PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xc70d...39b3Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (253)
"แต่ แล้ว ฉัน ก็ หลง ทาง"
เจ้า ตูบ หลง ทาง
"เย้ ฉัน เจอ คุณ โกมา แล้ว (ผู้ แปล: เชษฐ์ ธิดา ชิน พี ระ เสถียร)"
เจ้า ตูบ หลง ทาง
"พอ เจ้า กระรอก น้อย เห็น ว่าที่ จริง แล้ว สัตว์ ร้าย เหล่า นั้น เป็น แค่ ก้อน หิน"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
""แต่ พระอาทิตย์ ขึ้น แล้ว นะ""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
""อีก เดี๋ยว ตัว เธอ ก็ แห้ง แล้ว ละ""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"ใช่ แล้ว ตัว ที่ สี่ ไง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"กิน แล้ว สบาย มี แรง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"แม่ แกะ แม่ หมู และ แม่ วัว ไป กัน หมด แล้ว ตอน นี้ แม่ ไก่ พร้อม แล้ว มัน จะ พา ลูก ๆ ของ มัน ไป เที่ยว งาน เทศกาล ด้วย หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก"
แม่ไก่กกไข่
"โอ้โห! แล้ว เรา กับ เท้า ตั้ง สี่ ข้าง ล่ะ เรา ทั้ง กระโดด ทั้ง เต้น และ เดิน พา เห รด ได้ เลย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"เห็นมั๊ยล่ะ ก็ บอก แล้ว ฉัน น่ะเจ๋งที่สุด! ฉัน รู้ ทุก อย่าง!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"“ว้า ว!” โกลูหัวเราะ แล้ว ก็ บอก ว่า “ที นี่ ตาขอ ง ฉัน บ้าง ล่ะ เธอ นั่ง ลง"
เวลาเล่นสนุก
"เธอ ออก มา จาก กระจก ใน ตอน ที่ ฉัน หลับ! แล้ว เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อย่าง สนุก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"แต่ ก็ ไม่ เป็น ไร แล้ว เรา จะ เล่น ด้วย กัน อีก ใน ความ ฝัน ของ ฉัน!"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ถึง เวลา ของ ฉัน ขว้าง ลูก แล้ว นะ. นั่น ไง... เธอ แพ้ แล้ว!!"
วันนี้ฉันเป็น...
"วัน นี้ ฉัน เป็น มา แล้ว หลาย อย่าง"
วันนี้ฉันเป็น...
"คำ เพ็ง ตอบ ว่า “ได้ สิ! เริ่ม จาก หงาย มือขึ้น แล้ว จีบ นะ""
มาฟ้อนรำกันเถอะ
""แม่ ครับ ผม หิว แล้ว มื้อ เที่ยง ผม ล่ะ"โจ๊ก โจ๊ก ถาม เมื่อ กลับ ถึง บ้าน แต่ แม่ ของ เขา นอน ซม อยู่ บน เตียง สีหน้า ไม่สู้ ดี "แม่ ไม่ สบาย มาก ลูก รัก แม่ ตกลง ไป ใน ท่อ น้ำ ทิ้ง ระหว่าง หา อาหาร สาร เคมี ทำให้ แม่ เป็น ผื่น แดง แม่ ลุก ไม่ ไหว เลย"แม่ กบ พูด"ผม จะ ขึ้น เขา ไป หา ยา ให้ แม่ เอง ครับ"โจ๊ก โจ๊ก บอก แม่ แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ไอ แล้ว พูด ว่า"อย่า นะ ลูก มัน ไกล และ อันตราย เกินไป""ไม่ ต้อง ห่วง ครับ ผม กล้า หาญ และ ฉลาด ด้วย ผม ทำได้""
กบแสนฉลาด
"ทันใด นั้น เอง มี ขวด พลาสติก ขวด หนึ่ง ลอย ผ่าน มา โจ๊ก โจ๊ก คิด ออก แล้ว " ฉัน จะ ใช้ ขวด นี้ สร้าง เรือ ลอย ข้าม แม่น้ำ ไป""
กบแสนฉลาด
"ขวด พลาสติก ใช้ เป็น เรือ ได้ ดี เยี่ยม แต่ แล้ว กลับ มี ปลา ฝูง หนึ่ง มา ล้อม โจ๊ก โจ๊ก ไว้ " นาย จะ ไป ไหน เจ้า กบ " ปลา ตัว ใหญ่ ที่สุด ถาม " ได้ โปรด อย่า กิน ฉัน เลย " โจ๊ก โจ๊ก อ้อนวอน " แม่ ฉัน ป่วย ฉัน จะ ไป หา ยา มา ให้ แม่ " พวก ปลา สงสาร โจ๊ก โจ๊ก จึง ช่วย ดัน เรือ ให้ แล่น ไป ใน ทิศทาง ที่ ถูก ต้อง"
กบแสนฉลาด
"ไม่ นาน นัก ภูเขา ก็ ปรากฏ ให้ เห็น ได้ เวลา ที่ กบ ตัว อื่น ต้อง กลับ บ้าน แล้ว โจ๊ก โจ๊ก ต้อง กล้า หาญ และ มุ่ง หน้า ต่อ ไป เพียง ลำพัง"
กบแสนฉลาด
"ใน ที่สุด โจ๊ก โจ๊ก ก็ ขึ้น มา ถึง บน เขา ตรง จุด ที่ ใบไม้ วิเศษ เติบโต งอกงาม ใบไม้ เหล่า นี้ ใช้ ทำ ยา รักษา แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ได้ " ไชโย ฉัน ทำได้ แล้ว " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน อย่าง ดีใจ"
กบแสนฉลาด
""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด
""แม่ ครับ ผม มา แล้ว ผม เอา ยา มา ให้ แล้ว ครับ""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
""ก็ดี แล้ว นี่ พวก เธอ ก็ได้ ของ ตาม ราคา ที่ จ่าย แล้วไง "เจ้า จิ้งจอก เจ้าเล่ห์ พูด"
กลโกงเจ้าจิ้งจอก
"เจ้า นกยูง มีค วาม สุข ที่สุด มัน เป็น นก ที่ มี ขน สวย ที่สุด ใน ป่า และ มัน ไม่ ป รา ถ นา ที่ จะ บิน อีก แล้ว พวก นก อื่น ก็ ไม่ เยาะ เย้ย หรือ ล้อเลียน มัน อีก ต่าง ก็ พา กัน ชื่นชม ใน ความ สวย งาม ของ มัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"ซานี ซานี! เดี๋ยว วัน นี้ เรา กลับ บ้าน ไป พัก แล้ว ค่อย มา ดู เสื้อกั๊ก กัน อีก ที ปี หน้าเนอะ"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
"และ แล้ว ลัก กี้ ก็ ยอม พูด ออก มา"
พบกันเป็นครั้งแรก
""ฉัน รู้ แล้ว ฉัน จะ ใช้ใบ ปาล์ม"
พิกกี้ อยากจะบิน
"แต่ นอกจาก นู นู แล้ว ไม่ มี ลูก หมี ผู้หญิง ตัว อื่น เข้า ร่วม เลย นูนูจึง ไม่ แน่ใจ ว่า ตัว เอง ควร ลง แข่ง หรือ ไม่"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ลูก หมี ตัว น้อย ตัว หนึ่ง เข้า มา ให้ กำลังใจ นู นู ว่า" พี่ คะ ทำให้ ดี ที่สุด แล้ว เอาชนะ ให้ ได้ นะ คะ" หมี น้อย พูด" พอ หนู โต ขึ้น ก็ จะ ทำให้ ได้ เหมือน กัน ค่ะ""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นู นู ปั่น จักรยาน ลง เขา ชัน อย่าง รวดเร็ว แล้ว ยก ล้อ ลอย ขึ้น กลาง อากาศ เหิน ผ่าน จักรยาน คัน อื่น อื่น ไป ไชโย! นู นู ชนะ แล้ว!"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้องเต รี ยมก ระ เป่า นักเรียน ก่อน เธอ จัดการ อาหาร เช้า แล้ว รีบ วิ่ง ออก จาก ครัว"
แย่เเล้ว!
"โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ บี น่า ต้อง สวม ชุด นักเรียน ก่อน แล้ว บี น่า จะ เอา ดินสอ ที่ไหน ใช้ ล่ะ เธอ คิด ว่า เดี๋ยว ค่อย ยืม เพื่อน ที่ โรงเรียน ก็ได้"
แย่เเล้ว!
"อะไร กันเนี่ย! บี น่า เพิ่ง นึก ขึ้น ได้ ว่า จริง จริง แล้ว เธอ มี เรียน ตอน บ่าย ตอน นี้ เธอ ต้อง กลับ ไป เก็บข้าว ของ ที่ ทำ รก ไว้ แล้ว ละ"
แย่เเล้ว!
"มี นา กับ สิง หา ทำ ตะโก้ กับ ขนม ใส่ไส้ วาง ใน ใบไม้ แล้ว วาง กลีบ จำปี ใส่"
มีนากับสิงหาอยากทำขนม
"เสร็จ แล้ว ขยำ กรอง เอา น้ำ ไว้ ตอน ทำ ขนม ไทย ใบ เตย สำคัญ"
ขนมถ้วยอร่อยจัง
"ตาก อด หลาน แล้ว พา ไป ดู ที่ หน้าต่าง " สัตว์ ประหลาด ตัว เขียว มา” จอบ กับ จืด บอก ตา"
แสงปริศนา
"“คืน นี้ ฝน ตกหนัก แล้ว แสง สี เขียว นั่น ล่อ ให้ หมึก นึก ว่าเป็น อาหารน่ะ ลูก”"
แสงปริศนา
"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา
"และ แล้ว ทันใด ก็ หัน ไป เจอ เจ้า เขียว ฉัน เผลอ ทําเธอหล่นพื้น"
เจ้าเขียวไปไหน
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง มา ถึง ตกใจ จำปี เสียใจ อยู่ ไหน ไม่ เจอ"
เจ้าเขียวไปไหน
"ไม่ ไม่ ไม่ วัน นี้ ผม จะ ไม่ ไป โรงเรียน ผม จะ รอ พี่ แต่ ผม อยาก ไป โรงเรียน มาก มาก เลย นะ ผม อยาก เรียน คำ ศัพท์ ใหม่ ใหม่ แล้ว ก็ อยาก ไป เจอ คุณ ครู ด้วย"
ผมกลัว
""พี่ หมวก พี่ ไป โรงเรียน กับ ผม ได้มั้ย" พอ ใส่ หมวก แล้ว เหมือน พี่ ดา ณี อยู่ กับ ผม ด้วย เลย แฮะ"
ผมกลัว
"จิ้งจอก รู้ แล้ว ว่า จะ วาด อะไร"
จิ้งจอกน้อย
"กิ้งก่า น้อย เสียใจ มาก มัน อยาก มี ผิว แวววาว เหมือน อย่าง จิ้งเหลน มัน ก้ม หน้า คอตก ด้วย ความ อับอาย แล้ว เดิน หนี ไป"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"แต่ แล้ว มัน ก็ ติด"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เจ้า งู เลื้อย มา ถึง ตรง ที่ พวก มัน อยู่ แล้ว แต่ว่า... พวก มัน หาย ไป ไหน แล้ว ล่ะ"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"กิ้งก่า น้อย มีค วาม สุข มาก ตอน นี้ มัน รู้ แล้ว ว่า ตัว เอง พิเศษ อย่างไร"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"ฉัน ลอง คุย กับ พวก เขา ดู ดี ไหม นะ ว่า แล้ว พระ จันทร์ ก็ ค่อย ค่อย เคลื่อนที่ เข้าหา กลุ่ม ดวง ดาว"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"แล้ว ดวง จันทร์ ก็ หยิบ พู่กัน ออก มา เขียน คำว่า "สวัสดี" ลง บน ตัว แต่ แล้ว กลับ ลบ ออก ก่อน จะ เขียน ใหม่ แล้ว ลบ ออก อีก ครั้ง"
ดวงจันทร์ขี้อาย
""เอา แบบ นี้ ไหม พวก เรา ดวง ดาว จะ รวม กลุ่ม กัน เป็น รูป ต่าง ต่าง แล้ว ให้ นาย ทาย ว่า คือ รูป อะไร" ดาว ดวง หนึ่ง เสนอ"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน ฟัง เพื่อน เพื่อน คุย ถึง หัวข้อ ที่ คิด ขึ้น ได้ มี หลาย หัวข้อ น่า สนใจ แล้ว ตัว เธอ ล่ะ จะ ทำ หัวข้อ ไหน ดี"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ระหว่าง ที่ เดิน กลับ บ้าน อัญชัน ตั้งใจ ว่า จะ ต้อง เลือก หัวข้อ ให้ ได้ เธอ มอง ไป รอบ ตัว เห็น เพื่อน เพื่อน เดิน ผ่าน ไป เห็น คุณ ครู โบกมือ ให้ และ เห็น ควัน ลอย อบอวล จาก เตา ทำ อาหาร อัญชัน คิด ออก ทันที! เธอ รู้ แล้ว ว่า จะ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ
"และ แล้ว ลม ก็ เริ่ม พัด แรง ว่าว ก็ ลอย พุ่ง ไป ใน อากาศ แต่ หลังจาก นั้น ไม่ นาน เชือก ก็ ขาด แล้ว ว่าว ก็ ลอย หาย ไป"
แสงเล็กๆ
"ต้นไม้ ต้อง มี ผล แล้ว กิ่ง ก้าน พร้อม แล้ว ที่ จะ ออก ผล"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"เริ่ม แรก ดอกไม้ จะ ผลิ บาน แล้ว ผึ้ง ก็ จะ ตาม มา"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"มะม่วง หมด แล้ว ฉัน กิน มัน เร็ว มาก"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"เจ้า กบ เอา มือ ทาบ อก แล้ว บอก ตัว เอง ว่า "ฉัน ไม่ กลัว สัก หน่อย ฉัน ทำได้ แน่นอน!""
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"เจ้า กบ ค่อย ค่อย ปีน ขึ้น มา แล้ว นั่ง อยู่ ที่ ริม บ่อ น้ำ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"ระหว่าง แบก ข้าว เจอ งู ตกใจ ทิ้ง ข้าว แล้ว วิ่ง หนี"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"กาล ครั้ง หนึ่ง นาน มา แล้ว มี ชาย ชรา คน หนึ่ง ชื่อ ตา ปรัก กำลัง นั่ง ตก ปลา อยู่ ริม แม่น้ำ ทันใด นั้น เขา เจอ ไข่ สี รุ้ง สวย สด งดงาม ใบ หนึ่ง บริเวณ ชายฝั่ง ตา ปรัก หยิบ ขึ้น มา ดู แล้ว จึง ตัดสินใจ นำ กลับ บ้าน"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม โฉบ เด็ก ผู้หญิง ที่นั่ง เก้าอี้ รถ เข็น ออก มา โดย ไม่ รีรอ จาก นั้น ก็ พา เด็กหญิง บิน หนี ขึ้น ไป กลาง อากาศ หลังจาก หนี พ้น ไฟ มา แล้ว โฉมงาม แล เห็น ตา ปรัก กำลัง ถูก ไฟ ล้อม รอบ อยู่"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ที่ ถึงที่ หมาย โดย สวัสดิภาพ แล้ว ชาว บ้าน ช่วย กันสาด น้ำ ใส่ ปีก ของ โฉมงาม แม้ เจ้า นก น้อย ไม่ มี อาการ บาดเจ็บ แต่ ควัน และ เปลว ไฟ ได้ ทำลาย สี สัน สวย งาม ของ ขนน ก นั้น ไป สิ้น"
นกผู้กล้า
"ลูก หมู จ้วง พาย อย่าง รวดเร็ว มัน พาย พาย แล้ว ก็ พาย จน แซง หน้า เรือ เพื่อน เพื่อน ไป ทุก ลำ แล้ว มัน ก็ หัวเราะ เยาะ " เห็น ไหม ฉัน พาย เก่ง กว่า พวก นาย " ลูก หมู อวด เบ่ง"
ลูกหมูจอมเบ่ง
""ลูก หมู! นาย ไป ไกล เกิน แล้ว นะ "เจ้า ลิง บอก"
ลูกหมูจอมเบ่ง
""ฮือ ฮือ ฮือ "ลูก หมู ร้องไห้ ใหญ่ แล้ว ละ"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"กระต่าย ลิง และ หมา พา กันลง เรือ แล้ว พาย ไป หา ลูก หมู จาก นั้นทั้ง สาม ก็ ช่วย กัน พาย เรือ ลูก หมู กลับ เข้า ฝั่ง ลูก หมู มีค วาม สุข มาก มาก"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"เดี๋ยวนี้ ลูก หมู ยอม เล่น กับ เพื่อน เพื่อน แล้ว มัน ไม่ อวด เบ่ง อีก เลย"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"ครอบครัว อีกา ฟาด มัด ข้าว ให้ ข้าวเปลือก หลุด ออก มา เสร็จ แล้ว จึง ตาก ข้าวเปลือก ไว้"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"เสร็จ แล้ว ก็ เก็บข้าว เปลือก ไว้ ใน ยุ้ง ฉาง"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"โต โต้ ปลูก ผัก เป็น แล้ว นะ เหมือนกับ คุณ ปู่ เลย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
""ชานู แม่ อุ้ม ลูก ไม่ ไหว แล้ว ละ!"แม่ บอก"ลูก โต เกินไป แล้ว!""
โตไป เล็กไป
"แม่ ยิ้ม แล้ว ตอบ ว่า" ลูก โต พอ จะ ไป โรงเรียน เด็ก โตไงจ๊ะ""
โตไป เล็กไป
""และ หนู จะ ไม่ มี วัน เด็ก ไป หรือ โต ไป สำหรับ... สิ่ง นี้ไง! "ทุก คน พูด แล้ว กอด ชา นูอย่าง อบอุ่น ช่าง เป็น อ้อม กอด ที่ ยอด เยี่ยม จริง จริง"
โตไป เล็กไป
"ได้ เวลา อาหาร เช้า คลา ร่า หิว แล้ว ละ"
บะหมี่จอมแสบ
"ว่า แล้ว เจ้า ลิง น้อย ก็ ตัดสินใจ ออก ไป หา กล้วย กิน เอง"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ได้ยิน ดังนั้น ก็ ขอบคุณ เจ้า งู แล้ว ออก ตาม หา ต้น กล้วย ต่อ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ได้ยิน ดังนั้น ก็ กล่าว ขอบคุณ เจ้า เสือ แล้ว ออก ตาม หา กล้วย ต่อ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ตอน นี้ ลิง น้อย เริ่ม จะ ทน หิว ไม่ ไหว แล้ว สิ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย เดิน ตรง ไป ยัง ดง ต้น กล้วย แล้ว มัน ก็ เห็น แม่ กำลัง หอบ กล้วย กลับ บ้าน"
ลิงน้อยกับกล้วย
"“แต่ คุณ แม่ คะ แล้ว พวก สิ่ง ต่าง ต่าง ที่ อยู่ ใน อวกาศ ล่ะ?"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"วัน หนึ่ง ฉัน ก็ พูด กับ คุณ แม่ ว่า" ระวัง นะ คะ คุณ แม่ จะ เป็น ยังไงคะ ถ้า น้อง คลอด ออก มา แล้ว น้อง บาดเจ็บ""
อะชีล่า
""ไม่ หรอก ค่ะ คุณ พ่อ"ฉัน ตอบ"น้อง จะ ต้อง ไม่ ใช่ ผู้ชาย และ ไม่ เหมือน นิ โก้ น้อง จะ ต้อง เป็น ผู้หญิง เหมือน หนู ค่ะ แล้ว เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า
"ฉัน เล่า ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง สาว แล้ว ว่า อะชีล่า เพื่อน เพื่อน พูด ว่า" อะชีล่า เห รอ ชื่อ เพราะ จัง""
อะชีล่า
"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า
"จาก นั้น คุณ ครู ก็ ถาม ทุก คนใน ห้อง ว่า" เด็ก ผู้ชาย คน ไหน ที่ มี น้อง สาว บ้าง จ๊ะ" เด็กชาย สาม คน ยกมือ คุณ ครู จึง ถาม ต่อว่า" แล้ว รัก น้อง สาว กัน ไหม จ๊ะ""
อะชีล่า
"มีค น ยกมือ สี่ คน และ ไอ ร่า เพื่อน ของ ฉัน พูด ว่า" หนู รัก น้อง ชาย ของ หนู เพราะ กอด เขา แล้ว อบอุ่น ที่สุด ใน โลก เลย ค่ะ""
อะชีล่า
"ใน มุม มอง ของ เรา เรา เห็น ว่า หนังสือ เด็ก เต็ม ไป ด้วย จินตนาการ ความ รู้ ข้อมูล และ สิ่ง นันทนาการ ที่ ช่วย ให้ เด็ก เด็ก สร้าง นิสัย ใน การ อ่าน เมื่อ เด็ก เด็ก รัก การ อ่าน แล้ว พวก เขา จะ กลาย เป็น นักเรียน ศิลปิน และ นัก เขียน ที่ ดี จาก แนว คิด นี้ Rato Bangala Kitab (RBK) จึง มุ่ง มั่น ที่ จะ มอบ หนังสือ ที่ เขียน เป็น ภาษา เนปาลและ ภาษา อังกฤษ คุณภาพ ดี ให้ แก่ เด็ก เด็ก โดย หวัง ว่า พวก เขา จะ กลาย เป็น คน รัก หนังสือ ไป ตลอด ชีวิต"
อะชีล่า
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"วัน หนึ่ง ลา ร่า ได้ เดินทาง ติดตาม คุณ พ่อ ไป ขาย ของ ที่ ตลาด แต่ แล้ว บาง สิ่ง บาง อย่าง ที่ น่า ประหลาด ก็ เกิด ขึ้น"
เรื่องของลาร่า
"ชาย ท่าทาง แปลก แปลก คน หนึ่ง เดิน เข้า มา หา ลา ร่า ใบหน้า และ ผม ของ เขา เป็น สี ขาว เหมือน แป้งสาลี ส่วน จมูก และ แก้ม ก็ แดง เป็น ลูก ตำลึง ตาขอ ง เขา สี ฟ้า เหมือน ท้อง ฟ้า เลย ชาย คน นั้น ก้ม มอง ดู มะเขือเทศ แล้ว พูด เป็น ภาษา ต่าง ประเทศ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่จ๊ะ?""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"เช้า วัน ต่อ มา ลา ร่า จึง ไป ขอ งาน ทำ จาก คุณ มาร์ติน ซึ่ง เป็น เพื่อนบ้าน " ลุง มาร์ติน คะ ลุง พอ จะจ้า ง หนู เฝ้า แกะ ให้ ได้ ไหม คะ? " คุณ มาร์ติน ซึ่ง ไม่ ชอบ เลี้ยง แกะ อยู่ แล้ว จึง ตอบ ตกลง ใน ทันที"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"วัน แรก มี เพื่อน ของ เธอ เพียง สาม คน เท่านั้น ที่ เข้า มา ฟัง ส่วน วัน ที่ สอง และ สาม ก็ มีค น มา ร่วม ฟัง น้อย มาก เหมือน กัน และ แล้ว ใน วัน ที่ สี่..."
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"จาก นั้น เมื่อ ผึ้ง ตัว เดียวกัน นี้ บิน หึ่ง หึ่ง เข้า ใกล้ ดอกไม้ และ เต้น อย่าง คึกคัก การ สั่น นี้ จะ ทำให้ เกสร ร่วง ลง บน ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น จาก นั้น ผึ้ง ก็ บิน ไป ยัง ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น โดย มัน จะ ทิ้ง เกสร ไว้ แล้ว ก็ ไป เลือก ดอกไม้ ดอก ใหม่ กระบวน นี้ ก็ ดำเนิน ต่อ ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"2. เรื่อง แปลก ของ ผึ้ง ก็ คือ เมื่อ พวก มัน ทำ งาน ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า สมอง ของ มัน จะ หยุด กระบวนการ ชรา มัน จะ เริ่ม ทำ งาน เหมือน สมอง ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า ตอน นี้ คุณ อยาก เป็น ผึ้ง ขึ้น มา บ้าง แล้ว ใช่ ไหม?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ฮันนี่บี เต้นรำ เพื่อ บอก ผึ้ง ตัว อื่น ใน รวง ว่า จะ ไป หา น้ำ หวาน ได้ที่ ไหน ทีนี้ ลอง สื่อ ข้อมูล บาง อย่าง ผ่าน การ เต้น แล้ว ดู สิ ว่า เพื่อน ของ คุณ จะ เข้าใจ สิ่ง ที่ คุณ กำลัง สื่อ ได้ หรือ เปล่า!"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"2. ลอง ทำ เสียง หึ่ง หึ่ง เหมือน ผึ้ง... กระพือปีก แล้ว ดู สิ ว่า คุณ ได้ยิน เสียง หึ่ง หึ่ง หรือ เปล่า"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
""ใช่ แล้ว ฉัน กำลัง มอง หา บ้าน ฉัน อยู่ เธอ เห็น บ้าง ไหม""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""เธอ ไป เร็ว เกินไป แล้ว นะ "เจ้า เต่า ร้อง บอก"
เจ้าเต่าหาบ้าน
""แย่ แล้ว บ้าน ฉัน อยู่ ที่ไหน นี่? "เต่า ถอน หายใจ"
เจ้าเต่าหาบ้าน
""แย่ แล้ว บ้าน เจ้า เต่า อยู่ ที่ไหน นะ "หอย ทาก นกกระจอก เต่าทอง และ หนู ถาม"
เจ้าเต่าหาบ้าน
""อึ๊ยย์! "เต่า ร้อง ด้วย ความ ตื่น กลัว แล้ว เขา หด ตัว กลับ เข้าไป อยู่ ใน กระดอง ของ เขา"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ปี ค. ศ. 1870 ที่ เมือง นิ ว ลอนดอน รัฐ คอนเนตทิคัต สหรัฐอเมริกา ช่วง เช้า เวลา 7.00 น. เด็ก เด็ก เพิ่ง จะ โซเซ ลุก จาก เตียง คุณ แม่ ทั้งหลาย เร่ง ให้ เด็ก เด็ก ทำความ สะอาด ฟัน แล้ว ยื่น ไม้ สี ฟัน และ ยา สี ฟัน แบบ เป็น ขวด ให้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ถูก แล้ว หลอด ยา สี ฟัน ยัง ไม่ ได้ ถูก ประดิษฐ์ ขึ้น พวก เขา มี แต่ ขวด"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"เสียง ของ ลูก ชาย ดร. เชฟฟิลด์ ที่ ชื่อ ลูเซียส ผู้ ไม่ ยอม จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ใน ขวด อีก ต่อ ไป แล้ว หัน ไป ใช้ ยา สี ฟัน ชนิด ผง ตั้งแต่ นั้น มา ทว่า มีค วาม คิด หนึ่ง ค้าง คา อยู่ ใน ใจ มัน ต้อง มี วิธี ที่ ดี กว่า การ ใช้ ยา สี ฟัน สิ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"อรุณ รุ่ง มา เยือน อีกา ชื่อ ก๊าชตื่น มา ใน รัง ของ ตัว เอง กวาดตา มอง รอบ รอบ แล้ว ก็ รู้สึก เบื่อ หน่าย เธอ กระแอม ไอ และ ร้อง ออก มาส อง สาม ครั้ง น่า - เบื่อ ต่อ มา ไม่ นาน นาง ก็ หูผึ่ง เสียง นก กาเหว่า กำลัง ร้องเพลง แสน หวาน มา จาก ที่ไหน สัก แห่ง ไม่ ไกล"
อีกาใจกว้าง
""ดี เริ่ม เรียน วัน พรุ่งนี้ เลย "นก กาเหว่า บอก แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชชอบ นอน เป็น ชีวิต จิตใจ และ ไม่ เคย ตื่น ก่อน พระ อาทิตย์ ขึ้น แต่ รุ่งเช้า วัน พรุ่งนี้ เธอ ต้อง เริ่ม เรียน ร้องเพลง เป็น ครั้ง แรก! เธอ ไข นาฬิกา และ ตั้ง เวลา ปลุก ก่อน เข้า นอน เมื่อ นาฬิกา ดัง ขึ้น ก๊าชกระโจน จาก เตียง ขยี้ ตา ไล่ ความ ง่วง แล้ว บิน ลนลาน ไป เรียน ร้องเพลง"
อีกาใจกว้าง
"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรำแพน หาง แล้ว ก้าว ตาม จังหวะ"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชพยายาม ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ ไม่ เป็น ท่า จน นกยูง ฉุน"
อีกาใจกว้าง
""เจ้า เรียน รู้ การ เต้น ไม่ ได้ หรอก! "นกยูง ว่า แล้ว บิน หนี ไป"
อีกาใจกว้าง
"เธอ จึง ไป ขอ ให้ นกกระจอก ช่วย สอน แต่ นกกระจอก ไม่ ใย ดี " อย่าง เจ้า นะ หรือ? เจ้า ไม่ มี ทาง สร้าง รัง ได้ อย่าง ของ ข้า " นกกระจอก ป รามา ศ วางท่า ยโส แล้ว ไล่ ก๊าชกลับ"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
"ม้อด ออก เดินทาง ต่อ ไป แล้ว จึง ได้ พบ กิ้งก่า เป็น ครั้ง แรก เขา อยู่ ถัด จาก แอ่ง น้ำ ขนาด ใหญ่"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"คราว นี้ เธอ โชค ดี เธอ กระโดด ลง ใน แอ่ง น้ำ และ น้ำ ได้ ช่วย ดับ เปลว ไฟ ที่ เผา ผิว ของ เธอ แต่ ความ เสียหาย ก็ได้ เกิด ขึ้น แล้ว เมื่อ ม้อด ขึ้น มา จาก แอ่ง น้ำ ผิว บน หลัง ของ เธอ เต็ม ไป ด้วย แผล พุพอง"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เรา ติดตาม เต่า กระ ตัว นี้ มา ได้ สัก พัก แล้ว ตอน มัน มอง ไป รอบ รอบ แนว หินโสโครก เพื่อ หา ฟองน้ำ ทะเล อร่อย อร่อย มา เป็น อาหาร เที่ยง"
ดำน้ำ!
"กระทั่ง เมื่อ เรา ปลงใจ แล้ว ว่าการ ดำ น้ำ คง จบ ลง แค่ นี้ เรา ยัง ได้ เห็น พะยูน กิน หญ้า ทะเล ด้วย"
ดำน้ำ!
"ดาว ขนน ก อาจ หน้าตา คล้าย พืช ทว่า ที่จริง แล้ว มัน เป็น สัตว์ มัน ใช้ " แขน " ที่ ดูเหมือน ขนน ก จับ กิน เศษ แพลง ก์ตอน ที่ ลอย อยู่ ใน น้ำ"
ดำน้ำ!
"ปลา นก ขุนทอง พยาบาล เป็น ปลา ขนาด เล็ก ที่ ทำความ สะอาด ปลา ขนาด ใหญ่ ด้วย การ กิน ปรสิต และ ผิวหนัง ที่ ตาย แล้ว พวก ปลา ขนาด ใหญ่ จดจำ ปลา นก ขุนทอง พยาบาล จาก สี และ ท่าทาง ที่ เหมือน กำลัง เต้นรำ ของ พวก มัน"
ดำน้ำ!
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ถึง ทะเล แล้ว จ้า ก้าว กระโดด ฉุ บ อ้าว น้ำ หาย ไป ไหน หมด!"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ห้อง เรียน ที่ สี่ มี ม้า ตัว ใหญ่ ห้อง เรียน อะไร สูง ใหญ่ เบ้อเริ่ม ก้าว ขึ้น บันได แล้ว ไถล ลื่น เพื่อน เพื่อน คน อื่น ต่าง ชื่น ชอบใจ ปรู๊ดปร๊าด เอี๊ยด อ๊าด เห็น ไว ไว บ้าง ไหม"
โรงเรียนรถไฟ
"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ ข้าว เริ่ม สุก อิไซ เปิด ฝา หม้อ เพื่อ ตรวจ ดู “ถ้า น้ำ เริ่ม แห้ง ให้ ลด ไฟ ลง ข้าว จะ ได้ ไม่ ไหม้” อิไซ อธิบาย แล้ว หยิบ ถ่าน บาง ก้อน ออก จาก เตา นำ ไป ใส่ กระป๋อง ไว้ ใช้ ใน ครั้ง หน้า"
บอดังหุงข้าว
"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ได้ รับหน้า ที่ ให้ หุง ข้าว เที่ยง “หนู หุง ข้าว นะ จ๊ะ เรา มี กับข้าว แล้ว ที่ เหลือ จาก มื้อ ก่อน” อิไซ พูด แล้ว จึง ออก ไป เช็ด กระจก ด้าน นอก ปล่อย ให้ บอ ดัง หุง ข้าว ตาม ที่ ได้ เรียน รู้ มา"
บอดังหุงข้าว
"บอ ดัง วิ่ง ออก ไป ที่ สวน และ ชวน เพื่อน เก็บ เชอ ร์รี่ สี แดง สด ท่าทาง หวาน หอม “จะ เก็บ เร็ว ขึ้น ไหม นะ ถ้า ฉัน ปีน ขึ้น ไป เก็บ” บอ ดัง พูด แล้ว จึง ถอด รองเท้า แตะ ปีน ต้นไม้ “ปีน ขึ้น ไป ให้ ถึง กิ่ง โน้น เลย มี เชอ ร์รี่ อยู่ เยอะ เลย นะ!” เนเน่ตะโกน"
บอดังหุงข้าว
"พอ บอ ดัง ไป ถึง กิ่ง ที่ มี ลูก เชอ ร์รี่ ดก เธอ ก็ได้ กลิ่น ข้าว ไหม้ เธอ รีบ ปีน ลง จาก ต้นไม้ วิ่ง แจ้น กลับ บ้าน พอ ไป ถึง ครัว อิไซ ก็ ลด ไฟ ลง ให้ แล้ว “บอ ดัง! ข้าว ไหม้ แล้ว ข้าว หม้อ นี้ เรา ต้อง โยน ทิ้ง ไป” อิไซ พูด"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"“เรา ต้อง รีบ ไป แล้ว อันตราย มาก เลย” แม่ บอกคิมิ"
เราจับมือกัน
"เพื่อน เพื่อน บอก ให้ คิมิคอย ดู ตอน ที่ พวก เขา ออก ล่า หา อาหาร คิมิรู้อยู่ แล้ว แม่ สอน เธอ หมด แล้ว"
เราจับมือกัน
"คิมิอยาก จะ เก็บ หอย กาบ มา เยอะ เยอะ เธอ จะ เก็บ พวก มัน ไว้ ใน กระเป๋า หน้า ท้อง แล้ว จะ ได้ เอา ไป แบ่ง ให้ เพื่อน เพื่อน ได้"
เราจับมือกัน
"โอ้ย! ทำไม คิมิขยับ ตัว ไม่ ได้ แล้ว ล่ะ?"
เราจับมือกัน
"หลังจาก เก็บ หอย กาบ ได้ มาก แล้ว คิมิก็ เริ่ม เหนื่อย"
เราจับมือกัน
"โอ้ เพื่อน ของ คิมินั่นเอง พวก เขา ตาม คิมิลึก ลง มา ด้วย ความ เป็น ห่วง ฉลาม ขาว ว่าย ไป อีก ทาง หนึ่ง แล้ว พวก เขา ปลอดภัย แล้ว"
เราจับมือกัน
"คิมิมีค วาม สุข มาก เธอ ไม่ โดดเดี่ยว อีก แล้ว เธอ มี เพื่อน ที่ ดี คอย จับ มือ ช่วยเหลือ กัน พวก เขา จะ คอย ดูแล เธอ"
เราจับมือกัน
"“เมื่อ วาน ก็ เฉอะแฉะ วัน นี้ ก็ เปียก ชื้น แล้ว วัน พรุ่งนี้ ก็ คง จะ ชื้น แฉะ เป็น แบบ นี้ วน ไป เรื่อย เรื่อย” พร อม คิด “ฉัน เกลียด ที่ นี่! ฉัน อยาก จะ อาศัย อยู่ ใน ที่ ที่ สะอาด พื้นที่ กว้างขวาง เหมือนกับ เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ทันใด นั้น ก็ มีเสียง ดัง ต๋อม! แล้ว ก้อน ดิน ก็ ร่วง ใส่ หัว ของ พร อม และ เพื่อน ของ เขา"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ฉัน เข้าใจ แล้ว จ้ะ … คง จะ ยาก มาก สินะ จ๊ะ” มา ดาม แฟมกอด พร อม แน่น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม พูด ว่า “ขอบคุณ ครับ มา ดาม! ผม ไม่ รู้สึก ว่า อยาก จะ ร้องไห้ แล้ว ไม่ เคย มี ใคร กอด ผม แน่น ขนาด นี้ มา ก่อน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ไม่ นะ! ฉัน ไป ได้ ไกล แล้ว แต่ ตอน นี้ วงกลม กลับ ห่าง ไป กว่า เดิม เสีย อีก”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
""มัน เกือบ จะ มืด แล้ว และ พลังงาน ของ ฉัน ก็ ใกล้ จะ หมด เธอ ควร กลับ บ้าน ได้ แล้ว นะ "กรี น ส ตาร์พูด"
ดวงดาวสีเขียว
""ลา ก่อน นะ นิต้า! เธอ เป็น เด็กหญิง ที่ กล้า หาญ และ ฉลาด มาก เลย ฉัน หวัง ว่า วัน หนึ่ง เธอ จะ มา เยี่ยม ที่ ดาว ของ ฉัน นะ "กรี น ส ตาร์บอก "ฉัน จะ สร้าง ยาน อวกาศ ขึ้น มา แล้ว สัก วัน หนึ่ง ฉัน จะ บิน ไป หา เธอ นะ "นิ ต้าพูด เธอ โบกมือ ลาก รี น สตาร์"
ดวงดาวสีเขียว
"บ รื๋อ... ถึง ฤดู ใบไม้ ร่วง แล้ว ลม หนาว พัด แรง เหลือเกิน! ถึง เวลา ที่ ฝูง นก คีรีบูน จะ ต้อง บิน หนี ไป ยัง ทิศ ใต้ ที่ อุ่น สบาย แล้ว"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ถึง เวลา ออก บิน แล้ว เจ้า คีรีบูน น้อย ตาม แม่น ก ไม่ ห่าง แต่ นั่น มัน ตัว อะไรน่ะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย จะ หลง ฝูง แล้ว นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย กิน จน อิ่ม แล้ว จึง แหงน มอง ฟ้า"
โบยบินสู่ทิศใต้
"อ้าว ฝูง หาย ไป ไหน แล้ว แล้ว จะ ตาม ทัน ได้ อย่างไร"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แสง สี ส้ม บน ท้อง เริ่ม จาง ลง แล้ว แต่ เจ้า คีรีบูน น้อย ยัง จำ ไม่ ได้"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ใน ที่สุด ก็ จำ ได้ แล้ว ไชโย!"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย ต้องหา เจ้า หมี น้อย บน ฟ้า แล้ว ถ้า ปลาย หาง หมี อยู่ ทาง ไหน ก็ บิน ไป อีก ทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย คง ไม่ ได้ เจอ แม่ อีก แล้ว คง ต้อง หนาว จน แข็ง อยู่ ที่ นี่ แน่ แน่"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แต่ แล้ว ก็ มีเสียง ซอกแซก มา จาก ด้าน บน"
โบยบินสู่ทิศใต้
""เอ เรา ก็ ต้อง ไป ที่ เมือง บูกิต ติง กี เพื่อ ขึ้น รถ ทุกวันนี้ หาร ถ ม้า ใน เมือง ยาก แล้ว ล่ะ" คุณ ปู่ ตอบ"
ริโออยากนั่งรถม้า
""งั้น เรา ไป บูกิต ติง กี กัน นะ ครับ แล้ว ก็ ใช้ เงิน ออม ของ ผม จ่าย ค่า รถ ม้า!""
ริโออยากนั่งรถม้า
"ตอน นี้ พวก เขา มา ถึง บูกิต ติง กี แล้ว และ ริ โอ ก็ แทบ จะ รอ ไม่ ไหว!"
ริโออยากนั่งรถม้า
""หน้าผา เซียน กค รับ! นี่ มัน ง่าย เกินไป แล้ว ครับ คุณ ปู่!" ริ โอ ตอบ"
ริโออยากนั่งรถม้า
""คราว นี้ ตา หลาน ถาม ปู่ บ้าง แล้ว ล่ะ!" คุณ ปู่ บอก ริ โอ"
ริโออยากนั่งรถม้า
""อัม เปีย ง ดาเดีย!" คุณ ปู่ ตอบ "ฮ่าฮ่า... หิว แล้ว เห รอ ริ โอ?" เขา ถาม"
ริโออยากนั่งรถม้า
"บี น่า นั่ง หัวร่อ แต่ ดี ลาวา ร์สังเกต เห็น รอย ช้ำ บน แขน ของ เธอ ซึ่ง ดู แล้ว ไม่ ชวน ให้ ขำ โชตูมี รอย คล้ำ รอบ ดวงตา เศร้า สร้อย เขา ดู ตัว หด เล็ก เมื่อ อยู่ ใต้ น้ำหนัก ของ กระเป๋า ใบ โต ส่วน โน มี่ กำลัง นั่ง เหม่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์บอก แผนการ ที่ เขา คิด ไว้ ให้ เพื่อน เพื่อน รู้ หลัก หลัก แล้ว ง่าย มาก นั่น คือ เขา จะ เอา ขนม และ ของ ที่ เตรียม มา แลก กับ ของ ใน กระเป๋า ของ เพื่อน ทั้ง สาม บี น่า โชตู และ โน มี่ คิด ทบทวน ดู แล้ว ตัดสินใจ เลือก ของ จาก ใน เป้ มา แลก กับ ของ เหมาะ เหมาะ ที่ ดี ลาวา ร์เตรียม มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ฉัน เจอ อะไร เข้า แล้ว ละ "โชตูบอก อย่าง บริสุทธิ์ใจ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์มอง บี น่า กับ โน มี่ แล้ว พูด ขึ้น" เรา ต้อง ช่วย โชตูจาก เจ้า เงามืด นั่น""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แม่ กับ พ่อ ของ ฉัน ชอบ อารมณ์ เสีย และ ทะเลาะ กัน บ่อย บ่อย แล้ว ฉัน ก็ พลอย โดน ดุ ไป ด้วย "บี น่า หน้าซีด เธอ เริ่ม ร้องไห้ ขณะ ที่ เล่า ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"บี น่า มอง โชตูอย่าง ประหลาด ใจ แล้ว ยิ้ม ออก มา ช้า ช้า"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""พวก เรา จะ ช่วย เธอ เอง "ดี ลาวา ร์สัญญา กับ บี น่า แล้ว เขา โชตู กับ โน มี่ ก็ จับ กับ บี น่า ซึ่ง เพิ่ง หยุด ร้องไห้ แล้ว ล้อม กัน เป็น วง "เรา มา หา วิธี คุย กับ พ่อ แม่ ของ เธอ กัน ดี กว่า "ดี ลาวา ร์บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูหลับตา ลง แล้ว พูด ว่า" โอ้ นางฟ้า แห่ง แดน ฝัน ได้ โปรด ปกป้อง เรา จาก ความ โกรธ ที่มา บดบัง ความ รัก ใน ครอบครัว เถิด""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ช่วง นี้ ฉัน เศร้า มาก มาก เลย วัน ก่อน พี่ สาว ของ ฉัน เดิน กลับ จาก โรงเรียน แล้ว เจอ พวก เด็ก ผู้ชาย พยายาม จะ ขโมย กระเป๋า ไป ตอน นี้ พี่ ไม่ กล้า ไป ไหน เลย ละ แล้ว อา มี ก็ คิด ว่าผู้ หญิง ไม่ จำเป็น ต้อง ไป โรงเรียน "โน มี่ พูด ต่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ใช่ บา จี คือ ผู้หญิง ที่ ทั้ง ฉลาด แล้ว ก็ เข้มแข็ง ที่สุด ที่ ฉัน รู้จัก เลย ละ เดี๋ยว ฉัน เรียก เธอ ให้""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""เธอ ไม่ โดดเดี่ยว แล้ว นะ "หญิง สาว อีก คน ร้อง บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ทุก คน ได้ยิน แล้ว พา กัน หัวเราะ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โนรา จำเป็น ต้อง เดิน กลับ บ้าน คน เดียว แล้ว สิ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ถ้า หมู่ บ้าน ของ พวก เขา มี ไฟฟ้า จะ ดี แค่ ไหน นะ แล้ว ยัง มี วิธี อื่น อีก ไหม ที่ จะ ทำให้ ทาง เดิน มี แสงสว่าง ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา กับ แม่ ผูก คบเพลิง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ อย่าง แน่นหนา แล้ว หน้า บ้าน ของ โนรา ก็ สว่าง ขึ้น ทันที โนรา มีค วาม สุข มาก เลย ละ"
เด็กหญิงตะเกียง
"พ่อ ช่วย โนรา แขวน ตะเกียง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ แล้ว ทั้ง คู่ ก็ รอ ดู ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น กับ เปลว ไฟ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รีบ หยิบ ร่ม แล้ว วิ่ง ออก ไป นอก บ้าน อีก ครั้ง เพื่อ ดู ว่า ตะเกียง ปลอดภัย ดี หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ต้อง คิด หา วิธี อื่น แล้ว ละ อะไร จะ ช่วย ปกป้อง ตะเกียง จาก ฝน ได้ นะ"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา นำ ถุง พลาสติก ใช้ แล้ว มา ปิด รู บน ฝา หม้อ และ ระบายสี ตกแต่ง ให้ ดู น่า รัก ขึ้น"
เด็กหญิงตะเกียง
"แม่ กับ โนรา ตั้ง เสา ไม้ ไผ่ ขึ้น แล้ว แขวน ตะเกียง ไว้ บน เสา"
เด็กหญิงตะเกียง
"ข่าว เรื่อง ตะเกียง หน้า บ้าน โนรา เริ่ม แพร่ สะพัด ออก ไป แล้ว ผู้คน มากมาย ก็ สนใจ จะ ทำ อย่าง โนรา บ้าง ไม่ นาน นัก ก็ มี เสา ตะเกียง ตั้ง ขึ้น หน้า บ้าน หลาย หลัง ใน หมู่ บ้าน"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง
"แมว สาม สหาย อาศัย อยู่ ร่วม กัน อย่าง กลมเกลียว ทั้ง ยาม เช้า เที่ยง และ มืดค่ำ พวก มัน จะ ขโมย อาหาร จาก บ้านเรือน ใกล้ เคียง ก่อน มา นั่ง ร่วม วง แล้ว แบ่งปัน สิ่ง ที่ หา มา ได้ ให้ แก่ กัน"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย
"พวก เขา เริ่ม ใช้ สอง มือ ของ ตัว เอง ร้อย ลูกปัด เม็ด แล้ว เม็ด เล่า ให้ เป็น สร้อย ข้อ มือ"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""สวัสดี หนู น้อย "มังคัช พูด แล้ว คุกเข่า ยื่น เค้ก ให้ เธอ"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็กชาย ทั้ง สอง แจก เค้ก ให้ เด็ก เด็ก ห้อง แล้ว ห้อง เล่า พร้อม สร้าง รอย ยิ้ม และ เสียง หัวเราะ ให้ ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทู ลู่ ขยับ เก้าอี้ รถ เข็น ไป มา แล้ว ตอบ ว่า" ฉัน หมุน ตัว สาม ครั้ง ได้ เร็ว สุด สุด เลย ละ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"พอ ถึง เวลา ต้อง กลับ ทั้ง คู่ หัน มา หา เด็ก เด็ก แล้ว พูด ว่า" แล้ว เรา จะ กลับ มา ใหม่ เร็ว เร็ว นี้ นะ แต่ ระหว่าง ที่ รอ ขอ ให้ จำ ไว้ ว่า พวก เธอ ทุก คน เป็น ซูเปอ ร์ฮีโร่ได้เหมือน กัน ด้วย การ มอบ ความ สุข ให้ คน อื่น ทุก วันไงล่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ติ๊ง! ติ๊ง! เย้ มี งาน เข้า มา แล้ว ละ"
บรื้น บรื้น!
"งาน แรก ของ บี รู คือ ไป ส่ง หญิง ชรา คน หนึ่ง คุณ ยาย คน นี้ ต้องการ ไป งาน ศพ ญาติ ที่ เพิ่ง เสีย ชีวิต บี รู เร่ง เครื่อง อย่าง นุ่มนวล แล้ว แล่น ไป ด้วย ความ ระมัดระวัง บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!
"ติ๊ง ติ๊ง! มี งาน ใหม่ เข้า มา แล้ว ละ"
บรื้น บรื้น!
"แย่ แล้ว สิ รถ ติด หนัก เลย! บี รู หงุดหงิด"
บรื้น บรื้น!
"ตอน นี้ ขนม ทั้งหมด ปลอดภัย แล้ว แต่ บี รู ยัง กังวล เล็กน้อย ถ้า อัลมาไม่ สบาย เพราะ ตาก ฝน ล่ะ บี รู ไม่ อยาก ให้ อัลมาป่วย เลย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู ไม่ ยอม ขยับ เลย อัลมาลอง เร่ง เครื่อง ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ บี รู ก็ ยัง ไม่ ขยับ " อย่า เพิ่ง เสีย นะ บี รู! ขอร้อง ละ พวก เรา ทำได้ น่า " อัลมาปลอบ"
บรื้น บรื้น!
"บ รื้น บ รื้น! เครื่องยนต์ ของ บี รู ติด แล้ว ไป ส่ง ขนม พวก นี้ กัน เถอะ"
บรื้น บรื้น!
"อม บุ ซ อม บุ ซ - ขนม โบราณ ทำ จาก แป้ง ข้าวเจ้า มะพร้าว น้ำตาล เกลือ และ น้ำตาล ปึก ทำเป็น ทรง พีระมิด ห่อ ใบตอง แล้ว นึ่ง""
บรื้น บรื้น!
"ช้างน้อย วิ่ง ตรง เข้าไป ใน บ้าน ของ โบต อม แล้ว เริ่ม กิน ข้าวของ ต่าง ต่าง"
ช้างในบ้านฉัน
""ช้างน้อย น่า สงสาร"แม่ โบต อม พูด"มัน ต้อง หิว แล้ว ก็ หลง ทาง มา แน่ แน่""
ช้างในบ้านฉัน
"โบต อม แปลก ใจมา ก "ขอบคุณ นะ!" เธอ บอก ซากอร์ "แต่ ฉัน กำลัง จะ ไป โรงเรียน สาย แล้ว ละ""
ช้างในบ้านฉัน
"ถึง เวลา ที่ ซาก อร์ต้อง กลับ เข้า ป่า แล้ว โบต อม เสียใจ ที่ ต้อง บอก ลา ซากอร์ แต่ เธอ รู้ ว่า เพื่อน ของ เธอ จะ มีค วาม สุข ที่ ได้ กลับ บ้าน ไป หา ครอบครัว"
ช้างในบ้านฉัน
"ซาก อร์ก็ เสียใจ ที่ ต้อง จาก ไป เหมือน กัน เพราะ ตอน นี้ โบต อม ใจดี ต่อ มัน แล้ว แต่ แม่ ช้าง บอก ว่า ซาก อร์กลับ มา เยี่ยม โบต อม อีก ได้ เพราะ ตอน นี้ โบต อม รู้ แล้ว ว่าการ เป็น เพื่อน กับ ช้าง ต้อง ทำ อย่างไร"
ช้างในบ้านฉัน
"“อ้อ ฉัน ปวด ท้อง แล้ว ก็ ปวด หัว หนัก มาก เลย แทบ เดิน ไม่ ไหว แน่ะ” จิ้งหรีด โอดครวญ"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"จิ้งหรีด ลื่น ไถล ห่าง ออก ไป กว่า เดิม “ฉัน จับ ไว้ ได้ อีก ไม่ นาน แล้ว ละ” มัน บอก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“หยุด เลย นะ เจ้า กบ! นี่ พวก เรา เอง เพื่อน เธอไง!” ตั๊กแตน ตะโกน หยุด เจ้า กบ ไว้ ได้ ทัน เวลา พอดี แล้ว ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ก็ คลาน ขึ้น ไป บน ใบ บัว ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้าว ฉัน ไม่ รู้ เลย ว่าเป็น พวก เธอ " เจ้า กบ บอก " ช่วง นี้ ฉัน มอง ไม่ค่อย เห็น เท่า ไหร่น่ะ แล้ว พวก เธอ มา ทำ อะไร แถว นี้ เห รอ”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"กาล ครั้ง หนึ่ง นาน มา แล้ว สหาย ทั้ง สาม อัน ได้แก่ บ้าน ตุ๊กตา ชื่อ เกเบิลส์ ไม้บรรทัด ชื่อมิลลี และ ดินสอ ชื่อ นับส์ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ใน ห้อง นอน ของ เด็ก ผู้หญิง คน หนึ่ง"
บ้านตุ๊กตา
"วัน หนึ่ง มิลลีบิด ตัว แล้ว บอก นับ ส์ว่า" นี่! เธอ เคย สังเกต ไหม ว่า พวก ตัวเลข กับ เส้น ต่าง ต่าง บน ด้าน ข้าง ตัว ฉัน สอง ด้าน ไม่ เหมือน กัน""
บ้านตุ๊กตา
""ว้า ว! น่า สนใจ มาก!"นับ ส์พูด แล้ว เจ้า ดินสอ ก็ ก้ม มอง ตัว เอง บ้าง"ฉัน คิด ว่า วัน นี้ ฉัน เตี้ย ลง กว่า เมื่อ วาน นะ เธอ คิด ว่า ยังไง""
บ้านตุ๊กตา
""ดู นี่!"พวก เขา พูด"ตอน นี้ เธอ เห็น ตัว เอง แล้ว หรือ ยัง""
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีนอน ลง บน กระดาษ แผ่น หนึ่ง แล้ว นับ ส์ก็ ลากเส้น ตรง ตาม ตัว เขา ทั้ง สอง ช่วย กัน ลากเส้น อีก สอง เส้น จน ได้ รูป สามเหลี่ยม ดูเหมือน หลังคา ของ เก เบิลส์เลย"
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน รู้! "นับ ส์ตอบ ว่า แล้ว เธอ ก็ วาด รูป วงกลม ข้าง บน รูป เกเบิลส์"
บ้านตุ๊กตา
"เจ้าบ้าน ตุ๊กตา เก เบิลส์รู้ ดีใจ เป็น ล้นพ้น ที่ ได้ รับ รูป วาด สอง สอง สหาย เพื่อน รัก และ แล้ว ทั้ง สามเกลอ ก็ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ตลอด ไป"
บ้านตุ๊กตา
""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน
""แต่ น้อง จะ เอา มัน ออก มายังไงล่ะ เงิน มัน อยู่ ใน กระปุก ออมสิน นี่! "หนู ร้อง ประท้วง แม่ บังเอิญ เปิด ประตู เข้า มา ได้ยิน พอดี แล้ว ก็ อมยิ้ม กลั้ว หัวเราะ"
กระปุกออมสิน
"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
"หนู ตัดสินใจ จะ ใช้ เงิน จาก กระปุก ออมสิน ของ หนู ซื้อ ชุด นักเรียน ใหม่ ให้ กับ เพื่อน คน นี้ ทันที ที่ ถึง บ้าน หนู รีบ ทุบ กระปุก ออมสิน จน แตก แล้ว นับ เงิน ที่ อยู่ ใน นั้น โอ้โห นี่ หนู เก็บ เงิน ได้ มาก กว่า หนึ่ง พัน รูปี เลย เชียว นะ!"
กระปุกออมสิน
"ไอ รา กุม มือ คุณ แม่ ของ เธอ แน่น ตรง หน้า เธอ คือ ตึก หลัง หนึ่งซึ่ง ดู น่า กลัว " เสร็จ จาก ที่ นี่ แล้ว เรา จะ ไป กิน พิซซ่า กัน ใช่ ไหม คะ คุณ แม่? " ไอ ราก ระ ซิบ ถาม"
ไอราไม่กลัว
""นี่ คือ อุปกรณ์ ที่ ใช้ เพิ่ม เม็ดเลือด แดง ให้ กับ คุณ เต่า เพื่อให้ คุณ เต่า กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง แล้ว คุณ เต่า จะ สามารถ กลับ ไป โรงเรียน และ ไป เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ได้ อีก ครั้ง จ้ะ""
ไอราไม่กลัว
""แต่ เข็ม ทิ่ม แล้ว จะ เจ็บ ใช่ ไหม คะ? "คุณ หมอ ตอบ ว่า มัน จะ เจ็บ เพียง แค่ สิบ วินาที เท่านั้น คุณ หมอ ให้ ไอ รา ช่วย นับ หนึ่ง ถึง สิบ ขณะ ที่ ฉีดยา ให้ คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"หนึ่ง... สอง... สาม... สี่... ห้า... หก... เจ็ด... แปด... เก้า... สิบ! นับ ถึง แค่ สิบ ใช่ ไหม คะ? เสร็จ แล้ว ใช่ ไหม คะ? หลังจาก ผ่าน ไป เพียง สิบ วินาที คุณ เต่า ก็ ไม่ เจ็บ แล้ว"
ไอราไม่กลัว
"ว้า ว! ยอด เยี่ยม มาก คุณ เต่า ไม่ กลัว เลย ตอน นี้ ถึงคราว ของ ไอ รา แล้ว ไอ รา จะ กล้า หาญ เหมือน คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอ เตือน ไอ รา ให้ นับ หนึ่ง ถึง สิบ แล้ว ไอ รา ก็ จะ หาย เจ็บ และ สามารถ ดู การ์ตูน เรื่อง โปรด ของ เธอ ได้"
ไอราไม่กลัว
"ตอน นี้ ทุก อย่าง เสร็จ เรียบร้อย แล้ว เดือน หน้า ไอ รา จะ กลับ มา เปลี่ยน ถ่าย เลือด อีก ครั้ง"
ไอราไม่กลัว
"หลังจาก ที่ ช่วย ลูก โลมา แล้ว โบ รา ก็ แวะ เวียน มา ให้ อาหาร และ คอย ดูแล มัน อยู่ ทุก วัน เขา รัก ลูก โลมา เหมือน เพื่อน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โลมา น้อย ดำ ลง ไป ใน น้ำ แล้ว นำ ลูกหิน วิเศษ ก้อน หนึ่ง ขึ้น มา ด้วย เจ้า โลมา ทำให้ โบ รา ดู ว่า กลืน ลูกหิน ลง ไป อย่างไร"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"และ แล้ว โบ รา และ เจ้า โลมา ก็ ดำ ดิ่ง ลง ลึก ไป ด้วย กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"พวก เขา ว่าย จน มา ถึง บ้าน ของ ฝูง โลมา โลมา ทุก ตัว เข้า ทักทาย เพื่อน รัก ทั้ง สอง โลมา จ่า ฝูง บอก ให้ โบ รา เอา แก้ว วิเศษ ติดตัว ไป ด้วย มัน อาจ จะ ช่วย แก้ ปัญหา ให้ ฝูง โลมา ได้ " แล้ว ปัญหา คือ อะไร เล่า " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก