PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xc70d...39b3Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (364)
"แต่ แล้ว ฉัน ก็ หลง ทาง"
เจ้า ตูบ หลง ทาง
"ดีโน่ ก็ ชอบ เพลง เหมือน กัน!"
ร้องเพลงในสายฝน
"นก มี สายตา ที่ ดี มาก, ดัง นั้น เมื่อ มี นก คอย มอง ทาง ให้, ฉัน ก็ ปลอดภัย"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"ถึง อย่าง นั้น กระรอก น้อย ก็ ตัดสิน ใจ จะ ไป ด้วย"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"มัน ก็ สบายใจ ขึ้น"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"ใน ที่สุด น้อง ตรัง ก็ เจอ ทาง เดิน ก้อน หิน ทอด ข้าม ไป ยัง อีก ฝั่ง แม่น้ำ"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
""อีก เดี๋ยว ตัว เธอ ก็ แห้ง แล้ว ละ""
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"แล้ว เธอ ก็ จำ ได้ ว่า วัน นี้ มี งาน เทศกาล"
แม่ไก่กกไข่
"แล้ว ไงเหรอ พวก เรา ก็ มี ตา เหมือน กัน แถม ยัง มอง เห็น ใน เวลา กลางคืน ได้ ด้วย!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้วไงล่ะ เรา ก็ มี จมูก แถม ยัง สวย กว่า ของ เธอ อีก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ผม พวก เรา … ก็ สวย เหมือน กัน"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ถ้า จะ เอาจริง ๆ พวก เรา ก็ ถัก เปีย ได้ นะ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"เห็นมั๊ยล่ะ ก็ บอก แล้ว ฉัน น่ะเจ๋งที่สุด! ฉัน รู้ ทุก อย่าง!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"โอ๊ย เรา เลิก มี ไป นาน แล้ว! ไม่ งั้น ก็ ใส่ กางเกง ไม่ ได้ หรอก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แต่ มนุษย์ ก็ เป็น สัตว์ เหมือน กัน พวก เรา ก็ รู้!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"คง ยัง งั้น ก็ ดู น้อง ชาย ของ ฉัน สิ!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ก็ ใช่ น่ะสิ เธอ ก็ เหมือน กัน แหละ!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ฟัง นะ พวก เรา ต่าง ก็ เป็น สัตว์ โลก เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โลก เหมือน เธอ น่ะแหละ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"นี่ คือ บ้าน ของ ฉัน แม่ พ่อ และ ชี น่า ก็ อาศัย อยู่ ที่ นี่"
เจ้าแมวสะอาด
"บาง ครั้ง เพื่อน ๆ ของ ฉัน ชอบ ร้อง เสียง ดัง ตอน กลางคืน ใน ตอน นั้น ฉัน ก็ นอน อย่าง เงียบ ๆ"
เจ้าแมวสะอาด
"แต่ แมว ก็ รักษา ความ สะอาด ด้วย การ เลีย ตัว มัน เอง"
เจ้าแมวสะอาด
"“ว้า ว!” โกลูหัวเราะ แล้ว ก็ บอก ว่า “ที นี่ ตาขอ ง ฉัน บ้าง ล่ะ เธอ นั่ง ลง"
เวลาเล่นสนุก
"“ค่อยยังชั่ว,” โชทูคิด “มะพร้าว หล่น ลง มา ก็ ยัง ดี กว่า ช้าง หล่น ใส่ หัว!”"
เวลาเล่นสนุก
"เวลา ที่ ฉัน มีค วาม สุข เธอ ก็ จะ มีค วาม สุข ด้วย"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"“ออก มา เถอะ,” ฉัน บอก เพื่อน ของ ฉัน “เรา จะ เล่น กัน” แต่ เธอ ก็ ไม่ ออก มา"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เธอ ออก มา จาก กระจก ใน ตอน ที่ ฉัน หลับ! แล้ว เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อย่าง สนุก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"เวลา ที่ ฉัน คุย กับ เธอ เธอ ก็ คุย กับ ฉัน"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ใน ตอน เช้า เพื่อน ของ ฉัน ก็ กลับ เข้า ไป ใน กระจก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"แต่ ก็ ไม่ เป็น ไร แล้ว เรา จะ เล่น ด้วย กัน อีก ใน ความ ฝัน ของ ฉัน!"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก มีค วาม สุข ที่ ได้ เดินทาง ร่วม กับ เพื่อน ใหม่ ทั้ง สาม รับ ฟัง ความ คิด ของ โจ๊ก โจ๊ก และ ไม่ เคย หัวเราะ เยาะ เลย แต่ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ยัง เป็น ห่วง แม่ อยู่"
กบแสนฉลาด
"ไม่ นาน นัก ภูเขา ก็ ปรากฏ ให้ เห็น ได้ เวลา ที่ กบ ตัว อื่น ต้อง กลับ บ้าน แล้ว โจ๊ก โจ๊ก ต้อง กล้า หาญ และ มุ่ง หน้า ต่อ ไป เพียง ลำพัง"
กบแสนฉลาด
"ใน ที่สุด โจ๊ก โจ๊ก ก็ ขึ้น มา ถึง บน เขา ตรง จุด ที่ ใบไม้ วิเศษ เติบโต งอกงาม ใบไม้ เหล่า นี้ ใช้ ทำ ยา รักษา แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ได้ " ไชโย ฉัน ทำได้ แล้ว " โจ๊ก โจ๊ก ร้อง ตะโกน อย่าง ดีใจ"
กบแสนฉลาด
"เมื่อ พร้อม จะ กลับ บ้าน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มีค วาม คิด ดี ๆ ขึ้น มา " ถุง พลาสติก ที่ ลอย อยู่ พวก นั้น จะ พา ฉัน กลับ บ้าน ได้""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก กระโดด ขึ้น ไป กลาง อากาศ แต่ ไม่ นาน ฝน ก็ เริ่ม ตก ใส่ ร่มชูชีพ พลาสติก ของ โจ๊ก โจ๊ก จน ร่วง ลง มา จาก ฟ้า"
กบแสนฉลาด
""จับ ได้ ละ เจ้า กบ" เหยี่ยว บอก "อย่า กิน ฉัน เลย" โจ๊ก โจ๊ก ขอร้อง "ฉัน ต้อง เอา ยา นี้ ไป ให้ แม่ แม่ ฉัน ป่วย หนัก" "ก็ได้ ฉัน จะ ช่วย นาย" เหยี่ยว ยอม ตกลง "ยัง ไงนายก็ผอม เกิน จะ กิน อิ่ม หนึ่ง มื้อ อยู่ ดี" ว่า แล้ว เหยี่ยว ก็ บิน พา โจ๊ก โจ๊ก ไป ส่ง ถึง บ้าน"
กบแสนฉลาด
"ใน ไม่ ช้า แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ฟื้นตัว "ลูก ไป ถึง ภูเขา และ กลับ มายัง ไงบ้าง" แม่ กบ ถาม โจ๊ก โจ๊ก เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่ ให้ แม่ ฟัง รวม ถึง วิธี นำ ขยะ มา ประดิษฐ์ สิ่ง ใหม่ ๆ อย่าง ชาญ ฉลาด เพื่อ ช่วย ใน การ เดินทาง ด้วย "แม่ ภูมิใจ ใน ตัว ลูก มาก จ้ะ โจ๊ก โจ๊ก" แม่ กบ พูด"
กบแสนฉลาด
"ใน ที่สุด เจ้า นกยูง ก็ รวบรวม ขนน ก ได้ มาก พอ มัน สาน ขนน ก เหล่า นั้น เข้า ด้วย กัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"เจ้า นกยูง มีค วาม สุข ที่สุด มัน เป็น นก ที่ มี ขน สวย ที่สุด ใน ป่า และ มัน ไม่ ป รา ถ นา ที่ จะ บิน อีก แล้ว พวก นก อื่น ก็ ไม่ เยาะ เย้ย หรือ ล้อเลียน มัน อีก ต่าง ก็ พา กัน ชื่นชม ใน ความ สวย งาม ของ มัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"แต่ ก็ ยัง อยาก เป็น เพื่อน กับ ลัก กี้"
พบกันเป็นครั้งแรก
"และ แล้ว ลัก กี้ ก็ ยอม พูด ออก มา"
พบกันเป็นครั้งแรก
"ลูก หมี ตัว น้อย ตัว หนึ่ง เข้า มา ให้ กำลังใจ นู นู ว่า" พี่ คะ ทำให้ ดี ที่สุด แล้ว เอาชนะ ให้ ได้ นะ คะ" หมี น้อย พูด" พอ หนู โต ขึ้น ก็ จะ ทำให้ ได้ เหมือน กัน ค่ะ""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ใน ที่สุด ก็ ถึง วัน แข่งขัน 1! 2! 3! ไป!"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นับ จาก นั้น ทุก คน ต่าง ก็ ยกย่อง ให้ นู นู เป็น ราชินี แห่ง จักรยาน เสือ ภูเขา"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ทันที เมื่อ อาบ น้ำ เสร็จ บี น่า ก็ ล้ม ตุ้บ! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ตอน นี้ เธอ ต้อง ไป กิน ข้าว เช้า แล้ว"
แย่เเล้ว!
"กว่า บี น่า จะ มา ถึง ห้อง อาหาร ก็ ไม่ มี อาหารเหลือเเล้ว อาจ จะ มี ไข่ อยู่ ใน ห้อง ครัว ก็ได้ บี น่า คิด"
แย่เเล้ว!
"ก่อน อื่น บี น่า ล้าง เท้า จาก นั้น ก็ ตอก ไข่ ป๊อก!"
แย่เเล้ว!
"กล่อง ดินสอ อยู่ ไหนเนี่ย บน โต๊ะ ไม่ เห็น มี เลย หรือ จะ อยู่ ใต้ เตียง กล่อง ดินสอ ไม่ ได้ อยู่ ใต้ เตียง และ ใน ตู้ ก็ ไม่ มี ด้วย บี น่า หา จน ทั่ว ห้อง แต่ ก็ ยัง ไม่ เจอ"
แย่เเล้ว!
"จืด ลอง เปิด ฝา แต่ ฝา ขวด ปิด สนิท จึง ยก วาง กับ แสง แดด ทันใด นั้น ขวด ก็ แตก ออก"
จืดกับเจ้าตึก
"จืด เห็น “เจ้า ตึก” หมา ตัว ใหญ่ อย่าง กับ ตึก ไล่ ชาว บ้าน ที่ รังแก มัน และ ตัว มัน ก็ ขยาย ใหญ่ ขึ้น ทุกที ทุกที ด้วย ความ โมโห"
จืดกับเจ้าตึก
"เมื่อ เจ้า ตึก หาย โมโห ตัว มัน ก็ เล็ก ลง ลง กลับกลาย เป็น หมา อารมณ์ ดี จืด กับ เจ้า ตึก จึง กลาย เป็น เพื่อน รัก กัน นับ จาก นั้น เป็นต้น มา"
จืดกับเจ้าตึก
"และ แล้ว ทันใด ก็ หัน ไป เจอ เจ้า เขียว ฉัน เผลอ ทําเธอหล่นพื้น"
เจ้าเขียวไปไหน
"นอนกิน ใบไม้ พ่น ใย ก็ มี บาง ตัว เข้าที่ แอบ หนี ไป นอน"
เจ้าเขียวไปไหน
"เด็ก คน อื่น อาจ จะ แย่ง เงิน หรือ ขนม ของ ผม ไป ถ้า พี่ ดา ณี อยู่ ด้วย ละ ก็ พี่ จะ ต้อง สั่ง ให้ พวก นั้น คืน ของ ของ ผม กลับ มา หมด เลย"
ผมกลัว
"ไม่ ไม่ ไม่ วัน นี้ ผม จะ ไม่ ไป โรงเรียน ผม จะ รอ พี่ แต่ ผม อยาก ไป โรงเรียน มาก มาก เลย นะ ผม อยาก เรียน คำ ศัพท์ ใหม่ ใหม่ แล้ว ก็ อยาก ไป เจอ คุณ ครู ด้วย"
ผมกลัว
"ผม คิดถึง พี่ แต่ ผม ก็ มีค วาม สุข ที่มา โรงเรียน เอง ได้ พรุ่งนี้ ผม จะ มา ให้ ไว กว่า วัน นี้ เลย ละ"
ผมกลัว
"หมี น้อย วาด รูป ปู กระต่าย ก็ วาด รูป ปู จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป หอย กระต่าย ก็ วาด รูป หอย จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"ทันใด นั้น ใต้ พื้น ทราย ก็ เริ่ม ขยับ"
จิ้งจอกน้อย
"เด็ก เด็ก ตกใจ พา กัน วิ่ง หนี สัตว์ ประหลาด! จิ้งจอก น้อย ก็ ตกใจ ได้ แต่ นั่ง นิ่ง ตัว แข็ง ทื่อ"
จิ้งจอกน้อย
"ทันใด นั้น เอง สัตว์ ประหลาด ก็ ค่อย ค่อย โผล่ หัวออก มา"
จิ้งจอกน้อย
"จาก นั้น มัน ก็ ปีน ขึ้น มา จาก พื้น ดิน ทราย จิ้งจอก น้อย ไม่ กลัว คุณ เต่า"
จิ้งจอกน้อย
"เต่า เป่า ปี่ ไก่ ป่า ก็ เป่า ปี่"
ปู่กะเจ้าจ๋อ
"เต่า เป่า ปี่ (ปี ปี่ ปี้ ปี ปี่ ปี้) เต่า ดี ใจ ไก่ ป่า ก็ ดี ใจ"
ปู่กะเจ้าจ๋อ
"ปู่ กะ เจ้า จ๋อ ก็ ดี ใจ ได้ ดู เต่า กะ ไก่ ป่า เป่า ปี่ (ปี ปี่ ปี้ ปี ปี่ ปี้)"
ปู่กะเจ้าจ๋อ
"แต่ แล้ว มัน ก็ ติด"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"พอ หัน มอง ไป ทาง ซ้าย ก็ เห็น พวก ดวง ดาว จับกลุ่ม คุย เล่น กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ฉัน ลอง คุย กับ พวก เขา ดู ดี ไหม นะ ว่า แล้ว พระ จันทร์ ก็ ค่อย ค่อย เคลื่อนที่ เข้าหา กลุ่ม ดวง ดาว"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"แล้ว ดวง จันทร์ ก็ หยิบ พู่กัน ออก มา เขียน คำว่า "สวัสดี" ลง บน ตัว แต่ แล้ว กลับ ลบ ออก ก่อน จะ เขียน ใหม่ แล้ว ลบ ออก อีก ครั้ง"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"คราว นี้ ดวง จันทร์ วาด รูป ลง ไป บ้าง แต่ ก็ ลบ ออก อีก จน มี รอย ทั่ว ทั้ง ตัว"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"พวก ดวง ดาว พา กัน หัวเราะ คิกคัก ตอบ ว่า "พวก เรา ก็ เล่น ด้วย กัน อยู่ นี่""
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ดวง จันทร์ ยิ้มแฉ่ง ตอบ ว่า "ฉัน ก็ ไม่ รู้ เหมือน กัน ว่า ตัว เอง วาด อะไร ลง ไป" ทั้งหมด หัวเราะ ขึ้น พร้อม กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"แล้ว คืน นั้น ดวง จันทร์ กับ เหล่า ดวง ดาว ก็ เล่น ด้วย กัน ตลอด ทั้ง คืน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ครู สม ศรี ยิ้ม และ เห็น ด้วย เพราะ เมื่อ การบ้าน น้อย ลง ก็ อาจ หมาย ถึง เธอ ได้ แก้ งาน น้อย ลง เช่น กัน แต่ อัญชัน อยาก ทำ หัวข้อ ที่ ตัว เอง สนใจ มาก กว่า นี้ ครู สม ศรี จึง เตือน ว่า การ เป็น ผู้ ผลิต สื่อ ที่ ดี ก็ เหมือน การ เป็น ผู้ เขียน รายงาน ที่ ดี อัญชัน ต้องหา ประเด็น หลัก และ ราย ละเอียด อื่น อื่น มาส นับ ส นุ น ประเด็น นั้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เย็น วัน นั้น อัญชัน เดิน ไป ใน ละแวก บ้าน พลาง คิด เกี่ยว กับ หัวข้อ วิดีโอ สั้น ของ เธอ อัญชัน มีค วาม สุข เมื่อ ได้ กลิ่น อาหาร มื้อ เย็น ที่ แต่ละ บ้าน กำลัง ทำ อยู่ ใน ที่สุด อัญชัน ก็ แวะ บ้าน เพื่อน ชื่อ ชบา "เธอ จะ ทำ วิดีโอ เกี่ยว กับ อะไร เห รอ" อัญชัน ถาม "ฉัน จะ ทำ เรื่อง โรงเรียน ควร แจก ขนม ให้ พวก เรา กิน ก่อน เข้า เรียน" ชบา ตอบ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"สัก พัก สงกรานต์ เพื่อน ของ อัญชัน ก็ เดิน มา นั่ง ข้าง ข้าง อัญชัน เลย ถาม ว่า "เธอ ทำ วิดีโอ เรื่อง อะไร เห รอ" "ฉัน อยาก ให้ นักเรียน ทุก คน มี คอมพิวเตอร์ เป็น ของ ตัว เองน่ะ" สงกรานต์ ตอบ อย่าง กระตือรือร้น"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"บ่าย วัน นั้น ครู สม ศรี สังเกต เห็น ว่า อัญชัน ดู กังวล "หนู ต้อง จัดการ อะไร อีก หลาย อย่าง เลย ค่ะ" อัญชัน พูด "หนู ต้อง วาง แผน ถ่าย ทำ แต่ละ ฉาก ต้อง ยืม มือ ถือ ของ แม่ มา ถ่าย วิดีโอ" "หนู ต้อง ใช้ มือ ถือ นั้น ตัด ต่อ วิดีโอ ด้วย นะ" ครู สม ศรี พูด เสริม "ตัด ต่อ! เรื่อง นี้ หนู ก็ ยัง ไม่ ได้คิด เหมือน กัน แถม หนู ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เลย ค่ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"ใน ที่สุด ก็ ถึง วัน นำ เสนอ ผล งาน เมื่อ ถึง ตาขอ ง อัญชัน เธอ กด ปุ่ม เล่น วิดีโอ อย่าง กล้า กล้า กลัว กลัว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เยี่ยม มาก เลย จ้ะ อัญชัน" ครู สม ศรี ชม พร้อม ยิ้ม กว้าง ขณะ ที่ เพื่อน เพื่อน ทั้ง ห้อง ปรบ มือ ให้ อัญชัน ทุก คน เห็น ตรงกัน ว่าเป็น ความ คิด ที่ ยอด เยี่ยม และ พวก เขา ก็ หิว ขึ้น มา แล้ว สิ "ครู ว่า ครู ต้องหา วัน จัด งาน กิน อาหาร กัน แล้ว ละ" ครู สม ศรี พูด พลาง ขยิบ ตา ให้ อัญชัน ยิ้ม เธอ มีค วาม สุข ที่ ทำให้ คน อื่น เห็น คล้อย ไป กับ ความ คิด ของ เธอ ได้ แต่ ตอน นี้ เธอ เริ่ม คิด หัวข้อ ต่อ ไป ที่ จะ ทำ แล้ว ละ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"แต่ เมื่อ เด็กชาย เลิก เล่น ว่าว ธิดา ก็ หยิบ เอา ว่าว มา เล่น เอง"
แสงเล็กๆ
"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ
"และ แล้ว ลม ก็ เริ่ม พัด แรง ว่าว ก็ ลอย พุ่ง ไป ใน อากาศ แต่ หลังจาก นั้น ไม่ นาน เชือก ก็ ขาด แล้ว ว่าว ก็ ลอย หาย ไป"
แสงเล็กๆ
"ธิดา เห็น ว่า พระ อาทิตย์ กำลัง จะ ตก "มืด แบบ นี้ เรา จะ หา ว่าว ยังไง ที่ นี่ ไม่ มี แสงสว่าง เหมือน ใน เมือง" "เรา อาจ ไม่ มี ไฟ เหมือน ใน เมือง แต่ ที่ นี่ ก็ มี ไฟ แบบ อื่น นะ" ดารา ตอบ"
แสงเล็กๆ
"พอ ตะวัน จะ ลับ ฟ้า ธิดา ก็ เจอ ว่าว!"
แสงเล็กๆ
"เมื่อ กลับ มา ถึง บ้าน ของ คุณ ปู่ ธิดา ก็ เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย กับ เพื่อน ใหม่ ให้ คุณ ปู่ ฟัง อย่าง ไม่ รีรอ"
แสงเล็กๆ
"เริ่ม แรก ดอกไม้ จะ ผลิ บาน แล้ว ผึ้ง ก็ จะ ตาม มา"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"เก็บ ลง ตะกร้า ใบ ใหญ่ เอา ไป กิน หรือ ไม่ ก็ เอา ไป ทำ แยม"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"นก นางแอ่น ก็ สร้าง รัง จาก ดิน เหมือน กัน"
ผืนดิน
"นก กระเต็น ไป หาน ก หัวขวาน ระหว่าง ที่ กำลัง คุย กัน นก พิราบ ก็ บิน มา ชน"
นกหลากสี
"เจ้า กบ ปีน ขึ้น ไป บน หิน ก้อน ใหญ่ ยืด แขน ออก ไป จน สุด แต่ ดวง ดาว ก็ อยู่ ไกล สุด เอื้อม ช่าง อยู่ ไกล เสีย เหลือเกิน!"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"พอ เห็น โคก หิน เจ้า กบ ก็ ปีน ขึ้น ไป ยืด แขน ออก ไป แต่ ก็ เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"แล้ว มัน ก็ เหยียด แขน ออก ไป พยายาม จะ จับ ดวง ดาว แต่ ทำ ยัง ไงก็เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"แล้ว เจ้า กบ ก็ มอง เห็น บ่อ น้ำ ใน นั้น มีด วง ดาว ส่อง แสง เป็น ประกาย ระยิบระยับ"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"ยิ่ง เจ้า กบ เข้า ใกล้ บ่อ น้ำ มาก เท่า ไหร่ มัน ก็ รู้สึก ว่า ดวง ดา ยิ่ง เข้า ใกล้ ตัว มัน มาก เท่านั้น"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"แล้ว เจ้า กบ ก็ นั่ง ดู ดาว ส่อง แสง ระยิบระยับ ใน บ่อ น้ำ อยู่ อย่าง นั้น"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"น่อช่าวา เห็นซูซู เกี่ยวข้าว น่อช่าวา ก็ ช่วย เกี่ยวข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"น่อช่าวา เห็นดี ดี มัด ข้าว น่อช่าวา ก็ ช่วย มัด ข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"น่อช่าวา เห็น ดู ดู วาง มัด ข้าว น่อช่าวา ก็ วาง มัด ข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"น่อช่าวา เห็น ซี ซี ตี ข้าว น่อช่าวา ก็ ตี ข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"น่อช่าวา เห็น เซ เซ แบก ข้าว น่อช่าวา ก็ แบก ข้าว"
เก็บเกี่ยวแสนสนุก
"แม่ กับ ยาย ของ ฉัน ก็ ยุ่ง กัน อยู่"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"พ่อ กับ ตา ของ ฉัน ก็ ยุ่ง อยู่ เหมือน กัน"
ฉันชอบอ่านหนังสือ
"ชาว บ้าน ต่าง เอ็นดู เจ้า นก สี รุ้ง ตัว นี้ แถม ยัง ตั้ง ชื่อ ให้ ว่า "โฉมงาม" เจ้า นก น้อย ก็ ชอบ พวก ชาว บ้าน เช่น กัน นก ตัว นี้ มัก ช่วย หา ฟืน ให้ ชาว บ้าน และ คอย เล่น กับ เด็ก เด็ก"
นกผู้กล้า
"เมื่อ ถึง ฤดู แล้ง อากาศ ร้อน ขึ้น มาก กว่า ปรกติ จึง เกิด เปลว ไฟ โหม กระหน่ำ บ้านเรือน พอ เห็น ควัน โฉมงาม ก็ บิน พุ่ง ฝ่า ไฟ เข้าไป ช่วย"
นกผู้กล้า
"ชาว บ้าน หลาย คน พยายาม ข้าม แม่น้ำ หนี ขณะ เดียวกัน บาง คน ก็ คอย อยู่ ข้าง หลัง เพื่อ กัน ไม่ ให้ ไฟ ลาม เข้า มา โฉมงาม บิน รอบ หมู่ บ้าน มอง หา ตา ปรัก แต่ ก็ ไม่ พบ"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม โฉบ เด็ก ผู้หญิง ที่นั่ง เก้าอี้ รถ เข็น ออก มา โดย ไม่ รีรอ จาก นั้น ก็ พา เด็กหญิง บิน หนี ขึ้น ไป กลาง อากาศ หลังจาก หนี พ้น ไฟ มา แล้ว โฉมงาม แล เห็น ตา ปรัก กำลัง ถูก ไฟ ล้อม รอบ อยู่"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ส่ง เด็กหญิง ไป ยัง ที่ ที่ ปลอดภัย โฉมงาม อยู่ ใน สภาพ อิดโรย และ ขน ยัง มี รอย ไฟ ไหม้ อีก ด้วย ชาว บ้าน พยายาม รั้ง โฉมงาม ไม่ ให้ กลับ ไป ที่ หมู่ บ้าน แต่ โฉมงาม ก็ ยัง บิน กลับ ไป เพื่อ ช่วย ตา ปรัก"
นกผู้กล้า
"ขณะ ที่ กำลัง บิน ฝ่า ไฟ โดย ยอม ให้หา ง อัน งดงาม นั้น ไหม้ ไป บ้าง เจ้า นก น้อย ก็ เจอ ตา ปรัก จึง ลง ไป หมอบ อยู่ ข้าง ข้าง"
นกผู้กล้า
"ตา ปรัก ขึ้น ขี่ หลัง โฉมงาม จาก นั้น ก็ บิน หนี ออก มา พร้อม กัน"
นกผู้กล้า
"ถึง กระนั้น ชาว บ้าน ก็ ยัง ดูแล โฉมงาม เป็น อย่าง ดี และ นำ อาหาร มา บำรุง ให้ โฉมงาม กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง หลังจาก นั้น ไม่ นาน โฉมงาม ก็ ฟื้นตัว กลับ มา แข็งแรง ดัง เดิม"
นกผู้กล้า
"ยิ่ง ไป กว่า นั้น เจ้า นก น้อย ยัง ได้ชื่อ ใหม่ ตอน นี้ ใคร ใคร ก็ เรียก เขา ว่า "กล้า หาญ"!"
นกผู้กล้า
"แม่ บอก ให้ เจ วา หุง ข้าว เจ วา ก็ หุง ข้าว"
คุณแม่ในดวงใจ
"แม่ บอก ให้ เจ วา ตำ พริก เจ วา ก็ ตำ พริก"
คุณแม่ในดวงใจ
"แม่ บอก ให้ เจ วา เด็ด ผัก เจ วา ก็ เด็ด ผัก"
คุณแม่ในดวงใจ
"แม่ บอก ให้ เจ วา ต้ม ผัก เจ วา ก็ ต้ม ผัก"
คุณแม่ในดวงใจ
"ลูก หมู จ้วง พาย อย่าง รวดเร็ว มัน พาย พาย แล้ว ก็ พาย จน แซง หน้า เรือ เพื่อน เพื่อน ไป ทุก ลำ แล้ว มัน ก็ หัวเราะ เยาะ " เห็น ไหม ฉัน พาย เก่ง กว่า พวก นาย " ลูก หมู อวด เบ่ง"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"กระต่าย ลิง และ หมา พา กันลง เรือ แล้ว พาย ไป หา ลูก หมู จาก นั้นทั้ง สาม ก็ ช่วย กัน พาย เรือ ลูก หมู กลับ เข้า ฝั่ง ลูก หมู มีค วาม สุข มาก มาก"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"จาก นั้น อีกา และ ครอบครัว ก็ หว่าน เมล็ด ข้าว"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"พอ เมล็ด ข้าว ที่ หว่าน ไว้ เติบโต ขึ้น เป็นต้น กล้า ครอบครัว อีกา ก็ ถอน ต้น กล้า เพื่อ ย้าย ที่"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"ต้น ข้าว ก็ เติบโต และ ออก รวง เหลือง อร่าม เต็ม ทุ่ง นา"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"จาก นั้น ก็ หาบ รวง ข้าว ที่ มัด ไว้ ออก จาก ทุ่ง นา"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"เสร็จ แล้ว ก็ เก็บข้าว เปลือก ไว้ ใน ยุ้ง ฉาง"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
"โต โต้ ก็ หัด ปลูก พืช สมุนไพร ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ ก็ หัด ปลูก มะเขือเทศ ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ ก็ หัด ปลูก ต้น บวบ ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ ก็ หัด ปลูก มันฝรั่ง ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ ก็ หัด ปลูก ข้าวโพด ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ มีค วาม สุข คุณ ปู่ ก็ มีค วาม สุข ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"โต โต้ มีค วาม สุข คุณ ปู่ ก็ มีค วาม สุข ด้วย"
โตโต้เลียนแบบคุณปู่
"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ใส่ ชุด สี ชมพู ตัว เก่า แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ทำ แผ่น แป้ง โด ซา บน เตา"
โตไป เล็กไป
"ชา นูโต เกินไป ที่ จะ ขี่ หลัง คุณ ตา แต่ ก็ เด็ก เกินไป ที่ จะ ให้ น้อง ขี่ หลัง ตัว เอง"
โตไป เล็กไป
""และ ลูก ก็ ยัง เด็ก พอ จะ ขี่ คอ พ่อไงล่ะ "พ่อ บอก"
โตไป เล็กไป
""และ หลาน ก็ ยัง เด็ก พอที่ ยาย จะ เล่า นิทาน ให้ ฟังไงจ๊ะ "คุณ ยาย บอก"
โตไป เล็กไป
"และ นี่ ก็ คือ เจ้า บะหมี่ จอม แสบ"
บะหมี่จอมแสบ
"แล้ว เจ้า แพะ ก็ วิ่ง ไป เจอ แกะ ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"แล้ว เจ้า แกะ ก็ วิ่ง ไป เจอ ลา ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"แล้ว เจ้า ลา ก็ วิ่ง ไป เจอ ม้า ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"แล้ว เจ้า ม้า ก็ วิ่ง ไป เจอ ช้าง ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"แล้ว เจ้า ช้าง ก็ วิ่ง ไป เจอ สิงโต ตัว หนึ่ง"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"แล้ว สัตว์ ทุก ตัว ก็ วิ่ง เร็ว ฉิว ไป ด้วย กัน เพื่อ หนี เจ้า สิงโต"
วิ่ง เร็ว วิ่ง！
"Sambhaw Maharjan เพิ่ง สำเร็จ การ ศึกษา ปริญญา ศิลป บัณฑิต สาขา การ ออก แบบ ก รา ฟิก จาก ศูนย์ ศิลปะ และ การ ออก แบบ แห่ง มหาวิทยาลัย กาฐ มา ณฑุ แม้ ว่า งาน ของ เขา ส่วน ใหญ่ จะ เกี่ยวข้อง กับ การ ออก แบบ ก รา ฟิก และ การ์ตูนมังงะ แต่ ใน บาง ครั้ง เขา ก็ ชอบ ขยาย ขอบเขต งาน ออก ไป เพื่อ ท้าทาย ตัว เอง ด้วย เทคนิค และ รูป แบบ ศิลปะ ใหม่ ใหม่ หนังสือ เล่ม นี้ เป็น ผล งาน ชิ้น หนึ่ง ที่ เขา ก้าว ออก จาก ขอบเขต ศิลปะ รูป แบบ เดิม ของ ตัว เอง และ เข้า สู่ การ วาด ภาพประกอบ แบบ มิ นิมอล เพื่อ บอก เล่า วรรณกรรม ผ่าน ภาพ ที่ น่า สนใจ"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ว่า แล้ว เจ้า ลิง น้อย ก็ ตัดสินใจ ออก ไป หา กล้วย กิน เอง"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ได้ยิน ดังนั้น ก็ ขอบคุณ เจ้า งู แล้ว ออก ตาม หา ต้น กล้วย ต่อ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ได้ยิน ดังนั้น ก็ กล่าว ขอบคุณ เจ้า เสือ แล้ว ออก ตาม หา กล้วย ต่อ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย ได้ยิน ดังนั้น ก็ กล่าว ขอบคุณ เจ้า ปลา"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย เดิน ตรง ไป ยัง ดง ต้น กล้วย แล้ว มัน ก็ เห็น แม่ กำลัง หอบ กล้วย กลับ บ้าน"
ลิงน้อยกับกล้วย
"“เธอ สงสัย เธอ จ้อง มอง ใกล้ ใกล้ และ จาก นั้น หยด น้ำ ก็ ตกลง”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“แม่ คะ ก๊อก น้ำ จับ หยด น้ำ นั้น ไว้ มัน ก็ เลย ไป ตาม เพื่อน เพื่อน ไม่ ได้!"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"จาก นั้น หลังจาก หนู จ้อง ดู สัก พัก น้ำ หยด นั้น ใน ที่สุด ก็ หล่น แปะ ลง ใน อ่าง"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“แรง โน้ม ถ่วง คือ แรง ชนิด หนึ่ง ที่ ดึงดูด ทุก สิ่ง ไป ยัง ศูนย์ กลาง ของ โลก นั่น ก็ คือ เหตุผล ที่ ทำไม เรา จึง เดิน บน พื้น ดิน ได้ แทนที่จะ ลอย ขึ้น ไป”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"วัน หนึ่ง ฉัน ก็ พูด กับ คุณ แม่ ว่า" ระวัง นะ คะ คุณ แม่ จะ เป็น ยังไงคะ ถ้า น้อง คลอด ออก มา แล้ว น้อง บาดเจ็บ""
อะชีล่า
"ฉัน ตื่นเต้น มาก ที่ ฉัน กำลัง จะ มี น้อง แต่ ก็ ไม่ รู้ จะ บอก เพื่อน เพื่อน ยังไง"
อะชีล่า
"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า
"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า
"จาก นั้น คุณ ครู ก็ ถาม ทุก คนใน ห้อง ว่า" เด็ก ผู้ชาย คน ไหน ที่ มี น้อง สาว บ้าง จ๊ะ" เด็กชาย สาม คน ยกมือ คุณ ครู จึง ถาม ต่อว่า" แล้ว รัก น้อง สาว กัน ไหม จ๊ะ""
อะชีล่า
""หนู ก็ จะ รัก น้อง สาว ด้วย ค่ะ"ฉัน พูด"เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"จาก นั้น คุณ ครู ก็ ถาม ทุก คนใน ห้อง ว่า" เด็ก ผู้หญิง คน ไหน ที่ มี น้อง ชาย บ้าง ค่ะ""
อะชีล่า
"คุณ แม่ เดิน เข้า เข้า มา ใน ห้อง อย่าง เงียบ เงียบ มอง ดู เรา สอง พี่น้อง พัก หนึ่ง จาก นั้น ก็ อุ้ม น้อง ชาย วาง ลง บน ตัก ของ ฉัน น้อง ชาย มอง หน้า ฉัน และ ขยับ ริมฝีปาก เขา กำลัง ยิ้ม ให้ ฉัน หรือ เปล่า นะ"
อะชีล่า
"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า
"เมื่อ ลม พัด ก้อน เมฆ ก็ ค่อย ค่อย ลอย เข้า มา ใกล้ กับ ผืน ดิน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เขา พุ่ง ลง ไป ใน น้ำ สิ่ง ที่ อยู่ เบื้องหน้า ของ เขา ก็ คือ ภูมิ ทัศน์ ใต้ ทะเล กว้างใหญ่ และ นั่น คือ จุด เริ่ม ต้น ของ การ เดินทาง ที่ สนุกสนาน"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า สล อธ ที่ ยัง เกาะ ต้นไม้ นิ่ง ไม่ ขยับ ไป ไหน ก็ ค่อย ค่อย ค่อย ค่อย ยื่น สี วาด รูป สี ฟ้า ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ท้อง ฟ้า ที่ ดวง อาทิตย์ ลอย ขึ้น เหนือ แม่น้ำ ก็ เป็น สี เหลือง จริง จริง ดวง อาทิตย์ แอบ อยู่ หลัง หมอก หนา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"หลังจาก โน อาห์พูด จบ เจ้า เสือ ก็ คำราม ออก มา เบา เบา"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ทันใด นั้น อากาศ ก็ กลับ มา เย็น อีก ครั้ง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"แล้ว เขา ก็ เริ่ม วาด รูป"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ บี เวอร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ คุณ เสือ ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ ยีราฟ ให้ ยืม มา...""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""หลังจาก นั้น ก็ จะ ทาสี ฟ้า ที่ เรนเดียร์ให้ ยืม มา""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"วัน หนึ่ง ลา ร่า ได้ เดินทาง ติดตาม คุณ พ่อ ไป ขาย ของ ที่ ตลาด แต่ แล้ว บาง สิ่ง บาง อย่าง ที่ น่า ประหลาด ก็ เกิด ขึ้น"
เรื่องของลาร่า
"ชาย ท่าทาง แปลก แปลก คน หนึ่ง เดิน เข้า มา หา ลา ร่า ใบหน้า และ ผม ของ เขา เป็น สี ขาว เหมือน แป้งสาลี ส่วน จมูก และ แก้ม ก็ แดง เป็น ลูก ตำลึง ตาขอ ง เขา สี ฟ้า เหมือน ท้อง ฟ้า เลย ชาย คน นั้น ก้ม มอง ดู มะเขือเทศ แล้ว พูด เป็น ภาษา ต่าง ประเทศ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่จ๊ะ?""
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"หลังจาก นั้นทั้ง วัน ลา ร่า ก็ เฝ้า นึกถึง แต่ อุปกรณ์ นั้น และ คิด ว่า จะ ดี สัก แค่ ไหน นะ ถ้า เธอ มี สิ่ง ที่ สามารถ ตอบ คำ ถาม เธอ ได้ ทุก เรื่อง พอ หมด วัน ขณะ ที่ ลา ร่า กำลัง เตรียมตัว กลับ บ้าน กับ คุณ พ่อ เธอ ก็ เห็น ประกาศ โฆษณา วาง อยู่ ใน ลัง เปล่า กล่อง หนึ่ง"
เรื่องของลาร่า
""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"ผ่าน ไป ประมาณ สอง สัปดาห์ ลา ร่า ก็ เก็บเกี่ยว ผัก ที่ เธอ ปลูก ไว้ และ พ่อ ก็ พา เธอ ไป ขาย ผัก ที่ ตลาด"
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"พอ ลา ร่า กลับ ถึง บ้าน เธอ นับ เงิน แต่ ก็ พบ ว่า เธอ เก็บ เงิน ได้ เพียง 2, 50 0 บ า ท พ่อ ของ เธอ จึง พยายาม ให้ กำลังใจ" มัน เป็นความ ผิด ของ หัว แรดิชน่ะ" พ่อ กล่าว พร้อม รอย ยิ้ม" เขา ว่า กัน ว่า หัว แร ดิชขาย ได้ ราคา ถูก ที่สุด ใน บรรดา ผัก ทุก ชนิด แล้ว""
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า นำ เก้าอี้ ตัว หนึ่ง มา ตั้ง ไว้ ที่ กลาง สนาม และ ประกาศ เสียง ดัง ว่า" ฉัน จะ มา เล่า นิทาน ที่ นี่ ทุก วัน หลัง เลิก เรียน ถ้า ใคร อยาก มา ฟัง ละ ก็ คิด ค่า ฟัง แค่ 50 บาท ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"วัน แรก มี เพื่อน ของ เธอ เพียง สาม คน เท่านั้น ที่ เข้า มา ฟัง ส่วน วัน ที่ สอง และ สาม ก็ มีค น มา ร่วม ฟัง น้อย มาก เหมือน กัน และ แล้ว ใน วัน ที่ สี่..."
เรื่องของลาร่า
"... มีค น มา ร่วม ฟัง นิทาน ของ เธอ เยอะ มาก ราวกับ ว่า มา กัน ทั้ง หมู่ บ้าน พอ ครบ สัปดาห์ ลา ร่า ก็ สามารถ เก็บ เงิน ได้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ไม่ ว่า อะไร ก็ เป็น ไป ได้ เสมอ"
เรื่องของลาร่า
"ฟืด ฟืด และ กูร์มี ท ก็ มี ด้วย.."
สูดน้ำมูก
"ฟืด ฟืด … และ ก็ โมฮิต ฟืด ฟืด … และ ก็ ปู จา ด้วย!"
สูดน้ำมูก
"เพื่อน เพื่อน ก็ จะ ป่วย ไป ด้วย เธอ รู้ ไหม ว่าการ ไอ หรือ จาม ครั้ง เดียว"
สูดน้ำมูก
"ผึ้ง โดย เฉพาะ อย่าง ยิ่ง ผึ้ง บัมเบิลบี จะ ส่งเสียง หึ่ง หึ่ง ขณะ บิน เสียง จะ เกิด ขึ้น จาก การ ตีปีก ขึ้น ลง ยิ่ง ปีก เล็ก เท่า ไหร่ ก็ ยิ่ง ต้อง ตีปีก ให้ เร็ว ยึ่ง ขึ้น เพื่อ พยุง ตัว ใน การ บิน ยิ่ง ตีปีก เร็ว เท่า ไหร่ เสียง หึ่ง หึ่ง ก็ ยิ่ง ดัง มาก ขึ้น"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"เมื่อ ผึ้ง เกาะ ดอกไม้ เพื่อ ดูด น้ำ หวาน ละออง เกสร ก็ จะ ติด ขา และ ตัว ของ มัน ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"จาก นั้น เมื่อ ผึ้ง ตัว เดียวกัน นี้ บิน หึ่ง หึ่ง เข้า ใกล้ ดอกไม้ และ เต้น อย่าง คึกคัก การ สั่น นี้ จะ ทำให้ เกสร ร่วง ลง บน ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น จาก นั้น ผึ้ง ก็ บิน ไป ยัง ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น โดย มัน จะ ทิ้ง เกสร ไว้ แล้ว ก็ ไป เลือก ดอกไม้ ดอก ใหม่ กระบวน นี้ ก็ ดำเนิน ต่อ ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"2. เรื่อง แปลก ของ ผึ้ง ก็ คือ เมื่อ พวก มัน ทำ งาน ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า สมอง ของ มัน จะ หยุด กระบวนการ ชรา มัน จะ เริ่ม ทำ งาน เหมือน สมอง ของ ผึ้ง ที่ อายุ น้อย กว่า ตอน นี้ คุณ อยาก เป็น ผึ้ง ขึ้น มา บ้าง แล้ว ใช่ ไหม?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"แล้ว เจ้า หอย ทาก ก็ ปีน ขึ้น มาบ นก ระ ดอง เต่า เต่า ออก เดิน โดย มี หอย ทาก อยู่ บน หลัง ของ เขา"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ทั้ง สอง เฝ้า แต่ มอง หา และ มอง หา แต่ ก็ ไร้ วี่แวว ของ บ้าน"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"เจ้า เต่า จึง เดิน ต่อ ไป โดย มี หอย ทาก และ นกกระจอก เกาะ บน กระดอง ของ เขา ทั้ง สาม เฝ้า มอง หา และ มอง หา แต่ ก็ ไร้ วี่แวว ของ บ้าน"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"พวก มัน ต่าง เฝ้า มอง หา และ มอง หา แต่ ก็ ไร้ วี่แวว ของ บ้าน"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ทั้งหมด เฝ้า มอง หา และ มอง หา แต่ ก็ ไร้ วี่แวว ของ บ้าน"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"เสียง ฟ้าร้อง จาก ภูเขา แสง ฟ้าผ่า ปรากฏ มา แต่ ไกล ฝน ก็ เริ่ม ตก เปาะแปะ"
เจ้าเต่าหาบ้าน
"เช้า วัน หนึ่ง เสียง ร้อง ด้วย ความ ขยะแขยง ก็ ดัง ขึ้น ใน ร้าน หมอ ฟัน" อี๋ยยยยยยย!""
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ไม่ กี่ ปี ต่อ มา ลูเซี ยสไป ปา รี ส เพื่อ ร่ำเรียน ศาสตร์ ด้าน ทัน ตก ร รม เขา เห็น ศิลปิน บีบ สี จาก หลอด โลหะ ลง บน พู่กัน ทำไม เรา ไม่ ใช้ หลอด แบบ เดียวกัน ใส่ยา สี ฟัน ล่ะ?! เขา รีบ กลับ บ้าน และ เล่า ความ คิด นี้ ให้ พ่อ ฟัง และ พ่อ ก็ เห็น ว่าความ คิด นี้ เจ๋งไป เลย"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"สมุนไพร และ เครื่องเทศ ที่ ดี สำหรับ ฟัน ประกอบด้วย สะระแหน่ กานพลู อบเชย พริกไทย ดำ และ ตุล ซี การ รับประทาน ผลไม้ และ ผัก ที่ มี กาก ใย มาก มาก อย่าง แอ ป เปิ้ลและ แค รอ ท ก็ ช่วย ทำความ สะอาด ฟัน ได้ ดี"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"อรุณ รุ่ง มา เยือน อีกา ชื่อ ก๊าชตื่น มา ใน รัง ของ ตัว เอง กวาดตา มอง รอบ รอบ แล้ว ก็ รู้สึก เบื่อ หน่าย เธอ กระแอม ไอ และ ร้อง ออก มาส อง สาม ครั้ง น่า - เบื่อ ต่อ มา ไม่ นาน นาง ก็ หูผึ่ง เสียง นก กาเหว่า กำลัง ร้องเพลง แสน หวาน มา จาก ที่ไหน สัก แห่ง ไม่ ไกล"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชออก หาน ก กาเหว่า และ ใน ที่สุด ก็ เจอ นก กาเหว่า มอง เธอ อย่าง แคลงใจ อยู่ บ้าง แต่ ก๊าชเป็น อีกา ที่ มี นิสัย นอบน้อม อยู่ มาก"
อีกาใจกว้าง
"นก กาเหว่า รอ อยู่ ด้วย ความ ร้อน ใจ ทันที ที่ ก๊าชร่อน เกาะ บน กิ่ง ไม้ ใกล้ ใกล้ บทเรียน แรก ก็ เริ่ม ขึ้น"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชพยายาม อย่าง กระตือรือร้น แต่ ก็ ร้อง ได้ เพียง แค่" กา กา""
อีกาใจกว้าง
"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
"หลาย วัน ผ่าน ไป วัน หนึ่ง ก๊าชมอง ท้อง ฟ้า ที่ เต็ม ไป ด้วย เมฆ ดำ ท มึน ลม หนาว โชย มา เบา เบา และ ฝน ก็ เริ่ม โปรยปราย"
อีกาใจกว้าง
"จาก รัง ของก๊าช เธอ เห็น นกยูง ที่ กำลัง รำ แฟนหาง อัน สวย สด ก่อน จะ เต้นรำ เธอ อยาก เต้น เสีย เหลือเกิน ‘ บางที นกยูง อาจ ช่วย ได้ ' เธอ รำพึง กับ ตัว เอง จาก นั้น ก็ บิน หาน ก ยูง"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรู้สึก เศร้า เธอ ร้องเพลง ไม่ ได้ เต้น ก็ ไม่ เป็น บางที เธอ อาจ พอ จะ เรียน วิธี ทำ รัง สวย สวย สัก รัง"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""บอก อะไร ไม่ ได้ มาก หรอก นะ เจ้า คน แปลก หน้า ที่ นี่ ก็ ฝน ตก เหมือน กัน ฝน ตก มาก และ มี แมลงวัน มาก ด้วย "กิ้งก่า ตอบ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ใน ขณะ ที่ กิ้งก่า กำลัง พูด ร่างกาย ของ มัน ก็ เปลี่ยน สี ม้อด ตกใจ กลัว เธอ จึง รีบ บอก ลา กิ้งก่า และ กระโดด เข้าไป ใน พุ่ม ไม้ ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ดังนั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ หา ที่ ที่ เย็น และ มืด ใต้ ก้อน หิน และ สร้าง บ้าน ขึ้น ใหม่ อย่าง เศร้า สร้อย ผิว ที่ ไหม้ ของ เธอ ค่อย ค่อย หาย อย่าง ช้า ช้า แต่ ผิว กลับ แห้ง และ เป็น ตะปุ่มตะป่ำ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เมื่อ มา ถึง จุด ดำ น้ำ เรา ตรวจ สอบ อุปกรณ์ ทั้งหมด อย่าง ละเอียด จาก นั้น ก็ ใส่ ตีน กบ และ หน้ากาก"
ดำน้ำ!
"ปลา การ์ตูน และ ดอกไม้ทะเล อาศัย อยู่ ด้วย กัน และ เกื้อกูล กันและกัน ปลา การ์ตูน ช่วย ดอกไม้ทะเล โดย ทำความ สะอาด หนวด พวก มัน และ ล่อ ปลา ตัว อื่น อื่น มา ให้ ดอกไม้ทะเล กิน ฝ่าย ดอกไม้ทะเล เอง ก็ ซ่อน ปลา การ์ตูน ให้ พ้น จาก หนวด พิษ ของ มัน โดย ไม่ ต่อย มัน"
ดำน้ำ!
"ข้าง หน้า ก็ ร้อน ข้าง หลัง ก็ ร้อน บน หัว ก็ ยิ่ง ร้อน"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"จ๋อมแจ๋ม จ๋อมแจ๋ม อ๊ะ นั่น ปู ขุด รู เอ๊ะ นั่น บ้าน คุณ ปูเสฉวน ว้า ว มี ดาว ทะเล เล็ก เล็ก คุณ หอย วิ บ วับ อยู่ บน พื้น ทราย ด้วย ทะเล แบบ นี้ ก็ สนุก ดี เหมือน กัน แฮะ"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"หลัง เที่ยง วัน นั้น อิไซ สอน ให้ บอ ดัง เตรียม ข้าว “ใช้ กระป๋อง ตวง ข้าว ใส่ ลง ไป ใน “คา รา รอ” กระป๋อง หนึ่ง ก็ พอ สำหรับ สอง คน ฝัด ข้าว ให้ แกลบ และ กรวด แยก ออก ไป จาก ข้าวสาร” อิไซ สอน บอ ดัง"
บอดังหุงข้าว
"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว
"“แม่ คะ! เรา ลืม ใส่ ใบ เตย” บอ ดัง พูด “จริง ด้วย! ไว้ ใส่ ครั้ง หน้า แล้วกัน เรา ไม่ ต้อง ใส่ ใบ เตย ทุก ครั้ง เรา ก็ หุง ข้าว ได้ จ้ะ” อิไซ อธิบาย"
บอดังหุงข้าว
"พอ บอ ดัง ไป ถึง กิ่ง ที่ มี ลูก เชอ ร์รี่ ดก เธอ ก็ได้ กลิ่น ข้าว ไหม้ เธอ รีบ ปีน ลง จาก ต้นไม้ วิ่ง แจ้น กลับ บ้าน พอ ไป ถึง ครัว อิไซ ก็ ลด ไฟ ลง ให้ แล้ว “บอ ดัง! ข้าว ไหม้ แล้ว ข้าว หม้อ นี้ เรา ต้อง โยน ทิ้ง ไป” อิไซ พูด"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"คิมิรอ อยู่ นาน แต่ แม่ ก็ ไม่ มา"
เราจับมือกัน
"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน
"เฮ้อ... คิมิเบื่อ ที่ ต้อง รอ คอย มี อะไร อยู่ ด้าน ล่าง นั้น นะ? ดู น่า สนใจ ดี แฮะ บางที ถ้า ดำ น้ำลง ไป ลึก อีก หน่อย ก็ ไม่ เป็นไร หรอก น่า คิมิคิด"
เราจับมือกัน
"“จุ๊จุ๊ อย่า เสียง ดัง สิ” เสียง หนึ่ง ดัง ขึ้น “เดี๋ยว ฉลาม ก็ หา พวก เรา เจอ หรอก”"
เราจับมือกัน
"ท้อง คิมิร้อง เสียง ดัง เพื่อน เพื่อน ของ เธอ ก็ หิว มาก เหมือน กัน"
เราจับมือกัน
"“เมื่อ วาน ก็ เฉอะแฉะ วัน นี้ ก็ เปียก ชื้น แล้ว วัน พรุ่งนี้ ก็ คง จะ ชื้น แฉะ เป็น แบบ นี้ วน ไป เรื่อย เรื่อย” พร อม คิด “ฉัน เกลียด ที่ นี่! ฉัน อยาก จะ อาศัย อยู่ ใน ที่ ที่ สะอาด พื้นที่ กว้างขวาง เหมือนกับ เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ทันใด นั้น ก็ มีเสียง ดัง ต๋อม! แล้ว ก้อน ดิน ก็ ร่วง ใส่ หัว ของ พร อม และ เพื่อน ของ เขา"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"แต่ พร อม กลับ สงสัย มาก กว่า จะ หงุดหงิด “เดี๋ยวก่อน นะ ฉัน ใช้ ก้อน ดิน พวก นี้ เป็น บันได ได้ นี่ นา!” เขา อุทาน “ตอน นี้ ฉัน ก็ สามารถ ขึ้น ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน ได้ แล้ว!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ก็ จริง นะ นาย ไม่ รู้ เห รอ ว่า เรา ไป จาก บึง นี้ ไม่ ได้?” กบ ตัว อื่น หัวเราะ และ พวก เขา ก็ กระโดด จาก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ด้วย ความ มุ่ง มั่น พร อม ก็ ขึ้น บันได ไป ที ละ ขั้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ขณะ ที่ เขา ปีน บันได ขึ้น ไป ก็ มีเสียง เล็ก เล็ก ร้อง ขึ้น มา “โอ๊ย ฉัน เจ็บ นะ! เท้า นายน่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม มอง ไป รอบ รอบ เพื่อ หา เจ้าของ เสียง แต่ เขา ก็ ไม่ เห็น ใคร เลย"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง” พร อม หายใจ ฟืดฟาด ขณะ ที่ เขา ปีน ขึ้น แต่ วงกลม สี น้ำเงิน ก็ ยัง คง อยู่ ไกล ออก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ทันใด นั้น เอง พร อม ก็ รู้สึก ถึง ความ อบอุ่น วงกลม ที่ เปลี่ยน เป็น สี เหลือง ก็ ส่อง แสง ออก มา"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เดิน ขึ้น บันได ต่อ ไป ไม่ นาน นัก เขา ก็ สะดุด ขา ตัว เอง ล้ม กลิ้ง ลง มา จน เกือบ ถึง พื้น อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน คิด ว่า ตอน นี้ เธอ ก็ เป็น ครู ที่ เยี่ยม มาก แล้ว นะ” พร อม พูด พร้อม รอย ยิ้ม “เพราะว่า เธอ เพิ่ง จะ สอน ฉัน เกี่ยว กับ ความ ฝัน ยังไงล่ะ!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ก้าว ขึ้น ไป ที ละ ขั้น วงกลม ก็ ใกล้ เข้า มา เรื่อย เรื่อย จน ใน ที่สุด ดวงตา ของ พร อม ก็ เป็น ประกาย จาก แสง ระยิบระยับ"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ใน ที่สุด ฉัน ก็ ทำ สำเร็จ แล้ว! ว้า ว! งั้นว งก ลม สี น้ำเงิน ก็ มีหน้า ตา เป็น แบบ นี้ นี่เอง”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"ใน ตอน นั้น เอง พร อม ก็ นึก ขึ้น ได้ …"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"วัน หนึ่ง ก็ มีเสียง ดัง มา จาก ภูเขา ที่ อยู่ ด้าน หลัง บ้าน ของ เธอ"
ดวงดาวสีเขียว
"ผ่าน ไป ชั่ว ครู่ เขา ก็ ตอบ ว่า" ฉัน กำลัง ซึม ซับ พลังงาน จาก ดวง อาทิตย์""
ดวงดาวสีเขียว
"เด็กชาย จึง บอก กับ เธอ ว่า " ฉัน มา จาก ดาว ดวง อื่น ยาน อวกาศ ของ ฉัน พัง และ ฉัน ก็ ทำ ลูก บอล พลังงาน หาย ไป"
ดวงดาวสีเขียว
""เธอ ไม่ มีชื่อ งั้น เห รอ? งั้น ถ้า ไม่ มี ฉัน ก็ จะ เรียก เธอ ว่า ' กรี น สตาร์ (ดวง ดาว สี เขียว) '! "นิ ตาบ อก"
ดวงดาวสีเขียว
"แต่ พวก เขา ก็ หา มัน ไม่ พบ เลย"
ดวงดาวสีเขียว
""มัน เกือบ จะ มืด แล้ว และ พลังงาน ของ ฉัน ก็ ใกล้ จะ หมด เธอ ควร กลับ บ้าน ได้ แล้ว นะ "กรี น ส ตาร์พูด"
ดวงดาวสีเขียว
""ใน ที่สุด พวก เรา ก็ เจอ มัน แล้ว! "กรี น ส ตาร์ร้อง"
ดวงดาวสีเขียว
"แม่น กบ อก ว่า ไม่ ต้อง กลัว เพราะ ถ้า บิน ตาม แม่ ก็ จะ ไม่ หลง ฝูง และ ยัง สอน ให้ ร้องเพลง ช่วย จำ ทิศทาง ด้วย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"พอ สบาย ใจ ขึ้น เจ้า คีรีบูน น้อย ก็ กลับ ไป เล่น สนุก ต่อ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"พอ หมด แรง เจ้า คีรีบูน น้อย ก็ ร่อน ไป ตาม ลม"
โบยบินสู่ทิศใต้
"พอ ไป ถึง ลม ก็ หยุด พัด ที่ นี่ สว่าง เหลือเกิน ต้อง เป็น เมือง แน่ แน่ เลย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ใน ที่สุด ก็ จำ ได้ แล้ว ไชโย!"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เห็น หาง หมี ก็ บิน หนี ลี้ จาก มา"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย ต้องหา เจ้า หมี น้อย บน ฟ้า แล้ว ถ้า ปลาย หาง หมี อยู่ ทาง ไหน ก็ บิน ไป อีก ทาง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แต่ แล้ว ก็ มีเสียง ซอกแซก มา จาก ด้าน บน"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ทีนี้ ปลาย หาง หมี อยู่ ทาง ไหน ก็ แค่ ต้อง บิน ไป อีก ทาง เท่านั้น เอง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เห็น หาง หมี ก็ บิน หนี ลี้ จาก มา"
โบยบินสู่ทิศใต้
""เอ เรา ก็ ต้อง ไป ที่ เมือง บูกิต ติง กี เพื่อ ขึ้น รถ ทุกวันนี้ หาร ถ ม้า ใน เมือง ยาก แล้ว ล่ะ" คุณ ปู่ ตอบ"
ริโออยากนั่งรถม้า
""งั้น เรา ไป บูกิต ติง กี กัน นะ ครับ แล้ว ก็ ใช้ เงิน ออม ของ ผม จ่าย ค่า รถ ม้า!""
ริโออยากนั่งรถม้า
"คุณ ปู่ หัวเราะ "เก็บ เงิน ของ หลาน ไว้ ใช้ ทีหลัง เถอะ นะ ริ โอ เรา ไป ที่ นั่น กัน ปู่ เอง ก็ คิดถึง เมือง นั้น เหมือน กัน""
ริโออยากนั่งรถม้า
"ตอน นี้ พวก เขา มา ถึง บูกิต ติง กี แล้ว และ ริ โอ ก็ แทบ จะ รอ ไม่ ไหว!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ครั้ง สุดท้าย ที่ พวก เขา มา เมือง นี้ ก็ ไม่ ได้ นั่ง รถ ม้า เลย แต่ ครั้ง นี้ ริ โอ ได้ นั่ง ที่ เบาะ หน้า ของ รถ ม้า กับ คน ขับ ด้วย!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ลำ ตัว ของ มัน ก็ ทั้ง ยาว และ คดเคี้ยว"
ริโออยากนั่งรถม้า
"กาล ครั้ง หนึ่ง ใน ดิน แดน อัน ไกล โพ้น มี เด็กชาย คน หนึ่ง นาม ดี ลาวาร์ อาศัย อยู่ ใน บ้าน หลัง น้อย ริม ลำธาร ชุมชน ที่ ดี ลาวา ร์อาศัย อยู่ นั้น มีชื่อ ว่า ย่าน ฝัน หวาน เต็ม ไป ด้วย บ้าน หลัง เล็ก และ ถนน สาย ย่อม ที่ เด็ก เด็ก มัก ไป วิ่ง เล่น ส่วน พ่อ ค้า ก็ ขาย ผัก ผลไม้ เครื่อง ใช้สอย และ ขนม หวาน บ้าน ใน ย่าน นี้ ปลูก ติด ชิด กัน มาก จน แสงอาทิตย์ ส่อง ลง มา ได้ ยาก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า มี เรื่อง ไม่ชอบมาพากล และ เพื่อน เพื่อน ต้องการ ความ ช่วยเหลือ แน่ แต่ พวก เขา ก็ ไม่ ยอม บอก ว่า อะไร อยู่ ใน เป้ พวก นั้น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ทุก คน ต่าง จ้อง มอง ลูกแก้ว ลูก นั้น อย่าง ตั้งใจ ทว่า รู้ตัว อีก ที ทุก คน ก็ ถูก ฝัน ร้าย ดูด เข้าไป เสีย แล้ว"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ทันใด นั้น ดี ลาวาร์ บี น่า และ โน มี่ ก็ พร้อม ใจ กัน วิ่ง เข้าไป ช่วยโชตู"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เมื่อ เป้ ใบ ใหญ่ ของ โชตูหาย ไป ภาระ หนัก อึ้ง ที่ เขา แบก ไว้ ก็ ถูก ยก ออก ไป ด้วย เขา ยิ้ม อย่าง โล่ง อก เมื่อ ดี ลาวา ร์ยื่น ขนม ลัด ดู ให้ ตาม สัญญา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แม่ กับ พ่อ ของ ฉัน ชอบ อารมณ์ เสีย และ ทะเลาะ กัน บ่อย บ่อย แล้ว ฉัน ก็ พลอย โดน ดุ ไป ด้วย "บี น่า หน้าซีด เธอ เริ่ม ร้องไห้ ขณะ ที่ เล่า ออก มา"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""พวก เรา จะ ช่วย เธอ เอง "ดี ลาวา ร์สัญญา กับ บี น่า แล้ว เขา โชตู กับ โน มี่ ก็ จับ กับ บี น่า ซึ่ง เพิ่ง หยุด ร้องไห้ แล้ว ล้อม กัน เป็น วง "เรา มา หา วิธี คุย กับ พ่อ แม่ ของ เธอ กัน ดี กว่า "ดี ลาวา ร์บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ทันใด นั้น เหล่า นางฟ้า สี สัน สด สวย ก็ ปรากฏ ตัว ขึ้น ปกป้อง บี น่า พ่อ กับ แม่ ของ บี น่า และ ตัว เธอ เอง ต่าง โอบ กอด กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แล้ว เป้ ใบ ใหญ่ ของ บี น่า ก็ หาย ไป จาก นั้น บี น่า ใช้ สี เทียน ที่ ดิลาวาร์ให้ มา วาด ผีเสื้อ ที่ สวย ที่สุด พวก มัน บิน ไป มาร อบ อบ ตัว เธอ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ช่วง นี้ ฉัน เศร้า มาก มาก เลย วัน ก่อน พี่ สาว ของ ฉัน เดิน กลับ จาก โรงเรียน แล้ว เจอ พวก เด็ก ผู้ชาย พยายาม จะ ขโมย กระเป๋า ไป ตอน นี้ พี่ ไม่ กล้า ไป ไหน เลย ละ แล้ว อา มี ก็ คิด ว่าผู้ หญิง ไม่ จำเป็น ต้อง ไป โรงเรียน "โน มี่ พูด ต่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ใช่ บา จี คือ ผู้หญิง ที่ ทั้ง ฉลาด แล้ว ก็ เข้มแข็ง ที่สุด ที่ ฉัน รู้จัก เลย ละ เดี๋ยว ฉัน เรียก เธอ ให้""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เพียง แค่ บี น่า เรียก ชื่อ บา จี ผู้ กล้า เป้ ใบ ใหญ่ ของ โน มี่ ก็ หาย ไป"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน ดิลาวาร์ โชตู และ โน มี่ ก็ มา แอบ มอง อยู่ ตรง มุม หนึ่ง พวก เขา เห็น บา จี ผู้ กล้า นั่ง อยู่ กับ บี น่า และ พี่ สาว ของ โน มี่ ใน ห้อง พร้อม กับ ผู้หญิง คน อื่น อื่น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แล้ว ดี ลาวาร์ บี น่า โชตู และ โน มี่ ก็ ตั้ง กลุ่ม ขึ้น มา ชื่อว่า ผู้ พิทักษ์ ความ ฝัน ซึ่ง พร้อม จะ ช่วยเหลือ ดูแล ทุก คนใน ชุมชน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"... คบเพลิง ของ โนรา ก็ หล่น ลง บน พื้น และ ดับ สนิท ทุก คน ต่าง ตระหนก ตกใจ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน ที่ โนรา กลับ ไป ถึง บ้าน แม่ ของ เธอ ทำ กับข้าว อยู่ เมื่อ เห็น เปลว ไฟ จาก เตา โนรา ก็ คิด อะไร ดี ดี ขึ้น ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"เมื่อ ได้ยิน คำ ถาม ของ โนรา แม่ ของ เธอ งุนงง แต่ ก็ พยัก หน้า พร้อม ถาม กลับ ว่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา กับ แม่ ผูก คบเพลิง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ อย่าง แน่นหนา แล้ว หน้า บ้าน ของ โนรา ก็ สว่าง ขึ้น ทันที โนรา มีค วาม สุข มาก เลย ละ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง
"พ่อ ช่วย โนรา แขวน ตะเกียง ไว้ ที่ เสา ไม้ ไผ่ แล้ว ทั้ง คู่ ก็ รอ ดู ว่า จะ เกิด อะไร ขึ้น กับ เปลว ไฟ หรือ เปล่า"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ นะ! เมื่อ หยด น้ำ ฝน เย็น เย็น กระทบ กับแก้ ว ร้อน ร้อน ของ ตะเกียง แก้ว นั้น ก็ แตก กระจาย เปลว ไฟ ข้าง ใน ดับ ลง ทันที"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ ใช้ใบ ตอง ไม่ ได้ หรอก เพราะ พอ โดน ลม ใบตอง ก็ จะ แตก หมด"
เด็กหญิงตะเกียง
"ข่าว เรื่อง ตะเกียง หน้า บ้าน โนรา เริ่ม แพร่ สะพัด ออก ไป แล้ว ผู้คน มากมาย ก็ สนใจ จะ ทำ อย่าง โนรา บ้าง ไม่ นาน นัก ก็ มี เสา ตะเกียง ตั้ง ขึ้น หน้า บ้าน หลาย หลัง ใน หมู่ บ้าน"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง
"อยู่ มา วัน หนึ่ง มีค รอบ ครัว ใหม่ ย้าย เข้า มา อยู่ บ้าน ใน พื้นที่ แก๊ง แมว สาม สหาย พวก แมว พา กัน ตื่นเต้น ดีใจ มีค น เพิ่ม ก็ เท่ากับ มี อาหาร เยอะ ขึ้น น่ะสิ! พวก มัน ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น และ มอง หา ห้อง ครัว เพราะ แน่ใจ ว่า ต้อง มี อาหาร มากมาย ที่ นั่น"
แมวสามสหาย
"ทว่า จู่ จู่ ไฟ ใน ครัว ก็ สว่าง ขึ้น แย่ ละ พวก มัน จะ ถูก จับ แล้ว! เมื่อ เห็น แสง ไฟ กาลัวรีบ วิ่ง หา ที่ ซ่อน ทันใด ไม่ นาน นัก เด็ก ผู้ชาย ตัว สูง ก็ เดิน เข้า มา ใน ครัว"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"ใน ที่สุด บิ ลูก็คิด แผน ช่วย เจ้า เมา ได้ สำเร็จ วัน รุ่ง ขึ้น บิ ลูกับ กาลัวกลับ ไป ที่ บ้าน หลัง นั้น พร้อม แผน บุก จู่โจม แต่ ทั้ง สอง ก็ ต้อง แปลก ใจ กับ สิ่ง ที่ เห็น"
แมวสามสหาย
"กาลัวเริ่ม ทำ หน้าที่ ตาม แผน เช่น กัน มัน กระโดด ขวาง หน้า แมมโด พร้อม อ้า ปากกว้าง เมื่อ อยู่ ใน ความ มืด ดวงตา ของ มัน ดู เป็น สี แดง ฉาน ส่วน คม เขี้ยว ก็ ขาว วับ หน้าตา เหมือน ผี จาก ยุค โบราณ ไม่ มี ผิด"
แมวสามสหาย
"ใน ความ มืด นั้น แมมโด นึก ว่า ตัว เอง เห็น ผี! เด็กชาย กลัว สุดขีด รีบ วิ่ง ออก จาก บ้าน แบบ ไม่ คิด ชีวิต! เจ้ากิว หมา ของ เขา ก็ กลัว หัวหด เช่น กัน"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา กับ กาลัวช่วย บิ ลูยัด อาหาร ลง กระสอบ อย่าง รวดเร็ว " เร็ว เข้า ขน อะไร ได้ ก็ ขน ไป " บิ ลูร้อง สั่ง แล้ว ทั้ง สาม ก็ แบก กระสอบ ขึ้น ไหล่ ก่อน จะ จาก มา คืน วัน นั้น พวก มัน กิน อาหาร อย่าง อิ่มหนำ สำราญ ใน บ้าน ของ ตน และ ดีใจ ที่ ได้ กลับ มา อยู่ พร้อมหน้า กัน อีก ครั้ง"
แมวสามสหาย
"ทู ลู่ ชอบ ซูเปอ ร์ฮีโร่เอา มาก มาก และ ตัว เขา เอง ก็ อยาก จะ เป็น ซูเปอร์ฮีโร่ด้วย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทั้ง คู่คิด ว่า จะ เป็น ฮีโร่ทั้ง ที ก็ ต้อง มี ชุด สิ จึง ไป ขอ ให้ อู ยังก้า พี่ สาว คน โต ของ ทู ลู่ ช่วย ตัด ชุด ให้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""ขอบคุณ นะ คะ หนู ไม่ เคย เจอ ฮีโร่ตัว เป็น เป็น มา ก่อน เลย หนู ก็ อยาก เป็นฮีโร่ และ อยาก ทำให้ ทุก คน มีค วาม สุข เหมือน กัน ค่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ทั้ง คู่ สังเกต เห็น ว่า ใน ห้อง เด็ก เล่น ก็ มี เด็ก กลุ่ม เล็ก เล็ก เล่น กัน อยู่ จึง เอา ของขวัญ เข้าไป ให้ เช่น กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"แล้ว ทั้ง สาม ก็ ฉลอง วัน แห่ง ความ สุข และ การ แบ่งปัน ด้วย พิซซ่า แสน อร่อย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก เชื่อ หรือ ไม่ ว่า ใคร ใคร ก็ เป็นฮีโร่ได้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เมื่อ เห็น อัลมามั่นใจ ขนาด นั้น บี รู ก็ ใจเย็น ลง เขา พร้อม ออก เดินทาง แล้ว"
บรื้น บรื้น!
"ใน ที่สุด ก็ ถึง จุดหมาย"
บรื้น บรื้น!
"บ รื้น บ รื้น! ใน ที่สุด คุณ แม่ ก็ ถึงที่ หมาย อย่าง ปลอดภัย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู ไม่ ยอม ขยับ เลย อัลมาลอง เร่ง เครื่อง ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ บี รู ก็ ยัง ไม่ ขยับ " อย่า เพิ่ง เสีย นะ บี รู! ขอร้อง ละ พวก เรา ทำได้ น่า " อัลมาปลอบ"
บรื้น บรื้น!
"บี รู แล่น ไป ช้า ช้า ทันใด นั้น ก็ มี น้ำ กระเด็น ใส่ เขา"
บรื้น บรื้น!
"แต่ พอ เห็น ว่า อัลมายัง คง สงบ นิ่ง บี รู ก็ แล่น ต่อ ไป อย่าง มั่นใจ"
บรื้น บรื้น!
"บี รู แล่น ต่อ ไป ด้วย ความเร็ว พอเหมาะ ไม่ ช้า เกิน แต่ ก็ ไม่ เร็ว ไป บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!
"เช้า วัน หนึ่ง ขณะ ที่ เด็กหญิง โบต อม กับ แม่ ทำ สวน กัน อยู่ จู่ จู่ ก็ มี ช้างน้อย ตัว หนึ่ง วิ่ง มา ทาง พวก เธอ"
ช้างในบ้านฉัน
""ช้างน้อย น่า สงสาร"แม่ โบต อม พูด"มัน ต้อง หิว แล้ว ก็ หลง ทาง มา แน่ แน่""
ช้างในบ้านฉัน
"แล้ว โบต อม ก็ ไป โรงเรียน ทัน เวลา เพราะ ได้ ซาก อร์ช่วย ไว้"
ช้างในบ้านฉัน
"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ไม่ กี่ วัน ต่อ มา จิ้งหรีด ก็ แวะ มา หา ตั๊กแตน"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้อ ฉัน ปวด ท้อง แล้ว ก็ ปวด หัว หนัก มาก เลย แทบ เดิน ไม่ ไหว แน่ะ” จิ้งหรีด โอดครวญ"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"แล้ว จู่ จู่ กิ่ง ไม้ ก็ หักเป๊าะ! ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ต่าง ร่วง หล่น ลง ไป ใน น้ำ จังหวะ นั้น เอง กบ ตัว ใหญ่ ตัว หนึ่ง ก็ กระโจน ขึ้น มา พร้อม จะ กลืน ทั้ง สอง เข้า ปาก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“หยุด เลย นะ เจ้า กบ! นี่ พวก เรา เอง เพื่อน เธอไง!” ตั๊กแตน ตะโกน หยุด เจ้า กบ ไว้ ได้ ทัน เวลา พอดี แล้ว ตั๊กแตน กับ จิ้งหรีด ก็ คลาน ขึ้น ไป บน ใบ บัว ที่ อยู่ ใกล้ ใกล้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“บางที ฉัน ก็ ควร ไป หา หมอ เหมือน กัน นะ” เจ้า กบ บอก “ตา ฉัน มอง ไม่ ชัด เลย แถม ผิว ก็ มี ผื่น แดง”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“นี่ จิ้งหรีด ฉัน ว่า สาร เคมี ที่ เธอ พ่น ใส่ พืช นั่นน่ะ ไม่ ดี ต่อ อาหาร ที่ เธอ กิน นะ ส่วน ขวด ใส่ สาร เคมี ที่ ทิ้ง ลง แม่น้ำ ก็ ทำให้ ตา กับ ผิวหนัง ของ เจ้า กบ ย่ำแย่”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"เมื่อ จิ้งหรีด กลับ มา แข็งแรง ดี อีก ครั้ง มัน ก็ เก็บ ขยะ และ ของ เสีย ทั้งหลาย ออก จาก แม่น้ำ ลำ คลอง และ หา วิธี ใหม่ ใหม่ เพื่อ ดูแล พืช โดย ไม่ ต้อง ใช้ สาร เคมี ที่ เป็นอัน ต ราย"
ตั๊กแตนกล้าพูด
""ว้า ว! น่า สนใจ มาก!"นับ ส์พูด แล้ว เจ้า ดินสอ ก็ ก้ม มอง ตัว เอง บ้าง"ฉัน คิด ว่า วัน นี้ ฉัน เตี้ย ลง กว่า เมื่อ วาน นะ เธอ คิด ว่า ยังไง""
บ้านตุ๊กตา
""เยี่ยม!"มิลลีพูด"ทีนี้ มา วาด สี่เหลี่ยมผืนผ้า เป็น กำแพง ข้าง หน้า กัน เถอะ จาก นั้น ก็ วาด สี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาด เล็ก กว่า เป็น ประตู กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส เล็ก เล็ก เป็น หน้าต่าง""
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน รู้! "นับ ส์ตอบ ว่า แล้ว เธอ ก็ วาด รูป วงกลม ข้าง บน รูป เกเบิลส์"
บ้านตุ๊กตา
"เจ้าบ้าน ตุ๊กตา เก เบิลส์รู้ ดีใจ เป็น ล้นพ้น ที่ ได้ รับ รูป วาด สอง สอง สหาย เพื่อน รัก และ แล้ว ทั้ง สามเกลอ ก็ อยู่ ด้วย กัน อย่าง มีค วาม สุข ตลอด ไป"
บ้านตุ๊กตา
""แล้ว ลูก อยาก ได้ อะไร อย่าง นั้น เห รอ ขุศี"พ่อ ถาม พยายาม จะ ปลอบ ใจ หนู หนู อ้ำอึ้ง ทำท่า จะ ร้องไห้ ออก มา"... เสื้อ ยืด ค่ะ"พ่อ ยื่น เงิน จำนวน หนึ่ง ให้ หนู แล้ว พูด ขึ้น ว่า"ตกลง เอาอย่าง นี้ ก็ แล้วกัน เอา เงิน นี้ ไป ซื้อ เสื้อ ที่ หนู ชอบ นะ จ๊ะ สาว น้อย ของ พ่อ""
กระปุกออมสิน
""แต่ น้อง จะ เอา มัน ออก มายังไงล่ะ เงิน มัน อยู่ ใน กระปุก ออมสิน นี่! "หนู ร้อง ประท้วง แม่ บังเอิญ เปิด ประตู เข้า มา ได้ยิน พอดี แล้ว ก็ อมยิ้ม กลั้ว หัวเราะ"
กระปุกออมสิน
"ถึง เทศกาลมาฆี บรรยากาศ ของ หมู่ บ้าน ก็ เต็ม ไป ด้วย ความ รื่นเริง ทุก คน ที่ บ้าน รวม ถึง คุณ ปู่ ต่าง ก็ ชอบ การ เต้น บน เวที ของ หนู มาก พวก ท่าน ให้ เงิน รูปี เป็น รางวัล มากมาย หนู เก็บ เงิน ทั้งหมด ที่ ได้ รวม ทั้ง เหรียญ เล็กน้อย ทั้งหลาย ไป หยอด กระปุก ออมสิน ให้ หมด เมื่อ เทศกาล รื่นเริง สิ้นสุด ลง หนู ก็ เข้า โรงเรียน ที่ ใหม่ ซึ่ง อยู่ ใกล้ บ้าน"
กระปุกออมสิน
"ที่ โรงเรียน หนู ได้ เพื่อน ใหม่ เรา นั่ง โต๊ะ เดียวกัน เธอ ชื่อว่า อนาร์กาลี " เธอ ไม่ มี พ่อ ส่วน แม่ ก็ ต้อง ทำ งาน ล้าง จาน ใน ร้าน อาหาร เธอ มา จาก ครอบครัว ยากจน " มี แต่ คน พูด เรื่อง ทำนอง นี้ เกี่ยว กับ อ นา กาลี"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
"แต่ ใน สัปดาห์ ถัด มา อนาร์กาลี ก็ ยัง ใส่ ชุด เก่า ชุด เดิม"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
"แต่ คุณ หมอ ก็ ยัง ยืนยัน ที่ จะ ตรวจ ร่างกาย คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"หนึ่ง... สอง... สาม... สี่... ห้า... หก... เจ็ด... แปด... เก้า... สิบ! นับ ถึง แค่ สิบ ใช่ ไหม คะ? เสร็จ แล้ว ใช่ ไหม คะ? หลังจาก ผ่าน ไป เพียง สิบ วินาที คุณ เต่า ก็ ไม่ เจ็บ แล้ว"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอ เตือน ไอ รา ให้ นับ หนึ่ง ถึง สิบ แล้ว ไอ รา ก็ จะ หาย เจ็บ และ สามารถ ดู การ์ตูน เรื่อง โปรด ของ เธอ ได้"
ไอราไม่กลัว
"ปัจจุบัน มี เด็ก หลาย คน เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย หรือ ที่ เรียก ว่า โรค โลหิต จาง ซึ่ง เป็น โรค ที่ สามารถ ถ่ายทอด ทาง พันธุ กรรม จาก พ่อ แม่ และ ปู่ ยา ตา ยาย สู่ ลูก หลาน ได้ เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จะ มี เม็ดเลือด แดง ปกติ น้อย กว่า คน อื่น เม็ดเลือด แดง นี้ ทำ หน้าที่ นำ ออกซิเจน และ สาร อาหาร ไป เลี้ยง ส่วน ต่าง ต่าง ของ ร่างกาย เด็ก ที่ เป็น โรค ธาลัส ซี เมีย จึง ต้อง ได้ รับ การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด เป็น ประจำ นอกจาก นี้ ก็ ควร บริโภค ธัญพืช เช่น ข้าว สาลี ข้าว โอ้ ต ข้าวโพด ถั่วเหลือง นม ไข่ และ อาหาร ที่ มี วิตามิน อี เพื่อให้ สุขภาพ ร่างกาย แข็งแรง"
ไอราไม่กลัว
"หลังจาก ที่ ช่วย ลูก โลมา แล้ว โบ รา ก็ แวะ เวียน มา ให้ อาหาร และ คอย ดูแล มัน อยู่ ทุก วัน เขา รัก ลูก โลมา เหมือน เพื่อน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"หลาย วัน ต่อ มา โลมา น้อย ก็ กลับ มา โบ รา ตื่นเต้น มาก แต่ ดูเหมือน ว่า เจ้า ลูก โลมา จะ กระวนกระวาย มัน ว่าย กลับไปกลับมา เหมือน อยาก ให้ โบ รา ลง มา ใน น้ำ " เกิด อะไร ขึ้น เจ้า โลมา ฉัน จะ ช่วย อะไร เจ้า ได้ บ้าง " โบ รา ถาม"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"และ แล้ว โบ รา และ เจ้า โลมา ก็ ดำ ดิ่ง ลง ลึก ไป ด้วย กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ไม่ทัน ที่ ทั้ง สอง จะ จาก ไป ก็ พลัน เห็น ฝูง โลมา ว่าย ตรง ดิ่ง มา หา พวก เขา เรือ ประมง สอง ลำ กำลัง พุ่ง ตรง มา ทาง นี้!"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"มา รู้ตัว อีก ที โบ รา ก็ ยืน อยู่ ริม ฝั่ง แม่น้ำ เหลือบ ไป เห็น กับ ชาว บ้าน กลุ่มหนึ่ง ที่ กำลัง จับตา มอง แสง ไฟ จาก แม่น้ำ ด้วย พลัง วิเศษ ของ แสง ไฟ นั้น พวก เขา ก็ เข้าใจ ทันที ว่า เกิด อะไร ขึ้น กับ แม่น้ำ ที่ เคย สวย งาม ถึง เวลา แล้ว ที่ ทุก คน ต้อง ลุก ขึ้น มา เปลี่ยนแปลง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ใน ที่สุด วัน หนึ่ง โบ รา ก็ เห็น เจ้า โลมา น้อย อีก ครั้ง ฝูง โลมา กลับ มา ที่ แม่น้ำ พวก มัน ดำ ผุด ดำ ว่าย ใน แม่น้ำ ที่ ใส สะอาด เพื่อ เป็นการ ขอบคุณ"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"เดี๋ยวนี้ ชาว บ้าน ทุก คน ต่าง พา กัน มา ช่วย ทำให้ แม่น้ำ ใส สะอาด และ คอย ดูแล ฝูง โลมา ผู้คน จาก ทั่ว โลก ต่าง ก็ หลั่งไหล มา เพื่อ ชม ความ งดงาม ของ สถาน ที่ แห่ง นี้ ทั้งหมด นี้ เป็น เพราะ ความ กล้า หาญ ของ โบ รา และ การ ผจญ ภัย ใน น้ำ ลึก ที่ บ้าน ของ ฝูง โลมา นั่นเอง"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก