Peer-review: PENDING

Edit word

Peer-review 🕵🏽‍♀📖️️️️

Do you approve the quality of this word?

Yes (approve)
No (request changes)

Comment Submit send

Contributions 👩🏽‍💻

Resources

Labeled content

Emojis

Images

Videos

Storybook paragraphs containing word (483)

"คุณ โกมา อยู่ ที่ ไหน กัน นะ"
เจ้า ตูบ หลง ทาง

"กาก้า อาศัย ใน ดิน แดน ที่ แห้ง แล้ง"
ร้องเพลงในสายฝน

"เธอ เดา ได้ ไหม ว่า ใคร คือ เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ เรา?"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ

"เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ พวก เรา คือ นก!"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ

"นก จะ ช่วย เกา ตรง จุด ที่ คัน ได้ ถูก ต้อง"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ

"นก มี สายตา ที่ ดี มาก, ดัง นั้น เมื่อ มี นก คอย มอง ทาง ให้, ฉัน ก็ ปลอดภัย"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ

"พวก เรา ไม่ รังเกียจ ที่ เขา จะ ส่ง เสียง ร้อง เพลง!"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ

"มัน ร้อง เสียง หลง ทุก ครั้ง ที่ เธอ ข้าม ก้อน หิน แต่ละ ก้อน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

""อยู่ เล่น ด้วย กัน ที่ นี่ ดี กว่า""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

""แต่ โรงเรียน สนุก กว่า ที่ นี่ อีก นะ, กระรอก น้อย""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน

"ใช่ แล้ว ตัว ที่ สี่ ไง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน

"เดิน มา ที่ นี่ มี เลี้ยง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน

"อันตราย อย่า ไป ที่ นั่น"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน

"แม่ ไก่ มีค วาม สุข กับ ลูกไก่ ที่ น่า รัก ของ มัน"
แม่ไก่กกไข่

"ฉาก ที่ - 1"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"เชอะ! งั้น ดู ที่ จมูก ของ ฉัน สิ ฉัน ใช้ จมูก สูด หายใจ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"งั้น นี่ ดู ที่ ฟัน ของ ฉัน ฉัน ใช้ กัด และ เคี้ยว ทุก อย่าง เลย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"แหม … เจ้า หนู น้อย พวก เรา น่ะได้ยิน เสียง ที่ เธอ เอง ยัง ไม่ รู้จัก ด้วย ซ้ำ ไป!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"ฉาก ที่ - 2"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"เธอ เคย เห็น เล็บ ที่ แหลม คม ของ พวก เรา รึยัง ล่ะ?"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"แล้ว นี่ … คือ หาง ที่ น่า รัก ๆ ของ เรา"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"เชอะ … พวก เธอ เคย ได้ยิน เวลา ที่ แม่ ฉัน โมโห รึยัง หรอก?"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก

"นี่ คือ บ้าน ของ ฉัน แม่ พ่อ และ ชี น่า ก็ อาศัย อยู่ ที่ นี่"
เจ้าแมวสะอาด

"เก้าอี้ ที่ ดี ที่สุด ใน บ้าน เป็น ของ ฉัน แต่ นั่ง บน ตัก มัน ก็ดี กว่า ไม่ ใช่ หรือ?"
เจ้าแมวสะอาด

"ชี น่า เป็น เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ ฉัน ฉัน รอ ชี น่า กลับ มา จาก โรงเรียน"
เจ้าแมวสะอาด

"ฉัน ปีน ต้นไม้ ได้ ฉัน กระโดด ได้ ฉัน รู้ ทาง ลัด ที่ นี่ ทั้งหมด"
เจ้าแมวสะอาด

"ช่วย บอก ซันจู ให้ หน่อย นะ ว่า เสือ มา จาก ตระกูล แมว เรา มี กรงเล็บ ที่ แหลม คม"
เจ้าแมวสะอาด

"หมาก ระ ดิก หาง เวลา ที่ มัน มีค วาม สุข แมว หาง พอง ขึ้น เวลา มัน โกรธ"
เจ้าแมวสะอาด

"บ่อย ครั้ง ที่ เรา พูด ว่า “สะอาด เหมือน แมว” เพราะว่า แมว ไม่ ชอบ น้ำ"
เจ้าแมวสะอาด

"มัน มีหน้า ที่ ไล่ ล่า พวก ลักลอบ ขนส่ง สินค้า และ โจรสลัด ใน ทะเล"
ปลาใช่ไหม

"วัน หนึ่ง มัน อาจ จะ อาศัย อยู่ ที่ พื้น ทะเล ทำ หน้าที่ ซ่อม ท่อ และ เครื่องจักร ใต้ ทะเล"
ปลาใช่ไหม

"วัน หนึ่ง ปลา พันธุ์ ใหม่ ลักษณะ แปลก ๆ เหล่า นี้ อาจ ว่าย น้ำ ไป ยัง ที่ ไกล ๆ และ ลึก พวก มัน จะ ทำให้ เรา เห็น ถึง ความ ลับ ของ ทะเล"
ปลาใช่ไหม

"บ็อ ท คือ โปรแกรม คอมพิวเตอร์ หรือ เครื่องยนต์ ขนาด เล็ก ที่ ทำ งาน ง่ายๆ หรือ ซ้ำ ๆ ได้ ดี"
ปลาใช่ไหม

"“เธอ นั่ง ลง ฉัน จะ กระโดด บิน มา ลง ที่ หลัง เธอ” โชทูบอก"
เวลาเล่นสนุก

"เวลา ที่ ฉัน มีค วาม สุข เธอ ก็ จะ มีค วาม สุข ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

"เวลา ที่ ฉัน ร้องไห้ เธอ ร้องไห้ ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

"เธอ ออก มา จาก กระจก ใน ตอน ที่ ฉัน หลับ! แล้ว เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อย่าง สนุก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

"เวลา ที่ ฉัน คุย กับ เธอ เธอ ก็ คุย กับ ฉัน"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

"“ขอบคุณ ที่ สอน พวก เรา ฟ้อน รำ นะ คำ เพ็ง เส็ง จันทร์”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ

"เหลียว มอง ดู ทาง ที่ เธอ เดิน ผ่าน มานะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"- นัก วิทยาศาสตร์ ค้น พบ ร่องรอย ของ สิ่ง มี ชีวิต ที่ อาศัย อยู่ บน โลก มา มาก กว่า 4 พัน ล้าน ปี ก่อน"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"- คน ที่ เป็น นาย พราน หรือ หา อาหาร จาก ป่า จะ มีค วาม รู้ เกี่ยว กับ การ ตาม รอย สัตว์"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"- สมาชิก ของ เผ่า ที่ เรียก ว่า อิรูลัสสามารถ บอก ชื่อ ของ งู เพียง แค่ เห็น รอย ที่ มัน เลื้อย บน พื้น"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"- ครั้ง ต่อ ไป ที่ เธอ ไป เที่ยว ป่า ลอง ถาม คน นำทาง ให้หา รอย เท้า สัตว์ ให้ ดู บ้าง นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ

"เจ้า กบ โจ๊ก โจ๊ก มัก ง่วน อยู่ กับ การ ประดิษฐ์ สิ่ง ต่าง ๆ มัน ไม่ เคย คิด อยาก ลง เล่น น้ำ แถม ตัว ยัง ผอมแห้ง กว่าเพื่อน กบ ตัว อื่น ต่าง หัวเราะ เยาะ ที่ โจ๊ก โจ๊ก ไม่ เหมือน ใคร"
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก รีบ กลับ บ้าน ให้ เร็ว ที่สุด เท่า ที่ จะ ทำได้ มัน วิ่ง เร็ว มาก จน สะดุด ล้ม ลง"
กบแสนฉลาด

"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก มีค วาม สุข ที่ ได้ เดินทาง ร่วม กับ เพื่อน ใหม่ ทั้ง สาม รับ ฟัง ความ คิด ของ โจ๊ก โจ๊ก และ ไม่ เคย หัวเราะ เยาะ เลย แต่ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ยัง เป็น ห่วง แม่ อยู่"
กบแสนฉลาด

"ไม่ นาน นัก ภูเขา ก็ ปรากฏ ให้ เห็น ได้ เวลา ที่ กบ ตัว อื่น ต้อง กลับ บ้าน แล้ว โจ๊ก โจ๊ก ต้อง กล้า หาญ และ มุ่ง หน้า ต่อ ไป เพียง ลำพัง"
กบแสนฉลาด

"ใน ที่สุด โจ๊ก โจ๊ก ก็ ขึ้น มา ถึง บน เขา ตรง จุด ที่ ใบไม้ วิเศษ เติบโต งอกงาม ใบไม้ เหล่า นี้ ใช้ ทำ ยา รักษา แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ได้ " ไชโย ฉัน ทำได้ แล้ว " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน อย่าง ดีใจ"
กบแสนฉลาด

"เมื่อ พร้อม จะ กลับ บ้าน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มีค วาม คิด ดี ๆ ขึ้น มา " ถุง พลาสติก ที่ ลอย อยู่ พวก นั้น จะ พา ฉัน กลับ บ้าน ได้""
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก หล่น ตุ้บ ลง บน หลัง ช้าง ตัว หนึ่ง เจ้า ช้าง ตกใจ มาก" อะไร อยู่ บน หลัง ฉันน่ะ" " ฉัน เอง ฉัน เป็น กบ ชื่อ โจ๊ก โจ๊ก ฉัน พยายาม หา ทาง กลับ บ้าน อยู่น่ะ จะ ได้ เอา ยา ไป ให้ แม่ ที่ ป่วย เธอ ช่วย ฉัน หน่อย ได้ ไหม""
กบแสนฉลาด

"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด

""ก็ดี แล้ว นี่ พวก เธอ ก็ได้ ของ ตาม ราคา ที่ จ่าย แล้วไง "เจ้า จิ้งจอก เจ้าเล่ห์ พูด"
กลโกงเจ้าจิ้งจอก

"แทน ที่ มัน จะ จิก กิน อาหาร ตาม พื้น ดิน แถว นี้ มัน ต้องการ บิน ออก ไป หากิน ที่ อื่น ไกล ๆ บ้าง"
ขนหางของเจ้านกยูง

"เจ้า นกยูง แอบ ขโมย ขน จาก นก แร้ง สอง ตัว ที่ กำลัง เพลิดเพลิน กับ การ กิน ซาก สัตว์"
ขนหางของเจ้านกยูง

"บัดนี้ เจ้า นกยูง เป็น นก ที่ สวย งาม ที่สุด ใน หมู่ นก ไม่ มีน ก ตัว ไหน ที่ จะ มี ขน สวย งาม เท่า มัน อีก แล้ว"
ขนหางของเจ้านกยูง

"เจ้า นกยูง มีค วาม สุข ที่สุด มัน เป็น นก ที่ มี ขน สวย ที่สุด ใน ป่า และ มัน ไม่ ป รา ถ นา ที่ จะ บิน อีก แล้ว พวก นก อื่น ก็ ไม่ เยาะ เย้ย หรือ ล้อเลียน มัน อีก ต่าง ก็ พา กัน ชื่นชม ใน ความ สวย งาม ของ มัน"
ขนหางของเจ้านกยูง

"วัน นี้ วัน หยุด น่า สนุก นัก! ไป เถอะ ไป กัน ไป ที่ เทศกาล เสื้อกั๊ก!"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"คุณ แม่! คุณ แม่! หนู เห็น เสื้อกั๊ก ขึ้นชื่อ ที่ คน เล่าลือ ดู สั้น กว่า เสื้อ ใคร ใคร"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก

"“อา ม้า ที่ นี่ ที่ไหน คะ” ฉัน ถาม"
พบกันเป็นครั้งแรก

"ฉัน เห็น เด็กหญิง คน หนึ่ง เธอ หลบ อยู่ ข้าง หลัง เจ้าของ บ้าน พลาง มอง มา ที่ ฉัน ฉัน อยาก คุย กับ เธอ จัง"
พบกันเป็นครั้งแรก

"พิกกี้ ดีใจ ขณะ ที่ กระโดด จาก กิ่ง ไม้"
พิกกี้ อยากจะบิน

""โอ้ ไม่ นะ ทำไม ฉัน ร่วง ลง มาหล่ะ ฉัน ไม่ มี ปีก เหมือนกับ เธอ ดังนั้น ฉัน ควร จะ ดีใจ ที่ บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน

"แย่ แล้ว! บี น่า ตื่น สาย อีก ตาม เคย แต่ ที่ เลว ร้าย คือ วัน นี้ เธอ มี สอบ น่ะสิ บี น่า ต้อง ไป อาบ น้ำ แล้ว"
แย่เเล้ว!

"นั่นไง ผ้าเช็ดตัว ของ บี น่า ฟิ้ว … ฟิ้ว! บี น่า คว้า ได้ แล้ว! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ปกติ บี น่า ไม่ ทำ ของ รก รุงรัง แบบ นี้ หรอก นะ แต่ วัน นี้ เธอ รีบ"
แย่เเล้ว!

"บี น่า คิด ถูก คน ที่ อยู่ ใน ห้องน้ำ คือ เทียร่าจริง เทียร่าจริง ด้วย แต่ พอ เทียร่าอาบ เสร็จ อา ริ นีก็วิ่ง เข้าไป ใน ห้องน้ำ ทันที “ฉัน ขอ เข้า ก่อน” อา ริ นีบอก “ฉัน ปวด ท้อง!” บี น่า ชัก จะ กังวล เธอ เกือบ จะ สาย แล้ว"
แย่เเล้ว!

"ทันที เมื่อ อาบ น้ำ เสร็จ บี น่า ก็ ล้ม ตุ้บ! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ เธอ ต้อง ไป กิน ข้าว เช้า แล้ว"
แย่เเล้ว!

"บี น่า ทำ เม นูไข่เก่ง และ ตอน นี้ เธอ ต้อง พลิก ไข่ ที่ อยู่ ใน กระทะ"
แย่เเล้ว!

"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้องเต รี ยมก ระ เป่า นักเรียน ก่อน เธอ จัดการ อาหาร เช้า แล้ว รีบ วิ่ง ออก จาก ครัว"
แย่เเล้ว!

"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!

"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม

"แม่น ก บิน มา หา ทันที ที่ ได้ยิน เสียง ร้องขอ ง ลูก นก"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน

"ใน หมู่ บ้าน หนึ่ง มี เด็กชาย ชื่อว่า จืด จืด เป็น เด็ก ที่ ใจดี มี น้ำใจ ร่าเริง ชอบ กระโดด โลดเต้น ไป ใน ท้อง ทุ่ง"
จืดกับเจ้าตึก

"วัน หนึ่ง ขณะ ที่ จืด กำลัง กระโดด ตีลังกา อยู่ กลาง แดด จ้า “เอ๊ะ นั่น อะไร”"
จืดกับเจ้าตึก

"จืด ดึง ของ ที่ ติด บน พื้น ขึ้น มา “อา … ขวด นี้ ประหลาด จัง”"
จืดกับเจ้าตึก

"จืด เห็น “เจ้า ตึก” หมา ตัว ใหญ่ อย่าง กับ ตึก ไล่ ชาว บ้าน ที่ รังแก มัน และ ตัว มัน ก็ ขยาย ใหญ่ ขึ้น ทุกที ทุกที ด้วย ความ โมโห"
จืดกับเจ้าตึก

"จืด ผู้ กล้า หาญ ไม่ รอ ช้า วิ่ง เข้า มา พร้อม ตาข่าย แอบ ดัก รอ เจ้า ตึก ที่ กำลัง ไล่ ชาว บ้าน เมื่อ เจ้า ตึก วิ่ง มา ใกล้ จืด โยน กิ่ง ไม้ ลง มา เจ้า ตึก หยุด ชะงัก จืด รีบ โยน ตาข่าย ตาม ลง มา ติด ติด"
จืดกับเจ้าตึก

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
จืดกับเจ้าตึก

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
ขนมถ้วยอร่อยจัง

"จืด นอน หลับตา ปี๋ หู ได้ยิน เสียง หวีด หวิว อยู่ ข้าง นอก “จอบ เสียง อะไรน่ะ” จืด เสียง สั่น “เสียง พายุน่ะ” จอบ งัวเงีย ตอบ “มีเสียง กึก กึก ที่ หน้าต่าง” จืด กังวล ว่า สัตว์ ประหลาด จะ เข้า มา “เสียง กิ่ง ไม้” จอบ ตอบ อีก “สี แสง เขียว เขียว ด้วย นะ จอบ” แต่ จอบ หลับ ไป แล้ว"
แสงปริศนา

"ขณะ ที่ จืด กับ จอบ กำลัง เคลิ้ม หลับ ฟ้าผ่า ดัง เปรี้ยง! แสง เขียว อี๋ สาด วาบ เข้า มา ทาง หน้าต่าง “สัตว์ ประหลาด จริง ด้วย จืด” จอบ เสียง ลั่น สอง พี่น้อง ตกใจ เตรียม กระโดด"
แสงปริศนา

"ตาก อด หลาน แล้ว พา ไป ดู ที่ หน้าต่าง " สัตว์ ประหลาด ตัว เขียว มา” จอบ กับ จืด บอก ตา"
แสงปริศนา

"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
แสงปริศนา

"พวก เรา อยาก นั่ง เรือ ไป ดู หิ่งห้อย ที่ จังหวัด กำปอ ด"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู ป่าชายเลน ที่ จังหวัด เกาะ กง"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ว่าย น้ำ ใน ทะเล ที่ จังหวัด พระ สี หนุ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เดิน ข้าม สะพาน ไม้ ไผ่ ที่ จังหวัด กำ ปง จาม"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู โลมา ที่ จังหวัด กระแจะ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป ดู ปราสาท สม โบร์ไพร กุก ที่ จังหวัด กำ ปง ธม"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป นคร วัด ที่ จังหวัด เสียม รา ฐ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป นั่ง รถไฟ ไม้ ไผ่ ที่ จังหวัด พระ ตะบอง"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว น้ำตก ที่ จังหวัด มณฑล คีรี"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว ทะเลสาบ แยก แหลม ที่ จังหวัด รัต น คีรี"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"พวก เรา อยาก ไป เที่ยว วิมาน เอกราช ที่ จังหวัด พนมเปญ"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"1. คน ไป นั่ง เรือ ดู หิ่งห้อย ที่ จังหวัด ไหน"
พวกเราอยากไปเที่ยว

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
เจ้าเขียวไปไหน

"ผม ชื่อ ดารา ส่วน ผู้หญิง คน นี้ คือ ดา ณี พี่ สาว ที่ แสน ดี ของ ผม"
ผมกลัว

"พี่ ดา ณี ให้ ผม ยืม หมวก เป็น ประจำ โดย เฉพาะ ตอน ที่ ข้าง นอก อากาศ ร้อน จัด พี่ คอย ดูแล ผม อยู่ เสมอ"
ผมกลัว

"โอ้โฮ เพื่อน ผม อยู่ ที่ นี่ เยอะแยะ เลย"
ผมกลัว

"หนังสือ ภาษา ไทย สำหรับ นัก อ่าน ปฐมวัย। เล็ทส์รีด แอ น ด์เพลย์ ประเทศ ไทย ลิขสิทธิ์ © 2568 โดย มูลนิธิ เอเชีย Let's Read and Play ประเทศ ไทย เป็น โครงการ ริเริ่ม ด้าน การ รู้ หนังสือ ขั้น ต้น ที่ จัด ให้ มี หนังสือ นิทาน ที่ เป็น ตัวแทน ทาง วัฒนธรรม และ กิจกรรม การ อ่าน แบบ เล่น เล่น ให้ กับ ห้อง เรียน ต่าง ต่าง เพื่อ พัฒนา ทักษะ การ อ่าน ของ นักเรียน และ เสริม สร้าง ความ สัมพันธ์ ใน ครอบครัว กับ โรงเรียน เพื่อ ส่งเสริม ความ รัก ใน การ อ่าน ของ เด็ก เด็ก"
ปู่กะเจ้าจ๋อ

"จิ้งเหลน กับ แย้ม อง มา ที่ เจ้า กิ้งก่า เปลี่ยน สี พวก มัน ย่น จมูก ใส่ เมื่อ เห็น ผิว ของ กิ้งก่า"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"เจ้า งู เลื้อย มา ถึง ตรง ที่ พวก มัน อยู่ แล้ว แต่ว่า... พวก มัน หาย ไป ไหน แล้ว ล่ะ"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"เจ้า งู หา พวก มัน ไม่ เจอ จึง ขู่ ฟ่อ อย่าง ผิดหวัง ก่อน จะ เลื้อย จาก ไป จิ้งเหลน และ แย้ม อง กิ้งก่า น้อย ด้วย สายตา ที่ เปลี่ยน ไป จาก เดิม"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี

"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา

""ไม่ นะ ฉัน ว่า มัน คือ รูป พวก เรา" ดวง ดาว อีก ดวง บอก "แต่ ฉัน ว่า มัน เหมือน กระต่าย นะ" ดาว ดวง ที่ สาม พูด แทรก "ดวง จันทร์ บอก เรา หน่อย เถอะ นาย วาด รูป อะไร""
ดวงจันทร์ขี้อาย

"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"อัญชัน ฟัง เพื่อน เพื่อน คุย ถึง หัวข้อ ที่ คิด ขึ้น ได้ มี หลาย หัวข้อ น่า สนใจ แล้ว ตัว เธอ ล่ะ จะ ทำ หัวข้อ ไหน ดี"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

""คุณ ครู กับ เพื่อน เพื่อน ค่ะ "อัญชัน ตอบ "นั่นไง" ครู สม ศรี ยิ้ม "แล้ว เรื่อง อะไร ที่ พวก เรา รวม ถึง ตัว เธอ ด้วย น่า จะ สนใจ ล่ะ" "อาจ จะ เป็น เรื่อง การบ้าน น้อย ลง มั้งคะ" อัญชัน พูด ติดตลก"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"ครู สม ศรี ยิ้ม และ เห็น ด้วย เพราะ เมื่อ การบ้าน น้อย ลง ก็ อาจ หมาย ถึง เธอ ได้ แก้ งาน น้อย ลง เช่น กัน แต่ อัญชัน อยาก ทำ หัวข้อ ที่ ตัว เอง สนใจ มาก กว่า นี้ ครู สม ศรี จึง เตือน ว่า การ เป็น ผู้ ผลิต สื่อ ที่ ดี ก็ เหมือน การ เป็น ผู้ เขียน รายงาน ที่ ดี อัญชัน ต้องหา ประเด็น หลัก และ ราย ละเอียด อื่น อื่น มาส นับ ส นุ น ประเด็น นั้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน ยัง กังวล เรื่อง หัวข้อ ที่ จะ ใช้ ทำ วิดีโอ สั้น ใน สนาม หญ้า ของ โรงเรียน มี เหล่า นักเรียน และ คุณ ครู เล่น หมากรุก หัวเราะ และ วิ่ง ไป มา อยู่ ด้วย กัน ก่อน ชั่วโมง เรียน จะ เริ่ม อัญชัน นั่ง มอง และ นึกถึง คน สำคัญ ทุก คน ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โรงเรียน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน กับ แม่ ช่วย กัน ดู วิดีโอ ที่ ไป ถ่าย มา เหมือนกับ ผู้ ผลิต รายการ ไม่ มี ผิด"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!

"ธิดา และ คุณ พ่อ กำลัง เดินทาง ไป เยี่ยม คุณ ปู่ ที่ ต่าง จังหวัด"
แสงเล็กๆ

"ธิดา คิด ว่าต่าง จังหวัด เป็น ที่ ที่ น่า เบื่อ ตอน กลางคืน มืด สนิท เธอ นึก อยาก จะ เอน กลาย ภาย ใต้ แสง แดด รำไร เหลือเกิน"
แสงเล็กๆ

"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ

"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ

"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ

"ธิดา เห็น ว่า พระ อาทิตย์ กำลัง จะ ตก "มืด แบบ นี้ เรา จะ หา ว่าว ยังไง ที่ นี่ ไม่ มี แสงสว่าง เหมือน ใน เมือง" "เรา อาจ ไม่ มี ไฟ เหมือน ใน เมือง แต่ ที่ นี่ ก็ มี ไฟ แบบ อื่น นะ" ดารา ตอบ"
แสงเล็กๆ

"พอ ฟ้า มืด ธิดา เห็น แสง เล็ก เล็ก กระ พริบ อยู่ รอบ รอบ ตัว เธอ "แสง อะไรน่ะ สวย จริง" เธอ ถาม ดารา "หิ่งห้อยไงล่ะ เป็น แสงสว่าง ของ ที่ นี่" ดารา บอก"
แสงเล็กๆ

"ต้นไม้ ต้อง มี ผล แล้ว กิ่ง ก้าน พร้อม แล้ว ที่ จะ ออก ผล"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"หลังจาก ที่ ผึ้ง มา ต้นไม้ จึง เริ่ม ออก ผล"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ

"นี่ คือ ที่ ที่ ดอกไม้ บาน กลิ่น หอม หวาน"
ผืนดิน

"นี่ คือ ที่ ที่ ข้าว และ ข้าว สาลี เติบโต"
ผืนดิน

"นี่ คือ ที่ ที่ มะเขือเทศ และ มัน หวาน งอกงาม"
ผืนดิน

"ผืน ดิน นี่ คือ ที่ ที่ ตัว ต่อ โคลน สร้าง รัง"
ผืนดิน

"ผืน ดิน เป็น ที่ ที่ จระเข้ วางไข่"
ผืนดิน

"และ เป็น ที่ ที่ กิ้งก่า เลี้ยง ลูก ของ มัน"
ผืนดิน

"นี่ เป็น ที่ ที่ ม้า และ ช้าง อยู่ อาศัย"
ผืนดิน

"นี่ เป็น ที่ ที่ แบ่งแยก วัน และ คืน"
ผืนดิน

"นี่ เป็น ที่ ที่ เรา เล่น และ เต้น ด้วย กัน"
ผืนดิน

""นี่ เป็น ดอกไม้ ที่ ฉัน ชอบ มาก" นก น้อย บอก กับ คุณ ตา ผู้วิเศษ "ท่าน จะ ช่วย ทาสี ฉัน ให้ ฉัน มี สี เหมือน ดอกไม้ นี้ ได้ หรือ เปล่า""
นกหลากสี

"นก กระเต็น ไป หาน ก หัวขวาน ระหว่าง ที่ กำลัง คุย กัน นก พิราบ ก็ บิน มา ชน"
นกหลากสี

"นก พิราบ มอง ดู สี ม่วง ที่ เปื้อน มา ติดตัว เธอ"
นกหลากสี

"เจ้า กบ รู้สึก ผิดหวัง มัน มอง ลง ไป ที่ พื้น ดิน ข้าง ล่าง หัวใจ เต้น ระ ส่ำ ด้วย ความ กลัว"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"เจ้า กบ ค่อย ค่อย ปีน ขึ้น มา แล้ว นั่ง อยู่ ที่ ริม บ่อ น้ำ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ

"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่?"
ออกไปทำสวน

"เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด บาง ส่วน สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ :"
ออกไปทำสวน

"- สำรวจ เรื่องราว ใน ลักษณะ สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตัว เอง หาก คุณ กำลัง ใช้ นิทาน กับ เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ สร้าง ประโยค สำหรับ ภาพประกอบ 1 - 2 ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป"
ออกไปทำสวน

"- กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา โดย เฉพาะ ใน เรื่อง เช่น นี้ ที่ มี องค์ประกอบ ของ จินตนาการ"
ออกไปทำสวน

"วัน นี้ น่อช่าวา ดีใจ จะ ไป เกี่ยวข้อง ที่ ไร่ ของ พ่อ แม่"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก

"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่? เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มัน มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด ส่วน หนึ่ง สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ : - สำรวจ เรื่องราว อย่าง สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตน เอง หาก กำลัง โชว์ นิทาน ให้ เด็ก เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ ภาพประกอบ หนึ่ง หรือ สอง ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก ไป กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป - ใช้ ธีมที่ สำรวจ ใน เรื่อง เพื่อ เริ่ม การ สนทนา ตัวอย่าง เช่น ใน เรื่อง นี้ คุณ สามารถ ถาม เด็ก เด็ก ว่า พวก เขา ทำ อะไร ใน วัน เกิด หรือ แม้แต่ ช่วย งาน ที่ บ้าน อย่างไร - กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา"
งานเลี้ยงวันเกิด

"ขณะ ที่ กำลัง บิน หา ตา ปรัก อยู่ นั้น โฉมงาม สังเกต เห็น เด็ก กลุ่ม หนึ่ง ติด อยู่ ท่ามกลาง ควัน และ เปลว ไฟ เด็ก เด็ก กำลัง ต้องการ ความ ช่วยเหลือ!"
นกผู้กล้า

"หลังจาก ส่ง เด็กหญิง ไป ยัง ที่ ที่ ปลอดภัย โฉมงาม อยู่ ใน สภาพ อิดโรย และ ขน ยัง มี รอย ไฟ ไหม้ อีก ด้วย ชาว บ้าน พยายาม รั้ง โฉมงาม ไม่ ให้ กลับ ไป ที่ หมู่ บ้าน แต่ โฉมงาม ก็ ยัง บิน กลับ ไป เพื่อ ช่วย ตา ปรัก"
นกผู้กล้า

"ขณะ ที่ กำลัง บิน ฝ่า ไฟ โดย ยอม ให้หา ง อัน งดงาม นั้น ไหม้ ไป บ้าง เจ้า นก น้อย ก็ เจอ ตา ปรัก จึง ลง ไป หมอบ อยู่ ข้าง ข้าง"
นกผู้กล้า

"หลังจาก ที่ ถึงที่ หมาย โดย สวัสดิภาพ แล้ว ชาว บ้าน ช่วย กันสาด น้ำ ใส่ ปีก ของ โฉมงาม แม้ เจ้า นก น้อย ไม่ มี อาการ บาดเจ็บ แต่ ควัน และ เปลว ไฟ ได้ ทำลาย สี สัน สวย งาม ของ ขนน ก นั้น ไป สิ้น"
นกผู้กล้า

"เมื่อ โฉมงาม กลับ มา บิน ได้ อีก ครั้ง ทุก คน ต่าง ส่งเสียง โห่ ร้อง ด้วย ความ ยินดี โฉมงาม ได้ ผ้าพันคอ สี แดง เป็น สิ่ง ตอบแทน ความ ดี ที่ ได้ ทำ ไว้ ใน วัน ที่ เกิด เพลิง ไหม้"
นกผู้กล้า

"ลูก หมู ตัว ใหญ่ และ แข็งแรง ทุก ครั้ง ที่ เล่น ชัก กะ เย่อ กับ เพื่อน เพื่อน มัน จะ ชนะ เสมอ"
ลูกหมูจอมเบ่ง

"Pum Anh Lao เป็น องค์กร เพื่อ สังคม ที่ ไม่ แสวง หา ผล กำไร จัด พิมพ์ หนังสือ สำหรับ เด็ก และ ส่งเสริม การ อ่าน ให้ กลุ่ม ผู้ ด้อย โอกาส Pum Anh จัด เวิร์ก ช็อปสำหรับ นัก เขียน ร่วม กับ เด็ก และ ผู้ใหญ่ เพื่อ เขียน เรื่องราว ต่าง ต่าง รวม ถึง เด็ก พิการ และ ชนก ลุ่ม น้อย ทาง ชาติพันธุ์ ด้วย Pum Anh ได้ พัฒนา ออก แบบ และ วาด ภาพ สื่อ การ สอน และ หนังสือ เพื่อ รอง รับ การ อ่าน หลากหลาย รูป แบบ สำหรับ หน่วย งาน ของ สหประชาชาติ และ องค์กร พัฒนา เอกชน โดย ทำ งาน ใกล้ ชิด กับ กระทรวง ศึกษาธิการ และ การ กีฬา กระทรวง สารสนเทศ วัฒนธรรม และ การ ท่องเที่ยว"
ป้าของฉันขายปลา

"พอ เมล็ด ข้าว ที่ หว่าน ไว้ เติบโต ขึ้น เป็นต้น กล้า ครอบครัว อีกา ก็ ถอน ต้น กล้า เพื่อ ย้าย ที่"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว

"จาก นั้น ก็ หาบ รวง ข้าว ที่ มัด ไว้ ออก จาก ทุ่ง นา"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว

"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ใส่ ชุด สี ชมพู ตัว เก่า แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ทำ แผ่น แป้ง โด ซา บน เตา"
โตไป เล็กไป

"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ขี่ หลัง คุณ ตา แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ให้ น้อง ขี่ หลัง ตัว เอง"
โตไป เล็กไป

""และ หนู จะ ไม่ มี วัน เด็ก ไป หรือ โต ไป สำหรับ... สิ่ง นี้ไง! "ทุก คน พูด แล้ว กอด ชา นูอย่าง อบอุ่น ช่าง เป็น อ้อม กอด ที่ ยอด เยี่ยม จริง จริง"
โตไป เล็กไป

""ขอบคุณ ที่ ช่วย ฉัน นะ คุณ ช้าง""
ผึ้งกับช้าง

"ลูกเจี๊ยบ น้อย ไม่ มี พังผืด ที่ เท้า เหมือน ลูก เป็ด น้อย"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"Durga Lal Shrestha เป็น กวี ชาว เนปาลที่มีชื่อ เสียง เขา เป็น ครู ภาษา เนปาลที่โรงเรียน มัธยม Kanya Mandir ใน ช่วง ปี 1950 และ 1960 และ ได้ แต่ง เพลง สร้าง แรง บันดาล ใจ ให้ เด็ก เด็ก กล้า ใช้ ภาษา แม่ เพื่อ แสดง ตัว ตน เพลง ของ เขา เป็น ที่ รู้จัก อย่าง กว้างขวาง ทั่ว ทั้ง หุบเขา กาฐ มา ณฑุ และ ชุด เพลง เด็ก ของ เขา ยัง คง ผลิต ซ้ำ และ เผยแพร่ อยู่ จนถึง ทุกวันนี้"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย

"ลิง น้อย มีค วาม สุข มาก ที่ ได้ เจอ แม่ แถม ยัง ได้ กิน กล้วย แสน อร่อย ด้วย ละ"
ลิงน้อยกับกล้วย

"เฮเล ฮ อพ เป็น เด็ก ที่ ชอบ ตั้ง คำ ถาม มาก"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“ทำไม หยด น้ำ ถึง เกาะ ติด อยู่ ที่ ปลาย ของ หัวก๊อก น้ำ”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“แม่ ชอบ หนู ที่ มีค วาม อยาก รู้ อยาก เห็น มาก เลย จ้ะ!” คุณ แม่ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เป็น เพราะ แรงดึงดูด ที่ ช่วย ให้ หยด น้ำ หยด ลง มา จ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"นัก วิทยาศาสตร์ ผู้ ยิ่ง ใหญ่ ที่ ชื่อ ไอ แซ ค นิ ว ตัน ได้ ค้น พบ"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"เหมือน ที่ หยด น้ำ หล่น จาก ปลาย ของ หัวก๊อก หัว นั้น แหละ จ้ะ!"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“แรง โน้ม ถ่วง คือ แรง ชนิด หนึ่ง ที่ ดึงดูด ทุก สิ่ง ไป ยัง ศูนย์ กลาง ของ โลก นั่น ก็ คือ เหตุผล ที่ ทำไม เรา จึง เดิน บน พื้น ดิน ได้ แทนที่จะ ลอย ขึ้น ไป”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"“แต่ คุณ แม่ คะ แล้ว พวก สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ อยู่ ใน อวกาศ ล่ะ?"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?

"ฉัน คอย ดูแล คุณ แม่ ที่ บ้าน เอา น้ำ ให้ ดื่ม ปิด ผ้า ม่าน ปิด ไฟ ห้อง นอน และ บอก คุณ แม่ ว่า ไม่ ต้อง อ่าน นิทาน ให้ ฉัน ฟัง ก่อน นอน เพราะ เห็น คุณ แม่ เหนื่อย"
อะชีล่า

""ไม่ หรอก จ้ะ มายา น้อง จะ ไม่ คลอด ออก มา แบบ นั้น แม่ จะ ต้อง ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ที่ มี คุณ หมอ กับ พยาบาล คอย ดูแล ให้ น้อง ปลอดภัย และ แข็งเเรง จ้ะ""
อะชีล่า

"ฉัน ตื่นเต้น มาก ที่ ฉัน กำลัง จะ มี น้อง แต่ ก็ ไม่ รู้ จะ บอก เพื่อน เพื่อน ยังไง"
อะชีล่า

"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า

"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า

"ฉัน เล่า ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง สาว แล้ว ว่า อะชีล่า เพื่อน เพื่อน พูด ว่า" อะชีล่า เห รอ ชื่อ เพราะ จัง""
อะชีล่า

"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า

"ฉัน มอง ไป ที่ น้อง ชาย รู้สึก ไม่ ชอบ เขา เลย วัน นั้น ฉัน โกรธ และ เศร้า มาก ฉัน จะ รัก เด็ก ผู้ชาย ได้ อย่างไร"
อะชีล่า

"จาก นั้น คุณ ครู ก็ ถาม ทุก คนใน ห้อง ว่า" เด็ก ผู้ชาย คน ไหน ที่ มี น้อง สาว บ้าง จ๊ะ" เด็กชาย สาม คน ยกมือ คุณ ครู จึง ถาม ต่อว่า" แล้ว รัก น้อง สาว กัน ไหม จ๊ะ""
อะชีล่า

"จาก นั้น คุณ ครู ก็ ถาม ทุก คนใน ห้อง ว่า" เด็ก ผู้หญิง คน ไหน ที่ มี น้อง ชาย บ้าง ค่ะ""
อะชีล่า

"ใน ประเทศเนปาล Rato Bangala Kitab กำลัง ดำเนิน การ แก้ไข ปัญหา การ ขาดแคลน หนังสือ เด็ก ซึ่ง การ ตี พิมพ์ หนังสือ ครั้ง แรก เกิด ขึ้น เมื่อ ปี ค. ศ. 1994 โดย สำนัก พิมพ์ ' Mangal Chan ' และ ได้ ดำเนิน การ เรื่อย มา เพื่อ พัฒนา หนังสือ นิทาน และ ตำรา เรียน สำหรับ เด็ก นอกจาก นั้น ยัง ตี พิมพ์ หนังสือ วรรณกรรม ทาง วัฒนธรรม ที่ เป็น ภาษา อังกฤษ และ ตำรา ต่าง ต่าง ที่ เป็น ภาษา เนปาลอีก ด้วย"
อะชีล่า

"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า

"ใน มุม มอง ของ เรา เรา เห็น ว่า หนังสือ เด็ก เต็ม ไป ด้วย จินตนาการ ความ รู้ ข้อมูล และ สิ่ง นันทนาการ ที่ ช่วย ให้ เด็ก เด็ก สร้าง นิสัย ใน การ อ่าน เมื่อ เด็ก เด็ก รัก การ อ่าน แล้ว พวก เขา จะ กลาย เป็น นักเรียน ศิลปิน และ นัก เขียน ที่ ดี จาก แนว คิด นี้ Rato Bangala Kitab (RBK) จึง มุ่ง มั่น ที่ จะ มอบ หนังสือ ที่ เขียน เป็น ภาษา เนปาลและ ภาษา อังกฤษ คุณภาพ ดี ให้ แก่ เด็ก เด็ก โดย หวัง ว่า พวก เขา จะ กลาย เป็น คน รัก หนังสือ ไป ตลอด ชีวิต"
อะชีล่า

"เขา หยิบ ผ้าใบ วาด รูป แปรง ทาสี ที่ เก็บ ไว้ และ จาน สี ที่ มี หลากหลาย สี เขา ตั้งใจ ว่า จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม!"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เขา พุ่ง ลง ไป ใน น้ำ สิ่ง ที่ อยู่ เบื้องหน้า ของ เขา ก็ คือ ภูมิ ทัศน์ ใต้ ทะเล กว้างใหญ่ และ นั่น คือ จุด เริ่ม ต้น ของ การ เดินทาง ที่ สนุกสนาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"โน อาห์ไป หา สล อธ เป็น ตัว แรก" เฮ้ สล อธ เธอ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้ ล่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เจ้า สล อธ ที่ ยัง เกาะ ต้นไม้ นิ่ง ไม่ ขยับ ไป ไหน ก็ ค่อย ค่อย ค่อย ค่อย ยื่น สี วาด รูป สี ฟ้า ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เจ้า สล อธ ส่าย หัว " มอง งง ปายยที่ ท้อง ฟ้าาวัน นี้ สส สิ " ท้อง ฟ้า ใน ตอน ที่ ฝน ตก ของ ป่า มี สี เทา อม ม่วง จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""เฮ้ บีเวอร์ ฉัน จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ ฉัน ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้า หน่อย ได้ ไหม?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"หลังจาก โนอาห์ถาม เจ้า บี เวอร์ก็ ตอบ ว่า" อืมม ลอง มอง ไป ที่ ท้อง ฟ้า วัน นี้ สิ!""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ท้อง ฟ้า ที่ ดวง อาทิตย์ ลอย ขึ้น เหนือ แม่น้ำ ก็ เป็น สี เหลือง จริง จริง ดวง อาทิตย์ แอบ อยู่ หลัง หมอก หนา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ตัว ต่อ ไป คือ เสือ ผู้ ที่ ลือ กัน ว่า น่า กลัว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""โฮก!! มอง ไป ที่ ท้อง ฟ้า สิ "ภายใน ป่า เต็ม ไป ด้วย ต้นไม้ ท้อง ฟ้า จึง เป็น สี เขียว จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""เฮ้ เพื่อน ยินดี ที่ ได้ รู้จัก นะ เธอ พอ จะ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เจ้า ยีราฟ คอ ยาว คุ้ย หา สี วาด รูป ที่ อยู่ บน ยอด ไม้สูง และ ยื่น ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""ไม่ ไม่ มอง ไป ที่ ฟ้า ข้าง บน สิ! "เจ้า ยีราฟ ตอบ ดวง อาทิตย์ ที่ กำลัง ตก ของ แอ ฟริกา ปกคลุม ท้อง ฟ้า ให้ กลาย เป็น สี ส้ม เข้ม"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เมื่อ โน อาห์พูด จบ เจ้า กวาง เรนเดียร์ก็ ชี้ เขา ไป ที่ ท้อง ฟ้า " ไม่ ใช่ นะ ลอง มอง ขึ้น ไป ข้าง บน สิ! " ท้อง ฟ้า ของ ขั้วโลก เหนือ ปกคลุม ไป ด้วย แสง ออ โร ร่า (แสง เหนือ) ช่าง สวย มาก จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"โน อาห์จ้อง มอง แสง ที่ เคลื่อน ไป มา เหมือน ผ้า ม่าน เป็น เวลา นาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เมื่อ กลับ ถึง บ้าน โน อาห์รว บ รวม สี วาด รูป ทุก สี ที่ เขา ได้ รับ มา จาก เพื่อน เพื่อน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""ฉัน จะ ทาสี ฟ้า ที่ สล อธ ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ บี เวอร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ คุณ เสือ ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"เพื่อน เพื่อน สัตว์ เริ่ม มา รวม กัน ที ละ ตัว ที่ บ้าน ของ โน อาห์เพราะพวก เขา ได้ยิน ว่า ภาพ วาด ที่ สวย งาม ใกล้ จะ เสร็จ แล้ว"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ ยีราฟ ให้ ยืม มา...""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ เรนเดียร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ดวงตา ของ โน อาห์เบิ กก ว้าง ท้อง ฟ้า ที่ เขา ได้ เห็น วัน นี้ ป ราก ฎ อยู่ บน กระดาน ผ้าใบ ของ เขา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ

"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า

"วัน หนึ่ง ลา ร่า ได้ เดินทาง ติดตาม คุณ พ่อ ไป ขาย ของ ที่ ตลาด แต่ แล้ว บาง สิ่ง บาง อย่าง ที่ น่า ประหลาด ก็ เกิด ขึ้น"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า

"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า

"ใน ประกาศ โฆษณา ใบ นั้น มี รูป โทรศัพท์ มือ ถือ แบบ เดียว กับ ที่ ชาย คน นั้น มี เธอ อ่าน ข้อความ บน ประกาศ นั้น" โทรศัพท์ มือ ถือ ราคา พิเศษ เพียง ห้า พัน บาท ถึง สิ้น เดือน นี้ เท่านั้น""
เรื่องของลาร่า

""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า

"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า

"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า

"ผ่าน ไป ประมาณ สอง สัปดาห์ ลา ร่า ก็ เก็บเกี่ยว ผัก ที่ เธอ ปลูก ไว้ และ พ่อ ก็ พา เธอ ไป ขาย ผัก ที่ ตลาด"
เรื่องของลาร่า

"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า

"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า

"วัน ถัด มา ลา ร่า นำ เก้าอี้ ตัว หนึ่ง มา ตั้ง ไว้ ที่ กลาง สนาม และ ประกาศ เสียง ดัง ว่า" ฉัน จะ มา เล่า นิทาน ที่ นี่ ทุก วัน หลัง เลิก เรียน ถ้า ใคร อยาก มา ฟัง ละ ก็ คิด ค่า ฟัง แค่ 50 บาท ค่ะ""
เรื่องของลาร่า

"วัน แรก มี เพื่อน ของ เธอ เพียง สาม คน เท่านั้น ที่ เข้า มา ฟัง ส่วน วัน ที่ สอง และ สาม ก็ มีค น มา ร่วม ฟัง น้อย มาก เหมือน กัน และ แล้ว ใน วัน ที่ สี่..."
เรื่องของลาร่า

"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า

"ลา ร่า ไม่ เคย รู้สึก ตื่นเต้น ขนาด นี้ มา ก่อน จนกระทั่ง วัน ที่ คุณ พ่อ พา เธอ กลับ ไป ที่ ตลาด เพื่อ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ"
เรื่องของลาร่า

"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า

"ไข้หวัด เกิด มา จาก อนุภาค เล็ก เล็ก ที่ เรียก ว่า ไวรัส พวก มัน ลอย ไป ทั่ว ใน อากาศ ที่ เรา หายใจ เข้าไป"
สูดน้ำมูก

"และ อยู่ ตาม สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ เรา ไป สัมผัส เมื่อ ไว รัสพวก นี้ เข้า มา ทาง จมูก และ คอ มัน จะ ทำ เธอ ให้ เจ็บ คอ"
สูดน้ำมูก

"ถ้า เธอ ไป สัมผัส เพื่อน ตอน ที่ เธอ เป็น หวัด หรือ จาม หรือ ไอ ใกล้ ใกล้ พวก เขา"
สูดน้ำมูก

"ต่อ ไป นี้ คือ วิธี ที่ จะ หลีก เลี่ยง การ เป็น หวัด"
สูดน้ำมูก

"อยู่ ห่าง จาก คน ที่ เป็น หวัด"
สูดน้ำมูก

"ถ้า เธอ เจอ หรือ จับ มือ กับ คน ที่ เป็น หวัด ให้ ล้างมือ ให้ สะอาด"
สูดน้ำมูก

"อย่า ใช้ แก้ว น้ำ ช้อน ส้อม หรือ เสื้อ ผ้า ร่วม กับ คน ที่ เป็น หวัด"
สูดน้ำมูก

"มัน เป็น รหัส ที่ ผึ้ง ใช้ เรียก เพื่อน เพื่อน? หรือ เป็น เสียง บ่ง อาการ ตื่นเต้น เมื่อ เจอ น้ำ หวาน?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"ผึ้ง ยัง บิน เสียง หึ่ง หึ่ง เพื่อ ทำ สิ่ง ที่ เกิด ประโยชน์ มาก มัน นำ เกสร จาก ดอกไม้ ดอก หนึ่ง ไป ยัง อีก ดอก หนึ่ง ไม่ ต่าง จาก บุรุษ ไปรษณีย์ ส่ง จดหมาย"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"เกสร คือ อณู บน ดอกไม้ ที่ แตก ร่วน ได้ ง่าย เกสร จะ ช่วย พืช สร้าง เมล็ด ผึ้ง เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม เพราะ ได้ พวก มัน พืช พรรณ ใหม่ ใหม่ จำนวน มาก ถึง เติบโต และ งอกงาม ไป ทั่ว"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"ผึ้ง เป็น พ่อ ทูน หัว พืช พรรณ ใหม่ ใหม่ จำนวน มาก เติบโต ขึ้น จาก ต้นไม้ ที่ ให้ กำเนิด"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"2. เรื่อง แปลก ของ ผึ้ง ก็ คือ เมื่อ พวก มัน ทำ งาน ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า สมอง ของ มัน จะ หยุด กระบวนการ ชรา มัน จะ เริ่ม ทำ งาน เหมือน สมอง ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า ตอน นี้ คุณ อยาก เป็น ผึ้ง ขึ้น มา บ้าง แล้ว ใช่ ไหม?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"4. คา เฟอีน สาร เคมี ที่ พืช ใช้ เพื่อ ป้องกัน ตัว เอง จาก แมลง ร้าย ช่วย ให้ ผึ้ง จดจำ ตำแหน่ง ของ ดอกไม้ ได้ เหล่า บุ ป ผา ต้อนรับ ผึ้ง สำหรับ การ มา เยือน ครั้ง ที่ สอง"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"5. ผึ้ง บัมเบิลบี ง มี ขนาด ใหญ่ กว่า ผึ้ง ฮันนี่บี และ ผึ้ง ประเภท อื่น อื่น พวก มัน อาศัย อยู่ ใน รัง และ ชอบ เข้า สังคม อย่าง มาก ผึ้ง จำนวน มาก ไม่ มี ก้น ต่อย พวก มัน อาจ ผลิต น้ำผึ้ง ไม่ มาก นัก แต่ เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?

"วัน หนึ่ง ขณะ ที่ เจ้า เต่า กำลัง เดิน ผ่าน ทุ่ง หญ้า"
เจ้าเต่าหาบ้าน

"เขา กำลัง มอง หา และ มอง หา เขา เพ่ง มอง ออก ไป ไกล และ เหลือบ มอง ไป ที่ หญ้า"
เจ้าเต่าหาบ้าน

""อ๋อ บ้าน ฉัน อยู่ ที่ นี่เอง!""
เจ้าเต่าหาบ้าน

""อ๋อ บ้าน เจ้า เต่า อยู่ ที่ นี่เอง!""
เจ้าเต่าหาบ้าน

"ปี ค. ศ. 1870 ที่ เมือง นิ ว ลอนดอน รัฐ คอนเนตทิคัต สหรัฐอเมริกา ช่วง เช้า เวลา 7.00 น. เด็ก เด็ก เพิ่ง จะ โซเซ ลุก จาก เตียง คุณ แม่ ทั้งหลาย เร่ง ให้ เด็ก เด็ก ทำความ สะอาด ฟัน แล้ว ยื่น ไม้ สี ฟัน และ ยา สี ฟัน แบบ เป็น ขวด ให้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ย้อน กลับ ไป เมื่อ ปี ค. ศ. 1870 พวก เขา ใช้ ไม้ สี ฟัน ทำความ สะอาด ฟัน ไม้ สี ฟัน สมัย นั้น เป็น แค่ กิ่ง ไม้ ที่ มี ปลาย เป็น ฝอย เด็ก โชค ดี บาง คน อาจ มี กิ่ง ไม้ ที่ มี ขน หมูป่า ผูก ติด ตรง ปลาย ด้าน หนึ่ง เพื่อ ความ งาม เป็น พิเศษ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"แล้ว อีก อย่าง ที่ ฉัน พูด คือ อะไร นะ?" ยา สี ฟัน แบบ เป็น ขวด?""
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ที่จริง เป็น ขวด พอ ร์ซ เลน ใบ เดียวกัน ที่ แหละ ที่ สมาชิก ทุก คนใน ครอบครัว จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ไป รวม ถึง พี่ สาว ยาย ผู้ มี ฟัน เหลือง และ ดำ ซึ่ง ไม้ สี ฟัน ไป กัน ได้ ดี กับ ฟัน ของ เธอ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"เสียง ของ ลูก ชาย ดร. เชฟฟิลด์ ที่ ชื่อ ลูเซียส ผู้ ไม่ ยอม จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ใน ขวด อีก ต่อ ไป แล้ว หัน ไป ใช้ ยา สี ฟัน ชนิด ผง ตั้งแต่ นั้น มา ทว่า มีค วาม คิด หนึ่ง ค้าง คา อยู่ ใน ใจ มัน ต้อง มี วิธี ที่ ดี กว่า การ ใช้ ยา สี ฟัน สิ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ทุกวันนี้ เรา บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน เข้า หลอด โดย ใช้ เครื่องจักร หลอด เปล่า ทั้งหมด จะ วาง เรียง อยู่ บน สายพาน ลำเลียง ที่ มี ฝา จุก อยู่ ตำแหน่ง หัว ลง และ ปลาย ด้าน ที่ เปิด จะ ชี้ ขึ้น ภาชนะ ขนาด ใหญ่ ที่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ตรึง อยู่ เหนือ สายพาน ลำเลียง"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ทุกวันนี้ เรา บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน เข้า หลอด โดย ใช้ เครื่องจักร หลอด เปล่า ทั้งหมด จะ วาง เรียง อยู่ บน สายพาน ลำเลียง ที่ มี ฝา จุก อยู่ ตำแหน่ง หัว ลง และ ปลาย ด้าน ที่ เปิด จะ ชี้ ขึ้น ภาชนะ ขนาด ใหญ่ ที่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ตรึง อยู่ เหนือ สายพาน ลำเลียง"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"จาก หัว ฉีด ด้าน ล่าง ภาชนะ ใบ ที่ ว่า นี้ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ถูก บรรจุ เข้าไป ใน แต่ละ หลอด ระหว่าง เคลื่อน ไป ตาม สายพาน ลำเลียง แต่ละ หลอด จะ ไม่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จน เต็ม แต่ จะ เว้น ไว้ ประมาณ ครึ่ง นิ้ว เพื่อให้ ปิด ได้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ภูมิปัญญา โบราณ อินเดีย เพื่อ ฟัน ที่ ดี"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"ผู้คน ใน อินเดีย จำนวน ไม่ น้อย ใช้ ดา ทุน ซึ่ง เป็น กิ่ง สะเดา หรือ ต้น บาบูล แทน แปรง ที่ ทำ จาก โรงงาน ดา ทุน ช่วย ให้ ฟัน และ เหงือก มี สุขภาพ ดี แต่ คุณ รู้ ไหม ว่า อะไร คือ แปรง ที่ ดี ที่สุด ใน โลก?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"สมุนไพร และ เครื่องเทศ ที่ ดี สำหรับ ฟัน ประกอบด้วย สะระแหน่ กานพลู อบเชย พริกไทย ดำ และ ตุล ซี การ รับประทาน ผลไม้ และ ผัก ที่ มี กาก ใย มาก มาก อย่าง แอ ป เปิ้ลและ แค รอ ท ก็ ช่วย ทำความ สะอาด ฟัน ได้ ดี"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร

"“โอ๊ย!” แม่น กก ระ สา เจ็บ ปีก และ ขา ของ เธอ ที่ ติด ใน ลวดหนาม"
ฉันจะช่วยเธอ

"วัน ต่อ มา, คุณ ยาย ให้ ลัน ไจ ล์ไป ซื้อ ขนมปัง ที่ ร้าน"
ฉันจะช่วยเธอ

"ระหว่าง ทาง, เขา หยุด เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ที่ แม่น้ำ"
ฉันจะช่วยเธอ

"“ฉัน ทำ เงิน ที่ คุณ ยาย ให้ มา ซื้อ ขนมปัง หาย ตอน นี้ พวก เรา เลย ไม่ มี อาหาร ค่ำ ด้วย”"
ฉันจะช่วยเธอ

"ตา อัน แหลม คม ของ แม่น กก ระ สา ได้ มอง ไป เห็น เหรียญ ที่ ส่อง ประกาย ใน น้ำ"
ฉันจะช่วยเธอ

"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง

"ก๊าชออก หาน ก กาเหว่า และ ใน ที่สุด ก็ เจอ นก กาเหว่า มอง เธอ อย่าง แคลงใจ อยู่ บ้าง แต่ ก๊าชเป็น อีกา ที่ มี นิสัย นอบน้อม อยู่ มาก"
อีกาใจกว้าง

""ได้ สิ "นก กาเหว่า พูด "แต่ มี เงื่อนไข ข้อ หนึ่ง เจ้า ต้อง มา ที่ นี่ แต่ เช้าตรู่ ทุก วัน ตอน รุ่งเช้า เลย นะ "ก๊าชพยัก หน้า"
อีกาใจกว้าง

"นก กาเหว่า รอ อยู่ ด้วย ความ ร้อน ใจ ทันที ที่ ก๊าชร่อน เกาะ บน กิ่ง ไม้ ใกล้ ใกล้ บทเรียน แรก ก็ เริ่ม ขึ้น"
อีกาใจกว้าง

"หลาย วัน ผ่าน ไป วัน หนึ่ง ก๊าชมอง ท้อง ฟ้า ที่ เต็ม ไป ด้วย เมฆ ดำ ท มึน ลม หนาว โชย มา เบา เบา และ ฝน ก็ เริ่ม โปรยปราย"
อีกาใจกว้าง

"จาก รัง ของก๊าช เธอ เห็น นกยูง ที่ กำลัง รำ แฟนหาง อัน สวย สด ก่อน จะ เต้นรำ เธอ อยาก เต้น เสีย เหลือเกิน ‘ บางที นกยูง อาจ ช่วย ได้ ' เธอ รำพึง กับ ตัว เอง จาก นั้น ก็ บิน หาน ก ยูง"
อีกาใจกว้าง

"ก๊าชเสียใจ มาก เมื่อ ไห ร่หนอ เธอ ถึง จะ พบ สิ่ง ที่ ตัว เอง ถนัด สัก ที? เมื่อ มอง ลง ไป ข้าง ล่าง จาก รัง ที่ เธอ อยู่ เธอ สังเกต เห็น ข้าว อยู่ กอง หนึ่ง ตรง สนาม หลัง บ้าน เธอ ร้อง เสียง ดัง เชิญ ชวน สมาชิก ใน ครอบครัว และ เพื่อน พ้อง มา กิน เลี้ยง ทุก ตัว กินกัน จน พุง กาง"
อีกาใจกว้าง

"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง

"เธอ ภูมิใจ ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ ครอบครัว ที่ มี จิตใจ กว้างขวาง อีกา ตัว อื่น อื่น เห็น ก๊าชมีค วาม สุข กับ ตัว เอง เป็น ที่สุด"
อีกาใจกว้าง

"มัน เป็น เช้า วัน ที่ หนาว เย็น และ เปียก แฉะ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"คางคก น้อย ชื่อ ม้อด เหน็ดเหนื่อย จาก การ ว่าย น้ำ ใน น้ำ ที่ เย็น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

""ฉัน จะ ต้อง ออก ไป จาก ที่ นี่ ใน ช่วง ฤดู ฝน ให้ ได้ "เธอ พูด กับ ตัว เอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ใน ตอน นั้น คางคก ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น เหมือนกับ กบ ถ้า ไม่ มี น้ำ ผิว ของ พวก เขา จะ แห้ง เกินไป"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

""บอก อะไร ไม่ ได้ มาก หรอก นะ เจ้า คน แปลก หน้า ที่ นี่ ก็ ฝน ตก เหมือน กัน ฝน ตก มาก และ มี แมลงวัน มาก ด้วย "กิ้งก่า ตอบ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ใน ขณะ ที่ กิ้งก่า กำลัง พูด ร่างกาย ของ มัน ก็ เปลี่ยน สี ม้อด ตกใจ กลัว เธอ จึง รีบ บอก ลา กิ้งก่า และ กระโดด เข้าไป ใน พุ่ม ไม้ ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ดังนั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ หา ที่ ที่ เย็น และ มืด ใต้ ก้อน หิน และ สร้าง บ้าน ขึ้น ใหม่ อย่าง เศร้า สร้อย ผิว ที่ ไหม้ ของ เธอ ค่อย ค่อย หาย อย่าง ช้า ช้า แต่ ผิว กลับ แห้ง และ เป็น ตะปุ่มตะป่ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"นี่ คือ สาเหตุ ที่ คางคก มี ผิว แห้ง และ ขรุขระ และ สามารถ อาศัย ไกล จาก น้ำ ได้"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ส่วน กบ ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น และ จะ ต้อง อยู่ ใน บริเวณ ที่ เปียก แฉะ เสมอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด

"ท้อง ฟ้า สี คราม และ พื้น น้ำ สงบ เงียบ ช่าง เป็น วัน ที่ เหมาะ แก่ การ ดำ น้ำ เสีย นี่ กระไร! เรา เริ่ม เดินทาง ด้วย เรือ ลำ น้อย หวัง จะ ได้ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่!"
ดำน้ำ!

"ทันที ที่ เรา อยู่ ใต้ ผิวน้ำ เรา ก็ได้ รับ การ ต้อนรับ จาก ปลา มุ โร เหลือง ฝูง หนึ่ง"
ดำน้ำ!

"เรา พบ ปลา ไหล มอ เรย์รังผึ้ง ที่ กำลัง ให้ ปลา นก ขุนทอง พยาบาล ทำความ สะอาด ฟัน ของ มัน อยู่ ปลา อีก คู่ เสนอ ตัว จะ ขัด ให้ เรา!"
ดำน้ำ!

"ตอน เรา กลับ ไป ที่ เรือ เรา ตื่นเต้น ที่ ได้ เห็น กระเบน ราหู ' บิน ' ผ่าน น้ำ กับ เหาฉลาม เรโมราสอง ตัว ที่ ตาม มา ติด ติด"
ดำน้ำ!

"ช่าง เป็น ประสบการณ์ ที่ เหลือเชื่อ! ฉัน แทบ อดใจ รอ การ ดำ น้ำ ครั้ง หน้า ไม่ ไหว แล้ว!"
ดำน้ำ!

"ปะการัง เป็น ทั้ง พืช และ สัตว์ สาหร่าย เล็ก เล็ก หลาย พัน ตัว อาศัย อยู่ ภายใน ปะการัง และ ยัง ให้ พลังงาน ช่วย ให้ พวก มัน เจริญ เติบโต ป ระกา รัง มี โครงสร้าง ภายนอก ที่ แข็ง และ เติบโต เป็น รูป ทรง ต่าง ต่าง"
ดำน้ำ!

"แพลง ก์ตอน เป็น แหล่ง อาหาร หลัก ของ สัตว์ ทะเล จำนวน มาก มัน คือ ส่วนผสม ระหว่าง สาหร่าย แบคทีเรีย และ สัตว์ เล็ก เล็ก รวม ถึง ไข่ และ ตัว อ่อน ของ สัตว์ ขนาด ใหญ่ ที่ ลอย อยู่ บน กระแสน้ำ ใน มหาสมุทร"
ดำน้ำ!

"ดาว ขนน ก อาจ หน้าตา คล้าย พืช ทว่า ที่จริง แล้ว มัน เป็น สัตว์ มัน ใช้ " แขน " ที่ ดูเหมือน ขนน ก จับ กิน เศษ แพลง ก์ตอน ที่ ลอย อยู่ ใน น้ำ"
ดำน้ำ!

"ปลา นก แก้ว มี ฟัน แข็ง แร็งซึ่ง มี รูปร่าง เป็น จะงอย เหมือน ปากนกแก้ว ใช้ สำหรับ ขูด สาหร่าย ออก จาก ปะการัง แข็ง แข็ง ขณะ ที่ บาง สาย พันธุ์ ไม่ มี ปัญหา เลย สัก นิด ใน การ กิน เศษ ปะการัง จาก นั้น มัน จะ ถ่าย เอา ทราย ละเอียด ออก มา ซึ่ง ซัด เข้า มาบ น พื้น ดิน กระทั่ง ปรากฏ เป็น หาด ทราย สี ขาว งดงาม"
ดำน้ำ!

"ปลา นก ขุนทอง พยาบาล เป็น ปลา ขนาด เล็ก ที่ ทำความ สะอาด ปลา ขนาด ใหญ่ ด้วย การ กิน ปรสิต และ ผิวหนัง ที่ ตาย แล้ว พวก ปลา ขนาด ใหญ่ จดจำ ปลา นก ขุนทอง พยาบาล จาก สี และ ท่าทาง ที่ เหมือน กำลัง เต้นรำ ของ พวก มัน"
ดำน้ำ!

"ปลา จิ้มฟันจระเข้ ปีศาจ พบ ได้ เป็น คู่ คู่ โดย ลอยตัว ใน ท่า ห้อย หัว ลง และ ซ่อน ตัว อยู่ ใน หญ้า ทะเล ปะการัง หรือ ดาว ขนน ก ปะการัง เปลี่ยน สี เพื่อให้ กลมกลืน อย่าง แนบเนียน คล้าย กับ ที่ หมึก ยักษ์ ทำ"
ดำน้ำ!

"พะยูน เป็น สัตว์ ทะเล ที่ เลี้ยง ลูก ด้วย นม และ กิน แต่ พืช เป็น อาหาร อาหาร โปรด คือ หญ้า ทะเล มัน กิน ด้วย จมูก รูป ทรง พิเศษ พะยูน ยัง มี อีก ชื่อ หนึ่ง คือ" วัวทะเล""
ดำน้ำ!

"เพื่อน ขน หนา นุ่ม ต่าง ยืด ตัว ยาว ห้อย ผึ่ง ลม ต่องแต่ง เต็ม ต้นไม้ จิ้งโจ้แคระ เริ่ม หงุดหงิด ต่อย เตะ กัน ตุ บ ตับ หน้า บ่อ น้ำ ที่ มี น้ำ เหลือ อยู่ น้อย"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

"มี ที่ อื่น บ้าง มั้ยนะ ที่ มี น้ำ เย็น สดชื่น ลม พัด ร่ม รื่น คลาย ร้อน"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ

"ห้อง เรียน ที่ สี่ มี ม้า ตัว ใหญ่ ห้อง เรียน อะไร สูง ใหญ่ เบ้อเริ่ม ก้าว ขึ้น บันได แล้ว ไถล ลื่น เพื่อน เพื่อน คน อื่น ต่าง ชื่น ชอบใจ ปรู๊ดปร๊าด เอี๊ยด อ๊าด เห็น ไว ไว บ้าง ไหม"
โรงเรียนรถไฟ

"ทันใด ได้ยิน เสียง เห่า โฮ่ง โฮ่ง หมา น้อย ที่ หลง ตรง มา จาก ไหน"
โรงเรียนรถไฟ

"เด็ก เด็ก ดีใจ โผ กอด ไว ไว แต่ ตั๋ว รถไฟ ยับเยิน ไม่ ไหว อ่าน ไม่ ออก เลย ครู หมี ปลอบ ใจ มี ตั๋ว ใบ ใหม่ เด็ก เด็ก ชวน กัน ไป รอ ครู ที่ ตู้ เสบียง"
โรงเรียนรถไฟ

"ไก่ ปิ้ง หอม ฟุ้ง กลิ่น ข้าว หอม กรุ่น เปิด กล่อง ออก มา โอ้โฮ ข้าว ผัด รถไฟ ทุก คน อิ่มหนำ แถม ได้ หม่ำ แป้งจี่ เหน็ดเหนื่อย แต่ ฝัน ดี พรุ่งนี้ พบ กัน ที่ โรงเรียน รถไฟ"
โรงเรียนรถไฟ

"พวก เขา มี บ้าน สวย งาม ในอิริก้า พวก เขา อาศัย อยู่ บน ภูเขา ที่ ล้อม รอบ ด้วย ธรรมชาติ มี ต้นไม้ สระ น้ำ ปลา ไร่ ข้าวโพด ที่ กว้างขวาง และ มี ผลไม้ ผัก ต่าง ต่าง ที่ อุดม สมบูรณ์ มากมาย ให้ เก็บเกี่ยว"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"หมู่ บ้าน ที่ ห่าง ไกล นี้ ชื่อ ลูโย คุณ จำเป็น ต้อง ผ่าน สระ น้ำ แห่ง หนึ่ง ก่อน ไป ถึง บ้าน คุณ ตา คุณ ยาย ของ ทีเค ที่ บ้าน มี ปลา นิล ทอด อยู่ ใน ตระ ก ร้า แขวน บน หลังคา รอ ทีเคอยู่ ทุก เช้า ที เคกับ แมว ของ เธอ จะ ไป ทักทาย ให้ อาหาร ปลา ใน สระ น้ำ การ มอง เห็น ปลา ว่าย น้ำ สร้าง ความ สนุกสนาน รื่นเริง ให้ กับ พวก เขา เป็น เวลา นาน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"หลังจาก รับประทาน อาหาร กลางวัน ที เคช่ว ยโลโลทันที ใน การ ดูแล ลา กี เจ้า ควาย ของ โลโล ที่ เขา ไว้ วางใจ ให้ ไถนา เกือบ ทุก ครั้ง โลโล ขี่ หลัง เจ้า ลา กี ไปทุ่ง นา และ กลับ มา พร้อม ผล ผลิต"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"หลังจาก รับประทาน อาหาร เย็น หมู่ บ้าน เริ่ม กลับ มา เงียบ สงบ ยกเว้น มีเสียง จิ้งหรีด ใน ทุ่ง นา มี สิ่ง เดียว ที่ ทำ คือ การ ฟัง วิทยุ เล่น เพลง กา บิ ง ลากิม สิ มาตา และ มา ตุ๊ ด นิ ลา ตอน กลางคืน เมื่อ ความ มืด เริ่ม คืบ คลาน ที เคไม่กล้า ออก ไป เดิน เล่น ข้าง นอก บ้าน เพราะ กลัว ผี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"บาง วัน ที เครู้สึก เศร้า เพราะ เธอ คิดถึง พ่อ กับ แม่ เวลา นี้ เธอ นั่ง ริม หน้าต่าง และ ร้องไห้ เธอ เกลียด เวลา ที่ พ่อ แม่ จำเป็น ต้อง ออก จาก บ้าน ไป หลังจาก มา เยี่ยม เธอ พอ พ่อ แม่ พูด กล่าว ลา เธอ รู้สึก อยาก ให้ พวก เขา อยู่ ด้วย ไม่ อยาก ให้ จาก เธอ ไป ไหน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"ที่ หมู่ บ้าน ที เคอาจ จะ ไม่ มี ของเล่น หรือ เทคโนโลยี มากมาย นัก แต่ ที เคมี สิ่ง อื่น เช่น ธรรมชาติ ที่ โล่ง และ ความ รัก จาก คุณ ตา คุณ ยาย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่

"บอ ดัง ตื่น ขึ้น มา เพราะ กลิ่น หอม ของ อาหาร เช้า ที่ นา เนย อิไซ"
บอดังหุงข้าว

"แม่ ของ เธอ กำลัง ทำ อยู่ ใน ครัว เธอ ลุก จาก เตียง และ ตรง ไป ที่ ครัว ทันที “แม่ กำลัง ทำ อะไร อยู่ คะ?” เธอ ถาม “อ้อ! แม่ กำลัง ทำ ข้าว หุง ใบ เตย อยู่ จ้ะ” อิไซ ตอบ"
บอดังหุงข้าว

"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว

"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ได้ รับหน้า ที่ ให้ หุง ข้าว เที่ยง “หนู หุง ข้าว นะ จ๊ะ เรา มี กับข้าว แล้ว ที่ เหลือ จาก มื้อ ก่อน” อิไซ พูด แล้ว จึง ออก ไป เช็ด กระจก ด้าน นอก ปล่อย ให้ บอ ดัง หุง ข้าว ตาม ที่ ได้ เรียน รู้ มา"
บอดังหุงข้าว

"บอ ดัง วิ่ง ออก ไป ที่ สวน และ ชวน เพื่อน เก็บ เชอ ร์รี่ สี แดง สด ท่าทาง หวาน หอม “จะ เก็บ เร็ว ขึ้น ไหม นะ ถ้า ฉัน ปีน ขึ้น ไป เก็บ” บอ ดัง พูด แล้ว จึง ถอด รองเท้า แตะ ปีน ต้นไม้ “ปีน ขึ้น ไป ให้ ถึง กิ่ง โน้น เลย มี เชอ ร์รี่ อยู่ เยอะ เลย นะ!” เนเน่ตะโกน"
บอดังหุงข้าว

"พอ บอ ดัง ไป ถึง กิ่ง ที่ มี ลูก เชอ ร์รี่ ดก เธอ ก็ได้ กลิ่น ข้าว ไหม้ เธอ รีบ ปีน ลง จาก ต้นไม้ วิ่ง แจ้น กลับ บ้าน พอ ไป ถึง ครัว อิไซ ก็ ลด ไฟ ลง ให้ แล้ว “บอ ดัง! ข้าว ไหม้ แล้ว ข้าว หม้อ นี้ เรา ต้อง โยน ทิ้ง ไป” อิไซ พูด"
บอดังหุงข้าว

"​เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว

"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ตื่น แต่ เช้า เธอ หุง ข้าว และ คอย ระวัง อย่าง ดี ข้าว ไม่ ไหม้ และ สุก กำลังดี มี กลิ่น หอม ของ ใบ เตย ที่ บอ ดัง ใส่ ลง ไป หุง ด้วย บอ ดัง ยัง ช่วย แม่ ของ เธอ ทำ ไข่เจียว ใส่ มะเขือ ยาว ด้วย"
บอดังหุงข้าว

"ทุก คน ชอบ ข้าว ที่ บอ ดัง หุง ครอบครัว อิ่ม อร่อย กับ มื้อ เช้า ด้วย กัน"
บอดังหุงข้าว

"โชค ดี ที่ ตอน นี้ ปลอดภัย แล้ว"
เราจับมือกัน

"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน

"เพื่อน เพื่อน บอก ให้ คิมิคอย ดู ตอน ที่ พวก เขา ออก ล่า หา อาหาร คิมิรู้อยู่ แล้ว แม่ สอน เธอ หมด แล้ว"
เราจับมือกัน

"ตอน นี้ เพื่อน เพื่อน บอก ให้ คิมิรอ อยู่ ใน ที่ ปลอดภัย ใกล้ ใกล้ นั้น คิมิก็ ยิ่ง รำคาญ"
เราจับมือกัน

"เฮ้อ... คิมิเบื่อ ที่ ต้อง รอ คอย มี อะไร อยู่ ด้าน ล่าง นั้น นะ? ดู น่า สนใจ ดี แฮะ บางที ถ้า ดำ น้ำลง ไป ลึก อีก หน่อย ก็ ไม่ เป็นไร หรอก น่า คิมิคิด"
เราจับมือกัน

"โอ้! นั่น ของ โปรด ที่ แม่ ชอบ หา มา ให้ เรา นี่ นา คิมิดำ น้ำลง ไป ลึก อีก เพื่อ ที่ จะ เห็น ได้ ชัดเจน มาก ขึ้น"
เราจับมือกัน

"ของ โปรด ของคิมิ หอย กาบ จริง จริง ด้วย คิมิรีบ ดำ ลง ไป ใกล้ หอย กาบ ก่อน ที่ เพื่อน เพื่อน จะ มา เห็น"
เราจับมือกัน

"โอ๊ะ! อุ้ง เท้า ที่ มี เล็บ แหลม คม ของ คิมิตัด โดน สาหร่าย ขาด ออก"
เราจับมือกัน

"เธอ ต้อง กลับ ขึ้น ไป ตรง จุด ที่ เธอ ดำ ลง มา แล้ว"
เราจับมือกัน

"นี่ คือ ฉลาม ขาว ที่ แม่ เคย เตือน เธอ ใช่ ไหม นะ? ฉลาม ตัว นี้ ต้อง มา ไล่ ล่า คิมิแน่ คิมิแน่ คิมิกลัว มาก"
เราจับมือกัน

"คิมิมีค วาม สุข มาก เธอ ไม่ โดดเดี่ยว อีก แล้ว เธอ มี เพื่อน ที่ ดี คอย จับ มือ ช่วยเหลือ กัน พวก เขา จะ คอย ดูแล เธอ"
เราจับมือกัน

"พร อม และ เพื่อน ของ เขา อาศัย อยู่ ที่ หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ที่ พื้น ทั้ง เปียก และ เต็ม ไป ด้วย โคลน ดวงตา ของ พร อม มัก จะ เป็น ประกาย ด้วย ความ อยาก รู้ อยาก เห็น อยู่ เสมอ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“เมื่อ วาน ก็ เฉอะแฉะ วัน นี้ ก็ เปียก ชื้น แล้ว วัน พรุ่งนี้ ก็ คง จะ ชื้น แฉะ เป็น แบบ นี้ วน ไป เรื่อย เรื่อย” พร อม คิด “ฉัน เกลียด ที่ นี่! ฉัน อยาก จะ อาศัย อยู่ ใน ที่ ที่ สะอาด พื้นที่ กว้างขวาง เหมือนกับ เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"แต่ พร อม กลับ สงสัย มาก กว่า จะ หงุดหงิด “เดี๋ยวก่อน นะ ฉัน ใช้ ก้อน ดิน พวก นี้ เป็น บันได ได้ นี่ นา!” เขา อุทาน “ตอน นี้ ฉัน ก็ สามารถ ขึ้น ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ได้ แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"กบ ตัว อื่น อื่น หัวเราะ เยาะ พร อม “ฮ่า ฮ่า! นาย จะ ไป ที่ นั่น ได้ ยัง ไงกัน?” กบ ตัว หนึ่ง พูด ขึ้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ขณะ ที่ เขา ปีน บันได ขึ้น ไป ก็ มีเสียง เล็ก เล็ก ร้อง ขึ้น มา “โอ๊ย ฉัน เจ็บ นะ! เท้า นายน่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“เอ่อ … สวัสดี ฉัน ชื่อ พร อม ฉัน มา จาก หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ที่ อยู่ ข้าง ล่าง นั่นน่ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ฉัน กำลัง จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ข้าง บน นั้น”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“วงกลม สี น้ำเงิน งั้น เห รอ? ว้า ว มัน เยี่ยม มาก เลย! ฉัน ชอบ สี ของ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม มา ตลอด เลย” เรสรำพัน"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ก็ ใช่ น่ะสิ! ไม่ มี ใคร คิด ว่า จะ ไป ที่ นั่น เลย นะ” เรสยิ้ม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง” พร อม หายใจ ฟืดฟาด ขณะ ที่ เขา ปีน ขึ้น แต่ วงกลม สี น้ำเงิน ก็ ยัง คง อยู่ ไกล ออก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ไม่ ต้อง ร้องไห้ นะ พร อม เธอ สามารถ ไป ที่ นั่น ได้ เธอ จะ ต้อง ไป ถึง วงกลม นั่น ได้ แน่ จ้ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ทันใด นั้น เอง พร อม ก็ รู้สึก ถึง ความ อบอุ่น วงกลม ที่ เปลี่ยน เป็น สี เหลือง ก็ ส่อง แสง ออก มา"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"ดังนั้น พร อม จึง ออก เดิน ไป ที่ วงกลม อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"พร อม รู้สึก ได้ ถึง เรี่ยวแรง ที่ ขา ของ เขา “นี่ เป็น เพียง จุด เริ่ม ต้น เท่านั้น!” เขา พูด กับ ตัว เอง “ตอน นี้ ฉัน จะ แบ่งปัน ความ รัก และ กำลังใจ ที่ ฉัน เคย ได้ รับ มา แก่ ทุก คน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"เขา เดิน ตรง ไป ข้าง หน้า สู่ อากาศ ที่ สะอาด สดชื่น ด้วย ความ สุข และ ความ หวัง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า

"นิ ต้าเป็น นักเรียน ที่ เก่ง ที่สุด ใน วิชา วิทยาศาสตร์"
ดวงดาวสีเขียว

"เธอ รู้ ว่า จะ สร้าง หลอด ไฟ ที่ ใช้ พลังงาน แสงอาทิตย์ ได้ อย่างไร"
ดวงดาวสีเขียว

"วัน หนึ่ง ก็ มีเสียง ดัง มา จาก ภูเขา ที่ อยู่ ด้าน หลัง บ้าน ของ เธอ"
ดวงดาวสีเขียว

"ตรง นั้น เอง ที่ เธอ เห็น เด็ก ผู้ชาย ประหลาด"
ดวงดาวสีเขียว

""สวัสดี จ้ะ เธอ ทำ อะไร อยู่ เห รอ? "นิ ต้าถามเด็ก ผู้ชาย ที่ แปลก ประหลาด คน นั้น"
ดวงดาวสีเขียว

"เด็กชาย ประหลาด ใจ ที่ ได้ยิน เสียง เธอ เขา จึง วิ่ง หนี และ ไป หลบ อยู่ หลัง ต้นไม้ เขา พยายาม แอบ มอง นิ ต้าจาก หลัง ต้นไม้ ต้น นั้น"
ดวงดาวสีเขียว

"เขา ชี้ ไป ที่ ดวง อาทิตย์"
ดวงดาวสีเขียว

"เธอ มอง รูป ดาว ดวง น้อย ที่ ติด อยู่ บน กำแพง"
ดวงดาวสีเขียว

"เธอ กำลัง คิด เกี่ยว กับ แสง ที่ ออก มา จาก ร่างกาย ของ กรี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว

"เช้า วัน ถัด มา นิ ต้าเล่า สิ่ง ที่ เธอ คิด ได้ เมื่อ คืนให้ กรี น ส ตาร์ฟัง"
ดวงดาวสีเขียว

"กรี น ส ตาร์ใช้ ชิ้น ส่วน ของ อุปกรณ์ ที่ นิ ต้าประ ดิษฐ์ เขา จึง มี พลังงาน เต็ม เปี่ยม เมื่อ เวลา กลางคืน มา ถึง"
ดวงดาวสีเขียว

""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว

"บ รื๋อ... ถึง ฤดู ใบไม้ ร่วง แล้ว ลม หนาว พัด แรง เหลือเกิน! ถึง เวลา ที่ ฝูง นก คีรีบูน จะ ต้อง บิน หนี ไป ยัง ทิศ ใต้ ที่ อุ่น สบาย แล้ว"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ดี เหลือเกิน ที่ ได้ กินตัว เดียว ไม่ ต้อง แบ่ง ให้ พี่น้อง"
โบยบินสู่ทิศใต้

"ยัง มี เพลง ที่ แม่น ก สอน ไว้"
โบยบินสู่ทิศใต้

"แต่ ที่ สว่าง สว่าง นั่น มัน อะไรน่ะ ถ้า ไป ที่ นั่น อาจ จะ เจอ ครอบครัว ก็ได้ นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้

"พอ ไป ถึง ลม ก็ หยุด พัด ที่ นี่ สว่าง เหลือเกิน ต้อง เป็น เมือง แน่ แน่ เลย"
โบยบินสู่ทิศใต้

"เจ้า คีรีบูน น้อย คง ไม่ ได้ เจอ แม่ อีก แล้ว คง ต้อง หนาว จน แข็ง อยู่ ที่ นี่ แน่ แน่"
โบยบินสู่ทิศใต้

"เสียง ลม นี่เอง แต่ ที่ อยู่ หลัง ใบไม้ นั่น อะไรน่ะ เจ้า หมี น้อย นี่เอง!"
โบยบินสู่ทิศใต้

"คุณ ปู่ ชอบ ร้องเพลง ไป ด้วย ตอน ที่ เช็ด ทำความ สะอาด รถ ม้า ของเล่น ของ ริ โอ"
ริโออยากนั่งรถม้า

""เอ เรา ก็ ต้อง ไป ที่ เมือง บูกิต ติง กี เพื่อ ขึ้น รถ ทุกวันนี้ หาร ถ ม้า ใน เมือง ยาก แล้ว ล่ะ" คุณ ปู่ ตอบ"
ริโออยากนั่งรถม้า

"คุณ ปู่ หัวเราะ "เก็บ เงิน ของ หลาน ไว้ ใช้ ทีหลัง เถอะ นะ ริ โอ เรา ไป ที่ นั่น กัน ปู่ เอง ก็ คิดถึง เมือง นั้น เหมือน กัน""
ริโออยากนั่งรถม้า

""นั่ง รถ ม้า... ใน บูกิต ติง กี" ริ โอ เลียน แบบ เพลง ที่ คุณ ปู่ เคย ร้อง"
ริโออยากนั่งรถม้า

"ครั้ง สุดท้าย ที่ พวก เขา มา เมือง นี้ ก็ ไม่ ได้ นั่ง รถ ม้า เลย แต่ ครั้ง นี้ ริ โอ ได้ นั่ง ที่ เบาะ หน้า ของ รถ ม้า กับ คน ขับ ด้วย!"
ริโออยากนั่งรถม้า

""ปู่ กำลัง มอง สิ่ง ที่ มี วงกลม และ สามเหลี่ยม อีก สาม อัน"
ริโออยากนั่งรถม้า

""ผม กำลัง มอง บาง สิ่ง ที่ ขาว และ นุ่ม ตกแต่ง ด้วย ซอส หวาน สี น้ำตาล น่า อร่อย""
ริโออยากนั่งรถม้า

"ดังนั้น พวก เขา จึง ลง จาก รถ ลาก และ ไป ที่ ตลาด ใกล้ ใกล้"
ริโออยากนั่งรถม้า

"เพราะ ริ โอ ตอบ คำ ถาม ของ คุณ ปู่ ได้ ถูก ต้อง ทุก ข้อ เขา จึง ได้ กิน ขนม ที่ เขา ชอบ นมควาย หมัก ราด ด้วย ซอส น้ำตาล ทราย แดง และ ผลไม้ หลาย ชนิด โปะ ด้วย นำ้แข็ง ไส"
ริโออยากนั่งรถม้า

"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์เป็น หนุ่ม น้อยใจ เพชร ผู้ พร้อม จะ ช่วยเหลือ ทุก ทุก คนใน ยาม ที่ เกิด ปัญหา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์มี เพื่อน สาม คน คือ บี น่า โน มี่ และโชตู ดิลาวาร์ชอบ เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ทั้ง สาม พวก เขา แต่ละ คน ล้วน แบก เป้ ใบ ใหญ่ และ หนัก ไว้ บน หลัง และ ไม่ ยอม ให้ ใคร ได้ ดู สิ่ง ที่ อยู่ ข้าง ใน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์คิด หนัก ว่า เพื่อน เพื่อน น่า จะ ต้องการ อะไร กัน บ้าง บี น่า น่า จะ อยาก ได้ สี เทียน ที่ มี หลาย สี กว่า นี้ เขา คิด พลาง ยิ้ม ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"โชตูดู เศร้า ตลอด เลย ขนม ลัด ดู จะ ต้อง ช่วย ให้ เขา นึกถึง เวลา ที่ เรา สนุก กัน ได้ แน่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"ดี ลาวา ร์บอก แผนการ ที่ เขา คิด ไว้ ให้ เพื่อน เพื่อน รู้ หลัก หลัก แล้ว ง่าย มาก นั่น คือ เขา จะ เอา ขนม และ ของ ที่ เตรียม มา แลก กับ ของ ใน กระเป๋า ของ เพื่อน ทั้ง สาม บี น่า โชตู และ โน มี่ คิด ทบทวน ดู แล้ว ตัดสินใจ เลือก ของ จาก ใน เป้ มา แลก กับ ของ เหมาะ เหมาะ ที่ ดี ลาวา ร์เตรียม มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"มัน คือ ลูกแก้ว บรรจุ ภาพ สถาน ที่ ลึกลับ ดำ มืด เอา ไว้ โชตูมือ สั่น ขณะ ถือ ลูกแก้ว ลูก นั้น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""มัน คือ ฝัน ร้ายน่ะ"เขา บอก"เป็น ฝัน ที่ ฉัน ไม่ อยาก ให้ มี ใคร รู้ หรือ เห็น เท่า ไหร่ แต่ ฉัน ยอม บอก เพราะ พวก นาย คือ เพื่อน""
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"พวก เขา มา โผล่ ที่ ห้อง ของโชตู และ เห็น มือสี ดำ ยื่น ออก มา จาก เงามืด โชตูตัว สั่น ด้วย ความ กลัว เขา ยกมือ ขึ้น ปิด ตา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"เมื่อ เป้ ใบ ใหญ่ ของ โชตูหาย ไป ภาระ หนัก อึ้ง ที่ เขา แบก ไว้ ก็ ถูก ยก ออก ไป ด้วย เขา ยิ้ม อย่าง โล่ง อก เมื่อ ดี ลาวา ร์ยื่น ขนม ลัด ดู ให้ ตาม สัญญา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""แม่ กับ พ่อ ของ ฉัน ชอบ อารมณ์ เสีย และ ทะเลาะ กัน บ่อย บ่อย แล้ว ฉัน ก็ พลอย โดน ดุ ไป ด้วย "บี น่า หน้าซีด เธอ เริ่ม ร้องไห้ ขณะ ที่ เล่า ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""ขอบคุณ นะ ลูก ที่ เตือน พ่อ กับ แม่ ว่า เรา ทุก คน ล้วน สำคัญ พ่อ กับ แม่ น่า จะ ไม่ ลืม ว่า สิ่ง ที่ เรา ทำ อยู่ มัน กระทบ ลูก "พ่อ บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"แล้ว เป้ ใบ ใหญ่ ของ บี น่า ก็ หาย ไป จาก นั้น บี น่า ใช้ สี เทียน ที่ ดิลาวาร์ให้ มา วาด ผีเสื้อ ที่ สวย ที่สุด พวก มัน บิน ไป มาร อบ อบ ตัว เธอ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""ใช่ บา จี คือ ผู้หญิง ที่ ทั้ง ฉลาด แล้ว ก็ เข้มแข็ง ที่สุด ที่ ฉัน รู้จัก เลย ละ เดี๋ยว ฉัน เรียก เธอ ให้""
ผู้พิทักษ์ความฝัน

""ผู้หญิง อย่าง เรา ทำได้ ทุก อย่าง ที่ ต้องการ และ ป้องกัน ตัว เอง ได้ ด้วย เดี๋ยว ฉัน จะ ทำให้ ดู นะ "บา จี ผู้ กล้า กล่าว"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"โน มี่ ดีใจ ที่ ได้ เห็น พี่ สาว ยิ้ม ออก ใน ที่สุด"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"เรา ควร ช่วยเหลือ คน อื่น ใน ยาม ที่ เขา ลำบาก หรือ ไม่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"นี่ คือ เป้ ของ เธอ เธอ อยาก เล่า สิ่ง ที่ เธอ เก็บ ไว้ ใน ใจ ไหม"
ผู้พิทักษ์ความฝัน

"โนรา กับ เพื่อน เพื่อน เดิน กลับ บ้าน ด้วย กัน หลังจาก เรียน คัมภีร์ อัลกุรอาน ที่ มัสยิด เสร็จ โนรา ชวน เพื่อน ให้ ใช้ อีก เส้นทาง หนึ่ง"
เด็กหญิงตะเกียง

"เมื่อ โนรา บอก แบบ นั้น เด วอน กับ ซิลฟาจึง ยอม ไป ด้วย แต่ โนรา รู้ ว่า เพื่อน กลัว มาก เพราะ ทุก ครั้ง ที่ มีเสียง บาง อย่าง ดัง ขึ้น ทั้ง สอง คน จะ เขยิบ เข้า ใกล้ โนรา ทันที และ ใน ตอน นั้น เอง..."
เด็กหญิงตะเกียง

"ถ้า หมู่ บ้าน ของ พวก เขา มี ไฟฟ้า จะ ดี แค่ ไหน นะ แล้ว ยัง มี วิธี อื่น อีก ไหม ที่ จะ ทำให้ ทาง เดิน มี แสงสว่าง ได้"
เด็กหญิงตะเกียง

"ตอน ที่ โนรา กลับ ไป ถึง บ้าน แม่ ของ เธอ ทำ กับข้าว อยู่ เมื่อ เห็น เปลว ไฟ จาก เตา โนรา ก็ คิด อะไร ดี ดี ขึ้น ได้"
เด็กหญิงตะเกียง

""เป็นความ คิด ที่ ดี เลย นะ โนรา"แม่ ตอบ"ไป ลอง ดู กัน เลย ไหม""
เด็กหญิงตะเกียง

"โนรา กับ แม่ ผูก คบเพลิง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ อย่าง แน่นหนา แล้ว หน้า บ้าน ของ โนรา ก็ สว่าง ขึ้น ทันที โนรา มีค วาม สุข มาก เลย ละ"
เด็กหญิงตะเกียง

"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง

"โนรา รู้สึก ได้ ว่า มี ลม พัด ผ่าน หน้าต่าง เข้า มา แต่ น่า แปลก ที่ ไฟ ใน ตะเกียง กลับ ไม่ ดับ โนรา รู้ ตอน นั้น เอง ว่า โถ แก้ว ของ ตะเกียง ช่วย กัน ลม ให้ เปลว ไฟ"
เด็กหญิงตะเกียง

"พ่อ ช่วย โนรา แขวน ตะเกียง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ แล้ว ทั้ง คู่ ก็ รอ ดู ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น กับ เปลว ไฟ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง

"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง

"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง

"แมว สาม สหาย อาศัย อยู่ ร่วม กัน อย่าง กลมเกลียว ทั้ง ยาม เช้า เที่ยง และ มืดค่ำ พวก มัน จะ ขโมย อาหาร จาก บ้านเรือน ใกล้ เคียง ก่อน มา นั่ง ร่วม วง แล้ว แบ่งปัน สิ่ง ที่ หา มา ได้ ให้ แก่ กัน"
แมวสามสหาย

"เจ้า เมา คือ แมว ส้ม ตัว ใหญ่ ใน ก๊วน เจ้า กาลัวเป็น แมว ดำ ที่ หวาด กลัว แสง จ้า ส่วน เจ้า บิ ลูคือ ตัว หัวหน้า เป็น แมว ลาย เทา น้ำตาล ที่ กล้า หาญ และ เฉลียวฉลาด เป็น ที่สุด"
แมวสามสหาย

"อยู่ มา วัน หนึ่ง มีค รอบ ครัว ใหม่ ย้าย เข้า มา อยู่ บ้าน ใน พื้นที่ แก๊ง แมว สาม สหาย พวก แมว พา กัน ตื่นเต้น ดีใจ มีค น เพิ่ม ก็ เท่ากับ มี อาหาร เยอะ ขึ้น น่ะสิ! พวก มัน ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น และ มอง หา ห้อง ครัว เพราะ แน่ใจ ว่า ต้อง มี อาหาร มากมาย ที่ นั่น"
แมวสามสหาย

"ทว่า จู่ จู่ ไฟ ใน ครัว ก็ สว่าง ขึ้น แย่ ละ พวก มัน จะ ถูก จับ แล้ว! เมื่อ เห็น แสง ไฟ กาลัวรีบ วิ่ง หา ที่ ซ่อน ทันใด ไม่ นาน นัก เด็ก ผู้ชาย ตัว สูง ก็ เดิน เข้า มา ใน ครัว"
แมวสามสหาย

"ใน ที่สุด บิ ลูก็คิด แผน ช่วย เจ้า เมา ได้ สำเร็จ วัน รุ่ง ขึ้น บิ ลูกับ กาลัวกลับ ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น พร้อม แผน บุก จู่โจม แต่ ทั้ง สอง ก็ ต้อง แปลก ใจ กับ สิ่ง ที่ เห็น"
แมวสามสหาย

"เจ้า เมา เป็น แมว เฉลียวฉลาด มัน รู้ ดี ว่า นี่ คือ แผนการ ของ สหาย ทั้ง สอง เพื่อ ช่วย ให้ มัน เป็น อิสระ มัน รีบ หนี จาก มือ ของ มิ มและ สลัด ชุด ที่ สวม อยู่ ทิ้ง อย่าง รวดเร็ว มิ มพยา ยาม คว้า ตัว เมา แต่ เมา ส่งเสียง เรอ ดัง ลั่น เพื่อ ขัดขวาง เมื่อ ได้ กลิ่น ลม จาก ปาก เจ้า เมา มิ มพลัน สลบ ไป ทันที"
แมวสามสหาย

"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย

"จุด - ใน ที่ นี้ คือ ผง หรือ สติ๊ก เก อร์สี ที่ แต้ม ไว้ ตรง กลาง หน้าผาก เพื่อ ความ สวย งาม หรือ แต้ม ด้วย เหตุผล เกี่ยว กับ วัฒนธรรม หรือ ศาสนา"
แมวสามสหาย

""เอา สิ! เป็นความ คิด ที่ ดี มาก เลย "มังคัช ตอบ"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"วัน รุ่ง ขึ้น เด็กชาย ทั้ง สอง ไป โรงเรียน ใน ฐานะ ซูเปอร์ฮีโร่ พวก เขา เอา สร้อย ข้อ มือ ที่ ร้อย ไว้ มา ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

""สวัสดี พวก เรา คือ ฮีโร่ตัว จริง เสียง จริง เรา มา ที่ นี่ เพื่อ มอบ ความ สุข ให้ ทุก คน""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"เด็กชาย ทั้ง สอง ดีใจ มาก ที่ ทำให้ ทุก คน มีค วาม สุข"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"อู ยัง ก้าขับร ถ พา พวก เขา ไป ที่ โรง พยาบาล เด็ก ทู ลู่ ตื่นเต้น มาก เขา กระโดด ข้าม ธรณีประตู ไป แบบ สบาย สบาย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"เด็กชาย ทั้ง สอง อดใจ รอ แทบ ไม่ ไหว ที่ จะ ได้ ให้ ของขวัญ เด็ก เด็ก ที่ นี่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"มังคัช เห็น เด็ก ผู้หญิง ตัว น้อย นั่ง เงียบ อยู่ คน เดียว ที่ โถง ทาง เดิน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

""พวก เรา คือ ฮีโร่ตัว จริง เสียง จริง มา ที่ นี่ เพื่อ ส่ง ความ สุข""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"เมื่อ ถึง ตา มังคัช เขา โชว์ มายากล แบบ ใหม่ ที่ เพิ่ง ฝึก มา ให้ พวก เด็ก เด็ก ดู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

""เอาละ ฮีโร่ของ เรา มื้อ เย็น อยาก กิน อะไร เป็น รางวัล ตอบแทน ที่ ทำ งาน หนัก มา ทั้ง วัน จ๊ะ "อู ยังก้าถาม"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง

"วัน นี้ เป็น วัน แรก ที่ บี รู กับ อัลมารับ งาน มอเตอร์ ไซ ค์รับจ้าง ทาง ออ นไลน์ บี รู กังวล ทีเดียว ละ เขา จะ ทำได้ ไหม นะ"
บรื้น บรื้น!

"งาน แรก ของ บี รู คือ ไป ส่ง หญิง ชรา คน หนึ่ง คุณ ยาย คน นี้ ต้องการ ไป งาน ศพ ญาติ ที่ เพิ่ง เสีย ชีวิต บี รู เร่ง เครื่อง อย่าง นุ่มนวล แล้ว แล่น ไป ด้วย ความ ระมัดระวัง บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!

"มอเตอร์ ไซ ค์คัน นั้น เปิด ไฟ เลี้ยว ซ้าย แต่ กลับ เลี้ยว ขวา เสีย นี่ เฮ้อ ยัง ดี ที่ บี รู มี สติ ไม่ อย่าง นั้น ได้ เกิด อุบัติเหตุ แน่ เลย"
บรื้น บรื้น!

""เย้ มี ขนม ส่ง มา ให้ พวก เรา ด้วย! "เด็ก เด็ก ที่ บ้าน เด็ก กำพร้า ไชโย โห่ ร้อง ด้วย ความ ดีใจ"
บรื้น บรื้น!

"บี รู มีค วาม สุข มาก เลย ละ ที่ ได้ ช่วย งานอัลมา"
บรื้น บรื้น!

"เลอปัต - ขนม ทำ จาก แป้ง กล้วย บด มัน สำปะหลัง หรือ วัตถุดิบ อื่น อื่น ที่ เป็น แป้ง ห่อ ใบตอง ก่อน นำ ไป นึ่ง"
บรื้น บรื้น!

"เช้า วัน หนึ่ง ขณะ ที่ เด็กหญิง โบต อม กับ แม่ ทำ สวน กัน อยู่ จู่ จู่ ก็ มี ช้างน้อย ตัว หนึ่ง วิ่ง มา ทาง พวก เธอ"
ช้างในบ้านฉัน

"ซาก อร์ตาม ติด โบต อม ไป ทุก ที่ ช่าง เกะกะ น่า รำคาญ จริง จริง โบต อม ได้ แต่ สงสัย ว่า เมื่อ ไร มัน จะ กลับ บ้าน ใน ป่า ไป เสียที"
ช้างในบ้านฉัน

"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน

"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน

"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"ระหว่าง ทาง กลับ บ้าน ตั๊กแตน พบ จิ้งหรีด กำลัง พ่น สาร เคมี ใส่ พืช ที่ ปลูก ไว้ เป็น อาหาร มี ขวด สาร เคมี เปล่า ลอย อยู่ ใน แม่น้ำ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“เธอ ไป ไหน มา เห รอ " ตั๊กแตน ถาม " ทำไม ไม่ มา เล่น ด้วย กัน ที่ ทุ่ง หญ้า”"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“หยุด เลย นะ เจ้า กบ! นี่ พวก เรา เอง เพื่อน เธอไง!” ตั๊กแตน ตะโกน หยุด เจ้า กบ ไว้ ได้ ทัน เวลา พอดี แล้ว ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ก็ คลาน ขึ้น ไป บน ใบ บัว ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"“นี่ จิ้งหรีด ฉัน ว่า สาร เคมี ที่ เธอ พ่น ใส่ พืช นั่นน่ะ ไม่ ดี ต่อ อาหาร ที่ เธอ กิน นะ ส่วน ขวด ใส่ สาร เคมี ที่ ทิ้ง ลง แม่น้ำ ก็ ทำให้ ตา กับ ผิวหนัง ของ เจ้า กบ ย่ำแย่”"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"จิ้งหรีด รู้สึก ผิด มาก ที่ เป็นต้น เหตุ ของ ปัญหา ต่าง ต่าง"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"เมื่อ จิ้งหรีด กลับ มา แข็งแรง ดี อีก ครั้ง มัน ก็ เก็บ ขยะ และ ของ เสีย ทั้งหลาย ออก จาก แม่น้ำ ลำ คลอง และ หา วิธี ใหม่ ใหม่ เพื่อ ดูแล พืช โดย ไม่ ต้อง ใช้ สาร เคมี ที่ เป็นอัน ต ราย"
ตั๊กแตนกล้าพูด

"เก เบิลส์ได้ แต่ ถอน หายใจ และ หลุบ ตาล ง เขา สามารถ ทำ หลาย อย่าง ที่ มิลลีกับ นับ ส์ทำ ไม่ ได้ แต่ เขา ไม่ สามารถ บิด ตัว หรือ งอ ตัว ได้ เหมือน เพื่อน เพื่อน เขา จึง ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น อย่างไร"
บ้านตุ๊กตา

"เจ้าบ้าน ตุ๊กตา เก เบิลส์รู้ ดีใจ เป็น ล้นพ้น ที่ ได้ รับ รูป วาด สอง สอง สหาย เพื่อน รัก และ แล้ว ทั้ง สามเกลอ ก็ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ตลอด ไป"
บ้านตุ๊กตา

"หนู ได้ ของขวัญ จาก แม่ เป็น ชุด กระโปรง ชุด ใหม่ ที่ คล้าย กับ ชุด เดิม ของ ตุ๊กตา หนู และ คุณ อา ให้ หีบเพลง สำหรับ ใช้ ปาก เป่า"
กระปุกออมสิน

""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน

"แต่ ใคร จะ มา ขาย เสื้อ ยืด ให้ หนู ดึกดื่น มืดค่ำ ขนาด นี้ กัน หนู เลย เอา เงิน ที่ ได้ จาก พ่อ สอด ไว้ ใน กระปุก ออมสิน ของ หนู ก่อน"
กระปุกออมสิน

"วัน ต่อ มา พุ นุ พี่ สาว ของ หนู พูด ว่า" น้องขุศี พี่ ขอ แค่ หนึ่ง ใน สิบ จาก เงิน ที่ พ่อ ให้ เมื่อ วาน พี่ ขอ ซื้อ ขนม ให้ หนำใจ สัก หน่อย""
กระปุกออมสิน

"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน

"ถึง เทศกาลมาฆี บรรยากาศ ของ หมู่ บ้าน ก็ เต็ม ไป ด้วย ความ รื่นเริง ทุก คน ที่ บ้าน รวม ถึง คุณ ปู่ ต่าง ก็ ชอบ การ เต้น บน เวที ของ หนู มาก พวก ท่าน ให้ เงิน รูปี เป็น รางวัล มากมาย หนู เก็บ เงิน ทั้งหมด ที่ ได้ รวม ทั้ง เหรียญ เล็กน้อย ทั้งหลาย ไป หยอด กระปุก ออมสิน ให้ หมด เมื่อ เทศกาล รื่นเริง สิ้นสุด ลง หนู ก็ เข้า โรงเรียน ที่ ใหม่ ซึ่ง อยู่ ใกล้ บ้าน"
กระปุกออมสิน

"แต่ หนู กลับ รู้สึก ว่า อนาร์กาลี เป็น แค่ เด็ก ผู้หญิง คน หนึ่ง เหมือนกับ หนู และ ใน ที่สุด เรา ก็ได้ เป็น เพื่อน ที่ ดี ต่อ กัน"
กระปุกออมสิน

"หนู ตัดสินใจ จะ ใช้ เงิน จาก กระปุก ออมสิน ของ หนู ซื้อ ชุด นักเรียน ใหม่ ให้ กับ เพื่อน คน นี้ ทันที ที่ ถึง บ้าน หนู รีบ ทุบ กระปุก ออมสิน จน แตก แล้ว นับ เงิน ที่ อยู่ ใน นั้น โอ้โห นี่ หนู เก็บ เงิน ได้ มาก กว่า หนึ่ง พัน รูปี เลย เชียว นะ!"
กระปุกออมสิน

"เช้า วัน ถัด มา หนู รีบ ไป หา อนาร์กาลี ที่ บ้าน"
กระปุกออมสิน

"ไอ รา กุม มือ คุณ แม่ ของ เธอ แน่น ตรง หน้า เธอ คือ ตึก หลัง หนึ่งซึ่ง ดู น่า กลัว " เสร็จ จาก ที่ นี่ แล้ว เรา จะ ไป กิน พิซซ่า กัน ใช่ ไหม คะ คุณ แม่? " ไอ ราก ระ ซิบ ถาม"
ไอราไม่กลัว

""สวัสดี จ้า ไอ รา! วัน นี้ เป็น อย่างไร บ้าง จ๊ะ? ""แล้ว คุณ เต่า ล่ะ สบาย ดี ไหม? ""พร้อม หรือ ยัง จ๊ะ? "มีค น หลาย คน ที่ ไอ รา ไม่ คุ้นเคย เข้า มา ทักทาย"
ไอราไม่กลัว

"แต่ คุณ หมอ ก็ ยัง ยืนยัน ที่ จะ ตรวจ ร่างกาย คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว

""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว

""แต่ เข็ม ทิ่ม แล้ว จะ เจ็บ ใช่ ไหม คะ? "คุณ หมอ ตอบ ว่า มัน จะ เจ็บ เพียง แค่ สิบ วินาที เท่านั้น คุณ หมอ ให้ ไอ รา ช่วย นับ หนึ่ง ถึง สิบ ขณะ ที่ ฉีดยา ให้ คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว

"เดือน หน้า ทั้ง ไอ รา และ คุณ เต่า จะ กล้า หาญ อีก ครั้ง เพื่อ ที่ ทั้ง สอง จะ ได้ มี สุขภาพ แข็งแรง ไป ด้วย กัน"
ไอราไม่กลัว

"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว

"หลังจาก ที่ ช่วย ลูก โลมา แล้ว โบ รา ก็ แวะ เวียน มา ให้ อาหาร และ คอย ดูแล มัน อยู่ ทุก วัน เขา รัก ลูก โลมา เหมือน เพื่อน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"ฝูง โลมา พา โบ รามา ดู ว่า เกิด อะไร ขึ้น แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม กลับกลาย เป็น แม่น้ำ ที่ สกปรก เละเทะ"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โลมา น้อย พา โบ รามา ที่ ผิวน้ำ แม่น้ำ มี กลิ่น เหม็น คละคลุ้ง และ เต็ม ไป ด้วย ขยะ " เหม็น เน่า จริง จริง! ออก ไป จาก ที่ นี่ กัน เถอะ " โบ รา พูด"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"ไม่ทัน ที่ ทั้ง สอง จะ จาก ไป ก็ พลัน เห็น ฝูง โลมา ว่าย ตรง ดิ่ง มา หา พวก เขา เรือ ประมง สอง ลำ กำลัง พุ่ง ตรง มา ทาง นี้!"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"ใน ที่สุด วัน หนึ่ง โบ รา ก็ เห็น เจ้า โลมา น้อย อีก ครั้ง ฝูง โลมา กลับ มา ที่ แม่น้ำ พวก มัน ดำ ผุด ดำ ว่าย ใน แม่น้ำ ที่ ใส สะอาด เพื่อ เป็นการ ขอบคุณ"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก

"เดี๋ยวนี้ ชาว บ้าน ทุก คน ต่าง พา กัน มา ช่วย ทำให้ แม่น้ำ ใส สะอาด และ คอย ดูแล ฝูง โลมา ผู้คน จาก ทั่ว โลก ต่าง ก็ หลั่งไหล มา เพื่อ ชม ความ งดงาม ของ สถาน ที่ แห่ง นี้ ทั้งหมด นี้ เป็น เพราะ ความ กล้า หาญ ของ โบ รา และ การ ผจญ ภัย ใน น้ำ ลึก ที่ บ้าน ของ ฝูง โลมา นั่นเอง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก