Peer-review: APPROVED

Edit word

Peer-review 🕵🏽‍♀📖️️️️

Do you approve the quality of this word?

Yes (approve)
No (request changes)

Comment Submit send

Contributions 👩🏽‍💻

Resources

Labeled content

Emojis

Images

Videos

Storybook paragraphs containing word (459)

"วันนี้ ฉัน ออก ไป เที่ยว สวน สัตว์ กับ คุณ โกมา"
เจ้า ตูบ หลง ทาง

"พวก เรา จะ ไป จังหวัด เสีย มราฐ กัน"
ไปเที่ยวเสียมราฐกันเถอะ

"กาก้า ไป ยัง หมู่บ้าน"
ร้องเพลงในสายฝน

"กาก้า ไป ยัง หมู่บ้าน ใหม่"
ร้องเพลงในสายฝน

"พวก เขา เดิน ไป ใน หมู่บ้าน"
ร้องเพลงในสายฝน

"น้อง ตรัง ชวน กระรอก น้อย ไป โรงเรียน ด้วย กัน กับ เธอ"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"แต่ กระรอก น้อย กลัว ถ้า จะ ต้อง ออก ไป นอก หมู่บ้าน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"ถึง อย่าง นั้น กระรอก น้อย ก็ ตัดสิน ใจ จะ ไป ด้วย"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"ทั้ง สอง จึง เริ่ม ออก เดิน ทาง ไป ด้วย กัน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"น้อง ตรัง ฉาย ไฟฉาย ไป ทาง พุ่ม ไม้"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"ใน ที่สุด น้อง ตรัง ก็ เจอ ทาง เดิน ก้อน หิน ทอด ข้าม ไป ยัง อีก ฝั่ง แม่น้ำ"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"เธอ เดิน บน ก้อน หิน ไป โดย มี เจ้า กระรอก น้อย อยู่ ใน กระเป๋า"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

""เรา อย่า ไป โรงเรียน เลย""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"เงียบ เงียบ เดิน ไป ด้วย กัน"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน

"อันตราย อย่า ไป ที่ นั่น"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน

"แม่ แกะ ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่

"แม่ หมู เดิน ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่

"แม่ วัว เดิน ผ่าน มา " นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม " มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่

"แม่ แกะ แม่ หมู และ แม่ วัว ไป กัน หมด แล้ว ตอน นี้ แม่ ไก่ พร้อม แล้ว มัน จะ พา ลูก ๆ ของ มัน ไป เที่ยว งาน เทศกาล ด้วย หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก"
แม่ไก่กกไข่

"ดู ทาง นี้ เจ้า สัตว์ ทั้งหลาย! ฉัน เป็น มนุษย์ โลก และ รอบรู้ ไป ทุก เรื่อง"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"งั้น ดู นี่! มือ ฉัน ทำได้ เยอะแยะ ไป หมด!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"จะ อวด เรื่อง มือ … เอา หลบ ไขว้ หลัง ไป ดี กว่า!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"โอ๊ย เรา เลิก มี ไป นาน แล้ว! ไม่ งั้น ก็ ใส่ กางเกง ไม่ ได้ หรอก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"โซ ไฟ เป็น หุ่น ยนต์ ขนาด เล็ก มีค รีบ และ หาง มัน ทำ หน้าที่ ถ่าย ภาพ วี ดี โอ สิ่ง มี ชีวิต ใต้ ทะเล ลึก พวก ปลา ไม่ กลัว และ ว่าย น้ำ ไป กับ มัน"
ปลาใช่ไหม

"วัน หนึ่ง ปลา พันธุ์ ใหม่ ลักษณะ แปลก ๆ เหล่า นี้ อาจ ว่าย น้ำ ไป ยัง ที่ ไกล ๆ และ ลึก พวก มัน จะ ทำให้ เรา เห็น ถึง ความ ลับ ของ ทะเล"
ปลาใช่ไหม

"ใน ตอน เช้า เพื่อน ของ ฉัน ก็ กลับ เข้า ไป ใน กระจก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"ตัว อะไร เพิ่ง ผ่าน ไป นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"หอย ทาก และ ปู เดิน ไป ด้วย กัน พวก มัน เป็น เพื่อน กัน"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"- ครั้ง ต่อ ไป ที่ เธอ ไป เที่ยว ป่า ลอง ถาม คน นำทาง ให้หา รอย เท้า สัตว์ ให้ ดู บ้าง นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"“เพื่อน ๆ เรา ไป สวน ดอกไม้ กัน เถอะ” เจ้า ผีเสื้อ ชวน เพื่อน แมลง"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ

"“โอ้โฮ! ดอกไม้ เต็ม ไป หมด เลย!” เจ้า ผีเสื้อ พูด “เรา มา ทำตัว ให้ มี สี สัน เหมือน ดอกไม้ กัน เถอะ”"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ

""แม่ ครับ ผม หิว แล้ว มื้อ เที่ยง ผม ล่ะ"โจ๊ก โจ๊ก ถาม เมื่อ กลับ ถึง บ้าน แต่ แม่ ของ เขา นอน ซม อยู่ บน เตียง สีหน้า ไม่สู้ ดี "แม่ ไม่ สบาย มาก ลูก รัก แม่ ตกลง ไป ใน ท่อ น้ำ ทิ้ง ระหว่าง หา อาหาร สาร เคมี ทำให้ แม่ เป็น ผื่น แดง แม่ ลุก ไม่ ไหว เลย"แม่ กบ พูด"ผม จะ ขึ้น เขา ไป หา ยา ให้ แม่ เอง ครับ"โจ๊ก โจ๊ก บอก แม่ แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ไอ แล้ว พูด ว่า"อย่า นะ ลูก มัน ไกล และ อันตราย เกินไป""ไม่ ต้อง ห่วง ครับ ผม กล้า หาญ และ ฉลาด ด้วย ผม ทำได้""
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด

"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด

"ไม่ นาน นัก ภูเขา ก็ ปรากฏ ให้ เห็น ได้ เวลา ที่ กบ ตัว อื่น ต้อง กลับ บ้าน แล้ว โจ๊ก โจ๊ก ต้อง กล้า หาญ และ มุ่ง หน้า ต่อ ไป เพียง ลำพัง"
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก กระโดด ขึ้น ไป กลาง อากาศ แต่ ไม่ นาน ฝน ก็ เริ่ม ตก ใส่ ร่มชูชีพ พลาสติก ของ โจ๊ก โจ๊ก จน ร่วง ลง มา จาก ฟ้า"
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก หล่น ตุ้บ ลง บน หลัง ช้าง ตัว หนึ่ง เจ้า ช้าง ตกใจ มาก" อะไร อยู่ บน หลัง ฉันน่ะ" " ฉัน เอง ฉัน เป็น กบ ชื่อ โจ๊ก โจ๊ก ฉัน พยายาม หา ทาง กลับ บ้าน อยู่น่ะ จะ ได้ เอา ยา ไป ให้ แม่ ที่ ป่วย เธอ ช่วย ฉัน หน่อย ได้ ไหม""
กบแสนฉลาด

"ช้าง ช่วย โยน สุด แรง ส่ง โจ๊ก โจ๊ก ขึ้น ไป กลาง อากาศ " เย้ ฉัน ไป ละ นะ " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน ตอน นั้น เอง เหยี่ยว หิว โซ ตัว หนึ่ง บิน ผ่าน มา เห็น โจ๊ก โจ๊ก เข้า"
กบแสนฉลาด

""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด

"ใน ไม่ ช้า แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ฟื้นตัว "ลูก ไป ถึง ภูเขา และ กลับ มายัง ไงบ้าง" แม่ กบ ถาม โจ๊ก โจ๊ก เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่ ให้ แม่ ฟัง รวม ถึง วิธี นำ ขยะ มา ประดิษฐ์ สิ่ง ใหม่ ๆ อย่าง ชาญ ฉลาด เพื่อ ช่วย ใน การ เดินทาง ด้วย "แม่ ภูมิใจ ใน ตัว ลูก มาก จ้ะ โจ๊ก โจ๊ก" แม่ กบ พูด"
กบแสนฉลาด

""มัน แพง ไป นะ" เจ้า กระต่าย พูด"
กลโกงเจ้าจิ้งจอก

"แทน ที่ มัน จะ จิก กิน อาหาร ตาม พื้น ดิน แถว นี้ มัน ต้องการ บิน ออก ไป หากิน ที่ อื่น ไกล ๆ บ้าง"
ขนหางของเจ้านกยูง

"มัน ค่อย ๆ ต่อ ขนน ก เหล่า นั้น เข้า กับ หาง ของ มัน เมื่อ กาง ขน หาง ออก เป็น เหมือน พัด มัน ดู สวย งาม ไป ด้วย ขน หลาก สี สรร มี สเน่ห์"
ขนหางของเจ้านกยูง

"วัน นี้ วัน หยุด น่า สนุก นัก! ไป เถอะ ไป กัน ไป ที่ เทศกาล เสื้อกั๊ก!"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"คุณ แม่! คุณ แม่! หนู เห็น เกวียน เคลื่อน ไป ทั้ง สูง และ ใหญ่ อย่าง กับ ตึก สาม ชั้น"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"คุณ แม่! คุณ แม่! มอง ไป ทาง ไหน มี แต่ คน หนู ชัก สับสน ไม่ รู้ จะ เดิน ตรง ไหน"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"ซานี ซานี! เดี๋ยว วัน นี้ เรา กลับ บ้าน ไป พัก แล้ว ค่อย มา ดู เสื้อกั๊ก กัน อีก ที ปี หน้าเนอะ"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"เรา พา กัน วิ่ง ออก ไป ข้าง นอก"
พบกันเป็นครั้งแรก

"ลัก กี้ กับ ฉัน กระโดด โลดเต้น ไป ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข"
พบกันเป็นครั้งแรก

"ตอน แรก เหล่า ลูก หมี ผู้ชาย ปั่น จักรยาน ขึ้น นำ ไป ตาม เคย"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา

"นู นู ปั่น จักรยาน ลง เขา ชัน อย่าง รวดเร็ว แล้ว ยก ล้อ ลอย ขึ้น กลาง อากาศ เหิน ผ่าน จักรยาน คัน อื่น อื่น ไป ไชโย! นู นู ชนะ แล้ว!"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา

"แย่ แล้ว! บี น่า ตื่น สาย อีก ตาม เคย แต่ ที่ เลว ร้าย คือ วัน นี้ เธอ มี สอบ น่ะสิ บี น่า ต้อง ไป อาบ น้ำ แล้ว"
แย่เเล้ว!

"ทันที เมื่อ อาบ น้ำ เสร็จ บี น่า ก็ ล้ม ตุ้บ! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ เธอ ต้อง ไป กิน ข้าว เช้า แล้ว"
แย่เเล้ว!

"หลบ หน่อย! บี น่า วิ่ง เร็ว จี๋ เพราะ ไม่ อยาก ไป โรงเรียน สาย"
แย่เเล้ว!

"เอา น่า! วิ่ง เร็ว! บี น่า มั่นใจ ว่า เธอ ต้อง ไป โรงเรียน ทัน แน่"
แย่เเล้ว!

"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!

"มี นา กับ สิง หา อยาก มา ทำ ขนม แม่ กับ อา ไป ซื้อ ของ จึง ลอง ทำ ขนม จาก ดิน ปั้น"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม

"มี นา กับ สิง หา ไป เก็บ ใบไม้ ใน สวน"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม

"แม่ กา หน้า ดุ ซื้อ ขนม ใส่ไส้ ไป กิน กับ กาแฟ ป้า ปู ใจดี ซื้อ ตะโก้ โอ้โฮ อร่อย ดี"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม

"กา ใจ ดี บิน ถลา มา หา ไก่ กะ จะ เล่น กับ ไก่ สนุก ดี ไก่ ใจ ดำ หัน มา ดู พอดี วิ่ง พรวดพราด ไป ไล่ ตี กา สี ดำ ไก่ วิ่ง ไล่ กา วิ่ง หนี"
กาใจดี ไก่ใจดำ

"ไก่ ใจ ดี ทำตา โต บอก ออก ไป ไก่ ใจ ดี ต่อ ไป ไก่ ไม่ เกเร"
กาใจดี ไก่ใจดำ

"ใน หมู่ บ้าน หนึ่ง มี เด็กชาย ชื่อว่า จืด จืด เป็น เด็ก ที่ ใจดี มี น้ำใจ ร่าเริง ชอบ กระโดด โลดเต้น ไป ใน ท้อง ทุ่ง"
จืดกับเจ้าตึก

"จืด เริ่ม ปลอบ ใจ เจ้า ตึก บอก ว่า ไม่ มี ใคร รังแก อีก ต่อ ไป เจ้า ตึก เริ่ม ผ่อนคลาย ชาว บ้าน เริ่ม สบาย ใจ ขึ้น"
จืดกับเจ้าตึก

"ปอก เปลือก มะพร้าว ขูด เอา ไป คั้น กะทิ หอม มัน เติม เกลือ ตั้ง ไฟ ไม่ ต้อง ปิด ฝา รอ... อย่า ให้ ล้น ต้อง คอย หมั่น คน จน ควัน ลอย กรุ่น"
ขนมถ้วยอร่อยจัง

"เมื่อ ถึง เวลา เข้า นอน จืด ยัง ไม่ ลืม สัตว์ ประหลาด ใน ที วี “สัตว์ ประหลาด จะ มา จับ จืด ไหม ตา” จอบ พูด ปลอบ ใจ น้อง “ไม่ ต้อง กลัว ถ้า มัน โผล่ มา จอบ จะ ปกป้อง เอง” ตา ห่ม ผ้า ให้ เด็ก เด็ก และ บอก “นอน เถอะ ลูก พรุ่งนี้ จะ พา ไป ซื้อ หมึก แต่ เช้า เลย”"
แสงปริศนา

"จืด นอน หลับตา ปี๋ หู ได้ยิน เสียง หวีด หวิว อยู่ ข้าง นอก “จอบ เสียง อะไรน่ะ” จืด เสียง สั่น “เสียง พายุน่ะ” จอบ งัวเงีย ตอบ “มีเสียง กึก กึก ที่ หน้าต่าง” จืด กังวล ว่า สัตว์ ประหลาด จะ เข้า มา “เสียง กิ่ง ไม้” จอบ ตอบ อีก “สี แสง เขียว เขียว ด้วย นะ จอบ” แต่ จอบ หลับ ไป แล้ว"
แสงปริศนา

"ตาก อด หลาน แล้ว พา ไป ดู ที่ หน้าต่าง " สัตว์ ประหลาด ตัว เขียว มา” จอบ กับ จืด บอก ตา"
แสงปริศนา

"วา พอ ไป หา ปลา ได้ ปลา ช่อน"
จับปลา

"วา พอ ไป หา ปลา ได้ ปลา ซ่อนทราย"
จับปลา

"วา พอ ไป หา ปลา ได้ ปลา ไหล"
จับปลา

"วา พอ ไป หา ปลา ได้ เต่า"
จับปลา

"พวก เรา อยาก นั่ง เรือ ไป ดู หิ่งห้อย ที่ จังหวัด กำปอ ด"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู ป่าชายเลน ที่ จังหวัด เกาะ กง"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ว่าย น้ำ ใน ทะเล ที่ จังหวัด พระ สี หนุ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เดิน ข้าม สะพาน ไม้ ไผ่ ที่ จังหวัด กำ ปง จาม"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู โลมา ที่ จังหวัด กระแจะ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู ปราสาท สม โบร์ไพร กุก ที่ จังหวัด กำ ปง ธม"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป นคร วัด ที่ จังหวัด เสียม รา ฐ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป นั่ง รถไฟ ไม้ ไผ่ ที่ จังหวัด พระ ตะบอง"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว น้ำตก ที่ จังหวัด มณฑล คีรี"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว ทะเลสาบ แยก แหลม ที่ จังหวัด รัต น คีรี"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว วิมาน เอกราช ที่ จังหวัด พนมเปญ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว ทุก จังหวัด ของ ประเทศ กัมพูชา เลย ละ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"คำ ถาม 1. คน ไป นั่ง เรือ ดู หิ่งห้อย ที่ จังหวัด ไหน 2. จังหวัด ไหน มีน ค ร วัด 3. จังหวัด ไหน มี ทะเลสาบ แยก แหลม 4. คุณ เคย ไป เที่ยว ที่ไหน ใน ประเทศ กัมพูชา ไหม ลอง บรรยาย ซิ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"หนู น้อย จําปี ตรง รี่ เข้า สวน เจอ เจ้าตัว อ้วน กระดึ๊บ ไป กระดึ๊บ มา"
เจ้าเขียวไปไหน

"ตัว เขียว กลิ้ง ไป อยู่ ใน ดง หญ้า แม่ ช่วย ตาม หา เขียว จ๋า อยู่ ไหน"
เจ้าเขียวไปไหน

"และ แล้ว ทันใด ก็ หัน ไป เจอ เจ้า เขียว ฉัน เผลอ ทําเธอหล่นพื้น"
เจ้าเขียวไปไหน

"กิน กิน นอน นอน ใบ อ่อน หมด ไป เจ้า เขียว ตัว ใหญ่ อ้วน ใน พริบ ตา"
เจ้าเขียวไปไหน

"จําปีตามหา วิ่ง มา วิ่ง ไป เจอ เจ้า เขียว ใหญ่ มากมาย หลาย ตัว"
เจ้าเขียวไปไหน

"นอนกิน ใบไม้ พ่น ใย ก็ มี บาง ตัว เข้าที่ แอบ หนี ไป นอน"
เจ้าเขียวไปไหน

"ห้อย ตัว ต่องแต่ง ต่องแต่ง โตงเตง ดู น่า ครื้นเครง โคลงเคลง ไป มา"
เจ้าเขียวไปไหน

"หลาย วัน ต่อ มา ท้อง ฟ้า สดใส เปลือก หนา เปลี่ยน ไป ข้าง ในว่า ง เปล่า"
เจ้าเขียวไปไหน

"จําปีตามหา เพื่อน จ๋า ไป ไหน คุณ แม่ ปลอบ ใจ นั่นไง! ผีเสื้อ"
เจ้าเขียวไปไหน

"ผม ไม่ ชอบ ไป โรงเรียน คน เดียว เลย เพราะ เด็ก นักเรียน คน อื่น อาจ จะ รังแก ผม เอา ได้ ถ้า พี่ อยู่ ด้วย พี่ จะ ต้อง ไล่ เด็ก พวก นั้น ไป แน่ แน่"
ผมกลัว

"เด็ก คน อื่น อาจ จะ แย่ง เงิน หรือ ขนม ของ ผม ไป ถ้า พี่ ดา ณี อยู่ ด้วย ละ ก็ พี่ จะ ต้อง สั่ง ให้ พวก นั้น คืน ของ ของ ผม กลับ มา หมด เลย"
ผมกลัว

"แล้ว ถ้า เด็ก พวก นั้น เอา กระเป๋า ของ ผม ไป โยน ลง บ่อ น้ำ ล่ะ จะ ทำ ยังไง"
ผมกลัว

"ไม่ ไม่ ไม่ วัน นี้ ผม จะ ไม่ ไป โรงเรียน ผม จะ รอ พี่ แต่ ผม อยาก ไป โรงเรียน มาก มาก เลย นะ ผม อยาก เรียน คำ ศัพท์ ใหม่ ใหม่ แล้ว ก็ อยาก ไป เจอ คุณ ครู ด้วย"
ผมกลัว

"แล้ว ถ้า พี่ ไม่ ได้ กลับ ไป เรียน ล่ะ หมายความ ว่า ผม จะ ไม่ ได้ ไป โรงเรียน ด้วย เห รอ ผม อยาก ไป นะ แต่ ผม กลัว จัง"
ผมกลัว

"ผม ต้อง กล้า ผม ไป โรงเรียน คน เดียว ได้ สิ"
ผมกลัว

""พี่ หมวก พี่ ไป โรงเรียน กับ ผม ได้มั้ย" พอ ใส่ หมวก แล้ว เหมือน พี่ ดา ณี อยู่ กับ ผม ด้วย เลย แฮะ"
ผมกลัว

"ตอน เช้า จิ้งจอก เดิน กาง แขน ไป โรงเรียน อย่าง ร่าเริง คุณ ครู จะ พา ไป สำรวจ ชาย หาด"
จิ้งจอกน้อย

"ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ไป ป่า ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ไป ป่า จะ ไป ดู เต่า กะ ไก่ ป่า เป่า ปี่"
ปู่กะเจ้าจ๋อ

"เจ้า จ๋อ เอา ปี่ เต่า ไป ดู ปี่ เต่า เก่า"
ปู่กะเจ้าจ๋อ

"วัน หนึ่ง เจ้า กิ้งก่า เปลี่ยน สี ตัว น้อย เดิน อยู่ ริม แม่น้ำ มัน เห็น เพื่อน เพื่อน คือ จิ้งเหลน และ แย้ กำลัง อวด ผิว ของ ตัว เอง กัน ไป มา"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"กิ้งก่า น้อย พยายาม คิด หา หนทาง เปลี่ยน ผิว ตัว เอง มัน ลอง เอา ตัว ไป ถู กับ ต้นไม้ ดู"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"เจ้า งู เลื้อย เข้า มา ใกล้ จิ้งเหลน กับ แย้ มาก ขึ้น มาก ขึ้น พวก มัน วิ่ง ชน กัน ไป มา ขณะ พยายาม วิ่ง หนี เจ้า งู"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"เจ้า งู เลื้อย มา ถึง ตรง ที่ พวก มัน อยู่ แล้ว แต่ว่า... พวก มัน หาย ไป ไหน แล้ว ล่ะ"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"เจ้า งู หา พวก มัน ไม่ เจอ จึง ขู่ ฟ่อ อย่าง ผิดหวัง ก่อน จะ เลื้อย จาก ไป จิ้งเหลน และ แย้ม อง กิ้งก่า น้อย ด้วย สายตา ที่ เปลี่ยน ไป จาก เดิม"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"กาล ครั้ง หนึ่ง ณ ที่ราบ สามเหลี่ยม ปาก แม่น้ำ ของ ประเทศ บัง กลา เทศ ซึ่ง เหล่า แม่น้ำ แห่ง เทือกเขา หิมาลัย ไหล ผ่าน มี ยอด สตรี คน หนึ่ง ฝัน จะ ไป ให้ ถึง จุด สูง สุด ของ โลก นี้"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"ตอน นิ ชา ตอ อก ผจญ ภัย ครั้ง แรก ใน ชีวิต เธอ ไป พิชิต ยอด เขา เคียว คราด อง จุด สูง สุด ของ ประเทศ บัง กลา เทศ เธอ มีค วาม สุข กับ การ ปีน เขา มาก จน อยาก ปีน ให้ สูง ขึ้น ไป อีก หลังจาก ซ้อม อยู่ นาน หลาย เดือน เธอ วาง แผน จะ ไป สำรวจ เทือกเขา หิมาลัย แต่ เป้าหมาย สูง สุด ของ เธอ คือ ยอด เขา เอเวอเรสต์ อันเป็น จุด สูง สุด ของ โลก"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"เขา หัน มอง ไป ทาง ขวา เห็น พวก ดวง ดาว เล่น สนุก กัน อยู่"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"พอ หัน มอง ไป ทาง ซ้าย ก็ เห็น พวก ดวง ดาว จับกลุ่ม คุย เล่น กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"ดวง จันทร์ เคลื่อนที่ ไป ข้าง หน้า อีก ครั้ง และ หยุด อีก ครั้ง เขา ยัง อาย อยู่น่ะ"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"คราว นี้ ดวง จันทร์ วาด รูป ลง ไป บ้าง แต่ ก็ ลบ ออก อีก จน มี รอย ทั่ว ทั้ง ตัว"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"ดูเหมือน พวก ดวง ดาว จะ เล่น กัน อยู่ และ ไม่ ได้ สังเกต เห็น ฉัน เลย กลับ ไป ล้าง รอย พวก นี้ ออก ก่อน แล้วกัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"ตอน นั้น เอง ดวง จันทร์ ได้ยิน เสียง ดัง มา จาก ข้าง หลัง "บน ตัว นาย คือ รูป อะไรน่ะ" ดวง จันทร์ หัน กลับ ไป จึง เห็น ว่า เหล่า ดวง ดาว กำลัง จ้อง มอง มา"
ดวงจันทร์ขี้อาย

"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน ยัง กังวล เรื่อง หัวข้อ ที่ จะ ใช้ ทำ วิดีโอ สั้น ใน สนาม หญ้า ของ โรงเรียน มี เหล่า นักเรียน และ คุณ ครู เล่น หมากรุก หัวเราะ และ วิ่ง ไป มา อยู่ ด้วย กัน ก่อน ชั่วโมง เรียน จะ เริ่ม อัญชัน นั่ง มอง และ นึกถึง คน สำคัญ ทุก คน ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โรงเรียน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"เย็น วัน นั้น อัญชัน เริ่ม เรียบเรียง ความ คิด ก่อน จะ ขอยืม โทรศัพท์ มือ ถือ ของ แม่ และ ออก ไป สัมภาษณ์ เพื่อนบ้าน หลาย คน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน กับ แม่ ช่วย กัน ดู วิดีโอ ที่ ไป ถ่าย มา เหมือนกับ ผู้ ผลิต รายการ ไม่ มี ผิด"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"ธิดา และ คุณ พ่อ กำลัง เดินทาง ไป เยี่ยม คุณ ปู่ ที่ ต่าง จังหวัด"
แสงเล็กๆ

"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ

"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ

"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ

"และ แล้ว ลม ก็ เริ่ม พัด แรง ว่าว ก็ ลอย พุ่ง ไป ใน อากาศ แต่ หลังจาก นั้น ไม่ นาน เชือก ก็ ขาด แล้ว ว่าว ก็ ลอย หาย ไป"
แสงเล็กๆ

"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ

"ธิดา กับ ดารา ไป ตาม หา ว่าว ด้วย กัน"
แสงเล็กๆ

"สูง ขึ้น ไป สู่ ดวง อาทิตย์"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"สูง ขึ้น ไป จนถึง ที่สุด"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"มือ ของ ฉัน ควาน สะเปะสะปะ ไป เด็ด มะม่วง"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"เก็บ ลง ตะกร้า ใบ ใหญ่ เอา ไป กิน หรือ ไม่ ก็ เอา ไป ทำ แยม"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"ฉัน ต้อง ไป เก็บ อีก ลูก และ จะ ไม่ ใช่ ลูก สุดท้าย!"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"นก น้อย สี เหลือง บิน ไป หาน ก หัวขวาน และ พูด ว่า "นก หัวขวาน ดู สิ ว่า ฉัน สวย งาม แค่ ไหน""
นกหลากสี

"นก กระเต็น ไป หาน ก หัวขวาน ระหว่าง ที่ กำลัง คุย กัน นก พิราบ ก็ บิน มา ชน"
นกหลากสี

"เจ้า กบช อบ มอง ดู ดาว มัน อยาก กระโดด เด้ง ดึ๋ง ขึ้น ไป จับ ดาว เหล่า นั้น มี อยู่ คืน หนึ่ง มัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง จับ ดวง ดาว ให้ ได้"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"เจ้า กบ ปีน ขึ้น ไป บน หิน ก้อน ใหญ่ ยืด แขน ออก ไป จน สุด แต่ ดวง ดาว ก็ อยู่ ไกล สุด เอื้อม ช่าง อยู่ ไกล เสีย เหลือเกิน!"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"พอ เห็น โคก หิน เจ้า กบ ก็ ปีน ขึ้น ไป ยืด แขน ออก ไป แต่ ก็ เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"แล้ว มัน ก็ เหยียด แขน ออก ไป พยายาม จะ จับ ดวง ดาว แต่ ทำ ยัง ไงก็เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"เจ้า กบ รู้สึก ผิดหวัง มัน มอง ลง ไป ที่ พื้น ดิน ข้าง ล่าง หัวใจ เต้น ระ ส่ำ ด้วย ความ กลัว"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"เจ้า กบ ดีอกดีใจ เพ่ง ดู ดาว มัน กระโดด พุ่งหลาว ลง ไป ใน บ่อ น้ำ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"ตูม!... เสียง น้ำ กระจาย เจ้า กบ ดิ่ง ลง ไป ใน น้ำ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด บาง ส่วน สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ :"
ออกไปทำสวน

"- สำรวจ เรื่องราว ใน ลักษณะ สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตัว เอง หาก คุณ กำลัง ใช้ นิทาน กับ เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ สร้าง ประโยค สำหรับ ภาพประกอบ 1 - 2 ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป"
ออกไปทำสวน

"วัน นี้ น่อช่าวา ดีใจ จะ ไป เกี่ยวข้อง ที่ ไร่ ของ พ่อ แม่"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก

"ดา วาล ง บันได จะ ไป โรงเรียน"
เรียนรู้เธอกับฉัน

"ดา วา ไป โรงเรียน เจอ ลี พอ ข้าง ทาง"
เรียนรู้เธอกับฉัน

"ดา วา ไป โรงเรียน เจอ พา เซ ข้าง ทาง"
เรียนรู้เธอกับฉัน

"ดา วา ไป ถึง โรงเรียน เจอ คุณ ครู"
เรียนรู้เธอกับฉัน

"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่? เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มัน มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด ส่วน หนึ่ง สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ : - สำรวจ เรื่องราว อย่าง สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตน เอง หาก กำลัง โชว์ นิทาน ให้ เด็ก เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ ภาพประกอบ หนึ่ง หรือ สอง ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก ไป กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป - ใช้ ธีมที่ สำรวจ ใน เรื่อง เพื่อ เริ่ม การ สนทนา ตัวอย่าง เช่น ใน เรื่อง นี้ คุณ สามารถ ถาม เด็ก เด็ก ว่า พวก เขา ทำ อะไร ใน วัน เกิด หรือ แม้แต่ ช่วย งาน ที่ บ้าน อย่างไร - กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา"
งานเลี้ยงวันเกิด

"โฉมงาม โฉบ เด็ก ผู้หญิง ที่นั่ง เก้าอี้ รถ เข็น ออก มา โดย ไม่ รีรอ จาก นั้น ก็ พา เด็กหญิง บิน หนี ขึ้น ไป กลาง อากาศ หลังจาก หนี พ้น ไฟ มา แล้ว โฉมงาม แล เห็น ตา ปรัก กำลัง ถูก ไฟ ล้อม รอบ อยู่"
นกผู้กล้า

"หลังจาก ส่ง เด็กหญิง ไป ยัง ที่ ที่ ปลอดภัย โฉมงาม อยู่ ใน สภาพ อิดโรย และ ขน ยัง มี รอย ไฟ ไหม้ อีก ด้วย ชาว บ้าน พยายาม รั้ง โฉมงาม ไม่ ให้ กลับ ไป ที่ หมู่ บ้าน แต่ โฉมงาม ก็ ยัง บิน กลับ ไป เพื่อ ช่วย ตา ปรัก"
นกผู้กล้า

"ขณะ ที่ กำลัง บิน ฝ่า ไฟ โดย ยอม ให้หา ง อัน งดงาม นั้น ไหม้ ไป บ้าง เจ้า นก น้อย ก็ เจอ ตา ปรัก จึง ลง ไป หมอบ อยู่ ข้าง ข้าง"
นกผู้กล้า

"หลังจาก ที่ ถึงที่ หมาย โดย สวัสดิภาพ แล้ว ชาว บ้าน ช่วย กันสาด น้ำ ใส่ ปีก ของ โฉมงาม แม้ เจ้า นก น้อย ไม่ มี อาการ บาดเจ็บ แต่ ควัน และ เปลว ไฟ ได้ ทำลาย สี สัน สวย งาม ของ ขนน ก นั้น ไป สิ้น"
นกผู้กล้า

"โฉมงาม กังวล ว่า จะ ไม่ มี ใคร รัก เขา อีก เพราะ สี รุ้ง ของ ขน นั้น ถูก เปลว ไฟ ทำลาย ไป หมด"
นกผู้กล้า

"ยิ่ง ไป กว่า นั้น เจ้า นก น้อย ยัง ได้ชื่อ ใหม่ ตอน นี้ ใคร ใคร ก็ เรียก เขา ว่า "กล้า หาญ"!"
นกผู้กล้า

"ลูก หมู ยิ้ม มัน ลง เรือ ไป ตัว เดียว"
ลูกหมูจอมเบ่ง

"ลูก หมู จ้วง พาย อย่าง รวดเร็ว มัน พาย พาย แล้ว ก็ พาย จน แซง หน้า เรือ เพื่อน เพื่อน ไป ทุก ลำ แล้ว มัน ก็ หัวเราะ เยาะ " เห็น ไหม ฉัน พาย เก่ง กว่า พวก นาย " ลูก หมู อวด เบ่ง"
ลูกหมูจอมเบ่ง

""ลูก หมู! นาย ไป ไกล เกิน แล้ว นะ "เจ้า ลิง บอก"
ลูกหมูจอมเบ่ง

"กระต่าย ลิง และ หมา พา กันลง เรือ แล้ว พาย ไป หา ลูก หมู จาก นั้นทั้ง สาม ก็ ช่วย กัน พาย เรือ ลูก หมู กลับ เข้า ฝั่ง ลูก หมู มีค วาม สุข มาก มาก"
ลูกหมูจอมเบ่ง

"ครอบครัว อีกา หาบ ต้น กล้า อย่าง ระมัดระวัง ไป ยัง ทุ่ง นา อีก ผืน"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว

""ชานู ลูก เดิน ไป โรงเรียน คน เดียว ไม่ ได้ นะ!"พ่อ บอก"ลูก ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป

""ชานู หลาน จะ อุ้ม น้อง ไป สวน ไม่ ได้ นะ!"คุณ ยาย บอก"หลาน ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป

"ชา นูงง ไป หมด ทั้ง โต ไป! ทั้ง เด็ก ไป!"
โตไป เล็กไป

"แม่ ยิ้ม แล้ว ตอบ ว่า" ลูก โต พอ จะ ไป โรงเรียน เด็ก โตไงจ๊ะ""
โตไป เล็กไป

""หลาน โต พอ จะ พา ตา ไป เดิน เล่น ตอน เช้า "คุณ ตาบ อก"
โตไป เล็กไป

""และ หนู จะ ไม่ มี วัน เด็ก ไป หรือ โต ไป สำหรับ... สิ่ง นี้ไง! "ทุก คน พูด แล้ว กอด ชา นูอย่าง อบอุ่น ช่าง เป็น อ้อม กอด ที่ ยอด เยี่ยม จริง จริง"
โตไป เล็กไป

"แต่ เธอ ใส่ ผัก เนื้อ สัตว์ หรือ ไข่ เพิ่ม ลง ไป ได้ นะ สิ่ง เหล่า นี้ ดี ต่อ ร่างกาย มาก เลย"
บะหมี่จอมแสบ

"เป็ด น้อย วิ่ง ไป วิ่ง มา"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"เป็ด น้อย วิ่ง ไป เจอ แพะ ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว เจ้า แพะ ก็ วิ่ง ไป เจอ แกะ ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว เจ้า แกะ ก็ วิ่ง ไป เจอ ลา ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว เจ้า ลา ก็ วิ่ง ไป เจอ ม้า ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว เจ้า ม้า ก็ วิ่ง ไป เจอ ช้าง ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว เจ้า ช้าง ก็ วิ่ง ไป เจอ สิงโต ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"แล้ว สัตว์ ทุก ตัว ก็ วิ่ง เร็ว ฉิว ไป ด้วย กัน เพื่อ หนี เจ้า สิงโต"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！

"วัน หนึ่ง ทั้ง สอง ออก ไป เดิน เล่น ด้วย กัน"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"ลูกเจี๊ยบ น้อย อ้า ปาก พะงาบ พะงาบ กระพือปีก พึ่บ พั่บ ไป มา"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"ลูก เป็ด น้อย กับ ลูกเจี๊ยบ น้อย หัวเราะ ไป ด้วย กัน"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"ส่วน แม่ ลิง ออก ไป หา อาหาร มา ให้ ลิง น้อย กิน"
ลิงน้อยกับกล้วย

"ว่า แล้ว เจ้า ลิง น้อย ก็ ตัดสินใจ ออก ไป หา กล้วย กิน เอง"
ลิงน้อยกับกล้วย

"ลิง น้อย ไป เจอ งู ตัว หนึ่ง จึง ถาม ว่า" นี่ เจ้า งู แถว นี้ มี ต้น กล้วย ไหม""
ลิงน้อยกับกล้วย

"ลิง น้อย ห้อยโหน เถาวัลย์ จน ไป เจ้า เสือ จึง ถาม ว่า"
ลิงน้อยกับกล้วย

"ลิง น้อย ห้อยโหน เถาวัลย์ ต่อ ไป จน มา เจอ เจ้า ปลา จึง ถาม ว่า" นี่ เจ้า ปลา แถว นี้ มี กล้วย บ้าง ไหม""
ลิงน้อยกับกล้วย

"ลิง น้อย ยัง คง ตาม หา ต่อ ไป จน เจอ เจ้า นก กระยาง จึง ถาม ว่า" นี่ เจ้า นก กระยาง แถว นี้ มี กล้วย บ้าง ไหม""
ลิงน้อยกับกล้วย

"เจ้า นก กระยาง ตอบ ว่า" มี สิ แถว ลำธาร มี ต้น กล้วย เยอะแยะ เลย ฉัน เห็น มัน ประจำ เวลา บิน ผ่าน ไป มา""
ลิงน้อยกับกล้วย

"ลิง น้อย เดิน ตรง ไป ยัง ดง ต้น กล้วย แล้ว มัน ก็ เห็น แม่ กำลัง หอบ กล้วย กลับ บ้าน"
ลิงน้อยกับกล้วย

"เฮ เลวิ่ง ไป หา คุณ แม่ เพื่อ ถาม เรื่อง หยด น้ำ"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“แม่ คะ ก๊อก น้ำ จับ หยด น้ำ นั้น ไว้ มัน ก็ เลย ไป ตาม เพื่อน เพื่อน ไม่ ได้!"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"พร้อม กับ หยด น้ำ อัน อื่น เป็น เพราะ อะไร เจ้า หยด น้ำ อัน เล็ก หยด นั้น ถึง หลุด จาก หัวก๊อก ไป รวม กับ เพื่อน เพื่อน มัน ได้?"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“แรง โน้ม ถ่วง คือ แรง ชนิด หนึ่ง ที่ ดึงดูด ทุก สิ่ง ไป ยัง ศูนย์ กลาง ของ โลก นั่น ก็ คือ เหตุผล ที่ ทำไม เรา จึง เดิน บน พื้น ดิน ได้ แทนที่จะ ลอย ขึ้น ไป”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“มี สิ จ้ะ! แรง โน้ม ถ่วง จะ ไม่ รุนแรง มาก ใน อวกาศ ดังนั้น นักบิน อวกาศ กับ วัตถุ อื่น จึง ลอย ไป ทั่ว แต่ ถ้า เป็น ของ ชิ้น ใหญ่ เช่น พวก ดาวเคราะห์ จะ ถูก ให้ โคจร รอบ ดวง อาทิตย์ ด้วย แรง โน้ม ถ่วง นั่นเอง”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“ได้ สิ จ้ะ” แม่ ตอบ “ลูก สามารถ จะ ไป ถึง ดวง ดาว ได้ เลย จ้ะ!”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

""ไม่ หรอก จ้ะ มายา น้อง จะ ไม่ คลอด ออก มา แบบ นั้น แม่ จะ ต้อง ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ที่ มี คุณ หมอ กับ พยาบาล คอย ดูแล ให้ น้อง ปลอดภัย และ แข็งเเรง จ้ะ""
อะชีล่า

"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า

"ฉัน มอง ไป ที่ น้อง ชาย รู้สึก ไม่ ชอบ เขา เลย วัน นั้น ฉัน โกรธ และ เศร้า มาก ฉัน จะ รัก เด็ก ผู้ชาย ได้ อย่างไร"
อะชีล่า

"เมื่อ ฉัน ไป โรงเรียน ใน วัน รุ่ง ขึ้น ทุก คน ถาม ถึง น้อง สาว ของ ฉัน ฉัน ร้องไห้ และ บอก พวก เขา ว่า ฉัน ได้ น้อง ชาย ไม่ ใช่ น้อง สาว ฉัน บอก คุณ ครู ว่า ฉัน ไม่ รัก น้อง ชาย เลย"
อะชีล่า

"ใน มุม มอง ของ เรา เรา เห็น ว่า หนังสือ เด็ก เต็ม ไป ด้วย จินตนาการ ความ รู้ ข้อมูล และ สิ่ง นันทนาการ ที่ ช่วย ให้ เด็ก เด็ก สร้าง นิสัย ใน การ อ่าน เมื่อ เด็ก เด็ก รัก การ อ่าน แล้ว พวก เขา จะ กลาย เป็น นักเรียน ศิลปิน และ นัก เขียน ที่ ดี จาก แนว คิด นี้ Rato Bangala Kitab (RBK) จึง มุ่ง มั่น ที่ จะ มอบ หนังสือ ที่ เขียน เป็น ภาษา เนปาลและ ภาษา อังกฤษ คุณภาพ ดี ให้ แก่ เด็ก เด็ก โดย หวัง ว่า พวก เขา จะ กลาย เป็น คน รัก หนังสือ ไป ตลอด ชีวิต"
อะชีล่า

""ไม่ เป็นไร เดี๋ยว ไป ขอยืม จาก เพื่อน ก็ได้!""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เขา พุ่ง ลง ไป ใน น้ำ สิ่ง ที่ อยู่ เบื้องหน้า ของ เขา ก็ คือ ภูมิ ทัศน์ ใต้ ทะเล กว้างใหญ่ และ นั่น คือ จุด เริ่ม ต้น ของ การ เดินทาง ที่ สนุกสนาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เจ้า สล อธ ที่ ยัง เกาะ ต้นไม้ นิ่ง ไม่ ขยับ ไป ไหน ก็ ค่อย ค่อย ค่อย ค่อย ยื่น สี วาด รูป สี ฟ้า ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"หลังจาก โนอาห์ถาม เจ้า บี เวอร์ก็ ตอบ ว่า" อืมม ลอง มอง ไป ที่ ท้อง ฟ้า วัน นี้ สิ!""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ตัว ต่อ ไป คือ เสือ ผู้ ที่ ลือ กัน ว่า น่า กลัว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""โฮก!! มอง ไป ที่ ท้อง ฟ้า สิ "ภายใน ป่า เต็ม ไป ด้วย ต้นไม้ ท้อง ฟ้า จึง เป็น สี เขียว จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""ไม่ ไม่ มอง ไป ที่ ฟ้า ข้าง บน สิ! "เจ้า ยีราฟ ตอบ ดวง อาทิตย์ ที่ กำลัง ตก ของ แอ ฟริกา ปกคลุม ท้อง ฟ้า ให้ กลาย เป็น สี ส้ม เข้ม"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เจ้า กวาง เรนเดียร์ดึง สี วาด รูป ออก มา หลาย สี จาก เลื่อนที่ เต็ม ไป ด้วย ของขวัญ และ ยื่น ให้ โนอาห์"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เมื่อ โน อาห์พูด จบ เจ้า กวาง เรนเดียร์ก็ ชี้ เขา ไป ที่ ท้อง ฟ้า " ไม่ ใช่ นะ ลอง มอง ขึ้น ไป ข้าง บน สิ! " ท้อง ฟ้า ของ ขั้วโลก เหนือ ปกคลุม ไป ด้วย แสง ออ โร ร่า (แสง เหนือ) ช่าง สวย มาก จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"โน อาห์จ้อง มอง แสง ที่ เคลื่อน ไป มา เหมือน ผ้า ม่าน เป็น เวลา นาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"โน อาห์ค่อย อาห์ค่อย วาด ไป ที ละ ขั้น ตอน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า

"วัน หนึ่ง ลา ร่า ได้ เดินทาง ติดตาม คุณ พ่อ ไป ขาย ของ ที่ ตลาด แต่ แล้ว บาง สิ่ง บาง อย่าง ที่ น่า ประหลาด ก็ เกิด ขึ้น"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า

"เช้า วัน ต่อ มา ลา ร่า จึง ไป ขอ งาน ทำ จาก คุณ มาร์ติน ซึ่ง เป็น เพื่อนบ้าน " ลุง มาร์ติน คะ ลุง พอ จะจ้า ง หนู เฝ้า แกะ ให้ ได้ ไหม คะ? " คุณ มาร์ติน ซึ่ง ไม่ ชอบ เลี้ยง แกะ อยู่ แล้ว จึง ตอบ ตกลง ใน ทันที"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า

"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า

"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า

"ผ่าน ไป ประมาณ สอง สัปดาห์ ลา ร่า ก็ เก็บเกี่ยว ผัก ที่ เธอ ปลูก ไว้ และ พ่อ ก็ พา เธอ ไป ขาย ผัก ที่ ตลาด"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า

"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า ไม่ เคย รู้สึก ตื่นเต้น ขนาด นี้ มา ก่อน จนกระทั่ง วัน ที่ คุณ พ่อ พา เธอ กลับ ไป ที่ ตลาด เพื่อ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ"
เรื่องของลาร่า

"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า

"ไม่ ว่า อะไร ก็ เป็น ไป ได้ เสมอ"
เรื่องของลาร่า

"หนึ่ง สัปดาห์ ผ่าน ไป … เธอ ไม่ มี น้ำมูก แล้ว!"
สูดน้ำมูก

"ไข้หวัด เกิด มา จาก อนุภาค เล็ก เล็ก ที่ เรียก ว่า ไวรัส พวก มัน ลอย ไป ทั่ว ใน อากาศ ที่ เรา หายใจ เข้าไป"
สูดน้ำมูก

"และ อยู่ ตาม สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ เรา ไป สัมผัส เมื่อ ไว รัสพวก นี้ เข้า มา ทาง จมูก และ คอ มัน จะ ทำ เธอ ให้ เจ็บ คอ"
สูดน้ำมูก

"ถ้า เธอ ไป สัมผัส เพื่อน ตอน ที่ เธอ เป็น หวัด หรือ จาม หรือ ไอ ใกล้ ใกล้ พวก เขา"
สูดน้ำมูก

"เพื่อน เพื่อน ก็ จะ ป่วย ไป ด้วย เธอ รู้ ไหม ว่าการ ไอ หรือ จาม ครั้ง เดียว"
สูดน้ำมูก

"ต่อ ไป นี้ คือ วิธี ที่ จะ หลีก เลี่ยง การ เป็น หวัด"
สูดน้ำมูก

"ไม่ อย่าง นั้น พวก ไว รัสจะเดินทาง จาก มือ ไป ยัง จมูก ของ เธอ"
สูดน้ำมูก

"ผึ้ง ยัง บิน เสียง หึ่ง หึ่ง เพื่อ ทำ สิ่ง ที่ เกิด ประโยชน์ มาก มัน นำ เกสร จาก ดอกไม้ ดอก หนึ่ง ไป ยัง อีก ดอก หนึ่ง ไม่ ต่าง จาก บุรุษ ไปรษณีย์ ส่ง จดหมาย"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"เกสร คือ อณู บน ดอกไม้ ที่ แตก ร่วน ได้ ง่าย เกสร จะ ช่วย พืช สร้าง เมล็ด ผึ้ง เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม เพราะ ได้ พวก มัน พืช พรรณ ใหม่ ใหม่ จำนวน มาก ถึง เติบโต และ งอกงาม ไป ทั่ว"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"ละออง เกสร เล็ก เล็ก เหล่า นี้ ติด ขา ผึ้ง ไป ได้ อย่างไร?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"จาก นั้น เมื่อ ผึ้ง ตัว เดียวกัน นี้ บิน หึ่ง หึ่ง เข้า ใกล้ ดอกไม้ และ เต้น อย่าง คึกคัก การ สั่น นี้ จะ ทำให้ เกสร ร่วง ลง บน ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น จาก นั้น ผึ้ง ก็ บิน ไป ยัง ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น โดย มัน จะ ทิ้ง เกสร ไว้ แล้ว ก็ ไป เลือก ดอกไม้ ดอก ใหม่ กระบวน นี้ ก็ ดำเนิน ต่อ ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"เขา กำลัง มอง หา และ มอง หา เขา เพ่ง มอง ออก ไป ไกล และ เหลือบ มอง ไป ที่ หญ้า"
เจ้าเต่าหาบ้าน

""เธอ ไป เร็ว เกินไป แล้ว นะ "เจ้า เต่า ร้อง บอก"
เจ้าเต่าหาบ้าน

""ก็ได้ ถ้า อย่าง นั้น ฉัน จะ กระโดด ขึ้น ไป ด้วย นะ""
เจ้าเต่าหาบ้าน

"เจ้า เต่า จึง เดิน ต่อ ไป โดย มี หอย ทาก และ นกกระจอก เกาะ บน กระดอง ของ เขา ทั้ง สาม เฝ้า มอง หา และ มอง หา แต่ ก็ ไร้ วี่แวว ของ บ้าน"
เจ้าเต่าหาบ้าน

"เต่าทอง กระโดด ขึ้น บน กระดอง เต่า เจ้า เต่า เดิน ต่อ ไป พร้อม ทั้ง หอย ทาก นกกระจอก และ เต่าทอง ที่นั่ง อยู่ บน กระดอง ของ เขา"
เจ้าเต่าหาบ้าน

"เจ้า เต่า ออก เดิน ต่อ ไป โดย มี หอย ทาก นกกระจอก เต่าทอง และ หนู อยู่ บน หลัง ของ เขา"
เจ้าเต่าหาบ้าน

"ย้อน กลับ ไป เมื่อ ปี ค. ศ. 1870 พวก เขา ใช้ ไม้ สี ฟัน ทำความ สะอาด ฟัน ไม้ สี ฟัน สมัย นั้น เป็น แค่ กิ่ง ไม้ ที่ มี ปลาย เป็น ฝอย เด็ก โชค ดี บาง คน อาจ มี กิ่ง ไม้ ที่ มี ขน หมูป่า ผูก ติด ตรง ปลาย ด้าน หนึ่ง เพื่อ ความ งาม เป็น พิเศษ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ที่จริง เป็น ขวด พอ ร์ซ เลน ใบ เดียวกัน ที่ แหละ ที่ สมาชิก ทุก คนใน ครอบครัว จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ไป รวม ถึง พี่ สาว ยาย ผู้ มี ฟัน เหลือง และ ดำ ซึ่ง ไม้ สี ฟัน ไป กัน ได้ ดี กับ ฟัน ของ เธอ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"เสียง ของ ลูก ชาย ดร. เชฟฟิลด์ ที่ ชื่อ ลูเซียส ผู้ ไม่ ยอม จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ใน ขวด อีก ต่อ ไป แล้ว หัน ไป ใช้ ยา สี ฟัน ชนิด ผง ตั้งแต่ นั้น มา ทว่า มีค วาม คิด หนึ่ง ค้าง คา อยู่ ใน ใจ มัน ต้อง มี วิธี ที่ ดี กว่า การ ใช้ ยา สี ฟัน สิ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"จาก หัว ฉีด ด้าน ล่าง ภาชนะ ใบ ที่ ว่า นี้ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ถูก บรรจุ เข้าไป ใน แต่ละ หลอด ระหว่าง เคลื่อน ไป ตาม สายพาน ลำเลียง แต่ละ หลอด จะ ไม่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จน เต็ม แต่ จะ เว้น ไว้ ประมาณ ครึ่ง นิ้ว เพื่อให้ ปิด ได้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"“ฉัน เจ็บ ฉัน บิน กลับ ไป หา ลูก ลูก ของ ฉัน ไม่ ได้ แน่ แน่”"
ฉันจะช่วยเธอ

"“ฉัน บิน กลับ ไป หา ลูก ลูก ของ ฉัน ไม่ ได้”"
ฉันจะช่วยเธอ

"ตา อัน แหลม คม ของ แม่น กก ระ สา ได้ มอง ไป เห็น เหรียญ ที่ ส่อง ประกาย ใน น้ำ"
ฉันจะช่วยเธอ

"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง

"ก๊าชชอบ นอน เป็น ชีวิต จิตใจ และ ไม่ เคย ตื่น ก่อน พระ อาทิตย์ ขึ้น แต่ รุ่งเช้า วัน พรุ่งนี้ เธอ ต้อง เริ่ม เรียน ร้องเพลง เป็น ครั้ง แรก! เธอ ไข นาฬิกา และ ตั้ง เวลา ปลุก ก่อน เข้า นอน เมื่อ นาฬิกา ดัง ขึ้น ก๊าชกระโจน จาก เตียง ขยี้ ตา ไล่ ความ ง่วง แล้ว บิน ลนลาน ไป เรียน ร้องเพลง"
อีกาใจกว้าง

"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง

"หลาย วัน ผ่าน ไป วัน หนึ่ง ก๊าชมอง ท้อง ฟ้า ที่ เต็ม ไป ด้วย เมฆ ดำ ท มึน ลม หนาว โชย มา เบา เบา และ ฝน ก็ เริ่ม โปรยปราย"
อีกาใจกว้าง

"เธอ จึง ไป ขอ ให้ นกกระจอก ช่วย สอน แต่ นกกระจอก ไม่ ใย ดี " อย่าง เจ้า นะ หรือ? เจ้า ไม่ มี ทาง สร้าง รัง ได้ อย่าง ของ ข้า " นกกระจอก ป รามา ศ วางท่า ยโส แล้ว ไล่ ก๊าชกลับ"
อีกาใจกว้าง

"ก๊าชเสียใจ มาก เมื่อ ไห ร่หนอ เธอ ถึง จะ พบ สิ่ง ที่ ตัว เอง ถนัด สัก ที? เมื่อ มอง ลง ไป ข้าง ล่าง จาก รัง ที่ เธอ อยู่ เธอ สังเกต เห็น ข้าว อยู่ กอง หนึ่ง ตรง สนาม หลัง บ้าน เธอ ร้อง เสียง ดัง เชิญ ชวน สมาชิก ใน ครอบครัว และ เพื่อน พ้อง มา กิน เลี้ยง ทุก ตัว กินกัน จน พุง กาง"
อีกาใจกว้าง

""ฉัน จะ ต้อง ออก ไป จาก ที่ นี่ ใน ช่วง ฤดู ฝน ให้ ได้ "เธอ พูด กับ ตัว เอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

""ฉัน อยาก ผจญ ภัย"ม้อด พูด กับ เต่า น้ำ จืด"ฉัน จะ ต้อง ออก ไป ค้น หา เกี่ยว กับ โลก ใบ นี้""
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"แต่ เจ้า คางคก ม้อด ยัง คง อยาก รู้ อยาก เห็น " ฉัน จะ ต้อง ออก ไป ค้น หา ฉัน จะ ต้อง ออก จาก ป่า " คางคก ม้อด พูด"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ฮ็อพ ฮ็อพ เธอ กระโดด ออก ไป จาก แม่น้ำ เธอ สนุก กับ การก ระ โดด ข้าม ก้อน หิน ข้าม หญ้า และ ผ่าน คู น้ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ม้อด ออก เดินทาง ต่อ ไป แล้ว จึง ได้ พบ กิ้งก่า เป็น ครั้ง แรก เขา อยู่ ถัด จาก แอ่ง น้ำ ขนาด ใหญ่"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ม้อด ไม่ อยาก จะ หัน กลับ ไป เพราะ กลัว จะ พบ กับ กิ้งก่า อีก เธอ จึง หลบ อยู่ ใน พุ่ม ไม้ จะ เห็น ได้ เพียง ดวงตา กลม โต ด้วย ความ กลัว ของ เธอ เท่านั้น ม้อด ถูก ล้อม รอบ ด้วย ไฟ!"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"เรา ติดตาม เต่า กระ ตัว นี้ มา ได้ สัก พัก แล้ว ตอน มัน มอง ไป รอบ รอบ แนว หินโสโครก เพื่อ หา ฟองน้ำ ทะเล อร่อย อร่อย มา เป็น อาหาร เที่ยง"
ดำน้ำ!

"ตอน เรา กลับ ไป ที่ เรือ เรา ตื่นเต้น ที่ ได้ เห็น กระเบน ราหู ' บิน ' ผ่าน น้ำ กับ เหาฉลาม เรโมราสอง ตัว ที่ ตาม มา ติด ติด"
ดำน้ำ!

"ปลาก ระ เบน ราหู เป็น ปลา ขนาด ใหญ่ มีค รีบ คล้าย ปีก ติด ข้าง ลำ ตัว ครีบ ขนาด ใหญ่ นี้ ช่วย ให้ มัน แหวก ว่าย ใน น้ำ ได้ อย่าง สง่า งาม บาง ตัว นั้น ระยะ จาก ปลาย ครีบ ด้าน หนึ่ง ไป อีก ด้าน หนึ่ง อาจ ยาว ได้ ถึง 23 ฟุต!"
ดำน้ำ!

"เดิน ไป อ่าน แผนที่ ดี กว่า ใกล้ ใกล้ นี้ มี น้ำพุ ร้อน ว้า … น่า จะ อุ่น ไป หน่อย ตรง นั้น มี น้ำตก ว้า … เดิน ไกล ไป หน่อย ตรง นั้น ล่ะ มี ทะเล ฟ้า ใส ว้า... ไม่ ไหว ไม่ ไหว ทะเล ฟ้า ใส อยู่ ตั้ง ไกล แสน ไกล ปี๊น … ปี๊น เรือ เมล์ จอด เทียบ กบ ภูเขา เรียก ไป ว่าย น้ำ ทะเล ด้วย กัน ไหม"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

"ถึง ทะเล แล้ว จ้า ก้าว กระโดด ฉุ บ อ้าว น้ำ หาย ไป ไหน หมด!"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

"โรงเรียน ของ ผม อยู่ บน รถไฟ โรงเรียน รถไฟ แล่น ไป ฉึกฉัก"
โรงเรียนรถไฟ

"ไว ไว ซุกซน วิ่ง วน ไป ทั่ว หมา น้อย งับ ตั๋ว พุ่ง ตัว ออก ไป “รีบ ตาม ไป เร็ว” ตื่นเต้น ตกใจ เจ้า หมา อยู่ ไหน หาย ไป ไม่ รู้"
โรงเรียนรถไฟ

"เด็ก เด็ก ดีใจ โผ กอด ไว ไว แต่ ตั๋ว รถไฟ ยับเยิน ไม่ ไหว อ่าน ไม่ ออก เลย ครู หมี ปลอบ ใจ มี ตั๋ว ใบ ใหม่ เด็ก เด็ก ชวน กัน ไป รอ ครู ที่ ตู้ เสบียง"
โรงเรียนรถไฟ

"ที เคอาศัยอยู่ ใน ความ ดูแล ของ โลโล กับ โลลาใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก ที่อิริก้า ซึ่ง พ่อ แม่ ของ เธอ ต้อง ไป อยู่ ไกล บ้าน เพราะ พวก เขา ต้อง ทำ งาน เป็น เวลา นาน ใน ตัวเมือง"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"หมู่ บ้าน ที่ ห่าง ไกล นี้ ชื่อ ลูโย คุณ จำเป็น ต้อง ผ่าน สระ น้ำ แห่ง หนึ่ง ก่อน ไป ถึง บ้าน คุณ ตา คุณ ยาย ของ ทีเค ที่ บ้าน มี ปลา นิล ทอด อยู่ ใน ตระ ก ร้า แขวน บน หลังคา รอ ทีเคอยู่ ทุก เช้า ที เคกับ แมว ของ เธอ จะ ไป ทักทาย ให้ อาหาร ปลา ใน สระ น้ำ การ มอง เห็น ปลา ว่าย น้ำ สร้าง ความ สนุกสนาน รื่นเริง ให้ กับ พวก เขา เป็น เวลา นาน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"ก่อน รับประทาน อาหาร กลางวัน ที เคไป เจอ โลลาที่ ทุ่ง นา พวก เขา เอา ปลา นิล ไป แบ่งปัน ให้ ชาว นา ด้วย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"หลังจาก รับประทาน อาหาร เย็น หมู่ บ้าน เริ่ม กลับ มา เงียบ สงบ ยกเว้น มีเสียง จิ้งหรีด ใน ทุ่ง นา มี สิ่ง เดียว ที่ ทำ คือ การ ฟัง วิทยุ เล่น เพลง กา บิ ง ลากิม สิ มาตา และ มา ตุ๊ ด นิ ลา ตอน กลางคืน เมื่อ ความ มืด เริ่ม คืบ คลาน ที เคไม่กล้า ออก ไป เดิน เล่น ข้าง นอก บ้าน เพราะ กลัว ผี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"บาง วัน ที เครู้สึก เศร้า เพราะ เธอ คิดถึง พ่อ กับ แม่ เวลา นี้ เธอ นั่ง ริม หน้าต่าง และ ร้องไห้ เธอ เกลียด เวลา ที่ พ่อ แม่ จำเป็น ต้อง ออก จาก บ้าน ไป หลังจาก มา เยี่ยม เธอ พอ พ่อ แม่ พูด กล่าว ลา เธอ รู้สึก อยาก ให้ พวก เขา อยู่ ด้วย ไม่ อยาก ให้ จาก เธอ ไป ไหน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"บ้าน พ่อ กับ แม่ ของ เธอ ใน เมือง เต็ม ไป ด้วย สิ่งของ เช่น คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ และ ของเล่น มากมาย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"แม่ ของ เธอ กำลัง ทำ อยู่ ใน ครัว เธอ ลุก จาก เตียง และ ตรง ไป ที่ ครัว ทันที “แม่ กำลัง ทำ อะไร อยู่ คะ?” เธอ ถาม “อ้อ! แม่ กำลัง ทำ ข้าว หุง ใบ เตย อยู่ จ้ะ” อิไซ ตอบ"
บอดังหุงข้าว

"“เรา มี ปลา แห้ง มะเขือเทศ และ เนื้อ ด้วย ใช่ ไหม คะ? หนู อยาก จะ กิน เยอะ เยอะ เลย เพราะ เป็น ฝีมือ แม่ ค่ะ!” “ได้ สิ จ๊ะ! หนู ช่วย ไป หยิบ จาน ช้อน และ ส้อม และ เรียก ตา ไต มา ด้วย นะ เรา จะ ได้ กิน ข้าว เช้า พร้อม กันไงจ๊ะ”"
บอดังหุงข้าว

"หลัง เที่ยง วัน นั้น อิไซ สอน ให้ บอ ดัง เตรียม ข้าว “ใช้ กระป๋อง ตวง ข้าว ใส่ ลง ไป ใน “คา รา รอ” กระป๋อง หนึ่ง ก็ พอ สำหรับ สอง คน ฝัด ข้าว ให้ แกลบ และ กรวด แยก ออก ไป จาก ข้าวสาร” อิไซ สอน บอ ดัง"
บอดังหุงข้าว

"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว

"เมื่อ ข้าว เริ่ม สุก อิไซ เปิด ฝา หม้อ เพื่อ ตรวจ ดู “ถ้า น้ำ เริ่ม แห้ง ให้ ลด ไฟ ลง ข้าว จะ ได้ ไม่ ไหม้” อิไซ อธิบาย แล้ว หยิบ ถ่าน บาง ก้อน ออก จาก เตา นำ ไป ใส่ กระป๋อง ไว้ ใช้ ใน ครั้ง หน้า"
บอดังหุงข้าว

"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ได้ รับหน้า ที่ ให้ หุง ข้าว เที่ยง “หนู หุง ข้าว นะ จ๊ะ เรา มี กับข้าว แล้ว ที่ เหลือ จาก มื้อ ก่อน” อิไซ พูด แล้ว จึง ออก ไป เช็ด กระจก ด้าน นอก ปล่อย ให้ บอ ดัง หุง ข้าว ตาม ที่ ได้ เรียน รู้ มา"
บอดังหุงข้าว

"ระหว่าง รอ ให้ ข้าวสุก บอ ดัง มอง ผ่าน บานเกล็ด ไป เห็น เนเน่ และ โต โต้ เพื่อน ของ เธอ กำลัง เก็บ ซา รี ซา (เชอ ร์รี่) อยู่ “เนเน่!” บอ ดัง ตะโกน “ฉัน อยาก ได้ เชอ ร์รี่ ด้วย!”"
บอดังหุงข้าว

"บอ ดัง วิ่ง ออก ไป ที่ สวน และ ชวน เพื่อน เก็บ เชอ ร์รี่ สี แดง สด ท่าทาง หวาน หอม “จะ เก็บ เร็ว ขึ้น ไหม นะ ถ้า ฉัน ปีน ขึ้น ไป เก็บ” บอ ดัง พูด แล้ว จึง ถอด รองเท้า แตะ ปีน ต้นไม้ “ปีน ขึ้น ไป ให้ ถึง กิ่ง โน้น เลย มี เชอ ร์รี่ อยู่ เยอะ เลย นะ!” เนเน่ตะโกน"
บอดังหุงข้าว

"พอ บอ ดัง ไป ถึง กิ่ง ที่ มี ลูก เชอ ร์รี่ ดก เธอ ก็ได้ กลิ่น ข้าว ไหม้ เธอ รีบ ปีน ลง จาก ต้นไม้ วิ่ง แจ้น กลับ บ้าน พอ ไป ถึง ครัว อิไซ ก็ ลด ไฟ ลง ให้ แล้ว “บอ ดัง! ข้าว ไหม้ แล้ว ข้าว หม้อ นี้ เรา ต้อง โยน ทิ้ง ไป” อิไซ พูด"
บอดังหุงข้าว

"​เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว

"“เรา ลอง กิน ข้าว ไหม้ กัน ไหม?” โดด ง พูด ติดตลก เมื่อ เห็น ว่า บอ ดัง เสียใจ “ไม่ นะ คะ พ่อ! มัน กิน ไม่ ได้ ค่ะ” บอ ดัง หัวเราะ “อย่า เสียใจ ไป เลย บอ ดัง พรุ่งนี้ หนู จะ ได้ ลอง หุง ข้าว อีก ครั้ง” โดด ง พูด “หนู จะ ทำให้ ดี ค่ะ พ่อ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว

"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ตื่น แต่ เช้า เธอ หุง ข้าว และ คอย ระวัง อย่าง ดี ข้าว ไม่ ไหม้ และ สุก กำลังดี มี กลิ่น หอม ของ ใบ เตย ที่ บอ ดัง ใส่ ลง ไป หุง ด้วย บอ ดัง ยัง ช่วย แม่ ของ เธอ ทำ ไข่เจียว ใส่ มะเขือ ยาว ด้วย"
บอดังหุงข้าว

"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน

"“เรา ต้อง รีบ ไป แล้ว อันตราย มาก เลย” แม่ บอกคิมิ"
เราจับมือกัน

"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน

"เฮ้อ... คิมิเบื่อ ที่ ต้อง รอ คอย มี อะไร อยู่ ด้าน ล่าง นั้น นะ? ดู น่า สนใจ ดี แฮะ บางที ถ้า ดำ น้ำลง ไป ลึก อีก หน่อย ก็ ไม่ เป็นไร หรอก น่า คิมิคิด"
เราจับมือกัน

"โอ้! นั่น ของ โปรด ที่ แม่ ชอบ หา มา ให้ เรา นี่ นา คิมิดำ น้ำลง ไป ลึก อีก เพื่อ ที่ จะ เห็น ได้ ชัดเจน มาก ขึ้น"
เราจับมือกัน

"ของ โปรด ของคิมิ หอย กาบ จริง จริง ด้วย คิมิรีบ ดำ ลง ไป ใกล้ หอย กาบ ก่อน ที่ เพื่อน เพื่อน จะ มา เห็น"
เราจับมือกัน

"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน

"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน

"เธอ ต้อง กลับ ขึ้น ไป ตรง จุด ที่ เธอ ดำ ลง มา แล้ว"
เราจับมือกัน

"เพื่อน เพื่อน ต้อง คิด ว่า เธอ หาย ไป แน่ แน่"
เราจับมือกัน

"“อ๊า ปล่อย ฉัน ไป เถอะ นะ! อย่า กิน ฉัน เลย!”"
เราจับมือกัน

"คิมิดิ้น ไป มา เธอ คิด ว่า ฉลาม จับ เธอ ได้ แล้ว"
เราจับมือกัน

"โอ้ เพื่อน ของ คิมินั่นเอง พวก เขา ตาม คิมิลึก ลง มา ด้วย ความ เป็น ห่วง ฉลาม ขาว ว่าย ไป อีก ทาง หนึ่ง แล้ว พวก เขา ปลอดภัย แล้ว"
เราจับมือกัน

"พร อม และ เพื่อน ของ เขา อาศัย อยู่ ที่ หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ที่ พื้น ทั้ง เปียก และ เต็ม ไป ด้วย โคลน ดวงตา ของ พร อม มัก จะ เป็น ประกาย ด้วย ความ อยาก รู้ อยาก เห็น อยู่ เสมอ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“เมื่อ วาน ก็ เฉอะแฉะ วัน นี้ ก็ เปียก ชื้น แล้ว วัน พรุ่งนี้ ก็ คง จะ ชื้น แฉะ เป็น แบบ นี้ วน ไป เรื่อย เรื่อย” พร อม คิด “ฉัน เกลียด ที่ นี่! ฉัน อยาก จะ อาศัย อยู่ ใน ที่ ที่ สะอาด พื้นที่ กว้างขวาง เหมือนกับ เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"แต่ พร อม กลับ สงสัย มาก กว่า จะ หงุดหงิด “เดี๋ยวก่อน นะ ฉัน ใช้ ก้อน ดิน พวก นี้ เป็น บันได ได้ นี่ นา!” เขา อุทาน “ตอน นี้ ฉัน ก็ สามารถ ขึ้น ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ได้ แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"กบ ตัว อื่น อื่น หัวเราะ เยาะ พร อม “ฮ่า ฮ่า! นาย จะ ไป ที่ นั่น ได้ ยัง ไงกัน?” กบ ตัว หนึ่ง พูด ขึ้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ก็ จริง นะ นาย ไม่ รู้ เห รอ ว่า เรา ไป จาก บึง นี้ ไม่ ได้?” กบ ตัว อื่น หัวเราะ และ พวก เขา ก็ กระโดด จาก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ด้วย ความ มุ่ง มั่น พร อม ก็ ขึ้น บันได ไป ที ละ ขั้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ขณะ ที่ เขา ปีน บันได ขึ้น ไป ก็ มีเสียง เล็ก เล็ก ร้อง ขึ้น มา “โอ๊ย ฉัน เจ็บ นะ! เท้า นายน่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม มอง ไป รอบ รอบ เพื่อ หา เจ้าของ เสียง แต่ เขา ก็ ไม่ เห็น ใคร เลย"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“แล้ว นาย กำลัง จะ ไป ที่ไหน ล่ะ?” เรสถาม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ฉัน กำลัง จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ข้าง บน นั้น”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ก็ ใช่ น่ะสิ! ไม่ มี ใคร คิด ว่า จะ ไป ที่ นั่น เลย นะ” เรสยิ้ม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม จึง ก้าว เดิน อย่าง กระตือรือร้น ขึ้น ไป ยัง ท้อง ฟ้า"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ไม่ ต้อง ร้องไห้ นะ พร อม เธอ สามารถ ไป ที่ นั่น ได้ เธอ จะ ต้อง ไป ถึง วงกลม นั่น ได้ แน่ จ้ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“พร อม จ๊ะ ต่อ จาก นี้ ไป ให้ เธอ จำ ความ รู้สึก อบอุ่น เหมือน ตอน นี้ ไว้ เมื่อ เธอ รู้สึก เหนื่อย นะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม เดิน ขึ้น บันได ต่อ ไป ไม่ นาน นัก เขา ก็ สะดุด ขา ตัว เอง ล้ม กลิ้ง ลง มา จน เกือบ ถึง พื้น อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“โอ้ ไม่ นะ! ฉัน ไป ได้ ไกล แล้ว แต่ ตอน นี้ วงกลม กลับ ห่าง ไป กว่า เดิม เสีย อีก”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ดังนั้น พร อม จึง ออก เดิน ไป ที่ วงกลม อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ก้าว ขึ้น ไป ที ละ ขั้น วงกลม ก็ ใกล้ เข้า มา เรื่อย เรื่อย จน ใน ที่สุด ดวงตา ของ พร อม ก็ เป็น ประกาย จาก แสง ระยิบระยับ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"เขา เดิน ตรง ไป ข้าง หน้า สู่ อากาศ ที่ สะอาด สดชื่น ด้วย ความ สุข และ ความ หวัง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"นิ ต้าจึง เดิน ไป หา ต้นเสียง"
ดวงดาวสีเขียว

"เด็กชาย ประหลาด ใจ ที่ ได้ยิน เสียง เธอ เขา จึง วิ่ง หนี และ ไป หลบ อยู่ หลัง ต้นไม้ เขา พยายาม แอบ มอง นิ ต้าจาก หลัง ต้นไม้ ต้น นั้น"
ดวงดาวสีเขียว

"เขา ชี้ ไป ที่ ดวง อาทิตย์"
ดวงดาวสีเขียว

"ผ่าน ไป ชั่ว ครู่ เขา ก็ ตอบ ว่า" ฉัน กำลัง ซึม ซับ พลังงาน จาก ดวง อาทิตย์""
ดวงดาวสีเขียว

""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว

"บ รื๋อ... ถึง ฤดู ใบไม้ ร่วง แล้ว ลม หนาว พัด แรง เหลือเกิน! ถึง เวลา ที่ ฝูง นก คีรีบูน จะ ต้อง บิน หนี ไป ยัง ทิศ ใต้ ที่ อุ่น สบาย แล้ว"
โบยบินสู่ทิศใต้

"พอ สบาย ใจ ขึ้น เจ้า คีรีบูน น้อย ก็ กลับ ไป เล่น สนุก ต่อ"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ฝูง นก บิน ต่อ ไป ตาม เส้นทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้

"เจ้า คีรีบูน น้อย ดิ่ง ไป หา ผลไม้"
โบยบินสู่ทิศใต้

"อ้าว ฝูง หาย ไป ไหน แล้ว แล้ว จะ ตาม ทัน ได้ อย่างไร"
โบยบินสู่ทิศใต้

"บิน หนอ บิน บิน ไป ทาง ทิศ ใต้"
โบยบินสู่ทิศใต้

"บิน หนอ บิน บิน ไป สู่ ฟาก ฟ้า"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ทิศ ใต้ ไป ทาง ไหน"
โบยบินสู่ทิศใต้

"พอ หมด แรง เจ้า คีรีบูน น้อย ก็ ร่อน ไป ตาม ลม"
โบยบินสู่ทิศใต้

"แต่ ที่ สว่าง สว่าง นั่น มัน อะไรน่ะ ถ้า ไป ที่ นั่น อาจ จะ เจอ ครอบครัว ก็ได้ นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้

"พอ ไป ถึง ลม ก็ หยุด พัด ที่ นี่ สว่าง เหลือเกิน ต้อง เป็น เมือง แน่ แน่ เลย"
โบยบินสู่ทิศใต้

"เจ้า คีรีบูน น้อย ต้องหา เจ้า หมี น้อย บน ฟ้า แล้ว ถ้า ปลาย หาง หมี อยู่ ทาง ไหน ก็ บิน ไป อีก ทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ทิศ ใต้ ไป ทาง ไหน"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ทีนี้ ปลาย หาง หมี อยู่ ทาง ไหน ก็ แค่ ต้อง บิน ไป อีก ทาง เท่านั้น เอง"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ฝูง นก คีรีบูน สี ฟ้า บิน ต่อ ไป ตาม เส้นทาง พลาง ร้องเพลง"
โบยบินสู่ทิศใต้

"บิน หนอ บิน บิน ไป ทาง ทิศ ใต้"
โบยบินสู่ทิศใต้

"บิน หนอ บิน บิน ไป สู่ ฟาก ฟ้า"
โบยบินสู่ทิศใต้

""นั่ง รถ ม้า ไป แม่น้ำ ทานัง....""
ริโออยากนั่งรถม้า

"คุณ ปู่ ชอบ ร้องเพลง ไป ด้วย ตอน ที่ เช็ด ทำความ สะอาด รถ ม้า ของเล่น ของ ริ โอ"
ริโออยากนั่งรถม้า

""เมื่อ ไห ร่เรา จะ ได้ ไป นั่ง รถ ม้า กัน ล่ะ ครับ คุณ ปู่? "ริ โอ ถาม"
ริโออยากนั่งรถม้า

""เอ เรา ก็ ต้อง ไป ที่ เมือง บูกิต ติง กี เพื่อ ขึ้น รถ ทุกวันนี้ หาร ถ ม้า ใน เมือง ยาก แล้ว ล่ะ "คุณ ปู่ ตอบ"
ริโออยากนั่งรถม้า

""งั้น เรา ไป บูกิต ติง กี กัน นะ ครับ แล้ว ก็ ใช้ เงิน ออม ของ ผม จ่าย ค่า รถ ม้า!""
ริโออยากนั่งรถม้า

"คุณ ปู่ หัวเราะ" เก็บ เงิน ของ หลาน ไว้ ใช้ ทีหลัง เถอะ นะ ริ โอ เรา ไป ที่ นั่น กัน ปู่ เอง ก็ คิดถึง เมือง นั้น เหมือน กัน""
ริโออยากนั่งรถม้า

"ดังนั้น พวก เขา จึง ลง จาก รถ ลาก และ ไป ที่ ตลาด ใกล้ ใกล้"
ริโออยากนั่งรถม้า

"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"เมื่อ เป้ ใบ ใหญ่ ของ โชตูหาย ไป ภาระ หนัก อึ้ง ที่ เขา แบก ไว้ ก็ ถูก ยก ออก ไป ด้วย เขา ยิ้ม อย่าง โล่ง อก เมื่อ ดี ลาวา ร์ยื่น ขนม ลัด ดู ให้ ตาม สัญญา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""แม่ กับ พ่อ ของ ฉัน ชอบ อารมณ์ เสีย และ ทะเลาะ กัน บ่อย บ่อย แล้ว ฉัน ก็ พลอย โดน ดุ ไป ด้วย "บี น่า หน้าซีด เธอ เริ่ม ร้องไห้ ขณะ ที่ เล่า ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"แล้ว เป้ ใบ ใหญ่ ของ บี น่า ก็ หาย ไป จาก นั้น บี น่า ใช้ สี เทียน ที่ ดิลาวาร์ให้ มา วาด ผีเสื้อ ที่ สวย ที่สุด พวก มัน บิน ไป มาร อบ อบ ตัว เธอ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""ช่วง นี้ ฉัน เศร้า มาก มาก เลย วัน ก่อน พี่ สาว ของ ฉัน เดิน กลับ จาก โรงเรียน แล้ว เจอ พวก เด็ก ผู้ชาย พยายาม จะ ขโมย กระเป๋า ไป ตอน นี้ พี่ ไม่ กล้า ไป ไหน เลย ละ แล้ว อา มี ก็ คิด ว่าผู้ หญิง ไม่ จำเป็น ต้อง ไป โรงเรียน "โน มี่ พูด ต่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"เมื่อ โนรา บอก แบบ นั้น เด วอน กับ ซิลฟาจึง ยอม ไป ด้วย แต่ โนรา รู้ ว่า เพื่อน กลัว มาก เพราะ ทุก ครั้ง ที่ มีเสียง บาง อย่าง ดัง ขึ้น ทั้ง สอง คน จะ เขยิบ เข้า ใกล้ โนรา ทันที และ ใน ตอน นั้น เอง..."
เด็กหญิงตะเกียง

"เด วอน กับ ซิลฟาหวาด กลัว จน วิ่ง หนี ไป ทันที"
เด็กหญิงตะเกียง

""นี่ รอ ด้วย สิ! "โนรา ตะโกน แต่ เพื่อน ทั้ง สอง ยัง คง วิ่ง ห่าง ออก ไป เรื่อย เรื่อย"
เด็กหญิงตะเกียง

"ตอน ที่ โนรา กลับ ไป ถึง บ้าน แม่ ของ เธอ ทำ กับข้าว อยู่ เมื่อ เห็น เปลว ไฟ จาก เตา โนรา ก็ คิด อะไร ดี ดี ขึ้น ได้"
เด็กหญิงตะเกียง

""แล้ว โนรา จะ จุด คบเพลิง ใน บ้าน ไป ทำไม ล่ะ ลูก""
เด็กหญิงตะเกียง

"ถึง อย่าง นั้น กลับ มี ลม แรง พัด เปลว ไฟ คบเพลิง ให้ ส่าย ไหว ไป มา และ ยัง มี ฟ้าผ่า อยู่ ไกล ไกล อีก ด้วย"
เด็กหญิงตะเกียง

"โนรา รีบ หยิบ ร่ม แล้ว วิ่ง ออก ไป นอก บ้าน อีก ครั้ง เพื่อ ดู ว่า ตะเกียง ปลอดภัย ดี หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง

"ข่าว เรื่อง ตะเกียง หน้า บ้าน โนรา เริ่ม แพร่ สะพัด ออก ไป แล้ว ผู้คน มากมาย ก็ สนใจ จะ ทำ อย่าง โนรา บ้าง ไม่ นาน นัก ก็ มี เสา ตะเกียง ตั้ง ขึ้น หน้า บ้าน หลาย หลัง ใน หมู่ บ้าน"
เด็กหญิงตะเกียง

"อยู่ มา วัน หนึ่ง มีค รอบ ครัว ใหม่ ย้าย เข้า มา อยู่ บ้าน ใน พื้นที่ แก๊ง แมว สาม สหาย พวก แมว พา กัน ตื่นเต้น ดีใจ มีค น เพิ่ม ก็ เท่ากับ มี อาหาร เยอะ ขึ้น น่ะสิ! พวก มัน ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น และ มอง หา ห้อง ครัว เพราะ แน่ใจ ว่า ต้อง มี อาหาร มากมาย ที่ นั่น"
แมวสามสหาย

"บิ ลูก ลัวจับใจ " เรา ต้อง รีบ หนี " มัน คิด ก่อน จะ รีบ กระโดด ออกนอกหน้า ต่าง หนี ไป พร้อม กับกาลัว ทั้ง สอง ตัว ครุ่นคิด กัน ทั้ง คืน ว่า เจ้า เมา จะ สบาย ดี ไหม แต่ ไม่ มี ทาง รู้ ได้ เลย"
แมวสามสหาย

"ใน ที่สุด บิ ลูก็คิด แผน ช่วย เจ้า เมา ได้ สำเร็จ วัน รุ่ง ขึ้น บิ ลูกับ กาลัวกลับ ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น พร้อม แผน บุก จู่โจม แต่ ทั้ง สอง ก็ ต้อง แปลก ใจ กับ สิ่ง ที่ เห็น"
แมวสามสหาย

"เจ้า เมา เป็น แมว เฉลียวฉลาด มัน รู้ ดี ว่า นี่ คือ แผนการ ของ สหาย ทั้ง สอง เพื่อ ช่วย ให้ มัน เป็น อิสระ มัน รีบ หนี จาก มือ ของ มิ มและ สลัด ชุด ที่ สวม อยู่ ทิ้ง อย่าง รวดเร็ว มิ มพยา ยาม คว้า ตัว เมา แต่ เมา ส่งเสียง เรอ ดัง ลั่น เพื่อ ขัดขวาง เมื่อ ได้ กลิ่น ลม จาก ปาก เจ้า เมา มิ มพลัน สลบ ไป ทันที"
แมวสามสหาย

"บิ ลูวิ่ง เข้าไป ใน ครัว โดย มี เพื่อน อีก สอง ตัว ตาม หลัง มา มัน เปิด ประตู ตู้ เย็น และ เห็น ไก่ ย่าง เสียบ ไม้ อยู่ ใน นั้น" คว้า กระสอบ มา ซิ" มัน สั่ง" วัน นี้ เรา จะ ขน อาหาร กลับ ไป ให้ หมด""
แมวสามสหาย

"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย

"ทั้ง คู่คิด ว่า จะ เป็น ฮีโร่ทั้ง ที ก็ ต้อง มี ชุด สิ จึง ไป ขอ ให้ อู ยังก้า พี่ สาว คน โต ของ ทู ลู่ ช่วย ตัด ชุด ให้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"ชุด ฮีโร่ของ พวก เขา สุด ยอด ไป เลย!"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"วัน รุ่ง ขึ้น เด็กชาย ทั้ง สอง ไป โรงเรียน ใน ฐานะ ซูเปอร์ฮีโร่ พวก เขา เอา สร้อย ข้อ มือ ที่ ร้อย ไว้ มา ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

""วัน นี้ เจ๋งสุด เจ๋งสุด ไป เลย พวก เพื่อน เพื่อน ตื่นเต้น ดีใจ กัน ใหญ่ พวก เรา อยาก เป็น ฮีโร่อีก จะ ได้ ทำให้ เด็ก คน อื่น มีค วาม สุข แบบ นี้ อีก เยอะ เยอะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"วัน ถัด มา เป็น วัน หยุด สุด สัปดาห์ ทั้ง คู่ ตัดสินใจ ทำ เค้ก ไป แจก เด็ก เด็ก เป็น ภารกิจ ต่อ ไป ของ ซูเปอร์ฮีโร่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"อู ยัง ก้าขับร ถ พา พวก เขา ไป ที่ โรง พยาบาล เด็ก ทู ลู่ ตื่นเต้น มาก เขา กระโดด ข้าม ธรณีประตู ไป แบบ สบาย สบาย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"ทู ลู่ ขยับ เก้าอี้ รถ เข็น ไป มา แล้ว ตอบ ว่า" ฉัน หมุน ตัว สาม ครั้ง ได้ เร็ว สุด สุด เลย ละ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"งาน แรก ของ บี รู คือ ไป ส่ง หญิง ชรา คน หนึ่ง คุณ ยาย คน นี้ ต้องการ ไป งาน ศพ ญาติ ที่ เพิ่ง เสีย ชีวิต บี รู เร่ง เครื่อง อย่าง นุ่มนวล แล้ว แล่น ไป ด้วย ความ ระมัดระวัง บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!

"บี รู แล่น ไป อย่าง ใจเย็น ทั้นใด นั้น เอง มี มอเตอร์ ไซ ค์คัน หนึ่ง ปาด หน้า บี รู กะทันหัน!"
บรื้น บรื้น!

"ถ้า ทุก คน ทำตา มก ฎ จราจร บี รู คง ไป ส่ง ผู้โดยสาร ได้ เร็ว กว่า นี้"
บรื้น บรื้น!

""เรา ไป ทาง ลัด กัน เถอะ "อัลมาบอก"
บรื้น บรื้น!

"ติ๊ง ติ๊ง! โทรศัพท์ อัลมาดัง ขึ้น งาน ต่อ ไป บี รู กับ อัลมาต้อง ไป ส่ง ขนม สาม สี่ กล่อง มี ขนม เลอ ปัตกับ ขนม อม บุ ซ อม บุ ซ บี รู มั่นใจ มาก ว่า อัลมาจะ ส่ง ขนม พวก นี้ ได้ ปลอดภัย"
บรื้น บรื้น!

"บี รู มอง มอเตอร์ ไซ ค์คัน อื่น อื่น แล่น ผ่าน ไป มา คน ขับ ล้วน ดู แข็งแกร่ง ทุก คน ขับ ต่อ ไป แม้ ว่า ฝน จะ ตกหนัก ขึ้น บี รู เหลือบ มองอัลมา อัลมาก็ ดู แข็งแกร่ง เช่น กัน บี รู รู้ ว่า เขา กับ อัลมาก็ ทำได้ เหมือน กัน!"
บรื้น บรื้น!

"บ รื้น บ รื้น! เครื่องยนต์ ของ บี รู ติด แล้ว ไป ส่ง ขนม พวก นี้ กัน เถอะ"
บรื้น บรื้น!

"บี รู แล่น ไป ช้า ช้า ทันใด นั้น ก็ มี น้ำ กระเด็น ใส่ เขา"
บรื้น บรื้น!

"แต่ พอ เห็น ว่า อัลมายัง คง สงบ นิ่ง บี รู ก็ แล่น ต่อ ไป อย่าง มั่นใจ"
บรื้น บรื้น!

"บี รู แล่น ต่อ ไป ด้วย ความเร็ว พอเหมาะ ไม่ ช้า เกิน แต่ ก็ ไม่ เร็ว ไป บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!

"เลอปัต - ขนม ทำ จาก แป้ง กล้วย บด มัน สำปะหลัง หรือ วัตถุดิบ อื่น อื่น ที่ เป็น แป้ง ห่อ ใบตอง ก่อน นำ ไป นึ่ง"
บรื้น บรื้น!

"ซาก อร์ตาม ติด โบต อม ไป ทุก ที่ ช่าง เกะกะ น่า รำคาญ จริง จริง โบต อม ได้ แต่ สงสัย ว่า เมื่อ ไร มัน จะ กลับ บ้าน ใน ป่า ไป เสียที"
ช้างในบ้านฉัน

"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน

"เช้า วัน หนึ่ง โบต อม อยาก เก็บ ฝรั่ง ไป กินที่ โรงเรียน แต่ เก็บ ไม่ ถึง ซาก อร์จึง ยื่น งวง ขึ้น ไป เก็บ ให้"
ช้างในบ้านฉัน

"โบต อม แปลก ใจมา ก" ขอบคุณ นะ!" เธอ บอก ซากอร์" แต่ ฉัน กำลัง จะ ไป โรงเรียน สาย แล้ว ละ""
ช้างในบ้านฉัน

"แล้ว โบต อม ก็ ไป โรงเรียน ทัน เวลา เพราะ ได้ ซาก อร์ช่วย ไว้"
ช้างในบ้านฉัน

"ตั้งแต่ นั้น มา ซาก อร์ก็ ไป โรงเรียน ทุก วัน โบต อม และ เพื่อน เพื่อน ของ เธอ ชอบ เล่น กับ ซากอร์"
ช้างในบ้านฉัน

"ทุก คน วิ่ง ออก ไป ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น ปรากฏ ว่า แม่ ของ ซาก อร์ตาม มา เจอ ซาก อร์แล้ว นั่นเอง"
ช้างในบ้านฉัน

"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน

"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน

"วัน หนึ่ง เพื่อน เพื่อน รู้สึก ไม่ค่อย สบาย จึง ตัดสินใจ อยู่ บ้าน แต่ ตั๊กแตน คิด ว่า ไม่ ใช่ เรื่อง ใหญ่ อะไร จึง ยัง คง ออก ไป เล่น ข้าง นอก อยู่ ดี"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“เธอ ไป ไหน มา เห รอ " ตั๊กแตน ถาม " ทำไม ไม่ มา เล่น ด้วย กัน ที่ ทุ่ง หญ้า”"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"จิ้งหรีด ลื่น ไถล ห่าง ออก ไป กว่า เดิม “ฉัน จับ ไว้ ได้ อีก ไม่ นาน แล้ว ละ” มัน บอก"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"แล้ว จู่ จู่ กิ่ง ไม้ ก็ หักเป๊าะ! ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ต่าง ร่วง หล่น ลง ไป ใน น้ำ จังหวะ นั้น เอง กบ ตัว ใหญ่ ตัว หนึ่ง ก็ กระโจน ขึ้น มา พร้อม จะ กลืน ทั้ง สอง เข้า ปาก"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“หยุด เลย นะ เจ้า กบ! นี่ พวก เรา เอง เพื่อน เธอไง!” ตั๊กแตน ตะโกน หยุด เจ้า กบ ไว้ ได้ ทัน เวลา พอดี แล้ว ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ก็ คลาน ขึ้น ไป บน ใบ บัว ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“เรา กำลัง จะ ไป หา หมอ เจ้า จิ้งหรีด ป่วย หนัก มาก” ตั๊กแตน ตอบ"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“บางที ฉัน ก็ ควร ไป หา หมอ เหมือน กัน นะ” เจ้า กบ บอก “ตา ฉัน มอง ไม่ ชัด เลย แถม ผิว ก็ มี ผื่น แดง”"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“ไม่ เป็นไร นะ จิ้งหรีด” กบ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เดี๋ยว เรา มา แก้ไข กัน แต่ อันดับ แรก ต้อง ไป หา หมอ ก่อน จะ ได้ หาย ป่วย กัน ทุก ตัว”"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"มิลลีกับ นับ ส์พา กัน กระโดด โลดเต้น ไป หา เก เบิลส์เพื่อ จะ บอก ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง นับ ส์บอก ว่า หลังคา ของ เก เบิลส์เป็น รูป สามเหลี่ยม นั่น หมายความ ว่า มี สาม ด้าน มิลลีบอก ว่า กำแพง ของ เขา เป็น รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่ เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น อยู่ ดี ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง เขา ยัง รู้สึก เศร้า เหมือน เดิม"
บ้านตุ๊กตา

"มิลลีกับ นับ ส์ปิ๊ง ไอเดียใหม่ ทั้ง สอง กระโดด หาย ไป และ กลับ มา พร้อม กับ กระจก ทรง กลม บาน เล็ก เล็ก"
บ้านตุ๊กตา

""ใช่ เลย"มิลลีพูด"แต่ เอ... เหมือน มี อะไร ขาด ไป นะ""
บ้านตุ๊กตา

""เรียบร้อย!"มิลลีพูด"ขาด พระ อาทิตย์ ไป ยังไงล่ะ""
บ้านตุ๊กตา

"มิลลีกับ นับ ส์กระโดด ไป หา เก เบิลส์อย่าง ร่าเริง ช่วย กัน ถือ รูป วาด เอา ไว้"
บ้านตุ๊กตา

""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน

"พ่อ ประทับใจ ใน ตัว หนู มาก" เก่ง มาก สาว น้อย! ลูก เริ่ม รู้จัก ใช้ เจ้า กระปุก ออมสิน นี้ ให้ เป็น ประโยชน์ ต่อ ไป นี้ ไม่ ว่า ลูก จะ หยอด เท่า ไหร่ พ่อ จะ หยอด เพิ่ม ด้วย จำนวน เดียวกัน""
กระปุกออมสิน

"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน

"ไม่ นาน นัก หลังจาก นั้น หน้าที่ การ งาน ของ พ่อ ทำให้ เรา ต้อง ย้าย บ้าน ไป เมือง ดัง บ้าน เกิด ของ พ่อ"
กระปุกออมสิน

"ถึง เทศกาลมาฆี บรรยากาศ ของ หมู่ บ้าน ก็ เต็ม ไป ด้วย ความ รื่นเริง ทุก คน ที่ บ้าน รวม ถึง คุณ ปู่ ต่าง ก็ ชอบ การ เต้น บน เวที ของ หนู มาก พวก ท่าน ให้ เงิน รูปี เป็น รางวัล มากมาย หนู เก็บ เงิน ทั้งหมด ที่ ได้ รวม ทั้ง เหรียญ เล็กน้อย ทั้งหลาย ไป หยอด กระปุก ออมสิน ให้ หมด เมื่อ เทศกาล รื่นเริง สิ้นสุด ลง หนู ก็ เข้า โรงเรียน ที่ ใหม่ ซึ่ง อยู่ ใกล้ บ้าน"
กระปุกออมสิน

"เช้า วัน ถัด มา หนู รีบ ไป หา อนาร์กาลี ที่ บ้าน"
กระปุกออมสิน

"แล้ว ยื่น ชุด นักเรียน ชุด ใหม่ ให้ เธอ พร้อม กับ พูด ว่า" เร็ว เข้า เร็ว เร็ว สิ รีบ เปลี่ยน ชุดซะ! เดี๋ยว เรา จะ ไป โรงเรียน สาย ซะก่อ น!""
กระปุกออมสิน

"ไอ รา กุม มือ คุณ แม่ ของ เธอ แน่น ตรง หน้า เธอ คือ ตึก หลัง หนึ่งซึ่ง ดู น่า กลัว " เสร็จ จาก ที่ นี่ แล้ว เรา จะ ไป กิน พิซซ่า กัน ใช่ ไหม คะ คุณ แม่? " ไอ ราก ระ ซิบ ถาม"
ไอราไม่กลัว

""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว

"หนึ่ง... สอง... สาม... สี่... ห้า... หก... เจ็ด... แปด... เก้า... สิบ! นับ ถึง แค่ สิบ ใช่ ไหม คะ? เสร็จ แล้ว ใช่ ไหม คะ? หลังจาก ผ่าน ไป เพียง สิบ วินาที คุณ เต่า ก็ ไม่ เจ็บ แล้ว"
ไอราไม่กลัว

"เดือน หน้า ทั้ง ไอ รา และ คุณ เต่า จะ กล้า หาญ อีก ครั้ง เพื่อ ที่ ทั้ง สอง จะ ได้ มี สุขภาพ แข็งแรง ไป ด้วย กัน"
ไอราไม่กลัว

"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว

"โบ รา กับ ครอบครัว ของ เขา อาศัย อยู่ ริม แม่น้ำ โบ รา เป็น คน ชอบ อยู่ ใกล้ น้ำ มาก ยาม ว่าง เขา ชอบ นั่ง เรือ ไป กับ พ่อ และ แม่"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"เช้า วัน หนึ่ง โบ รา สังเกต เห็น ลูก โลมา ตัว หนึ่ง ติด แห มัน ดิ้น ไป ดิ้น มา ไม่ หลุด เสียที"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

""อย่า กลัว ไป เลย เดี๋ยว ฉัน จะ ช่วย เจ้า เอง "โบ รา พูด"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โลมา น้อย ดำ ลง ไป ใน น้ำ แล้ว นำ ลูกหิน วิเศษ ก้อน หนึ่ง ขึ้น มา ด้วย เจ้า โลมา ทำให้ โบ รา ดู ว่า กลืน ลูกหิน ลง ไป อย่างไร"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โบ รา กลืน หิน วิเศษ ลง ไป และ กระโดด ลง น้ำ" ว้า ว ฉัน หายใจ ใน น้ำ ได้ ด้วย""
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"และ แล้ว โบ รา และ เจ้า โลมา ก็ ดำ ดิ่ง ลง ลึก ไป ด้วย กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"พวก เขา ว่าย จน มา ถึง บ้าน ของ ฝูง โลมา โลมา ทุก ตัว เข้า ทักทาย เพื่อน รัก ทั้ง สอง โลมา จ่า ฝูง บอก ให้ โบ รา เอา แก้ว วิเศษ ติดตัว ไป ด้วย มัน อาจ จะ ช่วย แก้ ปัญหา ให้ ฝูง โลมา ได้ " แล้ว ปัญหา คือ อะไร เล่า " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โลมา น้อย พา โบ รามา ที่ ผิวน้ำ แม่น้ำ มี กลิ่น เหม็น คละคลุ้ง และ เต็ม ไป ด้วย ขยะ " เหม็น เน่า จริง จริง! ออก ไป จาก ที่ นี่ กัน เถอะ " โบ รา พูด"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"ไม่ทัน ที่ ทั้ง สอง จะ จาก ไป ก็ พลัน เห็น ฝูง โลมา ว่าย ตรง ดิ่ง มา หา พวก เขา เรือ ประมง สอง ลำ กำลัง พุ่ง ตรง มา ทาง นี้!"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก