PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xc70d...39b3Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (293)
"กาก้า ดีใจ มาก ได้ เจอ ดีโน่"
ร้องเพลงในสายฝน
"เธอ คิด ว่า มัน ร้อง เพลง ได้ ไหม"
ร้องเพลงในสายฝน
"เธอ เดา ได้ ไหม ว่า ใคร คือ เพื่อน ที่ ดี ที่สุด ของ เรา?"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"นก จะ ช่วย เกา ตรง จุด ที่ คัน ได้ ถูก ต้อง"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"และ ทุก ตัว มี ความ สุข เวลา ได้ เต้น"
สัตว์ป่าเต้นรำ
"ของ ใหญ่ แบก ได้ ใคร แย้ง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"ช่อง ทาง ลอด ได้ ตาม รู"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"อยู่ มา วัน หนึ่ง เจ้า วัว ชื่อ กาอูรี่ ได้ ถาม บีม่า ว่า “ทำไม เจ้า ดู โศก เศร้า จัง เลย”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"บีม่า ตอบ ว่า “ข้า ตื่น ตอน เช้า ไม่ ไหว และ รามูก็ ตะโกน ต่อว่า ข้า ทุก วัน เจ้า ช่วย ปลุก ข้า ให้ ตื่น ทุก เช้า ได้ ไหม”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"แม่ ไก่ รอ และ รอ " เมื่อ ไห ร่นะฉัน จะ ได้ เห็น ลูกไก่ ตัว น้อย ของ ฉัน " มัน สงสัย"
แม่ไก่กกไข่
"แล้ว เธอ ก็ จำ ได้ ว่า วัน นี้ มี งาน เทศกาล"
แม่ไก่กกไข่
"นี่ คือ ลูก ตาขอ ง ฉัน ทำให้ ฉัน เห็น ได้ ทุก อย่าง"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้ว ไงเหรอ พวก เรา ก็ มี ตา เหมือน กัน แถม ยัง มอง เห็น ใน เวลา กลางคืน ได้ ด้วย!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"เธอ เคี้ยว ได้ แต่ เรา เนี่ยใช้ฟัน กัด ทะลุ เลย! ฮิๆ …"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้วด้วย เท้า ของ ฉัน ฉัน ทั้ง เดิน ทั้ง วิ่ง และ เต้น ได้ ด้วย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"โอ้โห! แล้ว เรา กับ เท้า ตั้ง สี่ ข้าง ล่ะ เรา ทั้ง กระโดด ทั้ง เต้น และ เดิน พา เห รด ได้ เลย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ผม ฉัน ถัก เปีย ได้ ด้วย นะ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ถ้า จะ เอาจริง ๆ พวก เรา ก็ ถัก เปีย ได้ นะ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ทำไม จะ ไม่ เคย แต่ เล็บ ของ พวก เธอ ได้ แต่ ขุด ดิน สกปรก ๆ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"โอ๊ย เรา เลิก มี ไป นาน แล้ว! ไม่ งั้น ก็ ใส่ กางเกง ไม่ ได้ หรอก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้ว เรา ยัง คำราม ได้ ด้วย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ฉัน ปีน ต้นไม้ ได้ ฉัน กระโดด ได้ ฉัน รู้ ทาง ลัด ที่ นี่ ทั้งหมด"
เจ้าแมวสะอาด
"โร โบ ทู น่า ว่าย น้ำ ได้ ไกล และ รวดเร็ว เหมือน ปลา ทู น่า"
ปลาใช่ไหม
"บ็อ ท คือ โปรแกรม คอมพิวเตอร์ หรือ เครื่องยนต์ ขนาด เล็ก ที่ ทำ งาน ง่ายๆ หรือ ซ้ำ ๆ ได้ ดี"
ปลาใช่ไหม
"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...
"ไซ มัว กับ คำ ฮัก มา เห็น เข้า จึง ถาม ว่า “พวก เธอ รำ สวย จัง เลย เรา ขอ รำ ด้วย ได้ ไหม”"
มาฟ้อนรำกันเถอะ
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก มีค วาม สุข ที่ ได้ เดินทาง ร่วม กับ เพื่อน ใหม่ ทั้ง สาม รับ ฟัง ความ คิด ของ โจ๊ก โจ๊ก และ ไม่ เคย หัวเราะ เยาะ เลย แต่ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ยัง เป็น ห่วง แม่ อยู่"
กบแสนฉลาด
"ไม่ นาน นัก ภูเขา ก็ ปรากฏ ให้ เห็น ได้ เวลา ที่ กบ ตัว อื่น ต้อง กลับ บ้าน แล้ว โจ๊ก โจ๊ก ต้อง กล้า หาญ และ มุ่ง หน้า ต่อ ไป เพียง ลำพัง"
กบแสนฉลาด
"ใน ที่สุด โจ๊ก โจ๊ก ก็ ขึ้น มา ถึง บน เขา ตรง จุด ที่ ใบไม้ วิเศษ เติบโต งอกงาม ใบไม้ เหล่า นี้ ใช้ ทำ ยา รักษา แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ได้ " ไชโย ฉัน ทำได้ แล้ว " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน อย่าง ดีใจ"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก หล่น ตุ้บ ลง บน หลัง ช้าง ตัว หนึ่ง เจ้า ช้าง ตกใจ มาก" อะไร อยู่ บน หลัง ฉันน่ะ" " ฉัน เอง ฉัน เป็น กบ ชื่อ โจ๊ก โจ๊ก ฉัน พยายาม หา ทาง กลับ บ้าน อยู่น่ะ จะ ได้ เอา ยา ไป ให้ แม่ ที่ ป่วย เธอ ช่วย ฉัน หน่อย ได้ ไหม""
กบแสนฉลาด
""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
"ไม่ ว่า ตัว เล็ก หรือ ใหญ่ พวก มัน บิน ได้ เหมือน กัน"
ผีเสื้อกับนกเงือก
"ถ้า ฉัน คือ นก แต่ ทำไม ฉัน ถึง บิน ไม่ ได้ ทำไม ฉัน ถึง ไม่ มี ปีก เหมือน นก ตัว อื่น เจ้า นกยูง คิด"
ขนหางของเจ้านกยูง
"ใน ที่สุด เจ้า นกยูง ก็ รวบรวม ขนน ก ได้ มาก พอ มัน สาน ขนน ก เหล่า นั้น เข้า ด้วย กัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"คุณ แม่! คุณ แม่! หนู ได้ กลิ่น กำยาน ฮ้อมหอม ฟุ้ง ตลบ ชวน ดม ดอม หอม ทั่วไป หมด เลย"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
"คุณ แม่! คุณ แม่! หนู ได้ ลอง กิน ขนม เจ รี รวม ทั้ง ขนม สวา รี มี แต่ ของ อร่อย ทั้งนั้น"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
""เหมือนว่า ฉัน ยัง บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
""โอ้ ไม่ นะ ทำไม ฉัน ร่วง ลง มาหล่ะ ฉัน ไม่ มี ปีก เหมือนกับ เธอ ดังนั้น ฉัน ควร จะ ดีใจ ที่ บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
"ลูก หมี ตัว น้อย ตัว หนึ่ง เข้า มา ให้ กำลังใจ นู นู ว่า" พี่ คะ ทำให้ ดี ที่สุด แล้ว เอาชนะ ให้ ได้ นะ คะ" หมี น้อย พูด" พอ หนู โต ขึ้น ก็ จะ ทำให้ ได้ เหมือน กัน ค่ะ""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"หลังจาก นั้น นู นู ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง ชนะ การ แข่งขัน ให้ ได้ เธอ จึง ฝึก ซ้อม หนัก ขึ้น"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นั่นไง ผ้าเช็ดตัว ของ บี น่า ฟิ้ว … ฟิ้ว! บี น่า คว้า ได้ แล้ว! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ปกติ บี น่า ไม่ ทำ ของ รก รุงรัง แบบ นี้ หรอก นะ แต่ วัน นี้ เธอ รีบ"
แย่เเล้ว!
"นั่นไง! ไข่ อยู่ บน ตู้ เย็น แต่ บี น่า จะ หยิบ ลง มา ได้ ยังไงล่ะ"
แย่เเล้ว!
"กล่อง ดินสอ อยู่ ไหนเนี่ย บน โต๊ะ ไม่ เห็น มี เลย หรือ จะ อยู่ ใต้ เตียง กล่อง ดินสอ ไม่ ได้ อยู่ ใต้ เตียง และ ใน ตู้ ก็ ไม่ มี ด้วย บี น่า หา จน ทั่ว ห้อง แต่ ก็ ยัง ไม่ เจอ"
แย่เเล้ว!
"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!
"คราว นี้ กิน ได้ ขนม ถ้วย... ขนม ไทย"
ขนมถ้วยอร่อยจัง
"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา
"จําปีตาโต โอ้โฮ! อะไร เอื้อม แตะ กิ่ง ไม้ ไม่ ได้ ตั้งใจ"
เจ้าเขียวไปไหน
"ผม ไม่ ชอบ ไป โรงเรียน คน เดียว เลย เพราะ เด็ก นักเรียน คน อื่น อาจ จะ รังแก ผม เอา ได้ ถ้า พี่ อยู่ ด้วย พี่ จะ ต้อง ไล่ เด็ก พวก นั้น ไป แน่ แน่"
ผมกลัว
"แล้ว ถ้า พี่ ไม่ ได้ กลับ ไป เรียน ล่ะ หมายความ ว่า ผม จะ ไม่ ได้ ไป โรงเรียน ด้วย เห รอ ผม อยาก ไป นะ แต่ ผม กลัว จัง"
ผมกลัว
"ผม ต้อง กล้า ผม ไป โรงเรียน คน เดียว ได้ สิ"
ผมกลัว
"โรงเรียน ไม่ ได้ น่า กลัว สัก หน่อย"
ผมกลัว
"ผม คิดถึง พี่ แต่ ผม ก็ มีค วาม สุข ที่มา โรงเรียน เอง ได้ พรุ่งนี้ ผม จะ มา ให้ ไว กว่า วัน นี้ เลย ละ"
ผมกลัว
"เด็ก เด็ก ตกใจ พา กัน วิ่ง หนี สัตว์ ประหลาด! จิ้งจอก น้อย ก็ ตกใจ ได้ แต่ นั่ง นิ่ง ตัว แข็ง ทื่อ"
จิ้งจอกน้อย
"ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ก็ ดี ใจ ได้ ดู เต่า กะ ไก่ ป่า เป่า ปี่ (ปี ปี่ ปี้ ปี ปี่ ปี้)"
ปู่กะเจ้าจ๋อ
""ฉัน ไม่ ชอบ ผิว ของ ฉัน มาก มาก เลย" กิ้งก่า บ่น กับ ตัว เอง "ต้อง ทำ ยัง ไงถึง จะ มี ผิว เรียบ ลื่น แบบ สอง ตัว นั้น ได้ นะ""
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
""โอ้โฮ ผิว ของ เธอ เปลี่ยน สี ได้ นี่! มหัศจรรย์ มาก เลย!" ทั้ง สอง พูด กับ กิ้งก่า น้อย"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ดูเหมือน พวก ดวง ดาว จะ เล่น กัน อยู่ และ ไม่ ได้ สังเกต เห็น ฉัน เลย กลับ ไป ล้าง รอย พวก นี้ ออก ก่อน แล้วกัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ดวง จันทร์ ยิ้ม อย่าง เขิน อาย "สวัสดี ฉัน ขอ เล่น ด้วย ได้ ไหม""
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เช้า วัน หนึ่ง อัญชัน เลือก ไม่ ได้ ว่า จะ สวม ถุง เท้า คู่ ไหน ดี จึง หลับตา สุ่ม หยิบ มา หนึ่ง คู่ ปรากฏ ว่าเป็น ถุง เท้า รูป หูกระต่าย ของ พี่เลี้ยง "น่า อาย จัง" อัญชัน คิด "หวัง ว่า จะ ไม่ มี ใคร สังเกต เห็น นะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน ฟัง เพื่อน เพื่อน คุย ถึง หัวข้อ ที่ คิด ขึ้น ได้ มี หลาย หัวข้อ น่า สนใจ แล้ว ตัว เธอ ล่ะ จะ ทำ หัวข้อ ไหน ดี"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ครู สม ศรี ยิ้ม และ เห็น ด้วย เพราะ เมื่อ การบ้าน น้อย ลง ก็ อาจ หมาย ถึง เธอ ได้ แก้ งาน น้อย ลง เช่น กัน แต่ อัญชัน อยาก ทำ หัวข้อ ที่ ตัว เอง สนใจ มาก กว่า นี้ ครู สม ศรี จึง เตือน ว่า การ เป็น ผู้ ผลิต สื่อ ที่ ดี ก็ เหมือน การ เป็น ผู้ เขียน รายงาน ที่ ดี อัญชัน ต้องหา ประเด็น หลัก และ ราย ละเอียด อื่น อื่น มาส นับ ส นุ น ประเด็น นั้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา รู้สึก ทึ่ง ที่ เห็น เด็ก เด็ก ชัก ว่าว ขึ้น ไป ได้ สูง มาก เด็กชาย คน หนึ่ง เดิน มา หา และ ถาม ว่า เธอ อยาก เล่น ว่าว ด้วย ไหม เธอ รู้สึก ประหม่า จึง ได้ แต่ ส่าย หน้า"
แสงเล็กๆ
"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ
""นี่ เป็น ดอกไม้ ที่ ฉัน ชอบ มาก" นก น้อย บอก กับ คุณ ตา ผู้วิเศษ "ท่าน จะ ช่วย ทาสี ฉัน ให้ ฉัน มี สี เหมือน ดอกไม้ นี้ ได้ หรือ เปล่า""
นกหลากสี
"พวก นก แก้ว สี เขียว พา กัน อวด สี ของ ตัว เอง กับ นก กระเต็น "นก แก้ว พวก เธอ ได้ สี สวย งาม อย่าง นี้ มา จาก ไหน เห รอ""
นกหลากสี
"เจ้า กบ มอง เห็น ต้น มะพร้าว สูง ชะลูด ต้น หนึ่ง อยู่ ใกล้ ใกล้ เจ้า กบ จึง คิด ว่า ฮ้า... ใช่ แล้ว... คราว นี้ ต้อง เอื้อม จับ ดวง ดาว ได้ แน่ แน่"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"ดา วา และ พา เซ ได้ เป็น เพื่อน กัน"
เรียนรู้เธอกับฉัน
"จาก นั้น ไม่ นาน นก น้อย ขน สี รุ้ง ได้ ฟักตัว ออก จาก ไข่ ประหลาด ใบ นั้น"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ที่ ถึงที่ หมาย โดย สวัสดิภาพ แล้ว ชาว บ้าน ช่วย กันสาด น้ำ ใส่ ปีก ของ โฉมงาม แม้ เจ้า นก น้อย ไม่ มี อาการ บาดเจ็บ แต่ ควัน และ เปลว ไฟ ได้ ทำลาย สี สัน สวย งาม ของ ขนน ก นั้น ไป สิ้น"
นกผู้กล้า
"เมื่อ โฉมงาม กลับ มา บิน ได้ อีก ครั้ง ทุก คน ต่าง ส่งเสียง โห่ ร้อง ด้วย ความ ยินดี โฉมงาม ได้ ผ้าพันคอ สี แดง เป็น สิ่ง ตอบแทน ความ ดี ที่ ได้ ทำ ไว้ ใน วัน ที่ เกิด เพลิง ไหม้"
นกผู้กล้า
"Pum Anh Lao เป็น องค์กร เพื่อ สังคม ที่ ไม่ แสวง หา ผล กำไร จัด พิมพ์ หนังสือ สำหรับ เด็ก และ ส่งเสริม การ อ่าน ให้ กลุ่ม ผู้ ด้อย โอกาส Pum Anh จัด เวิร์ก ช็อปสำหรับ นัก เขียน ร่วม กับ เด็ก และ ผู้ใหญ่ เพื่อ เขียน เรื่องราว ต่าง ต่าง รวม ถึง เด็ก พิการ และ ชนก ลุ่ม น้อย ทาง ชาติพันธุ์ ด้วย Pum Anh ได้ พัฒนา ออก แบบ และ วาด ภาพ สื่อ การ สอน และ หนังสือ เพื่อ รอง รับ การ อ่าน หลากหลาย รูป แบบ สำหรับ หน่วย งาน ของ สหประชาชาติ และ องค์กร พัฒนา เอกชน โดย ทำ งาน ใกล้ ชิด กับ กระทรวง ศึกษาธิการ และ การ กีฬา กระทรวง สารสนเทศ วัฒนธรรม และ การ ท่องเที่ยว"
ป้าของฉันขายปลา
""ชานู ลูก เดิน ไป โรงเรียน คน เดียว ไม่ ได้ นะ!"พ่อ บอก"ลูก ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ นอน บน ที่นอน ของ น้อง ไม่ ได้ นะ!"คุณ ตาบ อก"หลาน โต เกินไป แล้ว!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ อุ้ม น้อง ไป สวน ไม่ ได้ นะ!"คุณ ยาย บอก"หลาน ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
"เธอ จะ โต เกินไป และ เด็ก เกินไป ใน เวลา เดียวกัน ได้ อย่างไร"
โตไป เล็กไป
""ถ้า อย่าง นั้น ตัว ขนาด หนู ทำ อะไร ได้ บ้าง คะ "ชา นูสงสัย"
โตไป เล็กไป
"บะหมี่ กึ่ง สำเร็จรูป ไม่ ได้ ช่วย ให้ เธอ ร่างกาย เติบโต"
บะหมี่จอมแสบ
"ไม่ ได้ ช่วย ให้ สมอง แล่น"
บะหมี่จอมแสบ
"แต่ เธอ ใส่ ผัก เนื้อ สัตว์ หรือ ไข่ เพิ่ม ลง ไป ได้ นะ สิ่ง เหล่า นี้ ดี ต่อ ร่างกาย มาก เลย"
บะหมี่จอมแสบ
""ฮือ ฉัน หลง ทาง"ผึ้ง น้อย ร้องไห้"ฉัน หา ทาง กลับ บ้าน ไม่ เจอ"ผึ้ง น้อย บอก"คุณ ช้าง ช่วย ฉัน ที ได้ ไหม""
ผึ้งกับช้าง
"แต่ ลูก เป็ด น้อย ไม่ ได้ กิน"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"Durga Lal Shrestha เป็น กวี ชาว เนปาลที่มีชื่อ เสียง เขา เป็น ครู ภาษา เนปาลที่โรงเรียน มัธยม Kanya Mandir ใน ช่วง ปี 1950 และ 1960 และ ได้ แต่ง เพลง สร้าง แรง บันดาล ใจ ให้ เด็ก เด็ก กล้า ใช้ ภาษา แม่ เพื่อ แสดง ตัว ตน เพลง ของ เขา เป็น ที่ รู้จัก อย่าง กว้างขวาง ทั่ว ทั้ง หุบเขา กาฐ มา ณฑุ และ ชุด เพลง เด็ก ของ เขา ยัง คง ผลิต ซ้ำ และ เผยแพร่ อยู่ จนถึง ทุกวันนี้"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ลิง น้อย มีค วาม สุข มาก ที่ ได้ เจอ แม่ แถม ยัง ได้ กิน กล้วย แสน อร่อย ด้วย ละ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"นัก วิทยาศาสตร์ ผู้ ยิ่ง ใหญ่ ที่ ชื่อ ไอ แซ ค นิ ว ตัน ได้ ค้น พบ"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“แรง โน้ม ถ่วง คือ แรง ชนิด หนึ่ง ที่ ดึงดูด ทุก สิ่ง ไป ยัง ศูนย์ กลาง ของ โลก นั่น ก็ คือ เหตุผล ที่ ทำไม เรา จึง เดิน บน พื้น ดิน ได้ แทนที่จะ ลอย ขึ้น ไป”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“เมื่อ หนู โต ขึ้น หนู สามารถ เป็น นักบิน อวกาศ ได้ ไหม คะ”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“ได้ สิ จ้ะ” แม่ ตอบ “ลูก สามารถ จะ ไป ถึง ดวง ดาว ได้ เลย จ้ะ!”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า
"ฉัน มอง ไป ที่ น้อง ชาย รู้สึก ไม่ ชอบ เขา เลย วัน นั้น ฉัน โกรธ และ เศร้า มาก ฉัน จะ รัก เด็ก ผู้ชาย ได้ อย่างไร"
อะชีล่า
"เช้า วัน รุ่ง ขึ้น ฉัน ตื่น แต่ เช้า และ พูด กับ คุณ พ่อ พลาง สะอื้น ว่า" คุณ พ่อ คะ หนู อยาก ได้ น้อง สาว ชื่อ อะชีล่า เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"เมื่อ ฉัน ไป โรงเรียน ใน วัน รุ่ง ขึ้น ทุก คน ถาม ถึง น้อง สาว ของ ฉัน ฉัน ร้องไห้ และ บอก พวก เขา ว่า ฉัน ได้ น้อง ชาย ไม่ ใช่ น้อง สาว ฉัน บอก คุณ ครู ว่า ฉัน ไม่ รัก น้อง ชาย เลย"
อะชีล่า
"ใน ประเทศเนปาล Rato Bangala Kitab กำลัง ดำเนิน การ แก้ไข ปัญหา การ ขาดแคลน หนังสือ เด็ก ซึ่ง การ ตี พิมพ์ หนังสือ ครั้ง แรก เกิด ขึ้น เมื่อ ปี ค. ศ. 1994 โดย สำนัก พิมพ์ ' Mangal Chan ' และ ได้ ดำเนิน การ เรื่อย มา เพื่อ พัฒนา หนังสือ นิทาน และ ตำรา เรียน สำหรับ เด็ก นอกจาก นั้น ยัง ตี พิมพ์ หนังสือ วรรณกรรม ทาง วัฒนธรรม ที่ เป็น ภาษา อังกฤษ และ ตำรา ต่าง ต่าง ที่ เป็น ภาษา เนปาลอีก ด้วย"
อะชีล่า
""เฮ้ บีเวอร์ ฉัน จะ วาด ภาพ ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ ฉัน ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้า หน่อย ได้ ไหม?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า เสือ ยื่น สี วาด รูป ให้ โดย ไม่ ได้ พูด อะไร"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เพื่อน ยินดี ที่ ได้ รู้จัก นะ เธอ พอ จะ มี สี วาด รูป สี ฟ้า บ้าง ไหม? ฉัน กำลัง จะ วาด รูป ท้อง ฟ้า ที่ สวย งาม ของ วัน นี้น่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เรนเดียร์ ไม่ ได้ พบ กัน นาน เลย นะ! ฉัน มา เพื่อ ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้าน่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ ฉัน อยาก ได้ แค่ สี ฟ้า เท่านั้น""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เมื่อ กลับ ถึง บ้าน โน อาห์รว บ รวม สี วาด รูป ทุก สี ที่ เขา ได้ รับ มา จาก เพื่อน เพื่อน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ดวงตา ของ โน อาห์เบิ กก ว้าง ท้อง ฟ้า ที่ เขา ได้ เห็น วัน นี้ ป ราก ฎ อยู่ บน กระดาน ผ้าใบ ของ เขา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"วัน หนึ่ง ลา ร่า ได้ เดินทาง ติดตาม คุณ พ่อ ไป ขาย ของ ที่ ตลาด แต่ แล้ว บาง สิ่ง บาง อย่าง ที่ น่า ประหลาด ก็ เกิด ขึ้น"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า รู้สึก ตะลึง ที่ ชาย คน นั้น สามารถ เรียน รู้ ที่ จะ พูด ภาษา เดียว กับ เธอ ได้ เพียง แค่ มอง ไป ที่ อุปกรณ์ นั้น เขา อธิบาย ว่า อุปกรณ์ นี้ เรียก ว่า โทรศัพท์ มือ ถือ มัน สามารถ ทำให้ เขา เชื่อม ต่อ กับ ข้อมูล ทุก อย่าง ที่ เขา อยาก รู้ เขา ยื่น หน้า จอ ให้ ลา ร่า ดู ใน นั้น มี ทั้ง พจนานุกรม รูปภาพ และ เรื่องราว ต่าง ต่าง มากมาย"
เรื่องของลาร่า
"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า
"ระหว่าง ทาง กลับ บ้าน ลา ร่า ยื่น ใบปลิว โฆษณา ให้ คุณ พ่อ ดู เธอ ถาม คุณ พ่อ อย่าง กระตือรือร้น ว่า" พ่อ คะ เรา ซื้อ เครื่อง นี้ ได้ ไหม คะ?""
เรื่องของลาร่า
""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า
"เช้า วัน ต่อ มา ลา ร่า จึง ไป ขอ งาน ทำ จาก คุณ มาร์ติน ซึ่ง เป็น เพื่อนบ้าน " ลุง มาร์ติน คะ ลุง พอ จะจ้า ง หนู เฝ้า แกะ ให้ ได้ ไหม คะ? " คุณ มาร์ติน ซึ่ง ไม่ ชอบ เลี้ยง แกะ อยู่ แล้ว จึง ตอบ ตกลง ใน ทันที"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"พอ ลา ร่า กลับ ถึง บ้าน เธอ นับ เงิน แต่ ก็ พบ ว่า เธอ เก็บ เงิน ได้ เพียง 2, 50 0 บ า ท พ่อ ของ เธอ จึง พยายาม ให้ กำลังใจ" มัน เป็นความ ผิด ของ หัว แรดิชน่ะ" พ่อ กล่าว พร้อม รอย ยิ้ม" เขา ว่า กัน ว่า หัว แร ดิชขาย ได้ ราคา ถูก ที่สุด ใน บรรดา ผัก ทุก ชนิด แล้ว""
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"ไม่ ว่า อะไร ก็ เป็น ไป ได้ เสมอ"
เรื่องของลาร่า
"ฟืด ฟืด พวก เขา ชนะ! พวก เขา ได้ ถ้วยรางวัล ชนะ เลิศ!"
สูดน้ำมูก
"ไข้หวัด สามารถ ติดต่อ ได้ อย่าง รวดเร็ว จาก เธอ สู่ เพื่อน ของ เธอ"
สูดน้ำมูก
"สามารถ ยิง ไว รัสจาก จมูก และ คอ ได้ ไกล ถึง 12 ฟุต ใน อากาศ เลย นะ"
สูดน้ำมูก
"เกสร คือ อณู บน ดอกไม้ ที่ แตก ร่วน ได้ ง่าย เกสร จะ ช่วย พืช สร้าง เมล็ด ผึ้ง เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม เพราะ ได้ พวก มัน พืช พรรณ ใหม่ ใหม่ จำนวน มาก ถึง เติบโต และ งอกงาม ไป ทั่ว"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"ละออง เกสร เล็ก เล็ก เหล่า นี้ ติด ขา ผึ้ง ไป ได้ อย่างไร?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ทำ งาน หนัก มาก ช่วง ฤดู หนาว มัน มี ชีวิต อยู่ ได้ ถึง เก้า เดือน ส่วน ใน ช่วง ฤดู ร้อน มัน อยู่ ได้ เพียง สอง เดือน เท่านั้น การ ทำ แต่ งาน โดย ไม่ เล่น เลย ไม่ ได้ ทำให้ มัน รู้สึก เบื่อ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"3. ผึ้ง จดจำ ใบหน้า ได้ แบบ เดียว กับ มนุษย์ เบื้องต้น ใบหน้า แต่ละ ส่วน จะ ถูก แยก ออก จาก กัน ก่อน จะ นำ มา ผสาน เพื่อ สร้าง เป็น รูป สมบูรณ์ ทั้ง ใบหน้า ใน ภายหลัง จำ ไว้ ว่า อย่า ทำให้ ผึ้ง โกรธ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"4. คา เฟอีน สาร เคมี ที่ พืช ใช้ เพื่อ ป้องกัน ตัว เอง จาก แมลง ร้าย ช่วย ให้ ผึ้ง จดจำ ตำแหน่ง ของ ดอกไม้ ได้ เหล่า บุ ป ผา ต้อนรับ ผึ้ง สำหรับ การ มา เยือน ครั้ง ที่ สอง"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"4. ลอง พยายาม ดม กลิ่น ดอกไม้ ชนิด ต่าง ต่าง อาจ นึกออก ว่า น้ำผึ้ง จาก น้ำ หวาน ดอกไม้ ชนิด ต่าง ต่าง รสชาติ แตก ต่าง กัน ได้ อย่างไร"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"ลม พัด วน มา และ ได้ พัด หอย ทาก นกกระจอก เต่าทอง และ หนู ตก จาก หลังเต่า"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ถูก แล้ว หลอด ยา สี ฟัน ยัง ไม่ ได้ ถูก ประดิษฐ์ ขึ้น พวก เขา มี แต่ ขวด"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่จริง เป็น ขวด พอ ร์ซ เลน ใบ เดียวกัน ที่ แหละ ที่ สมาชิก ทุก คนใน ครอบครัว จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ไป รวม ถึง พี่ สาว ยาย ผู้ มี ฟัน เหลือง และ ดำ ซึ่ง ไม้ สี ฟัน ไป กัน ได้ ดี กับ ฟัน ของ เธอ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"คุณ เคย ลอง ยา สี ฟัน ชนิด ผง ไหม? คุณ ได้ กลิ่น อะไร บ้าง ใน ยา สี ฟัน ชนิด ผง?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"สมุนไพร และ เครื่องเทศ ที่ ดี สำหรับ ฟัน ประกอบด้วย สะระแหน่ กานพลู อบเชย พริกไทย ดำ และ ตุล ซี การ รับประทาน ผลไม้ และ ผัก ที่ มี กาก ใย มาก มาก อย่าง แอ ป เปิ้ลและ แค รอ ท ก็ ช่วย ทำความ สะอาด ฟัน ได้ ดี"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"“ฉัน เจ็บ ฉัน บิน กลับ ไป หา ลูก ลูก ของ ฉัน ไม่ ได้ แน่ แน่”"
ฉันจะช่วยเธอ
"ตา อัน แหลม คม ของ แม่น กก ระ สา ได้ มอง ไป เห็น เหรียญ ที่ ส่อง ประกาย ใน น้ำ"
ฉันจะช่วยเธอ
""เจ้า จะ สอน ข้า ร้องเพลง บ้าง ได้ ไหม? "ก๊าชถาม อย่าง เจียม ตัว"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชพยายาม อย่าง กระตือรือร้น แต่ ก็ ร้อง ได้ เพียง แค่" กา กา""
อีกาใจกว้าง
"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
"จาก รัง ของก๊าช เธอ เห็น นกยูง ที่ กำลัง รำ แฟนหาง อัน สวย สด ก่อน จะ เต้นรำ เธอ อยาก เต้น เสีย เหลือเกิน ‘ บางที นกยูง อาจ ช่วย ได้ ' เธอ รำพึง กับ ตัว เอง จาก นั้น ก็ บิน หาน ก ยูง"
อีกาใจกว้าง
""นกยูง เจ้า ช่วย สอน ข้า เต้น ได้ ไหม "ก๊าชถาม เมื่อ เจอ นกยูง"
อีกาใจกว้าง
""เจ้า เรียน รู้ การ เต้น ไม่ ได้ หรอก! "นกยูง ว่า แล้ว บิน หนี ไป"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรู้สึก เศร้า เธอ ร้องเพลง ไม่ ได้ เต้น ก็ ไม่ เป็น บางที เธอ อาจ พอ จะ เรียน วิธี ทำ รัง สวย สวย สัก รัง"
อีกาใจกว้าง
"เธอ จึง ไป ขอ ให้ นกกระจอก ช่วย สอน แต่ นกกระจอก ไม่ ใย ดี " อย่าง เจ้า นะ หรือ? เจ้า ไม่ มี ทาง สร้าง รัง ได้ อย่าง ของ ข้า " นกกระจอก ป รามา ศ วางท่า ยโส แล้ว ไล่ ก๊าชกลับ"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
""ฉัน จะ ต้อง ออก ไป จาก ที่ นี่ ใน ช่วง ฤดู ฝน ให้ ได้ "เธอ พูด กับ ตัว เอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ออก เดินทาง ต่อ ไป แล้ว จึง ได้ พบ กิ้งก่า เป็น ครั้ง แรก เขา อยู่ ถัด จาก แอ่ง น้ำ ขนาด ใหญ่"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""บอก อะไร ไม่ ได้ มาก หรอก นะ เจ้า คน แปลก หน้า ที่ นี่ ก็ ฝน ตก เหมือน กัน ฝน ตก มาก และ มี แมลงวัน มาก ด้วย "กิ้งก่า ตอบ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก จะ หัน กลับ ไป เพราะ กลัว จะ พบ กับ กิ้งก่า อีก เธอ จึง หลบ อยู่ ใน พุ่ม ไม้ จะ เห็น ได้ เพียง ดวงตา กลม โต ด้วย ความ กลัว ของ เธอ เท่านั้น ม้อด ถูก ล้อม รอบ ด้วย ไฟ!"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ท้อง ฟ้า สี คราม และ พื้น น้ำ สงบ เงียบ ช่าง เป็น วัน ที่ เหมาะ แก่ การ ดำ น้ำ เสีย นี่ กระไร! เรา เริ่ม เดินทาง ด้วย เรือ ลำ น้อย หวัง จะ ได้ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่!"
ดำน้ำ!
"ปลา ปากแตร เปลี่ยน สี เพื่อ หยั่ง สถานการณ์ และ เพื่อให้ กลมกลืน กับ ฝูง ปลา ขึ้ตัง เบ็ด เหลือง แต่ คุณ จำ มัน ได้ ไม่ ยาก หรอก ว่า ไหม?"
ดำน้ำ!
"ปลา การ์ตูน เหล่า นี้ ปก ปักษ์ บ้าน ของ ดอกไม้ทะเล อย่าง ระแวดระวัง จนแล้วจนรอด มัน ยอม ให้ ผม เก็บ ภาพ ได้ นิดหน่อย"
ดำน้ำ!
"เรา ติดตาม เต่า กระ ตัว นี้ มา ได้ สัก พัก แล้ว ตอน มัน มอง ไป รอบ รอบ แนว หินโสโครก เพื่อ หา ฟองน้ำ ทะเล อร่อย อร่อย มา เป็น อาหาร เที่ยง"
ดำน้ำ!
"ตอน เรา กลับ ไป ที่ เรือ เรา ตื่นเต้น ที่ ได้ เห็น กระเบน ราหู ' บิน ' ผ่าน น้ำ กับ เหาฉลาม เรโมราสอง ตัว ที่ ตาม มา ติด ติด"
ดำน้ำ!
"กระทั่ง เมื่อ เรา ปลงใจ แล้ว ว่าการ ดำ น้ำ คง จบ ลง แค่ นี้ เรา ยัง ได้ เห็น พะยูน กิน หญ้า ทะเล ด้วย"
ดำน้ำ!
"ปลา จิ้มฟันจระเข้ ปีศาจ พบ ได้ เป็น คู่ คู่ โดย ลอยตัว ใน ท่า ห้อย หัว ลง และ ซ่อน ตัว อยู่ ใน หญ้า ทะเล ปะการัง หรือ ดาว ขนน ก ปะการัง เปลี่ยน สี เพื่อให้ กลมกลืน อย่าง แนบเนียน คล้าย กับ ที่ หมึก ยักษ์ ทำ"
ดำน้ำ!
"ปลาก ระ เบน ราหู เป็น ปลา ขนาด ใหญ่ มีค รีบ คล้าย ปีก ติด ข้าง ลำ ตัว ครีบ ขนาด ใหญ่ นี้ ช่วย ให้ มัน แหวก ว่าย ใน น้ำ ได้ อย่าง สง่า งาม บาง ตัว นั้น ระยะ จาก ปลาย ครีบ ด้าน หนึ่ง ไป อีก ด้าน หนึ่ง อาจ ยาว ได้ ถึง 23 ฟุต!"
ดำน้ำ!
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ไก่ ปิ้ง หอม ฟุ้ง กลิ่น ข้าว หอม กรุ่น เปิด กล่อง ออก มา โอ้โฮ ข้าว ผัด รถไฟ ทุก คน อิ่มหนำ แถม ได้ หม่ำ แป้งจี่ เหน็ดเหนื่อย แต่ ฝัน ดี พรุ่งนี้ พบ กัน ที่ โรงเรียน รถไฟ"
โรงเรียนรถไฟ
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"“เรา มี ปลา แห้ง มะเขือเทศ และ เนื้อ ด้วย ใช่ ไหม คะ? หนู อยาก จะ กิน เยอะ เยอะ เลย เพราะ เป็น ฝีมือ แม่ ค่ะ!” “ได้ สิ จ๊ะ! หนู ช่วย ไป หยิบ จาน ช้อน และ ส้อม และ เรียก ตา ไต มา ด้วย นะ เรา จะ ได้ กิน ข้าว เช้า พร้อม กันไงจ๊ะ”"
บอดังหุงข้าว
"“บอ ดัง หนู ต้อง หัด หุง ข้าว นะ ถ้า แม่ หรือ พ่อ ไม่ อยู่ บ้าน หนู จะ ได้ มี ข้าว กิน” โดด ง พ่อ ของ เธอ พูด “หนู จะ หัด หุง ข้าว ค่ะ!” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ ข้าว เริ่ม สุก อิไซ เปิด ฝา หม้อ เพื่อ ตรวจ ดู “ถ้า น้ำ เริ่ม แห้ง ให้ ลด ไฟ ลง ข้าว จะ ได้ ไม่ ไหม้” อิไซ อธิบาย แล้ว หยิบ ถ่าน บาง ก้อน ออก จาก เตา นำ ไป ใส่ กระป๋อง ไว้ ใช้ ใน ครั้ง หน้า"
บอดังหุงข้าว
"“แม่ คะ! เรา ลืม ใส่ ใบ เตย” บอ ดัง พูด “จริง ด้วย! ไว้ ใส่ ครั้ง หน้า แล้วกัน เรา ไม่ ต้อง ใส่ ใบ เตย ทุก ครั้ง เรา ก็ หุง ข้าว ได้ จ้ะ” อิไซ อธิบาย"
บอดังหุงข้าว
"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ได้ รับหน้า ที่ ให้ หุง ข้าว เที่ยง “หนู หุง ข้าว นะ จ๊ะ เรา มี กับข้าว แล้ว ที่ เหลือ จาก มื้อ ก่อน” อิไซ พูด แล้ว จึง ออก ไป เช็ด กระจก ด้าน นอก ปล่อย ให้ บอ ดัง หุง ข้าว ตาม ที่ ได้ เรียน รู้ มา"
บอดังหุงข้าว
"ระหว่าง รอ ให้ ข้าวสุก บอ ดัง มอง ผ่าน บานเกล็ด ไป เห็น เนเน่ และ โต โต้ เพื่อน ของ เธอ กำลัง เก็บ ซา รี ซา (เชอ ร์รี่) อยู่ “เนเน่!” บอ ดัง ตะโกน “ฉัน อยาก ได้ เชอ ร์รี่ ด้วย!”"
บอดังหุงข้าว
"“เรา ลอง กิน ข้าว ไหม้ กัน ไหม?” โดด ง พูด ติดตลก เมื่อ เห็น ว่า บอ ดัง เสียใจ “ไม่ นะ คะ พ่อ! มัน กิน ไม่ ได้ ค่ะ” บอ ดัง หัวเราะ “อย่า เสียใจ ไป เลย บอ ดัง พรุ่งนี้ หนู จะ ได้ ลอง หุง ข้าว อีก ครั้ง” โดด ง พูด “หนู จะ ทำให้ ดี ค่ะ พ่อ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"โอ้! นั่น ของ โปรด ที่ แม่ ชอบ หา มา ให้ เรา นี่ นา คิมิดำ น้ำลง ไป ลึก อีก เพื่อ ที่ จะ เห็น ได้ ชัดเจน มาก ขึ้น"
เราจับมือกัน
"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน
"โอ้ย! ทำไม คิมิขยับ ตัว ไม่ ได้ แล้ว ล่ะ?"
เราจับมือกัน
"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน
"หลังจาก เก็บ หอย กาบ ได้ มาก แล้ว คิมิก็ เริ่ม เหนื่อย"
เราจับมือกัน
"คิมิดิ้น ไป มา เธอ คิด ว่า ฉลาม จับ เธอ ได้ แล้ว"
เราจับมือกัน
"แต่ พร อม กลับ สงสัย มาก กว่า จะ หงุดหงิด “เดี๋ยวก่อน นะ ฉัน ใช้ ก้อน ดิน พวก นี้ เป็น บันได ได้ นี่ นา!” เขา อุทาน “ตอน นี้ ฉัน ก็ สามารถ ขึ้น ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ได้ แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"กบ ตัว อื่น อื่น หัวเราะ เยาะ พร อม “ฮ่า ฮ่า! นาย จะ ไป ที่ นั่น ได้ ยัง ไงกัน?” กบ ตัว หนึ่ง พูด ขึ้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ทำไม จะ ไม่ ได้ ล่ะ พร อม? ฉัน เชื่อ ใน ตัว นาย นะ” เรสบอก “ดวงตา ของ นายก ระ จ่าง เหมือน ท้อง ฟ้า นาย ทำได้! ฉัน จะ คอย ให้ กำลังใจ นาย จาก ตรง นี้ เอง!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ไม่ ต้อง ร้องไห้ นะ พร อม เธอ สามารถ ไป ที่ นั่น ได้ เธอ จะ ต้อง ไป ถึง วงกลม นั่น ได้ แน่ จ้ะ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ไม่ นะ! ฉัน ไป ได้ ไกล แล้ว แต่ ตอน นี้ วงกลม กลับ ห่าง ไป กว่า เดิม เสีย อีก”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“คุณ ครู ของ เรา สอน มา” เร็มดู บอก “ความ ฝัน ฉัน คือ การ ได้ เป็น ครู เหมือนกับ เธอ”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ใน ตอน นั้น เอง พร อม ก็ นึก ขึ้น ได้ …"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม รู้สึก ได้ ถึง เรี่ยวแรง ที่ ขา ของ เขา “นี่ เป็น เพียง จุด เริ่ม ต้น เท่านั้น!” เขา พูด กับ ตัว เอง “ตอน นี้ ฉัน จะ แบ่งปัน ความ รัก และ กำลังใจ ที่ ฉัน เคย ได้ รับ มา แก่ ทุก คน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"เธอ รู้ ว่า จะ สร้าง หลอด ไฟ ที่ ใช้ พลังงาน แสงอาทิตย์ ได้ อย่างไร"
ดวงดาวสีเขียว
""มัน เกือบ จะ มืด แล้ว และ พลังงาน ของ ฉัน ก็ ใกล้ จะ หมด เธอ ควร กลับ บ้าน ได้ แล้ว นะ "กรี น ส ตาร์พูด"
ดวงดาวสีเขียว
"เช้า วัน ถัด มา นิ ต้าเล่า สิ่ง ที่ เธอ คิด ได้ เมื่อ คืนให้ กรี น ส ตาร์ฟัง"
ดวงดาวสีเขียว
"เจ้า คีรีบูน น้อย จะ ได้ ออก เดินทาง เป็น ครั้ง แรก พวก มัน จะ ต้อง ออก บิน เมื่อ พระ อาทิตย์ ตก ถ้า หลง ฝูง ขึ้น มา จะ เป็น ยังไงนะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"บางที เจ้า คีรีบูน น้อย อาจ แวะ เก็บ ผลไม้ ได้ สัก ลูก สอง ลูก"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ดี เหลือเกิน ที่ ได้ กินตัว เดียว ไม่ ต้อง แบ่ง ให้ พี่น้อง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"อ้าว ฝูง หาย ไป ไหน แล้ว แล้ว จะ ตาม ทัน ได้ อย่างไร"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ทาง ขวา หรือ ทาง ซ้าย นะ เจ้า คีรีบูน น้อย จำ ไม่ ได้ ซ้าย หรือ ขวา นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"จำ ได้ ว่า เพลง ยัง ไม่ จบ นี่ นา"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ใน ที่สุด ก็ จำ ได้ แล้ว ไชโย!"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย คง ไม่ ได้ เจอ แม่ อีก แล้ว คง ต้อง หนาว จน แข็ง อยู่ ที่ นี่ แน่ แน่"
โบยบินสู่ทิศใต้
""เมื่อ ไห ร่เรา จะ ได้ ไป นั่ง รถ ม้า กัน ล่ะ ครับ คุณ ปู่?" ริ โอ ถาม"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ครั้ง สุดท้าย ที่ พวก เขา มา เมือง นี้ ก็ ไม่ ได้ นั่ง รถ ม้า เลย แต่ ครั้ง นี้ ริ โอ ได้ นั่ง ที่ เบาะ หน้า ของ รถ ม้า กับ คน ขับ ด้วย!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"และ ริ โอ ยัง ได้ จับ เชือก บังคับ ม้า อีก ด้วย"
ริโออยากนั่งรถม้า
"เพราะ ริ โอ ตอบ คำ ถาม ของ คุณ ปู่ ได้ ถูก ต้อง ทุก ข้อ เขา จึง ได้ กิน ขนม ที่ เขา ชอบ นมควาย หมัก ราด ด้วย ซอส น้ำตาล ทราย แดง และ ผลไม้ หลาย ชนิด โปะ ด้วย นำ้แข็ง ไส"
ริโออยากนั่งรถม้า
"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์มี เพื่อน สาม คน คือ บี น่า โน มี่ และโชตู ดิลาวาร์ชอบ เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ทั้ง สาม พวก เขา แต่ละ คน ล้วน แบก เป้ ใบ ใหญ่ และ หนัก ไว้ บน หลัง และ ไม่ ยอม ให้ ใคร ได้ ดู สิ่ง ที่ อยู่ ข้าง ใน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์คิด หนัก ว่า เพื่อน เพื่อน น่า จะ ต้องการ อะไร กัน บ้าง บี น่า น่า จะ อยาก ได้ สี เทียน ที่ มี หลาย สี กว่า นี้ เขา คิด พลาง ยิ้ม ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูดู เศร้า ตลอด เลย ขนม ลัด ดู จะ ต้อง ช่วย ให้ เขา นึกถึง เวลา ที่ เรา สนุก กัน ได้ แน่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""หยุด เดี๋ยวนี้ นะ! แก หลอก โชตูไม่ ได้ อีก แล้ว"บี น่า กล่าว"เรา จะ ช่วย เขา เอง""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูหลับตา ลง แล้ว พูด ว่า" โอ้ นางฟ้า แห่ง แดน ฝัน ได้ โปรด ปกป้อง เรา จาก ความ โกรธ ที่มา บดบัง ความ รัก ใน ครอบครัว เถิด""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แต่ บา จี ผู้ กล้า ไม่ ได้ พูด อย่าง นั้น นะ "บี น่า บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ผู้หญิง อย่าง เรา ทำได้ ทุก อย่าง ที่ ต้องการ และ ป้องกัน ตัว เอง ได้ ด้วย เดี๋ยว ฉัน จะ ทำให้ ดู นะ "บา จี ผู้ กล้า กล่าว"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โน มี่ ดีใจ ที่ ได้ เห็น พี่ สาว ยิ้ม ออก ใน ที่สุด"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น โชตูก็ เอ่ย ปาก ถาม" คุณ บา จี ผู้ กล้า ครับ สอน ผม ป้องกัน ตัว เอง ด้วย ได้ ไหม ครับ ผม สัญญา ว่า จะ แบ่ง ขนม ลัด ดู สุด รัก ให้ ด้วย""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"บา จี ตอบ ว่า" ได้ เลยโชตู ทุก คน มี สิทธิ์ จะ ได้ เรียน รู้ เรื่อง การ ป้องกัน ตัว จ้ะ""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เรา บอก ความ ใน ใจ ให้ ครอบครัว รู้ แบบ ตรง ตรง ได้ หรือ ไม่"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แม่ คะ หนู ใช้ ไฟ ทำ อาหาร ของ แม่ จุด คบเพลิง ของ หนู ได้ ไหม "โนรา ถาม"
เด็กหญิงตะเกียง
""หนู อยาก จุด ไว้หน้า บ้าน ทาง เดิน กลับ บ้าน จะ ได้ สว่าง ค่ะ "โนรา อธิบาย"
เด็กหญิงตะเกียง
"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รู้สึก ได้ ว่า มี ลม พัด ผ่าน หน้าต่าง เข้า มา แต่ น่า แปลก ที่ ไฟ ใน ตะเกียง กลับ ไม่ ดับ โนรา รู้ ตอน นั้น เอง ว่า โถ แก้ว ของ ตะเกียง ช่วย กัน ลม ให้ เปลว ไฟ"
เด็กหญิงตะเกียง
""ใช้ แล้ว! ฉัน ใช้ ตะเกียง แทน คบเพลิง ได้ นี่ นา! "โนรา พูด ขึ้น"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ต้อง คิด หา วิธี อื่น แล้ว ละ อะไร จะ ช่วย ปกป้อง ตะเกียง จาก ฝน ได้ นะ"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ใช้ อะไร ได้ บ้าง นะ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ แม่ ต้อง ใช้ ฝา หม้อ เวลา ทำ อาหาร กระด้ง เห รอ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ แม่ ต้อง ใช้ กระด้ง เวลา แยก เปลือก ข้าว ออก จาก เมล็ด"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ ใช้ใบ ตอง ไม่ ได้ หรอก เพราะ พอ โดน ลม ใบตอง ก็ จะ แตก หมด"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"นั่นไง! มี ฝา หม้อ เก่า อยู่ อัน หนึ่ง มัน มี รู และ รอย บาก เล็ก เล็ก โนรา มั่นใจ ว่า เธอ ใช้ ฝา หม้อ เก่า อัน นี้ ได้ แค่ จะ ต้อง ซ่อมแซม สัก เล็กน้อย"
เด็กหญิงตะเกียง
"แมว สาม สหาย อาศัย อยู่ ร่วม กัน อย่าง กลมเกลียว ทั้ง ยาม เช้า เที่ยง และ มืดค่ำ พวก มัน จะ ขโมย อาหาร จาก บ้านเรือน ใกล้ เคียง ก่อน มา นั่ง ร่วม วง แล้ว แบ่งปัน สิ่ง ที่ หา มา ได้ ให้ แก่ กัน"
แมวสามสหาย
"พวก มัน ปีน ข้าม กำแพง เข้าไป ใน ครัว อย่าง รวดเร็ว คน เฝ้า ประตู นอน กรน ครอก ฟี้ อยู่ ด้าน ล่าง ใน ครัว ใหญ่ โต ห้อง นั้น มี อาหาร ละลาน ตา เกิน กว่า พวก แมว จะ คิด จินตนาการ ได้ สาม สหาย ยิ้มกริ่ม เมื่อ คิด ว่า พุง ของ ตน จะ กลม โต เพียง ใด ถ้า ได้ กิน อาหาร เหล่า นี้"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"บิ ลูก ลัวจับใจ " เรา ต้อง รีบ หนี " มัน คิด ก่อน จะ รีบ กระโดด ออกนอกหน้า ต่าง หนี ไป พร้อม กับกาลัว ทั้ง สอง ตัว ครุ่นคิด กัน ทั้ง คืน ว่า เจ้า เมา จะ สบาย ดี ไหม แต่ ไม่ มี ทาง รู้ ได้ เลย"
แมวสามสหาย
"ใน ที่สุด บิ ลูก็คิด แผน ช่วย เจ้า เมา ได้ สำเร็จ วัน รุ่ง ขึ้น บิ ลูกับ กาลัวกลับ ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น พร้อม แผน บุก จู่โจม แต่ ทั้ง สอง ก็ ต้อง แปลก ใจ กับ สิ่ง ที่ เห็น"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา เป็น แมว เฉลียวฉลาด มัน รู้ ดี ว่า นี่ คือ แผนการ ของ สหาย ทั้ง สอง เพื่อ ช่วย ให้ มัน เป็น อิสระ มัน รีบ หนี จาก มือ ของ มิ มและ สลัด ชุด ที่ สวม อยู่ ทิ้ง อย่าง รวดเร็ว มิ มพยา ยาม คว้า ตัว เมา แต่ เมา ส่งเสียง เรอ ดัง ลั่น เพื่อ ขัดขวาง เมื่อ ได้ กลิ่น ลม จาก ปาก เจ้า เมา มิ มพลัน สลบ ไป ทันที"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย
"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""สร้อย ข้อ มือ สวย สวย ต้อง ทำให้ ทุก คน ยิ้ม ได้ แน่ "มังคัช เสนอ"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""วัน นี้ เจ๋งสุด เจ๋งสุด ไป เลย พวก เพื่อน เพื่อน ตื่นเต้น ดีใจ กัน ใหญ่ พวก เรา อยาก เป็น ฮีโร่อีก จะ ได้ ทำให้ เด็ก คน อื่น มีค วาม สุข แบบ นี้ อีก เยอะ เยอะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็กชาย ทั้ง สอง อดใจ รอ แทบ ไม่ ไหว ที่ จะ ได้ ให้ ของขวัญ เด็ก เด็ก ที่ นี่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทู ลู่ ขยับ เก้าอี้ รถ เข็น ไป มา แล้ว ตอบ ว่า" ฉัน หมุน ตัว สาม ครั้ง ได้ เร็ว สุด สุด เลย ละ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก ทำ อะไร เพื่อ พัฒนา โรงเรียน ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"มอเตอร์ ไซ ค์คัน นั้น เปิด ไฟ เลี้ยว ซ้าย แต่ กลับ เลี้ยว ขวา เสีย นี่ เฮ้อ ยัง ดี ที่ บี รู มี สติ ไม่ อย่าง นั้น ได้ เกิด อุบัติเหตุ แน่ เลย"
บรื้น บรื้น!
"ถ้า ทุก คน ทำตา มก ฎ จราจร บี รู คง ไป ส่ง ผู้โดยสาร ได้ เร็ว กว่า นี้"
บรื้น บรื้น!
"บี รู จำ ได้ ว่า แถว นี้ มี ทาง ลัด แต่ อยู่ ตรง ไหน กัน นะ อ๊ะ ตรง นั้นไง!"
บรื้น บรื้น!
"ติ๊ง ติ๊ง! โทรศัพท์ อัลมาดัง ขึ้น งาน ต่อ ไป บี รู กับ อัลมาต้อง ไป ส่ง ขนม สาม สี่ กล่อง มี ขนม เลอ ปัตกับ ขนม อม บุ ซ อม บุ ซ บี รู มั่นใจ มาก ว่า อัลมาจะ ส่ง ขนม พวก นี้ ได้ ปลอดภัย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู คิด ถูก เพราะ อัลมารู้ ว่า ต้อง จัดการ กับ กล่อง ขนม อย่างไร บี รู สัมผัส ได้ ว่า กล่อง ขนม ถูก มัด แน่น กับ เบาะ ของ เขา"
บรื้น บรื้น!
"เปาะแปะ เปาะแปะ! อะไร กันเนี่ย ฝน ตก! จะ ปล่อย ให้ ขนม เปียก ไม่ ได้ นะ!"
บรื้น บรื้น!
"บี รู มีค วาม สุข มาก เลย ละ ที่ ได้ ช่วย งานอัลมา"
บรื้น บรื้น!
"ซาก อร์ตาม ติด โบต อม ไป ทุก ที่ ช่าง เกะกะ น่า รำคาญ จริง จริง โบต อม ได้ แต่ สงสัย ว่า เมื่อ ไร มัน จะ กลับ บ้าน ใน ป่า ไป เสียที"
ช้างในบ้านฉัน
"แล้ว โบต อม ก็ ไป โรงเรียน ทัน เวลา เพราะ ได้ ซาก อร์ช่วย ไว้"
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม ตอบ ว่า "หนู อยาก เป็น เจ้าหน้าที่ ป่า ไม้ ค่ะ จะ ได้ ช่วย ช้าง แบบ ซากอร์ และ ปกป้อง ป่า ไม้ ของ เรา""
ช้างในบ้านฉัน
"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน
"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน
"จิ้งหรีด ลื่น ไถล ห่าง ออก ไป กว่า เดิม “ฉัน จับ ไว้ ได้ อีก ไม่ นาน แล้ว ละ” มัน บอก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“หยุด เลย นะ เจ้า กบ! นี่ พวก เรา เอง เพื่อน เธอไง!” ตั๊กแตน ตะโกน หยุด เจ้า กบ ไว้ ได้ ทัน เวลา พอดี แล้ว ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ก็ คลาน ขึ้น ไป บน ใบ บัว ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“ไม่ เป็นไร นะ จิ้งหรีด” กบ พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เดี๋ยว เรา มา แก้ไข กัน แต่ อันดับ แรก ต้อง ไป หา หมอ ก่อน จะ ได้ หาย ป่วย กัน ทุก ตัว”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"เก เบิลส์ได้ แต่ ถอน หายใจ และ หลุบ ตาล ง เขา สามารถ ทำ หลาย อย่าง ที่ มิลลีกับ นับ ส์ทำ ไม่ ได้ แต่ เขา ไม่ สามารถ บิด ตัว หรือ งอ ตัว ได้ เหมือน เพื่อน เพื่อน เขา จึง ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น อย่างไร"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์พยายาม ทำให้ เก เบิลส์อารมณ์ ดี ขึ้น พวก เขา ปัด กวาด เช็ด ถู กำแพง และ หลังคา ของ เกเบิลส์ มิลลีดีด กีตาร์ ส่วน นับ ส์ร้องเพลง สนุก สนุก แต่ ไม่ มี อะไร ได้ ผล"
บ้านตุ๊กตา
""อย่าง นี้ นี่เอง!"มิลลีพูด"พวก เรา ช่วย ได้ สบาย มาก!""
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน ช่วย ได้ เรา มา ช่วย กัน วาด เถอะ! "มิลลีตอบ"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีนอน ลง บน กระดาษ แผ่น หนึ่ง แล้ว นับ ส์ก็ ลากเส้น ตรง ตาม ตัว เขา ทั้ง สอง ช่วย กัน ลากเส้น อีก สอง เส้น จน ได้ รูป สามเหลี่ยม ดูเหมือน หลังคา ของ เก เบิลส์เลย"
บ้านตุ๊กตา
"เจ้าบ้าน ตุ๊กตา เก เบิลส์รู้ ดีใจ เป็น ล้นพ้น ที่ ได้ รับ รูป วาด สอง สอง สหาย เพื่อน รัก และ แล้ว ทั้ง สามเกลอ ก็ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ตลอด ไป"
บ้านตุ๊กตา
"รอบ รอบ ตัว เธอ มี สิ่งของ อะไร บ้าง เธอ ลอง วาด รูป สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมผืนผ้า หรือ วงกลม ให้ เป็น สิ่งของ เหล่า นั้น ได้ ไหม"
บ้านตุ๊กตา
"หนู ได้ ของขวัญ จาก แม่ เป็น ชุด กระโปรง ชุด ใหม่ ที่ คล้าย กับ ชุด เดิม ของ ตุ๊กตา หนู และ คุณ อา ให้ หีบเพลง สำหรับ ใช้ ปาก เป่า"
กระปุกออมสิน
""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน
"แต่ ใคร จะ มา ขาย เสื้อ ยืด ให้ หนู ดึกดื่น มืดค่ำ ขนาด นี้ กัน หนู เลย เอา เงิน ที่ ได้ จาก พ่อ สอด ไว้ ใน กระปุก ออมสิน ของ หนู ก่อน"
กระปุกออมสิน
"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน
"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน
"ถึง เทศกาลมาฆี บรรยากาศ ของ หมู่ บ้าน ก็ เต็ม ไป ด้วย ความ รื่นเริง ทุก คน ที่ บ้าน รวม ถึง คุณ ปู่ ต่าง ก็ ชอบ การ เต้น บน เวที ของ หนู มาก พวก ท่าน ให้ เงิน รูปี เป็น รางวัล มากมาย หนู เก็บ เงิน ทั้งหมด ที่ ได้ รวม ทั้ง เหรียญ เล็กน้อย ทั้งหลาย ไป หยอด กระปุก ออมสิน ให้ หมด เมื่อ เทศกาล รื่นเริง สิ้นสุด ลง หนู ก็ เข้า โรงเรียน ที่ ใหม่ ซึ่ง อยู่ ใกล้ บ้าน"
กระปุกออมสิน
"ที่ โรงเรียน หนู ได้ เพื่อน ใหม่ เรา นั่ง โต๊ะ เดียวกัน เธอ ชื่อว่า อนาร์กาลี " เธอ ไม่ มี พ่อ ส่วน แม่ ก็ ต้อง ทำ งาน ล้าง จาน ใน ร้าน อาหาร เธอ มา จาก ครอบครัว ยากจน " มี แต่ คน พูด เรื่อง ทำนอง นี้ เกี่ยว กับ อ นา กาลี"
กระปุกออมสิน
"หนู ตัดสินใจ จะ ใช้ เงิน จาก กระปุก ออมสิน ของ หนู ซื้อ ชุด นักเรียน ใหม่ ให้ กับ เพื่อน คน นี้ ทันที ที่ ถึง บ้าน หนู รีบ ทุบ กระปุก ออมสิน จน แตก แล้ว นับ เงิน ที่ อยู่ ใน นั้น โอ้โห นี่ หนู เก็บ เงิน ได้ มาก กว่า หนึ่ง พัน รูปี เลย เชียว นะ!"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
"หนู แอบ ให้ ช่าง ตัด เสื้อ วัด ตัว หนู แทน เพราะ รู้ ว่า อนาร์กาลี จะ ใส่ ชุด ขนาด เดียวกัน กับ หนู ได้ พอดี"
กระปุกออมสิน
""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว
"เดือน หน้า ทั้ง ไอ รา และ คุณ เต่า จะ กล้า หาญ อีก ครั้ง เพื่อ ที่ ทั้ง สอง จะ ได้ มี สุขภาพ แข็งแรง ไป ด้วย กัน"
ไอราไม่กลัว
"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลาย วัน ต่อ มา โลมา น้อย ก็ กลับ มา โบ รา ตื่นเต้น มาก แต่ ดูเหมือน ว่า เจ้า ลูก โลมา จะ กระวนกระวาย มัน ว่าย กลับไปกลับมา เหมือน อยาก ให้ โบ รา ลง มา ใน น้ำ " เกิด อะไร ขึ้น เจ้า โลมา ฉัน จะ ช่วย อะไร เจ้า ได้ บ้าง " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โบ รา กลืน หิน วิเศษ ลง ไป และ กระโดด ลง น้ำ" ว้า ว ฉัน หายใจ ใน น้ำ ได้ ด้วย""
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"พวก เขา ว่าย จน มา ถึง บ้าน ของ ฝูง โลมา โลมา ทุก ตัว เข้า ทักทาย เพื่อน รัก ทั้ง สอง โลมา จ่า ฝูง บอก ให้ โบ รา เอา แก้ว วิเศษ ติดตัว ไป ด้วย มัน อาจ จะ ช่วย แก้ ปัญหา ให้ ฝูง โลมา ได้ " แล้ว ปัญหา คือ อะไร เล่า " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก