้ เพื่อน เพื่อน รู้ หลัก หลัก แล้ว ง่าย มาก นั่น คือ เขา จะ เอา ขนม และ ของ ที่ เตรียม มา แลก กับ ของ ใน กระเป๋า ของ เพื่อน ทั้ง สาม บี น่า โชตู และ โน มี่ คิด ทบทวน ดู แล้ว ตัดสินใจ เลือก ของ จาก ใน เป้ มา แลก กับ ของ เหมาะ เหมาะ ที่ ดี ลาวา ร์เตรียม มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"พวก เขา มา โผล่ ที่ ห้อง ของโชตู และ เห็น มือสี ดำ ยื่น ออก มา จาก เงามืด โชตูตัว สั่น ด้วย ความ กลัว เขา ยกมือ ขึ้น ปิด ตา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ไม่ รู้ มา ก่อน เลย ว่า ขนม ลัด ดู อร่อย ขนาด นี้ "โชตูอุทาน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ฉัน มี เรื่อง จะ มา เล่า ให้ ฟัง แลก กับ สี เทียน นะ "บี น่า พูด กับ ดี ลาวาร์"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"บี น่า มอง โชตูอย่าง ประหลาด ใจ แล้ว ยิ้ม ออก มา ช้า ช้า"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""พวก เรา จะ ช่วย เธอ เอง "ดี ลาวา ร์สัญญา กับ บี น่า แล้ว เขา โชตู กับ โน มี่ ก็ จับ กับ บี น่า ซึ่ง เพิ่ง หยุด ร้องไห้ แล้ว ล้อม กัน เป็น วง "เรา มา หา วิธี คุย กับ พ่อ แม่ ของ เธอ กัน ดี กว่า "ดี ลาวา ร์บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แล้ว เป้ ใบ ใหญ่ ของ บี น่า ก็ หาย ไป จาก นั้น บี น่า ใช้ สี เทียน ที่ ดิลาวาร์ให้ มา วาด ผีเสื้อ ที่ สวย ที่สุด พวก มัน บิน ไป มาร อบ อบ ตัว เธอ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน ดิลาวาร์ โชตู และ โน มี่ ก็ มา แอบ มอง อยู่ ตรง มุม หนึ่ง พวก เขา เห็น บา จี ผู้ กล้า นั่ง อยู่ กับ บี น่า และ พี่ สาว ของ โน มี่ ใน ห้อง พร้อม กับ ผู้หญิง คน อื่น อื่น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แล้ว ดี ลาวาร์ บี น่า โชตู และ โน มี่ ก็ ตั้ง กลุ่ม ขึ้น มา ชื่อว่า ผู้ พิทักษ์ ความ ฝัน ซึ่ง พร้อม จะ ช่วยเหลือ ดูแล ทุก คนใน ชุมชน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ถึง อย่าง นั้น กลับ มี ลม แรง พัด เปลว ไฟ คบเพลิง ให้ ส่าย ไหว ไป มา และ ยัง มี ฟ้าผ่า อยู่ ไกล ไกล อีก ด้วย"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รู้สึก ได้ ว่า มี ลม พัด ผ่าน หน้าต่าง เข้า มา แต่ น่า แปลก ที่ ไฟ ใน ตะเกียง กลับ ไม่ ดับ โนรา รู้ ตอน นั้น เอง ว่า โถ แก้ว ของ ตะเกียง ช่วย กัน ลม ให้ เปลว ไฟ"
เด็กหญิงตะเกียง
"เปาะแปะ... เปาะแปะ... ฝน ตกลง มา แล้ว!"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา นำ ถุง พลาสติก ใช้ แล้ว มา ปิด รู บน ฝา หม้อ และ ระบายสี ตกแต่ง ให้ ดู น่า รัก ขึ้น"
เด็กหญิงตะเกียง
""เรา มา ทำ ของ เรา กัน บ้าง ดี กว่า "ซิลฟาบอก"
เด็กหญิงตะเกียง
""ใช่ เรา มา ทำให้ หมู่ บ้าน สว่างไสว กัน เถอะ "โนรา เสนอ"
เด็กหญิงตะเกียง
"แมว สาม สหาย อาศัย อยู่ ร่วม กัน อย่าง กลมเกลียว ทั้ง ยาม เช้า เที่ยง และ มืดค่ำ พวก มัน จะ ขโมย อาหาร จาก บ้านเรือน ใกล้ เคียง ก่อน มา นั่ง ร่วม วง แล้ว แบ่งปัน สิ่ง ที่ หา มา ได้ ให้ แก่ กัน"
แมวสามสหาย
"อยู่ มา วัน หนึ่ง มีค รอบ ครัว ใหม่ ย้าย เข้า มา อยู่ บ้าน ใน พื้นที่ แก๊ง แมว สาม สหาย พวก แมว พา กัน ตื่นเต้น ดีใจ มีค น เพิ่ม ก็ เท่ากับ มี อาหาร เยอะ ขึ้น น่ะสิ! พวก มัน ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น และ มอง หา ห้อง ครัว เพราะ แน่ใจ ว่า ต้อง มี อาหาร มากมาย ที่ นั่น"
แมวสามสหาย
"ทว่า จู่ จู่ ไฟ ใน ครัว ก็ สว่าง ขึ้น แย่ ละ พวก มัน จะ ถูก จับ แล้ว! เมื่อ เห็น แสง ไฟ กาลัวรีบ วิ่ง หา ที่ ซ่อน ทันใด ไม่ นาน นัก เด็ก ผู้ชาย ตัว สูง ก็ เดิน เข้า มา ใน ครัว"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา โดน จับ ใส่ ส่าหรี สี แดง แถม บน หน้าผาก ยัง มี แต้ม จุด สี แดง แต้ม ไว้ มัน โดน กรีด ตา และ ประแป้ง ตรง แก้ม ด้วย มิม น้อง สาว ของ แมมโด จับ เจ้า เมา มา แต่งตัว เล่น นั่นเอง เจ้า เมา แทบ กลั้น น้ำตา ไว้ ไม่ อยู่"
แมวสามสหาย
"บิ ลูรีบ ทำ ตาม แผน มัน กระโดด ขึ้น ปิด สวิตช์ ไฟ ทันที มิ มก ลัวความ มืด จึง ร้อง ลั่น ทำให้ แมมโด เข้า มา ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น"
แมวสามสหาย
"บิ ลูวิ่ง เข้าไป ใน ครัว โดย มี เพื่อน อีก สอง ตัว ตาม หลัง มา มัน เปิด ประตู ตู้ เย็น และ เห็น ไก่ ย่าง เสียบ ไม้ อยู่ ใน นั้น" คว้า กระสอบ มา ซิ" มัน สั่ง" วัน นี้ เรา จะ ขน อาหาร กลับ ไป ให้ หมด""
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย
""นี่ มังคัช เรา มา เป็น ฮีโร่ตัว จริง มา ทำให้ ทุก คน มีค วาม สุข กัน เถอะ "ทู ลู่ เสนอ"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"วัน รุ่ง ขึ้น เด็กชาย ทั้ง สอง ไป โรงเรียน ใน ฐานะ ซูเปอร์ฮีโร่ พวก เขา เอา สร้อย ข้อ มือ ที่ ร้อย ไว้ มา ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""สวัสดี พวก เรา คือ ฮีโร่ตัว จริง เสียง จริง เรา มา ที่ นี่ เพื่อ มอบ ความ สุข ให้ ทุก คน""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"วัน ถัด มา เป็น วัน หยุด สุด สัปดาห์ ทั้ง คู่ ตัดสินใจ ทำ เค้ก ไป แจก เด็ก เด็ก เป็น ภารกิจ ต่อ ไป ของ ซูเปอร์ฮีโร่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""พวก เรา คือ ฮีโร่ตัว จริง เสียง จริง มา ที่ นี่ เพื่อ ส่ง ความ สุข""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""ขอบคุณ นะ คะ หนู ไม่ เคย เจอ ฮีโร่ตัว เป็น เป็น มา ก่อน เลย หนู ก็ อยาก เป็นฮีโร่ และ อยาก ทำให้ ทุก คน มีค วาม สุข เหมือน กัน ค่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทู ลู่ ขยับ เก้าอี้ รถ เข็น ไป มา แล้ว ตอบ ว่า" ฉัน หมุน ตัว สาม ครั้ง ได้ เร็ว สุด สุด เลย ละ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เมื่อ ถึง ตา มังคัช เขา โชว์ มายากล แบบ ใหม่ ที่ เพิ่ง ฝึก มา ให้ พวก เด็ก เด็ก ดู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก โบกมือ ตอบ" คุณ คือ ฮีโร่ของ พวก เรา พวก เรา รอ ให้ กลับ มา อยู่ นะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""เอาละ ฮีโร่ของ เรา มื้อ เย็น อยาก กิน อะไร เป็น รางวัล ตอบแทน ที่ ทำ งาน หนัก มา ทั้ง วัน จ๊ะ "อู ยังก้าถาม"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ฮีโร่ที่เด็ก ฮีโร่ที่เด็ก ชอบ ที่สุด คือ ใคร มา จาก การ์ตูน หรือ มี ตัว ตน อยู่จริง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"วัหนึ่ง เจ้า บี รู รถ มอเตอร์ ไซ ค์สี ฟ้า เฝ้า รอ เด็ก สาว ชื่อ อัลมาเลิก เรียน นั่นไง เธอ มา โน่น แล้ว!"
บรื้น บรื้น!
""เรา มา เตรียมตัว กัน เถอะ "อัลมาพูด"
บรื้น บรื้น!
"ติ๊ง! ติ๊ง! เย้ มี งาน เข้า มา แล้ว ละ"
บรื้น บรื้น!
"คุณ ยาย มา ถึง ทัน เวลา"
บรื้น บรื้น!
"ติ๊ง ติ๊ง! มี งาน ใหม่ เข้า มา แล้ว ละ"
บรื้น บรื้น!
"บี รู มอง มอเตอร์ ไซ ค์คัน อื่น อื่น แล่น ผ่าน ไป มา คน ขับ ล้วน ดู แข็งแกร่ง ทุก คน ขับ ต่อ ไป แม้ ว่า ฝน จะ ตกหนัก ขึ้น บี รู เหลือบ มองอัลมา อัลมาก็ ดู แข็งแกร่ง เช่น กัน บี รู รู้ ว่า เขา กับ อัลมาก็ ทำได้ เหมือน กัน!"
บรื้น บรื้น!
"ใน ที่สุด บี รู กับ อัลมาก็ มา ถึง จุดหมาย"
บรื้น บรื้น!
""เย้ มี ขนม ส่ง มา ให้ พวก เรา ด้วย! "เด็ก เด็ก ที่ บ้าน เด็ก กำพร้า ไชโย โห่ ร้อง ด้วย ความ ดีใจ"
บรื้น บรื้น!
"เช้า วัน หนึ่ง ขณะ ที่ เด็กหญิง โบต อม กับ แม่ ทำ สวน กัน อยู่ จู่ จู่ ก็ มี ช้างน้อย ตัว หนึ่ง วิ่ง มา ทาง พวก เธอ"
ช้างในบ้านฉัน
""ช้างน้อย น่า สงสาร"แม่ โบต อม พูด"มัน ต้อง หิว แล้ว ก็ หลง ทาง มา แน่ แน่""
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน
"จังหวะ นั้น เอง แม่ ของ เธอ ตะโกน มา ว่า" ทำไม ลูก ไม่ ขี่ ซาก อร์ไป โรงเรียน ล่ะ""
ช้างในบ้านฉัน
"ตั้งแต่ นั้น มา ซาก อร์ก็ ไป โรงเรียน ทุก วัน โบต อม และ เพื่อน เพื่อน ของ เธอ ชอบ เล่น กับ ซากอร์"
ช้างในบ้านฉัน
"ทันใด นั้น เอง มีเสียง กึกก้อง ดัง มา จาก ข้าง นอก" แปร๋ น! แปร๋ น!""
ช้างในบ้านฉัน
"ทุก คน วิ่ง ออก ไป ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น ปรากฏ ว่า แม่ ของ ซาก อร์ตาม มา เจอ ซาก อร์แล้ว นั่นเอง"
ช้างในบ้านฉัน
"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน
"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ไม่ กี่ วัน ต่อ มา จิ้งหรีด ก็ แวะ มา หา ตั๊กแตน"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“เธอ ไป ไหน มา เห รอ " ตั๊กแตน ถาม " ทำไม ไม่ มา เล่น ด้วย กัน ที่ ทุ่ง หญ้า”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"แล้ว จู่ จู่ กิ่ง ไม้ ก็ หักเป๊าะ! ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ต่าง ร่วง หล่น ลง ไป ใน น้ำ จังหวะ นั้น เอง กบ ตัว ใหญ่ ตัว หนึ่ง ก็ กระโจน ขึ้น มา พร้อม จะ กลืน ทั้ง สอง เข้า ปาก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้าว ฉัน ไม่ รู้ เลย ว่าเป็น พวก เธอ " เจ้า กบ บอก " ช่วง นี้ ฉัน มอง ไม่ค่อย เห็น เท่า ไหร่น่ะ แล้ว พวก เธอ มา ทำ อะไร แถว นี้ เห รอ”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“ไม่ เป็นไร นะ จิ้งหรีด” กบ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เดี๋ยว เรา มา แก้ไข กัน แต่ อันดับ แรก ต้อง ไป หา หมอ ก่อน จะ ได้ หาย ป่วย กัน ทุก ตัว”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"เมื่อ จิ้งหรีด กลับ มา แข็งแรง ดี อีก ครั้ง มัน ก็ เก็บ ขยะ และ ของ เสีย ทั้งหลาย ออก จาก แม่น้ำ ลำ คลอง และ หา วิธี ใหม่ ใหม่ เพื่อ ดูแล พืช โดย ไม่ ต้อง ใช้ สาร เคมี ที่ เป็นอัน ต ราย"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"กาล ครั้ง หนึ่ง นาน มา แล้ว สหาย ทั้ง สาม อัน ได้แก่ บ้าน ตุ๊กตา ชื่อ เกเบิลส์ ไม้บรรทัด ชื่อมิลลี และ ดินสอ ชื่อ นับส์ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ใน ห้อง นอน ของ เด็ก ผู้หญิง คน หนึ่ง"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์ก็ เลย มา ปรึกษา กัน"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์ปิ๊ง ไอเดียใหม่ ทั้ง สอง กระโดด หาย ไป และ กลับ มา พร้อม กับ กระจก ทรง กลม บาน เล็ก เล็ก"
บ้านตุ๊กตา
"แล้ว มิลลีก็ คิด อะไร ดี ดี ขึ้น มา ได้"
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน ช่วย ได้ เรา มา ช่วย กัน วาด เถอะ! "มิลลีตอบ"
บ้านตุ๊กตา
""เยี่ยม!"มิลลีพูด"ทีนี้ มา วาด สี่เหลี่ยมผืนผ้า เป็น กำแพง ข้าง หน้า กัน เถอะ จาก นั้น ก็ วาด สี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด เล็ก กว่า เป็น ประตู กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส เล็ก เล็ก เป็น หน้าต่าง""
บ้านตุ๊กตา
"เก เบิลส์ยิ้ม เป็น ครั้ง แรก หลังจาก เศร้า มา นาน"
บ้านตุ๊กตา
"พ่อ วาง กล่อง ใหญ่ ไว้ ตรง หน้า หนู หนู ตื่นเต้น มาก แต่ พอ เปิด กล่อง นั้น ออก มา เท่านั้น แหละ กลับ เห็น เป็น ตุ๊กตา ม้า ดิน เผา แต่ เอ... ทำไม มี ช่อง ใส่ เหรียญ ด้วย " พ่อ ให้ กระปุก ออมสิน แค่ นั้น เห รอ คะ " หนู พูด ด้วย น้ำเสียง ผิดหวัง"
กระปุกออมสิน
"แต่ ใคร จะ มา ขาย เสื้อ ยืด ให้ หนู ดึกดื่น มืดค่ำ ขนาด นี้ กัน หนู เลย เอา เงิน ที่ ได้ จาก พ่อ สอด ไว้ ใน กระปุก ออมสิน ของ หนู ก่อน"
กระปุกออมสิน
"วัน ต่อ มา พุ นุ พี่ สาว ของ หนู พูด ว่า" น้องขุศี พี่ ขอ แค่ หนึ่ง ใน สิบ จาก เงิน ที่ พ่อ ให้ เมื่อ วาน พี่ ขอ ซื้อ ขนม ให้ หนำใจ สัก หน่อย""
กระปุกออมสิน
""แต่ น้อง จะ เอา มัน ออก มายังไงล่ะ เงิน มัน อยู่ ใน กระปุก ออมสิน นี่! "หนู ร้อง ประท้วง แม่ บังเอิญ เปิด ประตู เข้า มา ได้ยิน พอดี แล้ว ก็ อมยิ้ม กลั้ว หัวเราะ"
กระปุกออมสิน
"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน
"ที่ โรงเรียน หนู ได้ เพื่อน ใหม่ เรา นั่ง โต๊ะ เดียวกัน เธอ ชื่อว่า อนาร์กาลี " เธอ ไม่ มี พ่อ ส่วน แม่ ก็ ต้อง ทำ งาน ล้าง จาน ใน ร้าน อาหาร เธอ มา จาก ครอบครัว ยากจน " มี แต่ คน พูด เรื่อง ทำนอง นี้ เกี่ยว กับ อ นา กาลี"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
"แต่ ใน สัปดาห์ ถัด มา อนาร์กาลี ก็ ยัง ใส่ ชุด เก่า ชุด เดิม"
กระปุกออมสิน
"เช้า วัน ถัด มา หนู รีบ ไป หา อนาร์กาลี ที่ บ้าน"
กระปุกออมสิน
""สวัสดี จ้า ไอ รา! วัน นี้ เป็น อย่างไร บ้าง จ๊ะ? ""แล้ว คุณ เต่า ล่ะ สบาย ดี ไหม? ""พร้อม หรือ ยัง จ๊ะ? "มีค น หลาย คน ที่ ไอ รา ไม่ คุ้นเคย เข้า มา ทักทาย"
ไอราไม่กลัว
""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว
"ตอน นี้ ทุก อย่าง เสร็จ เรียบร้อย แล้ว เดือน หน้า ไอ รา จะ กลับ มา เปลี่ยน ถ่าย เลือด อีก ครั้ง"
ไอราไม่กลัว
"เช้า วัน หนึ่ง โบ รา สังเกต เห็น ลูก โลมา ตัว หนึ่ง ติด แห มัน ดิ้น ไป ดิ้น มา ไม่ หลุด เสียที"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลังจาก ที่ ช่วย ลูก โลมา แล้ว โบ รา ก็ แวะ เวียน มา ให้ อาหาร และ คอย ดูแล มัน อยู่ ทุก วัน เขา รัก ลูก โลมา เหมือน เพื่อน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลาย วัน ต่อ มา โลมา น้อย ก็ กลับ มา โบ รา ตื่นเต้น มาก แต่ ดูเหมือน ว่า เจ้า ลูก โลมา จะ กระวนกระวาย มัน ว่าย กลับไปกลับมา เหมือน อยาก ให้ โบ รา ลง มา ใน น้ำ " เกิด อะไร ขึ้น เจ้า โลมา ฉัน จะ ช่วย อะไร เจ้า ได้ บ้าง " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โลมา น้อย ดำ ลง ไป ใน น้ำ แล้ว นำ ลูกหิน วิเศษ ก้อน หนึ่ง ขึ้น มา ด้วย เจ้า โลมา ทำให้ โบ รา ดู ว่า กลืน ลูกหิน ลง ไป อย่างไร"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"พวก เขา ว่าย จน มา ถึง บ้าน ของ ฝูง โลมา โลมา ทุก ตัว เข้า ทักทาย เพื่อน รัก ทั้ง สอง โลมา จ่า ฝูง บอก ให้ โบ รา เอา แก้ว วิเศษ ติดตัว ไป ด้วย มัน อาจ จะ ช่วย แก้ ปัญหา ให้ ฝูง โลมา ได้ " แล้ว ปัญหา คือ อะไร เล่า " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ไม่ทัน ที่ ทั้ง สอง จะ จาก ไป ก็ พลัน เห็น ฝูง โลมา ว่าย ตรง ดิ่ง มา หา พวก เขา เรือ ประมง สอง ลำ กำลัง พุ่ง ตรง มา ทาง นี้!"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ใน ที่สุด วัน หนึ่ง โบ รา ก็ เห็น เจ้า โลมา น้อย อีก ครั้ง ฝูง โลมา กลับ มา ที่ แม่น้ำ พวก มัน ดำ ผุด ดำ ว่าย ใน แม่น้ำ ที่ ใส สะอาด เพื่อ เป็นการ ขอบคุณ"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"เดี๋ยวนี้ ชาว บ้าน ทุก คน ต่าง พา กัน มา ช่วย ทำให้ แม่น้ำ ใส สะอาด และ คอย ดูแล ฝูง โลมา ผู้คน จาก ทั่ว โลก ต่าง ก็ หลั่งไหล มา เพื่อ ชม ความ งดงาม ของ สถาน ที่ แห่ง นี้ ทั้งหมด นี้ เป็น เพราะ ความ กล้า หาญ ของ โบ รา และ การ ผจญ ภัย ใน น้ำ ลึก ที่ บ้าน ของ ฝูง โลมา นั่นเอง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก