PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xa65d...f3e9Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (233)
"มัน ร้อง เสียง หลง ทุก ครั้ง ที่ เธอ ข้าม ก้อน หิน แต่ละ ก้อน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
""อีก เดี๋ยว ตัว เธอ ก็ แห้ง แล้ว ละ""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"แม่ แกะ ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ หมู เดิน ผ่าน มา "นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม" มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แม่ วัว เดิน ผ่าน มา " นี่ เธอ จะ ไป เที่ยว งาน เทศกาล กับ ฉัน ไหม " มัน ถาม แม่ ไก่"
แม่ไก่กกไข่
"แล้ว เธอ ก็ จำ ได้ ว่า วัน นี้ มี งาน เทศกาล"
แม่ไก่กกไข่
"แล้วไงล่ะ เรา ก็ มี จมูก แถม ยัง สวย กว่า ของ เธอ อีก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แหม … เจ้า หนู น้อย พวก เรา น่ะได้ยิน เสียง ที่ เธอ เอง ยัง ไม่ รู้จัก ด้วย ซ้ำ ไป!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ทำไม จะ ไม่ เคย แต่ เล็บ ของ พวก เธอ ได้ แต่ ขุด ดิน สกปรก ๆ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"เชอะ … พวก เธอ เคย ได้ยิน เวลา ที่ แม่ ฉัน โมโห รึยัง หรอก?"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ก็ ใช่ น่ะสิ เธอ ก็ เหมือน กัน แหละ!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ฟัง นะ พวก เรา ต่าง ก็ เป็น สัตว์ โลก เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โลก เหมือน เธอ น่ะแหละ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"หาง พูด ได้! เธอ รู้ ไหม ว่า สัตว์ และ นก ใช้ หาง ใน การ บอก อะไร เรา บาง อย่าง"
เจ้าแมวสะอาด
"“ว้า ว!” โกลูหัวเราะ แล้ว ก็ บอก ว่า “ที นี่ ตาขอ ง ฉัน บ้าง ล่ะ เธอ นั่ง ลง"
เวลาเล่นสนุก
"และ ฉัน จะ กระโดด มา ลง หลัง เธอ มั่ง”"
เวลาเล่นสนุก
"ฉัน มี เพื่อน คน หนึ่ง เธอ อาศัย ใน บ้าน ของ ฉัน"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เวลา ที่ ฉัน มีค วาม สุข เธอ ก็ จะ มีค วาม สุข ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เวลา ที่ ฉัน ร้องไห้ เธอ ร้องไห้ ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"แต่ ฉัน ไม่ ได้ยิน เสียง เธอ เพื่อน ของ ฉัน อยู่ ใน กระจก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"“ออก มา เถอะ,” ฉัน บอก เพื่อน ของ ฉัน “เรา จะ เล่น กัน” แต่ เธอ ก็ ไม่ ออก มา"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เวลา ที่ ฉัน คุย กับ เธอ เธอ ก็ คุย กับ ฉัน"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ถึง เวลา ของ ฉัน ขว้าง ลูก แล้ว นะ. นั่น ไง... เธอ แพ้ แล้ว!!"
วันนี้ฉันเป็น...
"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...
"ไซ มัว กับ คำ ฮัก มา เห็น เข้า จึง ถาม ว่า “พวก เธอ รำ สวย จัง เลย เรา ขอ รำ ด้วย ได้ ไหม”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"“พวก เธอ รำ สวย จริง ๆ เยี่ยม มาก เลย!” คำ เพ็ง กล่าว ชม"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"เหลียว มอง ดู ทาง ที่ เธอ เดิน ผ่าน มานะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ
"- ครั้ง ต่อ ไป ที่ เธอ ไป เที่ยว ป่า ลอง ถาม คน นำทาง ให้หา รอย เท้า สัตว์ ให้ ดู บ้าง นะ"
ตัวอะไรเพิ่งผ่านไปนะ
"“ง่าย นิดเดียว” ผึ้ง น้อย บอก เจ้า หนอน ผีเสื้อ “เดี๋ยว พวก เรา ช่วย เธอ เอง”"
เหล่าแมลงมีสีสันต่าง ๆ ได้อย่างไรนะ
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก หล่น ตุ้บ ลง บน หลัง ช้าง ตัว หนึ่ง เจ้า ช้าง ตกใจ มาก" อะไร อยู่ บน หลัง ฉันน่ะ" " ฉัน เอง ฉัน เป็น กบ ชื่อ โจ๊ก โจ๊ก ฉัน พยายาม หา ทาง กลับ บ้าน อยู่น่ะ จะ ได้ เอา ยา ไป ให้ แม่ ที่ ป่วย เธอ ช่วย ฉัน หน่อย ได้ ไหม""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
""ก็ดี แล้ว นี่ พวก เธอ ก็ได้ ของ ตาม ราคา ที่ จ่าย แล้วไง "เจ้า จิ้งจอก เจ้าเล่ห์ พูด"
กลโกงเจ้าจิ้งจอก
"“เจ้า ตุ๊กตา ตัว น้อย แสน น่า รัก เธอ อยู่ ไหน เอ่ย” ฉัน เรียก หา ตุ๊กตา"
พบกันเป็นครั้งแรก
"ฉัน เห็น เด็กหญิง คน หนึ่ง เธอ หลบ อยู่ ข้าง หลัง เจ้าของ บ้าน พลาง มอง มา ที่ ฉัน ฉัน อยาก คุย กับ เธอ จัง"
พบกันเป็นครั้งแรก
"“ชื่อ เธอ น่า รัก จัง!”"
พบกันเป็นครั้งแรก
""ลัก กี้ เธอ ชอบ เล่น อะไร เห รอ "ฉัน ถาม"
พบกันเป็นครั้งแรก
"“ทำไม เธอ ไม่ ยอม พูด อะไร เลย นะ” ฉัน นึก สงสัย"
พบกันเป็นครั้งแรก
"“ฉัน ชอบ เล่น ตุ๊กตา” เธอ บอก"
พบกันเป็นครั้งแรก
""โอ้ ไม่ นะ ทำไม ฉัน ร่วง ลง มาหล่ะ ฉัน ไม่ มี ปีก เหมือนกับ เธอ ดังนั้น ฉัน ควร จะ ดีใจ ที่ บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
"นู นู เป็น ลูก หมี เธอ ชอบ ปั่น จักรยาน เสือ ภูเขา"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ระหว่าง ฝึก ซ้อม พวก ลูก หมี ผู้ชาย ไม่ อยาก ปั่น จักรยาน กับ นู นู ต่าง พา กัน หัวเราะ เยาะ และ พูด ว่า" ยอม แพ้ซะเถอะ นูนู! เธอ ไม่ มี ทาง ชนะ หรอก""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"หลังจาก นั้น นู นู ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง ชนะ การ แข่งขัน ให้ ได้ เธอ จึง ฝึก ซ้อม หนัก ขึ้น"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"แย่ แล้ว! บี น่า ตื่น สาย อีก ตาม เคย แต่ ที่ เลว ร้าย คือ วัน นี้ เธอ มี สอบ น่ะสิ บี น่า ต้อง ไป อาบ น้ำ แล้ว"
แย่เเล้ว!
"นั่นไง ผ้าเช็ดตัว ของ บี น่า ฟิ้ว … ฟิ้ว! บี น่า คว้า ได้ แล้ว! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ปกติ บี น่า ไม่ ทำ ของ รก รุงรัง แบบ นี้ หรอก นะ แต่ วัน นี้ เธอ รีบ"
แย่เเล้ว!
"โอ้โฮ แถว ยาว เหยียด เลย! สถาน เลี้ยง เด็ก กำพร้า แห่ง นี้ มี ห้องน้ำ แค่ สาม ห้อง ถ้า บี น่า ไม่ อยาก ต่อ แถว เธอ ต้อง ตื่น เช้า กว่า นี้"
แย่เเล้ว!
"บี น่า คิด ถูก คน ที่ อยู่ ใน ห้องน้ำ คือ เทียร่าจริง เทียร่าจริง ด้วย แต่ พอ เทียร่าอาบ เสร็จ อา ริ นีก็วิ่ง เข้าไป ใน ห้องน้ำ ทันที “ฉัน ขอ เข้า ก่อน” อา ริ นีบอก “ฉัน ปวด ท้อง!” บี น่า ชัก จะ กังวล เธอ เกือบ จะ สาย แล้ว"
แย่เเล้ว!
"ทันที เมื่อ อาบ น้ำ เสร็จ บี น่า ก็ ล้ม ตุ้บ! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ เธอ ต้อง ไป กิน ข้าว เช้า แล้ว"
แย่เเล้ว!
"บี น่า ทำ เม นูไข่เก่ง และ ตอน นี้ เธอ ต้อง พลิก ไข่ ที่ อยู่ ใน กระทะ"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้องเต รี ยมก ระ เป่า นักเรียน ก่อน เธอ จัดการ อาหาร เช้า แล้ว รีบ วิ่ง ออก จาก ครัว"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!
"เอา น่า! วิ่ง เร็ว! บี น่า มั่นใจ ว่า เธอ ต้อง ไป โรงเรียน ทัน แน่"
แย่เเล้ว!
"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!
"แม่ ของ เธอ หายตัว ไป!"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
""คุณ เป็น แม่ ของ ฉัน หรือ เปล่า คะ" ลูก นก ถาม อีกา "กา! กา! ฉัน ไม่ ใช่ แม่ เธอ นะ" อีกา ตอบ"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"ลูก นก คิด ว่า ถ้า เธอ ส่งเสียง ร้อง ดัง ดัง แม่น ก จะ ได้ยิน เสียง ของ เธอ "จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ! จิ๊บ!""
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
""โอ้โฮ ผิว ของ เธอ เปลี่ยน สี ได้ นี่! มหัศจรรย์ มาก เลย! "ทั้ง สอง พูด กับ กิ้งก่า น้อย"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ตอน นิ ชา ตอ อก ผจญ ภัย ครั้ง แรก ใน ชีวิต เธอ ไป พิชิต ยอด เขา เคียว คราด อง จุด สูง สุด ของ ประเทศ บัง กลา เทศ เธอ มีค วาม สุข กับ การ ปีน เขา มาก จน อยาก ปีน ให้ สูง ขึ้น ไป อีก หลังจาก ซ้อม อยู่ นาน หลาย เดือน เธอ วาง แผน จะ ไป สำรวจ เทือกเขา หิมาลัย แต่ เป้าหมาย สูง สุด ของ เธอ คือ ยอด เขา เอเวอเรสต์ อันเป็น จุด สูง สุด ของ โลก"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน ฟัง เพื่อน เพื่อน คุย ถึง หัวข้อ ที่ คิด ขึ้น ได้ มี หลาย หัวข้อ น่า สนใจ แล้ว ตัว เธอ ล่ะ จะ ทำ หัวข้อ ไหน ดี"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""คุณ ครู กับ เพื่อน เพื่อน ค่ะ "อัญชัน ตอบ "นั่นไง" ครู สม ศรี ยิ้ม "แล้ว เรื่อง อะไร ที่ พวก เรา รวม ถึง ตัว เธอ ด้วย น่า จะ สนใจ ล่ะ" "อาจ จะ เป็น เรื่อง การบ้าน น้อย ลง มั้งคะ" อัญชัน พูด ติดตลก"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ครู สม ศรี ยิ้ม และ เห็น ด้วย เพราะ เมื่อ การบ้าน น้อย ลง ก็ อาจ หมาย ถึง เธอ ได้ แก้ งาน น้อย ลง เช่น กัน แต่ อัญชัน อยาก ทำ หัวข้อ ที่ ตัว เอง สนใจ มาก กว่า นี้ ครู สม ศรี จึง เตือน ว่า การ เป็น ผู้ ผลิต สื่อ ที่ ดี ก็ เหมือน การ เป็น ผู้ เขียน รายงาน ที่ ดี อัญชัน ต้องหา ประเด็น หลัก และ ราย ละเอียด อื่น อื่น มาส นับ ส นุ น ประเด็น นั้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ใน ที่สุด ก็ ถึง วัน นำ เสนอ ผล งาน เมื่อ ถึง ตาขอ ง อัญชัน เธอ กด ปุ่ม เล่น วิดีโอ อย่าง กล้า กล้า กลัว กลัว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ธิดา คิด ว่าต่าง จังหวัด เป็น ที่ ที่ น่า เบื่อ ตอน กลางคืน มืด สนิท เธอ นึก อยาก จะ เอน กลาย ภาย ใต้ แสง แดด รำไร เหลือเกิน"
แสงเล็กๆ
"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ
"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ
"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ
""ทำไม เธอ ไม่ ซื้อ ว่าว ตัว ใหม่ ล่ะ" ธิดา ถาม "เพราะว่า ว ตัว นี้ ฉัน กับ คุณ ปู่ ช่วย กัน ทำ น่ะซิ""
แสงเล็กๆ
"พอ ฟ้า มืด ธิดา เห็น แสง เล็ก เล็ก กระ พริบ อยู่ รอบ รอบ ตัว เธอ "แสง อะไรน่ะ สวย จริง" เธอ ถาม ดารา "หิ่งห้อยไงล่ะ เป็น แสงสว่าง ของ ที่ นี่" ดารา บอก"
แสงเล็กๆ
"ตอน นี้ ตัว นก หัวขวาน กลาย เป็น สี แดง เมื่อ นก น้อย ตัว เล็ก เล็ก ตัว หนึ่ง มอง เห็น นก หัวขวาน เธอ จึง อยาก มี สี สวย งาม บ้าง"
นกหลากสี
"พวก นก แก้ว สี เขียว พา กัน อวด สี ของ ตัว เอง กับ นก กระเต็น "นก แก้ว พวก เธอ ได้ สี สวย งาม อย่าง นี้ มา จาก ไหน เห รอ""
นกหลากสี
"นก กระเต็น ชอบ สี ของ ท้อง ฟ้า คุณ ตา ผู้วิเศษ จึง ทำให้ พวก เธอ เป็น สี ฟ้า"
นกหลากสี
"บะหมี่ กึ่ง สำเร็จรูป ไม่ ได้ ช่วย ให้ เธอ ร่างกาย เติบโต"
บะหมี่จอมแสบ
"แต่ เธอ ใส่ ผัก เนื้อ สัตว์ หรือ ไข่ เพิ่ม ลง ไป ได้ นะ สิ่ง เหล่า นี้ ดี ต่อ ร่างกาย มาก เลย"
บะหมี่จอมแสบ
""รัง นี้ ใช่ บ้าน ของ เธอ หรือ เปล่า ผึ้ง น้อย "คุณ ช้าง ถาม"
ผึ้งกับช้าง
""แล้ว ถ้ำ นี้ ล่ะ ใช่ บ้าน ของ เธอ หรือ เปล่า ผึ้ง น้อย "คุณ ช้าง ถาม"
ผึ้งกับช้าง
""แล้ว รวง นี้ ล่ะ ใช่ บ้าน ของ เธอ หรือ เปล่า ผึ้ง น้อย "คุณ ช้าง ถาม อีก"
ผึ้งกับช้าง
"ขณะ รับประทาน อาหาร เช้า เธอ จะ ถาม ว่า “ทำไม ดาว ถึง ตก มา จาก ท้อง ฟ้า”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"และ ตอน อาหาร กลางวัน เธอ สงสัย ว่า “ทำไม ก้อน เมฆ ถึง มี สี เทา”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"บ่าย วัน หนึ่ง เมื่อ เธอ กำลัง ล้างมือ"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"สิ่ง นั้น ทำให้ เธอ มี คำ ถาม"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“เธอ สงสัย เธอ จ้อง มอง ใกล้ ใกล้ และ จาก นั้น หยด น้ำ ก็ ตกลง”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“เกิด อะไร ขึ้น นะ?” เธอ ถาม “อะไร ทำให้ น้ำ หยด ลง มา?”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"แต่ ไอ ร่า บอก ว่า" เขา จะ กอด เธอ แน่ มายา แต่ ต้อง รอ ให้ น้อง ชาย เธอ โตก ว่า นี้ ก่อน จ้ะ""
อะชีล่า
"โน อาห์ไป หา สล อธ เป็น ตัว แรก" เฮ้ สล อธ เธอ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้ ล่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เพื่อน ยินดี ที่ ได้ รู้จัก นะ เธอ พอ จะ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า
"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า
"ใน ประกาศ โฆษณา ใบ นั้น มี รูป โทรศัพท์ มือ ถือ แบบ เดียว กับ ที่ ชาย คน นั้น มี เธอ อ่าน ข้อความ บน ประกาศ นั้น" โทรศัพท์ มือ ถือ ราคา พิเศษ เพียง ห้า พัน บาท ถึง สิ้น เดือน นี้ เท่านั้น""
เรื่องของลาร่า
"ระหว่าง ทาง กลับ บ้าน ลา ร่า ยื่น ใบปลิว โฆษณา ให้ คุณ พ่อ ดู เธอ ถาม คุณ พ่อ อย่าง กระตือรือร้น ว่า" พ่อ คะ เรา ซื้อ เครื่อง นี้ ได้ ไหม คะ?""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า
"ผ่าน ไป ประมาณ สอง สัปดาห์ ลา ร่า ก็ เก็บเกี่ยว ผัก ที่ เธอ ปลูก ไว้ และ พ่อ ก็ พา เธอ ไป ขาย ผัก ที่ ตลาด"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"พอ ลา ร่า กลับ ถึง บ้าน เธอ นับ เงิน แต่ ก็ พบ ว่า เธอ เก็บ เงิน ได้ เพียง 2, 50 0 บ า ท พ่อ ของ เธอ จึง พยายาม ให้ กำลังใจ" มัน เป็นความ ผิด ของ หัว แรดิชน่ะ" พ่อ กล่าว พร้อม รอย ยิ้ม" เขา ว่า กัน ว่า หัว แร ดิชขาย ได้ ราคา ถูก ที่สุด ใน บรรดา ผัก ทุก ชนิด แล้ว""
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"วัน แรก มี เพื่อน ของ เธอ เพียง สาม คน เท่านั้น ที่ เข้า มา ฟัง ส่วน วัน ที่ สอง และ สาม ก็ มีค น มา ร่วม ฟัง น้อย มาก เหมือน กัน และ แล้ว ใน วัน ที่ สี่..."
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ไม่ เคย รู้สึก ตื่นเต้น ขนาด นี้ มา ก่อน จนกระทั่ง วัน ที่ คุณ พ่อ พา เธอ กลับ ไป ที่ ตลาด เพื่อ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ"
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"ดิฟญาไม่อยาก สูด น้ำมูก ทั้ง วัน! เธอ ต้อง ลง เล่น!"
สูดน้ำมูก
"ฟืด ฟืด" ทำได้ ดี มาก โมฮิต!" ฟืด ฟืด" เธอ ทำได้ ปู จา!""
สูดน้ำมูก
"ฟืด ฟืด ดิฟญาไม่ได้เล่น ฟุตบอล จนกว่า เธอ จะ หาย ป่วย"
สูดน้ำมูก
"หนึ่ง สัปดาห์ ผ่าน ไป … เธอ ไม่ มี น้ำมูก แล้ว!"
สูดน้ำมูก
"และ อยู่ ตาม สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ เรา ไป สัมผัส เมื่อ ไว รัสพวก นี้ เข้า มา ทาง จมูก และ คอ มัน จะ ทำ เธอ ให้ เจ็บ คอ"
สูดน้ำมูก
"ไข้หวัด สามารถ ติดต่อ ได้ อย่าง รวดเร็ว จาก เธอ สู่ เพื่อน ของ เธอ"
สูดน้ำมูก
"ถ้า เธอ ไป สัมผัส เพื่อน ตอน ที่ เธอ เป็น หวัด หรือ จาม หรือ ไอ ใกล้ ใกล้ พวก เขา"
สูดน้ำมูก
"เพื่อน เพื่อน ก็ จะ ป่วย ไป ด้วย เธอ รู้ ไหม ว่าการ ไอ หรือ จาม ครั้ง เดียว"
สูดน้ำมูก
"ถ้า เธอ เจอ หรือ จับ มือ กับ คน ที่ เป็น หวัด ให้ ล้างมือ ให้ สะอาด"
สูดน้ำมูก
""ใช่ แล้ว ฉัน กำลัง มอง หา บ้าน ฉัน อยู่ เธอ เห็น บ้าง ไหม""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ใช่ เรา กำลัง มอง หา บ้าน ของ เจ้า เต่า อยู่ เธอ เห็น บ้าง ไหม""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ ฉัน ยัง ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ใช่ พวก เรา กำลัง มอง หา บ้าน ของ เจ้า เต่า อยู่ เธอ เห็น บ้าง ไหม?""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ใช่ เจ้า หนู ฉัน กำลัง มอง หา บ้าน ของ ฉัน อยู่ เธอ เห็น บ้าง ไหม?""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
"“โอ๊ย!” แม่น กก ระ สา เจ็บ ปีก และ ขา ของ เธอ ที่ ติด ใน ลวดหนาม"
ฉันจะช่วยเธอ
"“ฉัน จะ ช่วย เธอ เอง” เด็กชาย ลัน ไจ ล์พูด"
ฉันจะช่วยเธอ
"“อย่า กลับ บ้าน จนกว่า เธอ จะ หาเงิน เจอ!”"
ฉันจะช่วยเธอ
"อรุณ รุ่ง มา เยือน อีกา ชื่อ ก๊าชตื่น มา ใน รัง ของ ตัว เอง กวาดตา มอง รอบ รอบ แล้ว ก็ รู้สึก เบื่อ หน่าย เธอ กระแอม ไอ และ ร้อง ออก มาส อง สาม ครั้ง น่า - เบื่อ ต่อ มา ไม่ นาน นาง ก็ หูผึ่ง เสียง นก กาเหว่า กำลัง ร้องเพลง แสน หวาน มา จาก ที่ไหน สัก แห่ง ไม่ ไกล"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชออก หาน ก กาเหว่า และ ใน ที่สุด ก็ เจอ นก กาเหว่า มอง เธอ อย่าง แคลงใจ อยู่ บ้าง แต่ ก๊าชเป็น อีกา ที่ มี นิสัย นอบน้อม อยู่ มาก"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชชอบ นอน เป็น ชีวิต จิตใจ และ ไม่ เคย ตื่น ก่อน พระ อาทิตย์ ขึ้น แต่ รุ่งเช้า วัน พรุ่งนี้ เธอ ต้อง เริ่ม เรียน ร้องเพลง เป็น ครั้ง แรก! เธอ ไข นาฬิกา และ ตั้ง เวลา ปลุก ก่อน เข้า นอน เมื่อ นาฬิกา ดัง ขึ้น ก๊าชกระโจน จาก เตียง ขยี้ ตา ไล่ ความ ง่วง แล้ว บิน ลนลาน ไป เรียน ร้องเพลง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชผิดหวัง มาก เธอ บิน กลับ รัง ร้องไห้ น้ำตา นองหน้า ด้วย ความ น้อยเนื้อต่ำใจ"
อีกาใจกว้าง
"จาก รัง ของก๊าช เธอ เห็น นกยูง ที่ กำลัง รำ แฟนหาง อัน สวย สด ก่อน จะ เต้นรำ เธอ อยาก เต้น เสีย เหลือเกิน ‘ บางที นกยูง อาจ ช่วย ได้ ' เธอ รำพึง กับ ตัว เอง จาก นั้น ก็ บิน หาน ก ยูง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรู้สึก เศร้า เธอ ร้องเพลง ไม่ ได้ เต้น ก็ ไม่ เป็น บางที เธอ อาจ พอ จะ เรียน วิธี ทำ รัง สวย สวย สัก รัง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเสียใจ มาก เมื่อ ไห ร่หนอ เธอ ถึง จะ พบ สิ่ง ที่ ตัว เอง ถนัด สัก ที? เมื่อ มอง ลง ไป ข้าง ล่าง จาก รัง ที่ เธอ อยู่ เธอ สังเกต เห็น ข้าว อยู่ กอง หนึ่ง ตรง สนาม หลัง บ้าน เธอ ร้อง เสียง ดัง เชิญ ชวน สมาชิก ใน ครอบครัว และ เพื่อน พ้อง มา กิน เลี้ยง ทุก ตัว กินกัน จน พุง กาง"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
"ฮ็อพ ฮ็อพ เธอ กระโดด ออก ไป จาก แม่น้ำ เธอ สนุก กับ การก ระ โดด ข้าม ก้อน หิน ข้าม หญ้า และ ผ่าน คู น้ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ใน ขณะ ที่ กิ้งก่า กำลัง พูด ร่างกาย ของ มัน ก็ เปลี่ยน สี ม้อด ตกใจ กลัว เธอ จึง รีบ บอก ลา กิ้งก่า และ กระโดด เข้าไป ใน พุ่ม ไม้ ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"แต่ เธอ ช่าง โชค ร้าย นัก หมาใน กำลัง วุ่น อยู่ กับ การ เผา พุ่ม ไม้ เพื่อ เตรียม พื้นที่ สำหรับ ฤดู เพาะ ปลูก"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก จะ หัน กลับ ไป เพราะ กลัว จะ พบ กับ กิ้งก่า อีก เธอ จึง หลบ อยู่ ใน พุ่ม ไม้ จะ เห็น ได้ เพียง ดวงตา กลม โต ด้วย ความ กลัว ของ เธอ เท่านั้น ม้อด ถูก ล้อม รอบ ด้วย ไฟ!"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ดังนั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ หา ที่ ที่ เย็น และ มืด ใต้ ก้อน หิน และ สร้าง บ้าน ขึ้น ใหม่ อย่าง เศร้า สร้อย ผิว ที่ ไหม้ ของ เธอ ค่อย ค่อย หาย อย่าง ช้า ช้า แต่ ผิว กลับ แห้ง และ เป็น ตะปุ่มตะป่ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ที เคอาศัยอยู่ ใน ความ ดูแล ของ โลโล กับ โลลาใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก ที่อิริก้า ซึ่ง พ่อ แม่ ของ เธอ ต้อง ไป อยู่ ไกล บ้าน เพราะ พวก เขา ต้อง ทำ งาน เป็น เวลา นาน ใน ตัวเมือง"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"หมู่ บ้าน ที่ ห่าง ไกล นี้ ชื่อ ลูโย คุณ จำเป็น ต้อง ผ่าน สระ น้ำ แห่ง หนึ่ง ก่อน ไป ถึง บ้าน คุณ ตา คุณ ยาย ของ ทีเค ที่ บ้าน มี ปลา นิล ทอด อยู่ ใน ตระ ก ร้า แขวน บน หลังคา รอ ทีเคอยู่ ทุก เช้า ที เคกับ แมว ของ เธอ จะ ไป ทักทาย ให้ อาหาร ปลา ใน สระ น้ำ การ มอง เห็น ปลา ว่าย น้ำ สร้าง ความ สนุกสนาน รื่นเริง ให้ กับ พวก เขา เป็น เวลา นาน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"บาง วัน ที เครู้สึก เศร้า เพราะ เธอ คิดถึง พ่อ กับ แม่ เวลา นี้ เธอ นั่ง ริม หน้าต่าง และ ร้องไห้ เธอ เกลียด เวลา ที่ พ่อ แม่ จำเป็น ต้อง ออก จาก บ้าน ไป หลังจาก มา เยี่ยม เธอ พอ พ่อ แม่ พูด กล่าว ลา เธอ รู้สึก อยาก ให้ พวก เขา อยู่ ด้วย ไม่ อยาก ให้ จาก เธอ ไป ไหน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"บ้าน พ่อ กับ แม่ ของ เธอ ใน เมือง เต็ม ไป ด้วย สิ่งของ เช่น คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ และ ของเล่น มากมาย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"แม่ ของ เธอ กำลัง ทำ อยู่ ใน ครัว เธอ ลุก จาก เตียง และ ตรง ไป ที่ ครัว ทันที “แม่ กำลัง ทำ อะไร อยู่ คะ?” เธอ ถาม “อ้อ! แม่ กำลัง ทำ ข้าว หุง ใบ เตย อยู่ จ้ะ” อิไซ ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"“บอ ดัง หนู ต้อง หัด หุง ข้าว นะ ถ้า แม่ หรือ พ่อ ไม่ อยู่ บ้าน หนู จะ ได้ มี ข้าว กิน” โดด ง พ่อ ของ เธอ พูด “หนู จะ หัด หุง ข้าว ค่ะ!” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"ระหว่าง รอ ให้ ข้าวสุก บอ ดัง มอง ผ่าน บานเกล็ด ไป เห็น เนเน่ และ โต โต้ เพื่อน ของ เธอ กำลัง เก็บ ซา รี ซา (เชอ ร์รี่) อยู่ “เนเน่!” บอ ดัง ตะโกน “ฉัน อยาก ได้ เชอ ร์รี่ ด้วย!”"
บอดังหุงข้าว
"พอ บอ ดัง ไป ถึง กิ่ง ที่ มี ลูก เชอ ร์รี่ ดก เธอ ก็ได้ กลิ่น ข้าว ไหม้ เธอ รีบ ปีน ลง จาก ต้นไม้ วิ่ง แจ้น กลับ บ้าน พอ ไป ถึง ครัว อิไซ ก็ ลด ไฟ ลง ให้ แล้ว “บอ ดัง! ข้าว ไหม้ แล้ว ข้าว หม้อ นี้ เรา ต้อง โยน ทิ้ง ไป” อิไซ พูด"
บอดังหุงข้าว
"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ตื่น แต่ เช้า เธอ หุง ข้าว และ คอย ระวัง อย่าง ดี ข้าว ไม่ ไหม้ และ สุก กำลังดี มี กลิ่น หอม ของ ใบ เตย ที่ บอ ดัง ใส่ ลง ไป หุง ด้วย บอ ดัง ยัง ช่วย แม่ ของ เธอ ทำ ไข่เจียว ใส่ มะเขือ ยาว ด้วย"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"คิมิร้อง เรียก หา แม่ ของ เธอ หลาย ครั้ง แต่ แม่ อยู่ ที่ไหน กัน นะ"
เราจับมือกัน
"คิมิอยู่ตัว เดียว ลำพัง ใคร จะ มา เล่า เรื่อง ต่าง ต่าง ให้ เธอ ฟัง และ จับ มือ เธอ ไว้?"
เราจับมือกัน
"คิมิต้องเต รี ยม อุปกรณ์ ของ เธอ ก่อน แม่ เคย สอน ว่า ให้ เก็บ ก้อน หิน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง ก้อน หิน ใช้ เปิด ฝา หอย กาบ ได้"
เราจับมือกัน
"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน
"เพื่อน เพื่อน บอก ให้ คิมิคอย ดู ตอน ที่ พวก เขา ออก ล่า หา อาหาร คิมิรู้อยู่ แล้ว แม่ สอน เธอ หมด แล้ว"
เราจับมือกัน
"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน
"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน
"อี๋ หน้า คิมิเปื้อน หมึก เลอะเทอะ เธอ ต้อง ล้าง หน้า"
เราจับมือกัน
"“ตัด สาหร่าย เลยคิมิ” เธอ บอก ตัว เอง"
เราจับมือกัน
"เธอ ต้อง กลับ ขึ้น ไป ตรง จุด ที่ เธอ ดำ ลง มา แล้ว"
เราจับมือกัน
"เพื่อน เพื่อน ต้อง คิด ว่า เธอ หาย ไป แน่ แน่"
เราจับมือกัน
"นี่ คือ ฉลาม ขาว ที่ แม่ เคย เตือน เธอ ใช่ ไหม นะ? ฉลาม ตัว นี้ ต้อง มา ไล่ ล่า คิมิแน่ คิมิแน่ คิมิกลัว มาก"
เราจับมือกัน
"คิมิร้องไห้ ฟูมฟาย เธอ ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร ดี"
เราจับมือกัน
"คิมิดิ้น ไป มา เธอ คิด ว่า ฉลาม จับ เธอ ได้ แล้ว"
เราจับมือกัน
"ท้อง คิมิร้อง เสียง ดัง เพื่อน เพื่อน ของ เธอ ก็ หิว มาก เหมือน กัน"
เราจับมือกัน
"คิมิมีค วาม สุข มาก เธอ ไม่ โดดเดี่ยว อีก แล้ว เธอ มี เพื่อน ที่ ดี คอย จับ มือ ช่วยเหลือ กัน พวก เขา จะ คอย ดูแล เธอ"
เราจับมือกัน
"“ไม่ ต้อง ร้องไห้ นะ พร อม เธอ สามารถ ไป ที่ นั่น ได้ เธอ จะ ต้อง ไป ถึง วงกลม นั่น ได้ แน่ จ้ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“พร อม จ๊ะ ต่อ จาก นี้ ไป ให้ เธอ จำ ความ รู้สึก อบอุ่น เหมือน ตอน นี้ ไว้ เมื่อ เธอ รู้สึก เหนื่อย นะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ใน เวลา ว่าง เธอ ชอบ ประดิษฐ์ อุปกรณ์ ใหม่ ใหม่"
ดวงดาวสีเขียว
"ตรง นั้น เอง ที่ เธอ เห็น เด็ก ผู้ชาย ประหลาด"
ดวงดาวสีเขียว
""สวัสดี จ้ะ เธอ ทำ อะไร อยู่ เห รอ? "นิ ต้าถามเด็ก ผู้ชาย ที่ แปลก ประหลาด คน นั้น"
ดวงดาวสีเขียว
"เด็กชาย ประหลาด ใจ ที่ ได้ยิน เสียง เธอ เขา จึง วิ่ง หนี และ ไป หลบ อยู่ หลัง ต้นไม้ เขา พยายาม แอบ มอง นิ ต้าจาก หลัง ต้นไม้ ต้น นั้น"
ดวงดาวสีเขียว
"นิต้าถามว่า" เธอ กำลัง ทำ อะไร อยู่น่ะ?""
ดวงดาวสีเขียว
""โอ้! เธอ มา จาก ไหน กัน ล่ะ? "นิต้าถาม รู้สึก แปลก ใจ"
ดวงดาวสีเขียว
"เด็กชาย จึง บอก กับ เธอ ว่า " ฉัน มา จาก ดาว ดวง อื่น ยาน อวกาศ ของ ฉัน พัง และ ฉัน ก็ ทำ ลูก บอล พลังงาน หาย ไป"
ดวงดาวสีเขียว
""ฉัน จะ ช่วย หา เอง จ้ะ เธอ ชื่อ อะไร ล่ะ? "นิต้าถาม"
ดวงดาวสีเขียว
""เธอ ไม่ มีชื่อ งั้น เห รอ? งั้น ถ้า ไม่ มี ฉัน ก็ จะ เรียก เธอ ว่า ' กรี น สตาร์ (ดวง ดาว สี เขียว) '! "นิ ตาบ อก"
ดวงดาวสีเขียว
""มัน เกือบ จะ มืด แล้ว และ พลังงาน ของ ฉัน ก็ ใกล้ จะ หมด เธอ ควร กลับ บ้าน ได้ แล้ว นะ "กรี น ส ตาร์พูด"
ดวงดาวสีเขียว
"เช้า วัน ถัด มา นิ ต้าเล่า สิ่ง ที่ เธอ คิด ได้ เมื่อ คืนให้ กรี น ส ตาร์ฟัง"
ดวงดาวสีเขียว
""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
"บี น่า นั่ง หัวร่อ แต่ ดี ลาวา ร์สังเกต เห็น รอย ช้ำ บน แขน ของ เธอ ซึ่ง ดู แล้ว ไม่ ชวน ให้ ขำ โชตูมี รอย คล้ำ รอบ ดวงตา เศร้า สร้อย เขา ดู ตัว หด เล็ก เมื่อ อยู่ ใต้ น้ำหนัก ของ กระเป๋า ใบ โต ส่วน โน มี่ กำลัง นั่ง เหม่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แม่ กับ พ่อ ของ ฉัน ชอบ อารมณ์ เสีย และ ทะเลาะ กัน บ่อย บ่อย แล้ว ฉัน ก็ พลอย โดน ดุ ไป ด้วย "บี น่า หน้าซีด เธอ เริ่ม ร้องไห้ ขณะ ที่ เล่า ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""พวก เรา จะ ช่วย เธอ เอง "ดี ลาวา ร์สัญญา กับ บี น่า แล้ว เขา โชตู กับ โน มี่ ก็ จับ กับ บี น่า ซึ่ง เพิ่ง หยุด ร้องไห้ แล้ว ล้อม กัน เป็น วง "เรา มา หา วิธี คุย กับ พ่อ แม่ ของ เธอ กัน ดี กว่า "ดี ลาวา ร์บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ทันใด นั้น เหล่า นางฟ้า สี สัน สด สวย ก็ ปรากฏ ตัว ขึ้น ปกป้อง บี น่า พ่อ กับ แม่ ของ บี น่า และ ตัว เธอ เอง ต่าง โอบ กอด กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ใช่ บา จี คือ ผู้หญิง ที่ ทั้ง ฉลาด แล้ว ก็ เข้มแข็ง ที่สุด ที่ ฉัน รู้จัก เลย ละ เดี๋ยว ฉัน เรียก เธอ ให้""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"นี่ คือ เป้ ของ เธอ เธอ อยาก เล่า สิ่ง ที่ เธอ เก็บ ไว้ ใน ใจ ไหม"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ตอน ที่ โนรา กลับ ไป ถึง บ้าน แม่ ของ เธอ ทำ กับข้าว อยู่ เมื่อ เห็น เปลว ไฟ จาก เตา โนรา ก็ คิด อะไร ดี ดี ขึ้น ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"เมื่อ ได้ยิน คำ ถาม ของ โนรา แม่ ของ เธอ งุนงง แต่ ก็ พยัก หน้า พร้อม ถาม กลับ ว่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง
"นั่นไง! มี ฝา หม้อ เก่า อยู่ อัน หนึ่ง มัน มี รู และ รอย บาก เล็ก เล็ก โนรา มั่นใจ ว่า เธอ ใช้ ฝา หม้อ เก่า อัน นี้ ได้ แค่ จะ ต้อง ซ่อมแซม สัก เล็กน้อย"
เด็กหญิงตะเกียง
"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทำไม เด็ก เด็ก จึง คิด ว่า เขา หรือ เธอ คน นั้น คือฮีโร่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"วัหนึ่ง เจ้า บี รู รถ มอเตอร์ ไซ ค์สี ฟ้า เฝ้า รอ เด็ก สาว ชื่อ อัลมาเลิก เรียน นั่นไง เธอ มา โน่น แล้ว!"
บรื้น บรื้น!
"แต่ พ่อ กับ แม่ ของ โบต อม กลับ วิ่ง มาบ อก ให้ เธอ หยุด ดึง"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม อิจฉา ซาก อร์ที่ พ่อ แม่ ของ เธอ เอาอกเอาใจ และ ให้ กิน อาหาร ดี ดี"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม แปลก ใจมา ก" ขอบคุณ นะ!" เธอ บอก ซากอร์" แต่ ฉัน กำลัง จะ ไป โรงเรียน สาย แล้ว ละ""
ช้างในบ้านฉัน
"จังหวะ นั้น เอง แม่ ของ เธอ ตะโกน มา ว่า" ทำไม ลูก ไม่ ขี่ ซาก อร์ไป โรงเรียน ล่ะ""
ช้างในบ้านฉัน
"ตั้งแต่ นั้น มา ซาก อร์ก็ ไป โรงเรียน ทุก วัน โบต อม และ เพื่อน เพื่อน ของ เธอ ชอบ เล่น กับ ซากอร์"
ช้างในบ้านฉัน
"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน
"แต่ ตั๊กแตน พยายาม ให้ กำลังใจ เพื่อน ให้ เข้มแข็ง ไว้ “อย่า ปล่อยมือ นะ! ใน น้ำ อาจ มี ตัว อะไร กัด เธอ ได้”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้าว ฉัน ไม่ รู้ เลย ว่าเป็น พวก เธอ " เจ้า กบ บอก " ช่วง นี้ ฉัน มอง ไม่ค่อย เห็น เท่า ไหร่น่ะ แล้ว พวก เธอ มา ทำ อะไร แถว นี้ เห รอ”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“นี่ จิ้งหรีด ฉัน ว่า สาร เคมี ที่ เธอ พ่น ใส่ พืช นั่นน่ะ ไม่ ดี ต่อ อาหาร ที่ เธอ กิน นะ ส่วน ขวด ใส่ สาร เคมี ที่ ทิ้ง ลง แม่น้ำ ก็ ทำให้ ตา กับ ผิวหนัง ของ เจ้า กบ ย่ำแย่”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"วัน หนึ่ง มิลลีบิด ตัว แล้ว บอก นับ ส์ว่า" นี่! เธอ เคย สังเกต ไหม ว่า พวก ตัวเลข กับ เส้น ต่าง ต่าง บน ด้าน ข้าง ตัว ฉัน สอง ด้าน ไม่ เหมือน กัน""
บ้านตุ๊กตา
""ว้า ว! น่า สนใจ มาก!"นับ ส์พูด แล้ว เจ้า ดินสอ ก็ ก้ม มอง ตัว เอง บ้าง"ฉัน คิด ว่า วัน นี้ ฉัน เตี้ย ลง กว่า เมื่อ วาน นะ เธอ คิด ว่า ยังไง""
บ้านตุ๊กตา
""ดู นี่!"พวก เขา พูด"ตอน นี้ เธอ เห็น ตัว เอง แล้ว หรือ ยัง""
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน รู้! "นับ ส์ตอบ ว่า แล้ว เธอ ก็ วาด รูป วงกลม ข้าง บน รูป เกเบิลส์"
บ้านตุ๊กตา
"รอบ รอบ ตัว เธอ มี สิ่งของ อะไร บ้าง เธอ ลอง วาด รูป สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมผืนผ้า หรือ วงกลม ให้ เป็น สิ่งของ เหล่า นั้น ได้ ไหม"
บ้านตุ๊กตา
"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน
"ที่ โรงเรียน หนู ได้ เพื่อน ใหม่ เรา นั่ง โต๊ะ เดียวกัน เธอ ชื่อว่า อนาร์กาลี " เธอ ไม่ มี พ่อ ส่วน แม่ ก็ ต้อง ทำ งาน ล้าง จาน ใน ร้าน อาหาร เธอ มา จาก ครอบครัว ยากจน " มี แต่ คน พูด เรื่อง ทำนอง นี้ เกี่ยว กับ อ นา กาลี"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
"แล้ว ยื่น ชุด นักเรียน ชุด ใหม่ ให้ เธอ พร้อม กับ พูด ว่า" เร็ว เข้า เร็ว เร็ว สิ รีบ เปลี่ยน ชุดซะ! เดี๋ยว เรา จะ ไป โรงเรียน สาย ซะก่อ น!""
กระปุกออมสิน
"ไอ รา กุม มือ คุณ แม่ ของ เธอ แน่น ตรง หน้า เธอ คือ ตึก หลัง หนึ่งซึ่ง ดู น่า กลัว " เสร็จ จาก ที่ นี่ แล้ว เรา จะ ไป กิน พิซซ่า กัน ใช่ ไหม คะ คุณ แม่? " ไอ ราก ระ ซิบ ถาม"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอ เตือน ไอ รา ให้ นับ หนึ่ง ถึง สิบ แล้ว ไอ รา ก็ จะ หาย เจ็บ และ สามารถ ดู การ์ตูน เรื่อง โปรด ของ เธอ ได้"
ไอราไม่กลัว