PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xc70d...39b3Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (351)
"เขา ดู ไม่ เหมือน พวก เรา เลย นะ"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"ฉัน แปรง ฟัน เอง ไม่ ได้"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"ฉัน เกา หัว ตัว เอง ไม่ ได้"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"ฉัน ไม่ สามารถ มอง ไกล ได้"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"นก อาจ จะ ไม่ เหมือน เรา, แต นั่น ไม่ใช่ ปัญหา..."
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"พวก เรา ไม่ รังเกียจ ที่ เขา จะ ส่ง เสียง ร้อง เพลง!"
ใครคือเพื่อนของเรากันนะ
"พวก เรา ไม่ ส่ง เสียง ดัง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"เข้าใจ โดย ไม่ ใช้ เสียง"
นิทานคำกลอน มดจอมขยัน
"บีม่า ชอบ นอน มากๆ และ มัน มัก จะ ตื่น ตอน เช้า ไม่ ไหว"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"บีม่า ตอบ ว่า “ข้า ตื่น ตอน เช้า ไม่ ไหว และ รามูก็ ตะโกน ต่อว่า ข้า ทุก วัน เจ้า ช่วย ปลุก ข้า ให้ ตื่น ทุก เช้า ได้ ไหม”"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"เช้า ตรู่ วัน ต่อ มา เจ้า วัว กาอูรี่ ร้อง “มู มู” ด้วย เสียง ดัง แต่ เจ้า บีม่าก็ ไม่ ตื่น"
บีม่า เจ้าลาขี้เซา
"แหม … เจ้า หนู น้อย พวก เรา น่ะได้ยิน เสียง ที่ เธอ เอง ยัง ไม่ รู้จัก ด้วย ซ้ำ ไป!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"ทำไม จะ ไม่ เคย แต่ เล็บ ของ พวก เธอ ได้ แต่ ขุด ดิน สกปรก ๆ"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"โอ๊ย เรา เลิก มี ไป นาน แล้ว! ไม่ งั้น ก็ ใส่ กางเกง ไม่ ได้ หรอก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"เก้าอี้ ที่ ดี ที่สุด ใน บ้าน เป็น ของ ฉัน แต่ นั่ง บน ตัก มัน ก็ดี กว่า ไม่ ใช่ หรือ?"
เจ้าแมวสะอาด
"ฉัน ทำให้ ตัว ของ ฉัน ให้ สะอาด โดย ไม่ ต้อง ใช้ น้ำ ฉัน ไม่ ต้อง อาบ น้ำ เหมือน อย่าง ท อม มี่"
เจ้าแมวสะอาด
"บ่อย ครั้ง ที่ เรา พูด ว่า “สะอาด เหมือน แมว” เพราะว่า แมว ไม่ ชอบ น้ำ"
เจ้าแมวสะอาด
"โซ ไฟ เป็น หุ่น ยนต์ ขนาด เล็ก มีค รีบ และ หาง มัน ทำ หน้าที่ ถ่าย ภาพ วี ดี โอ สิ่ง มี ชีวิต ใต้ ทะเล ลึก พวก ปลา ไม่ กลัว และ ว่าย น้ำ ไป กับ มัน"
ปลาใช่ไหม
"หุ่น ยนต์ แมง กระ พรุน ทำ มา จากเจล มัน จับ ปลา ด้วย หนวด นุ่ม และ ใส มัน ว่าย น้ำ โดย ไม่ มี ใคร เห็น"
ปลาใช่ไหม
"ฟ้า ไม่ โดดเดี่ยว"
นิทานคำกลอน มดน้อยในตู้จดหมาย
"ใบ อยู่ ไม่ ไหว"
นิทานคำกลอน มดน้อยในตู้จดหมาย
"แต่ ฉัน ไม่ ได้ยิน เสียง เธอ เพื่อน ของ ฉัน อยู่ ใน กระจก"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"“ออก มา เถอะ,” ฉัน บอก เพื่อน ของ ฉัน “เรา จะ เล่น กัน” แต่ เธอ ก็ ไม่ ออก มา"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ฉัน ไม่ มีค วาม สุข ฉัน จึง เข้า นอน"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"แต่ ก็ ไม่ เป็น ไร แล้ว เรา จะ เล่น ด้วย กัน อีก ใน ความ ฝัน ของ ฉัน!"
เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
"ตึ๊งฉึ่งง งง ง!!!! ไม้ กลอง ของ ฉัน เคลื่อนที่ ไป มา เร็ว มาก เลยหล่ะ แม้ กระทั่ง เธอ เอง อาจ จะ ไม่ สามารถ มอง เห็น มัน ได้ ทัน"
วันนี้ฉันเป็น...
"เจ้า กบ โจ๊ก โจ๊ก มัก ง่วน อยู่ กับ การ ประดิษฐ์ สิ่ง ต่าง ๆ มัน ไม่ เคย คิด อยาก ลง เล่น น้ำ แถม ตัว ยัง ผอมแห้ง กว่าเพื่อน กบ ตัว อื่น ต่าง หัวเราะ เยาะ ที่ โจ๊ก โจ๊ก ไม่ เหมือน ใคร"
กบแสนฉลาด
""แม่ ครับ ผม หิว แล้ว มื้อ เที่ยง ผม ล่ะ"โจ๊ก โจ๊ก ถาม เมื่อ กลับ ถึง บ้าน แต่ แม่ ของ เขา นอน ซม อยู่ บน เตียง สีหน้า ไม่สู้ ดี "แม่ ไม่ สบาย มาก ลูก รัก แม่ ตกลง ไป ใน ท่อ น้ำ ทิ้ง ระหว่าง หา อาหาร สาร เคมี ทำให้ แม่ เป็น ผื่น แดง แม่ ลุก ไม่ ไหว เลย"แม่ กบ พูด"ผม จะ ขึ้น เขา ไป หา ยา ให้ แม่ เอง ครับ"โจ๊ก โจ๊ก บอก แม่ แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ไอ แล้ว พูด ว่า"อย่า นะ ลูก มัน ไกล และ อันตราย เกินไป""ไม่ ต้อง ห่วง ครับ ผม กล้า หาญ และ ฉลาด ด้วย ผม ทำได้""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน โจ๊ก โจ๊ก ก็ มา เจอ กบ กลุ่ม หนึ่ง " เรือ นาย เท่ จัง" กบ ตัว หนึ่ง ตะโกน บอก " ขอบใจ" โจ๊ก โจ๊ก ตอบ กลับ" พวก เธอ รู้ ไหม ว่า ภูเขา อยู่ ตรง ไหน" " รู้ สิ พวก เรา จะ บอก นาย เอง""
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก มีค วาม สุข ที่ ได้ เดินทาง ร่วม กับ เพื่อน ใหม่ ทั้ง สาม รับ ฟัง ความ คิด ของ โจ๊ก โจ๊ก และ ไม่ เคย หัวเราะ เยาะ เลย แต่ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ยัง เป็น ห่วง แม่ อยู่"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก กระโดด ขึ้น ไป กลาง อากาศ แต่ ไม่ นาน ฝน ก็ เริ่ม ตก ใส่ ร่มชูชีพ พลาสติก ของ โจ๊ก โจ๊ก จน ร่วง ลง มา จาก ฟ้า"
กบแสนฉลาด
"ใน ไม่ ช้า แม่ ของ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ฟื้นตัว "ลูก ไป ถึง ภูเขา และ กลับ มายัง ไงบ้าง" แม่ กบ ถาม โจ๊ก โจ๊ก เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย ครั้ง ใหญ่ ให้ แม่ ฟัง รวม ถึง วิธี นำ ขยะ มา ประดิษฐ์ สิ่ง ใหม่ ๆ อย่าง ชาญ ฉลาด เพื่อ ช่วย ใน การ เดินทาง ด้วย "แม่ ภูมิใจ ใน ตัว ลูก มาก จ้ะ โจ๊ก โจ๊ก" แม่ กบ พูด"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
"ถ้า ฉัน คือ นก แต่ ทำไม ฉัน ถึง บิน ไม่ ได้ ทำไม ฉัน ถึง ไม่ มี ปีก เหมือน นก ตัว อื่น เจ้า นกยูง คิด"
ขนหางของเจ้านกยูง
"บัดนี้ เจ้า นกยูง เป็น นก ที่ สวย งาม ที่สุด ใน หมู่ นก ไม่ มีน ก ตัว ไหน ที่ จะ มี ขน สวย งาม เท่า มัน อีก แล้ว"
ขนหางของเจ้านกยูง
"เจ้า นกยูง มีค วาม สุข ที่สุด มัน เป็น นก ที่ มี ขน สวย ที่สุด ใน ป่า และ มัน ไม่ ป รา ถ นา ที่ จะ บิน อีก แล้ว พวก นก อื่น ก็ ไม่ เยาะ เย้ย หรือ ล้อเลียน มัน อีก ต่าง ก็ พา กัน ชื่นชม ใน ความ สวย งาม ของ มัน"
ขนหางของเจ้านกยูง
"คุณ แม่! คุณ แม่! มอง ไป ทาง ไหน มี แต่ คน หนู ชัก สับสน ไม่ รู้ จะ เดิน ตรง ไหน"
งานเทศกาลเสื้อกั๊ก
"ฉัน แปลก ใจ ทำไม เด็กหญิง คน นั้น ไม่ ยอม ตอบ นะ"
พบกันเป็นครั้งแรก
"ลัก กี้ ยัง คง ไม่ ตอบ"
พบกันเป็นครั้งแรก
"“ทำไม เธอ ไม่ ยอม พูด อะไร เลย นะ” ฉัน นึก สงสัย"
พบกันเป็นครั้งแรก
""แต่ ฉัน ไม่ มี ปีก ฉัน บิน ไม่ ได้""
พิกกี้ อยากจะบิน
""เหมือนว่า ฉัน ยัง บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
""โอ้ ไม่ นะ ทำไม ฉัน ร่วง ลง มาหล่ะ ฉัน ไม่ มี ปีก เหมือนกับ เธอ ดังนั้น ฉัน ควร จะ ดีใจ ที่ บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
"แต่ นอกจาก นู นู แล้ว ไม่ มี ลูก หมี ผู้หญิง ตัว อื่น เข้า ร่วม เลย นูนูจึง ไม่ แน่ใจ ว่า ตัว เอง ควร ลง แข่ง หรือ ไม่"
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"ระหว่าง ฝึก ซ้อม พวก ลูก หมี ผู้ชาย ไม่ อยาก ปั่น จักรยาน กับ นู นู ต่าง พา กัน หัวเราะ เยาะ และ พูด ว่า" ยอม แพ้ซะเถอะ นูนู! เธอ ไม่ มี ทาง ชนะ หรอก""
ราชินีแห่งจักรยานเสือภูเขา
"นั่นไง ผ้าเช็ดตัว ของ บี น่า ฟิ้ว … ฟิ้ว! บี น่า คว้า ได้ แล้ว! โอ๊ะ! ไว้ หลัง เลิก เรียน ค่อย มา เก็บข้าว ของ ที่ กระจัดกระจาย แล้วกัน ปกติ บี น่า ไม่ ทำ ของ รก รุงรัง แบบ นี้ หรอก นะ แต่ วัน นี้ เธอ รีบ"
แย่เเล้ว!
"โอ้โฮ แถว ยาว เหยียด เลย! สถาน เลี้ยง เด็ก กำพร้า แห่ง นี้ มี ห้องน้ำ แค่ สาม ห้อง ถ้า บี น่า ไม่ อยาก ต่อ แถว เธอ ต้อง ตื่น เช้า กว่า นี้"
แย่เเล้ว!
"โธ่ ใคร อยู่ ข้าง ในเนี่ย บี น่า คิด หวัง ว่า จะ ไม่ ใช่ เทียร่านะ เทียร่าอาบ น้ำ นาน เสมอ เลย น่ะสิ"
แย่เเล้ว!
"กว่า บี น่า จะ มา ถึง ห้อง อาหาร ก็ ไม่ มี อาหารเหลือเเล้ว อาจ จะ มี ไข่ อยู่ ใน ห้อง ครัว ก็ได้ บี น่า คิด"
แย่เเล้ว!
"กล่อง ดินสอ อยู่ ไหนเนี่ย บน โต๊ะ ไม่ เห็น มี เลย หรือ จะ อยู่ ใต้ เตียง กล่อง ดินสอ ไม่ ได้ อยู่ ใต้ เตียง และ ใน ตู้ ก็ ไม่ มี ด้วย บี น่า หา จน ทั่ว ห้อง แต่ ก็ ยัง ไม่ เจอ"
แย่เเล้ว!
"หลบ หน่อย! บี น่า วิ่ง เร็ว จี๋ เพราะ ไม่ อยาก ไป โรงเรียน สาย"
แย่เเล้ว!
"บี น่า เข้า มา ใน ห้อง เรียน เดี่ยว ก่อน นะ นี่ ไม่ ใช่ เพื่อน เพื่อน ฉัน นี่!"
แย่เเล้ว!
"กา ใจ ดี ไม่ ดุ ไก่ ใจ ดำ ไก่ แกล้ง กา เป็น ประจำ"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"กา ใจ ดี ไม่ จำ ยัง พูด ดี"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"ไก่ ใจ ดี ทำตา โต บอก ออก ไป ไก่ ใจ ดี ต่อ ไป ไก่ ไม่ เกเร"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"ไม่ นะ! ลูก นก ยัง บิน ไม่ เป็น"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
""คุณ เป็น แม่ ของ ฉัน หรือ เปล่า คะ" ลูก นก ถาม อีกา "กา! กา! ฉัน ไม่ ใช่ แม่ เธอ นะ" อีกา ตอบ"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
""คุณ เป็น แม่ ของ ฉัน ใช่ ไหม คะ" ลูก นก ถาม แม่ ไก่ "กุ๊ก กุ๊ก! ไม่ ใช่ จ้ะ" แม่ ไก่ ตอบ"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
""คุณ เป็น แม่ ของ ฉัน หรือ เปล่า คะ" ลูก นก ถาม เป็ด "ก๊าบ! ก๊าบ! ไม่ ใช่ จ้ะ" เป็ด ตอบ"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"จืด ผู้ กล้า หาญ ไม่ รอ ช้า วิ่ง เข้า มา พร้อม ตาข่าย แอบ ดัก รอ เจ้า ตึก ที่ กำลัง ไล่ ชาว บ้าน เมื่อ เจ้า ตึก วิ่ง มา ใกล้ จืด โยน กิ่ง ไม้ ลง มา เจ้า ตึก หยุด ชะงัก จืด รีบ โยน ตาข่าย ตาม ลง มา ติด ติด"
จืดกับเจ้าตึก
"จืด เริ่ม ปลอบ ใจ เจ้า ตึก บอก ว่า ไม่ มี ใคร รังแก อีก ต่อ ไป เจ้า ตึก เริ่ม ผ่อนคลาย ชาว บ้าน เริ่ม สบาย ใจ ขึ้น"
จืดกับเจ้าตึก
"ปอก เปลือก มะพร้าว ขูด เอา ไป คั้น กะทิ หอม มัน เติม เกลือ ตั้ง ไฟ ไม่ ต้อง ปิด ฝา รอ... อย่า ให้ ล้น ต้อง คอย หมั่น คน จน ควัน ลอย กรุ่น"
ขนมถ้วยอร่อยจัง
"เมื่อ ถึง เวลา เข้า นอน จืด ยัง ไม่ ลืม สัตว์ ประหลาด ใน ที วี “สัตว์ ประหลาด จะ มา จับ จืด ไหม ตา” จอบ พูด ปลอบ ใจ น้อง “ไม่ ต้อง กลัว ถ้า มัน โผล่ มา จอบ จะ ปกป้อง เอง” ตา ห่ม ผ้า ให้ เด็ก เด็ก และ บอก “นอน เถอะ ลูก พรุ่งนี้ จะ พา ไป ซื้อ หมึก แต่ เช้า เลย”"
แสงปริศนา
"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา
"จําปีตาโต โอ้โฮ! อะไร เอื้อม แตะ กิ่ง ไม้ ไม่ ได้ ตั้งใจ"
เจ้าเขียวไปไหน
"จําปีคอยเฝ้า เจ้า เขียว ตัว ใหญ่ ดูแล ชิด ใกล้ ไม่ ให้ ไกล ตา"
เจ้าเขียวไปไหน
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง มา ถึง ตกใจ จำปี เสียใจ อยู่ ไหน ไม่ เจอ"
เจ้าเขียวไปไหน
"เช้า วัน หนึ่ง พี่ ดา ณี ไม่ สบาย เลย ต้อง หยุด เรียน อยู่ บ้าน"
ผมกลัว
"ผม ไม่ ชอบ ไป โรงเรียน คน เดียว เลย เพราะ เด็ก นักเรียน คน อื่น อาจ จะ รังแก ผม เอา ได้ ถ้า พี่ อยู่ ด้วย พี่ จะ ต้อง ไล่ เด็ก พวก นั้น ไป แน่ แน่"
ผมกลัว
"ไม่ ไม่ ไม่ วัน นี้ ผม จะ ไม่ ไป โรงเรียน ผม จะ รอ พี่ แต่ ผม อยาก ไป โรงเรียน มาก มาก เลย นะ ผม อยาก เรียน คำ ศัพท์ ใหม่ ใหม่ แล้ว ก็ อยาก ไป เจอ คุณ ครู ด้วย"
ผมกลัว
"แล้ว ถ้า พี่ ไม่ ได้ กลับ ไป เรียน ล่ะ หมายความ ว่า ผม จะ ไม่ ได้ ไป โรงเรียน ด้วย เห รอ ผม อยาก ไป นะ แต่ ผม กลัว จัง"
ผมกลัว
"พรุ่งนี้ พี่ คง ดี ขึ้น แหละ แต่ ถ้า ไม่ ล่ะ"
ผมกลัว
"โรงเรียน ไม่ ได้ น่า กลัว สัก หน่อย"
ผมกลัว
"จิ้งจอก น้อย ตัว เล็ก จิ๋ว ไม่ กล้า เข้า ใกล้ ผีเสื้อ กลัว ปีก บาง บาง ตอน มัน บิน"
จิ้งจอกน้อย
"และ ไม่ ชอบ เสียง หน้าต่าง ดัง “แครก แครก คราก คราก”"
จิ้งจอกน้อย
"จิ้งจอก น้อย จึง นอน คลุมโปง ไม่ อยาก ได้ยิน เสียง หน้าต่าง ดัง “แครก แครก คราก คราก”"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป ปู กระต่าย ก็ วาด รูป ปู จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"หมี น้อย วาด รูป หอย กระต่าย ก็ วาด รูป หอย จิ้งจอก น้อย ยืน โอนเอน คิด ไม่ ออก ว่า จะ วาด อะไร ดี"
จิ้งจอกน้อย
"จาก นั้น มัน ก็ ปีน ขึ้น มา จาก พื้น ดิน ทราย จิ้งจอก น้อย ไม่ กลัว คุณ เต่า"
จิ้งจอกน้อย
""ฉัน ไม่ ชอบ ผิว ของ ฉัน มาก มาก เลย" กิ้งก่า บ่น กับ ตัว เอง "ต้อง ทำ ยัง ไงถึง จะ มี ผิว เรียบ ลื่น แบบ สอง ตัว นั้น ได้ นะ""
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"เจ้า งู หา พวก มัน ไม่ เจอ จึง ขู่ ฟ่อ อย่าง ผิดหวัง ก่อน จะ เลื้อย จาก ไป จิ้งเหลน และ แย้ม อง กิ้งก่า น้อย ด้วย สายตา ที่ เปลี่ยน ไป จาก เดิม"
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"นิ ชา ต มายุมดาร์ เป็น หญิง สาว ผู้ ร่าเริง และ กระตือรือร้น เธอ อยู่ ไม่ ติด บ้าน และ ชอบ ความ ผาดโผน แม้ จะ มี บาง คน พูด ว่า "เกิด เป็น ผู้หญิง ไม่ ควร ออก มา โดน แดด เยอะ" หรือ "เป็น ผู้หญิง ต้อง สงบเสงี่ยม สิ" แต่ นิ ชา ต ตอบ กลับ ไป ว่า "ผู้หญิง ต้อง ทำได้ ทุก อย่าง ต่างหาก""
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ดูเหมือน พวก ดวง ดาว จะ เล่น กัน อยู่ และ ไม่ ได้ สังเกต เห็น ฉัน เลย กลับ ไป ล้าง รอย พวก นี้ ออก ก่อน แล้วกัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"ดวง จันทร์ ยิ้มแฉ่ง ตอบ ว่า "ฉัน ก็ ไม่ รู้ เหมือน กัน ว่า ตัว เอง วาด อะไร ลง ไป" ทั้งหมด หัวเราะ ขึ้น พร้อม กัน"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เช้า วัน หนึ่ง อัญชัน เลือก ไม่ ได้ ว่า จะ สวม ถุง เท้า คู่ ไหน ดี จึง หลับตา สุ่ม หยิบ มา หนึ่ง คู่ ปรากฏ ว่าเป็น ถุง เท้า รูป หูกระต่าย ของ พี่เลี้ยง "น่า อาย จัง" อัญชัน คิด "หวัง ว่า จะ ไม่ มี ใคร สังเกต เห็น นะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ มา ถึง โรงเรียน และ นั่ง ประจำ ที่ แล้ว อัญชัน หด เท้า ซ่อน ไว้ ใต้ เก้าอี้ จะ ได้ ไม่ มี ใคร เห็น ถุง เท้า หูกระต่าย ใน ตอน นั้น เอง ครู สม ศรี ก็ ปรบ มือ "ทุก คน นั่ง ให้ เรียบร้อย จ้ะ เดี๋ยว ครู จะ อธิบาย เกี่ยว กับ รายงาน ชิ้น ใหม่ นะ" อัญชัน นั่ง ตัว ตรง ตั้งใจ ฟัง อัญชัน ชอบ คิด หัวข้อ รายงาน ชิ้น ใหม่ ชอบ หา ข้อมูล และ ที่ ชอบ ที่สุด คือ เขียน รายงาน "สัปดาห์ นี้ เรา จะ ทำ รายงาน ที่ ต่าง ไป จาก เดิม นะ" ครู สม ศรี พูด ต่อ "เรา จะ ทำ วิดีโอ สั้น สั้น แทน การ เขียน รายงาน พวก เธอ ทุก คน จะ ได้ ฝึก เป็น ผู้ ผลิต สื่อ จ้ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน กับ เพื่อน เพื่อน ใน ชั้น ต่าง มอง หน้า กัน อย่าง ตื่นเต้น พวก เขา ไม่ เคย ทำ วิดีโอ มา ก่อน เลย "หัวข้อ อะไร เห รอ ครับ "นักเรียน คน หนึ่ง ถาม" หัวข้อ คือ คุณ จะ พัฒนา โรงเรียน ของ เรา อย่างไร" ครู สม ศรี ตอบ พร้อม เขียน หัวข้อ ลง บน กระดาน "สร้างสรรค์ ให้ เต็มที่ นะ เลือก ประเด็น ที่ เธอ สนใจ และ ทำให้ เห็น ว่า ทำไม มัน ถึง สำคัญ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"นักเรียน เริ่ม ช่วย กัน คิด หัวข้อ ทันที "ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ว่า ทำไม เรา ไม่ ควร ใส่ ชุด นักเรียน" นักเรียน คน หนึ่ง พูด ส่วน อีก คน บอก ว่า "ส่วน ฉัน จะ ทำ หัวข้อ ทำไม เรา ควร ต้อง ดื่ม นม ช็อกโกแลต ทุก วัน""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"บ่าย วัน นั้น ครู สม ศรี สังเกต เห็น ว่า อัญชัน ดู กังวล "หนู ต้อง จัดการ อะไร อีก หลาย อย่าง เลย ค่ะ" อัญชัน พูด "หนู ต้อง วาง แผน ถ่าย ทำ แต่ละ ฉาก ต้อง ยืม มือ ถือ ของ แม่ มา ถ่าย วิดีโอ" "หนู ต้อง ใช้ มือ ถือ นั้น ตัด ต่อ วิดีโอ ด้วย นะ" ครู สม ศรี พูด เสริม "ตัด ต่อ! เรื่อง นี้ หนู ก็ ยัง ไม่ ได้คิด เหมือน กัน แถม หนู ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เลย ค่ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน กับ แม่ ช่วย กัน ดู วิดีโอ ที่ ไป ถ่าย มา เหมือนกับ ผู้ ผลิต รายการ ไม่ มี ผิด"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"เมื่อ เดินทาง มา ถึง ธิดา ถาม คุณ ปู่ ว่า เธอ ดู ที วี ได้ ไหม "ที่ นี่ ไม่ มี ที วี" คุณ ปู่ ตอบ "หลาน ไป เล่น กับ เด็ก คน อื่น ที่ เล่น อยู่ ใกล้ ใกล้ ได้ นะ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา พยายาม ทำให้ ว่าว บิน ขึ้น เธอ โยน ว่าว ไป ใน อากาศ่ให้ สูง เท่า ที่ จะ ทำได้ เธอ ดึง เชือก แล้ว เดิน ถอยหลัง แต่ว่า ว ก็ ไม่ ขึ้น"
แสงเล็กๆ
"และ แล้ว ลม ก็ เริ่ม พัด แรง ว่าว ก็ ลอย พุ่ง ไป ใน อากาศ แต่ หลังจาก นั้น ไม่ นาน เชือก ก็ ขาด แล้ว ว่าว ก็ ลอย หาย ไป"
แสงเล็กๆ
"เด็กชาย เห็น ว่าว ลอย ไป จึง ปรี่ เข้า มา หา ธิดา "เธอ ทำ อะไร กับ ว่าว ฉันน่ะ ฉัน อยาก ได้ ว่าว คืน" "ฉัน ขอโทษ นะ" ธิดา ตอบ "ฉัน ไม่ ได้ ตั้งใจ" "ฉัน ชื่อ ดารา นะ เธอ จะ ไป ตาม หา ว่าว กับ ฉัน ไหม" เด็กชาย ถาม"
แสงเล็กๆ
""ทำไม เธอ ไม่ ซื้อ ว่าว ตัว ใหม่ ล่ะ" ธิดา ถาม "เพราะว่า ว ตัว นี้ ฉัน กับ คุณ ปู่ ช่วย กัน ทำ น่ะซิ""
แสงเล็กๆ
"ธิดา เห็น ว่า พระ อาทิตย์ กำลัง จะ ตก "มืด แบบ นี้ เรา จะ หา ว่าว ยังไง ที่ นี่ ไม่ มี แสงสว่าง เหมือน ใน เมือง" "เรา อาจ ไม่ มี ไฟ เหมือน ใน เมือง แต่ ที่ นี่ ก็ มี ไฟ แบบ อื่น นะ" ดารา ตอบ"
แสงเล็กๆ
"เมื่อ กลับ มา ถึง บ้าน ของ คุณ ปู่ ธิดา ก็ เล่า เรื่อง การ ผจญ ภัย กับ เพื่อน ใหม่ ให้ คุณ ปู่ ฟัง อย่าง ไม่ รีรอ"
แสงเล็กๆ
"เก็บ ลง ตะกร้า ใบ ใหญ่ เอา ไป กิน หรือ ไม่ ก็ เอา ไป ทำ แยม"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
"ฉัน ต้อง ไป เก็บ อีก ลูก และ จะ ไม่ ใช่ ลูก สุดท้าย!"
มะม่วงผลใหญ่อันแสนชุ่มฉ่ำ
""ไม่ ไม่ นะ ฉัน ว่า ฉัน สวย กว่า เธอ" นก หัวขวาน เถียง"
นกหลากสี
""โอ๊ย ไม่ นะ""
นกหลากสี
"พอ เห็น โคก หิน เจ้า กบ ก็ ปีน ขึ้น ไป ยืด แขน ออก ไป แต่ ก็ เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"แล้ว มัน ก็ เหยียด แขน ออก ไป พยายาม จะ จับ ดวง ดาว แต่ ทำ ยัง ไงก็เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"เจ้า กบ เอา มือ ทาบ อก แล้ว บอก ตัว เอง ว่า "ฉัน ไม่ กลัว สัก หน่อย ฉัน ทำได้ แน่นอน!""
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่?"
ออกไปทำสวน
"เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด บาง ส่วน สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ :"
ออกไปทำสวน
"ยาย ดี เจอก๋วย แต่ ไม่ มี กะหล่ำ ปลี"
กะหล่ำปลีหายไปไหน
"สงสัย ว่า จะ ทำ อย่างไร กับ เรื่องราว ที่ ไม่ มี คำ พูด หรือ ไม่? เรื่องราว ที่ ไร้ คำ พูด นั้น ยอด เยี่ยม เพราะ มัน มีค วาม เป็น ไป ได้ที่ ไม่ มี ที่ สิ้นสุด นี้ เป็น แนว คิด ส่วน หนึ่ง สำหรับ การ มี ส่วน ร่วม กับ เด็ก เด็ก โดย ใช้ เรื่องราว ที่ เป็น ภาพ : - สำรวจ เรื่องราว อย่าง สบาย สบาย ดึง ความ สนใจ ไป ที่ ราย ละเอียด - การ แสดงออก ของ ตัว ละคร ฉาก สี ฯลฯ แนว คิด คือ ให้ เด็ก แต่ละ คน สร้าง เรื่องราว ของ ตน เอง หาก กำลัง โชว์ นิทาน ให้ เด็ก เด็ก แบบ เป็น กลุ่ม คุณ อาจ ขอ ให้ พวก เขา แต่ละ คน ให้ ภาพประกอบ หนึ่ง หรือ สอง ประโยค สำหรับ แต่ละ ภาพ สนุก ไป กับ การ สำรวจ ภาพประกอบ แต่ละ ภาพ และ สร้าง เรื่องราว ตาม ที่ คุณ ดำเนิน ไป - ใช้ ธีมที่ สำรวจ ใน เรื่อง เพื่อ เริ่ม การ สนทนา ตัวอย่าง เช่น ใน เรื่อง นี้ คุณ สามารถ ถาม เด็ก เด็ก ว่า พวก เขา ทำ อะไร ใน วัน เกิด หรือ แม้แต่ ช่วย งาน ที่ บ้าน อย่างไร - กระตุ้น ให้ เด็ก สร้าง เรื่องราว ที่ แตก ต่าง กัน 2 - 3 เรื่อง โดย ใช้ ภาพ ชุด เดียวกัน สิ่ง นี้ จะ ช่วย ผลัก ดัน จินตนาการ ของ พวก เขา"
งานเลี้ยงวันเกิด
"จาก นั้น ไม่ นาน นก น้อย ขน สี รุ้ง ได้ ฟักตัว ออก จาก ไข่ ประหลาด ใบ นั้น"
นกผู้กล้า
"ชาว บ้าน หลาย คน พยายาม ข้าม แม่น้ำ หนี ขณะ เดียวกัน บาง คน ก็ คอย อยู่ ข้าง หลัง เพื่อ กัน ไม่ ให้ ไฟ ลาม เข้า มา โฉมงาม บิน รอบ หมู่ บ้าน มอง หา ตา ปรัก แต่ ก็ ไม่ พบ"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม โฉบ เด็ก ผู้หญิง ที่นั่ง เก้าอี้ รถ เข็น ออก มา โดย ไม่ รีรอ จาก นั้น ก็ พา เด็กหญิง บิน หนี ขึ้น ไป กลาง อากาศ หลังจาก หนี พ้น ไฟ มา แล้ว โฉมงาม แล เห็น ตา ปรัก กำลัง ถูก ไฟ ล้อม รอบ อยู่"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ส่ง เด็กหญิง ไป ยัง ที่ ที่ ปลอดภัย โฉมงาม อยู่ ใน สภาพ อิดโรย และ ขน ยัง มี รอย ไฟ ไหม้ อีก ด้วย ชาว บ้าน พยายาม รั้ง โฉมงาม ไม่ ให้ กลับ ไป ที่ หมู่ บ้าน แต่ โฉมงาม ก็ ยัง บิน กลับ ไป เพื่อ ช่วย ตา ปรัก"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ที่ ถึงที่ หมาย โดย สวัสดิภาพ แล้ว ชาว บ้าน ช่วย กันสาด น้ำ ใส่ ปีก ของ โฉมงาม แม้ เจ้า นก น้อย ไม่ มี อาการ บาดเจ็บ แต่ ควัน และ เปลว ไฟ ได้ ทำลาย สี สัน สวย งาม ของ ขนน ก นั้น ไป สิ้น"
นกผู้กล้า
"โฉมงาม กังวล ว่า จะ ไม่ มี ใคร รัก เขา อีก เพราะ สี รุ้ง ของ ขน นั้น ถูก เปลว ไฟ ทำลาย ไป หมด"
นกผู้กล้า
"ถึง กระนั้น ชาว บ้าน ก็ ยัง ดูแล โฉมงาม เป็น อย่าง ดี และ นำ อาหาร มา บำรุง ให้ โฉมงาม กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง หลังจาก นั้น ไม่ นาน โฉมงาม ก็ ฟื้นตัว กลับ มา แข็งแรง ดัง เดิม"
นกผู้กล้า
""ฉัน ไม่ พาย เรือ กับ พวก นาย หรอก "ลูก หมู พูด"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"จาก นั้น กระต่าย ลิง หนู และ หมา พา กัน พาย เรือก ลับ มา จนถึง ฝั่ง ทั้งหมด ต่าง ช่วย เพื่อน ขึ้น จาก เรือ แต่ ลูก หมู ไม่ อยู่ ตรง นั้น ด้วย"
ลูกหมูจอมเบ่ง
""ช่วย ฉัน ด้วย ฉัน เหนื่อย ฉัน พาย กลับ ฝั่ง ไม่ ได้""
ลูกหมูจอมเบ่ง
"เดี๋ยวนี้ ลูก หมู ยอม เล่น กับ เพื่อน เพื่อน แล้ว มัน ไม่ อวด เบ่ง อีก เลย"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"พำ อัน ลาว เป็น บริษัท ไม่ แสวง กำไร ซึ่ง ตี พิมพ์ หนังสือ เด็ก และ สนับสนุน เรื่อง การ อ่าน แก่ กลุ่ม ผู้ ด้อย โอกาส นัก เขียน ของ พำ อัน ทำ งาน ร่วม กัน เด็ก เด็ก และ ผู้ใหญ่ เพื่อ พัฒนา นิทาน ซึ่ง รวม ถึง เด็ก เด็ก ผู้ พิการ และ เด็ก เด็ก จาก ชนก ลุ่ม น้อย ด้วย พำ อัน ทั้ง พัฒนา ออก แบบ และ สร้างสรรค์ หนังสือ และ สื่อ การ สอน ให้ องค์การสหประชาชาติ (UN) และ องค์การ นอก ภาค รัฐ (NGO) และ ทำ งาน ใกล้ ชิด กับ กระทรวง ศึกษาธิการ และ การ กีฬา รวม ถึง กระทรวง เทคโนโลยี สารสนเทศ วัฒนธรรม และ การ ท่องเที่ยว"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"Pum Anh Lao เป็น องค์กร เพื่อ สังคม ที่ ไม่ แสวง หา ผล กำไร จัด พิมพ์ หนังสือ สำหรับ เด็ก และ ส่งเสริม การ อ่าน ให้ กลุ่ม ผู้ ด้อย โอกาส Pum Anh จัด เวิร์ก ช็อปสำหรับ นัก เขียน ร่วม กับ เด็ก และ ผู้ใหญ่ เพื่อ เขียน เรื่องราว ต่าง ต่าง รวม ถึง เด็ก พิการ และ ชนก ลุ่ม น้อย ทาง ชาติพันธุ์ ด้วย Pum Anh ได้ พัฒนา ออก แบบ และ วาด ภาพ สื่อ การ สอน และ หนังสือ เพื่อ รอง รับ การ อ่าน หลากหลาย รูป แบบ สำหรับ หน่วย งาน ของ สหประชาชาติ และ องค์กร พัฒนา เอกชน โดย ทำ งาน ใกล้ ชิด กับ กระทรวง ศึกษาธิการ และ การ กีฬา กระทรวง สารสนเทศ วัฒนธรรม และ การ ท่องเที่ยว"
ป้าของฉันขายปลา
""ชานู แม่ อุ้ม ลูก ไม่ ไหว แล้ว ละ!"แม่ บอก"ลูก โต เกินไป แล้ว!""
โตไป เล็กไป
""ชานู ลูก เดิน ไป โรงเรียน คน เดียว ไม่ ได้ นะ!"พ่อ บอก"ลูก ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ นอน บน ที่นอน ของ น้อง ไม่ ได้ นะ!"คุณ ตาบ อก"หลาน โต เกินไป แล้ว!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ อุ้ม น้อง ไป สวน ไม่ ได้ นะ!"คุณ ยาย บอก"หลาน ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
""และ หนู จะ ไม่ มี วัน เด็ก ไป หรือ โต ไป สำหรับ... สิ่ง นี้ไง! "ทุก คน พูด แล้ว กอด ชา นูอย่าง อบอุ่น ช่าง เป็น อ้อม กอด ที่ ยอด เยี่ยม จริง จริง"
โตไป เล็กไป
"กิน บะหมี่ อย่าง เดียว ไม่ พอ"
บะหมี่จอมแสบ
"กิน บะหมี่ กึ่ง สำเร็จรูป เปล่า เปล่า ไม่ ดี ต่อ สุขภาพ เท่าไร (เจ้า บะหมี่ แสบ เอาเรื่อง เลย ละ)"
บะหมี่จอมแสบ
"บะหมี่ กึ่ง สำเร็จรูป ไม่ ได้ ช่วย ให้ เธอ ร่างกาย เติบโต"
บะหมี่จอมแสบ
""ฮือ ฉัน หลง ทาง"ผึ้ง น้อย ร้องไห้"ฉัน หา ทาง กลับ บ้าน ไม่ เจอ"ผึ้ง น้อย บอก"คุณ ช้าง ช่วย ฉัน ที ได้ ไหม""
ผึ้งกับช้าง
""เหว อ! ไม่ ใช่ ใช่"ผึ้ง น้อย ร้อง บอก"นี่ คือ บ้าน ของ นก ต่างหาก""
ผึ้งกับช้าง
""เหว อ! ไม่ ใช่ ใช่ นี่ คือ บ้าน ของค้าง คาว ต่างหาก "ผึ้ง น้อย บอก"
ผึ้งกับช้าง
"แต่ ลูก เป็ด น้อย ไม่ ได้ กิน"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"แต่ ลูกเจี๊ยบ น้อย ว่าย น้ำ ไม่ เป็น"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ลูกเจี๊ยบ น้อย ไม่ มี พังผืด ที่ เท้า เหมือน ลูก เป็ด น้อย"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"เจ้า งู ตอบ ว่า" ไม่ มี หรอก ฉัน อาศัย อยู่ ใน โพรง นี้ ไม่ เคย เห็น ต้น กล้วย เลย""
ลิงน้อยกับกล้วย
"เจ้า เสือ ตอบ ว่า" ไม่ มี หรอก ฉัน อาศัย อยู่ ใน ป่า ใหญ่ ไม่ เคย เห็น กล้วย เลย""
ลิงน้อยกับกล้วย
"เจ้า ปลาต อบ ว่า" ไม่ มี หรอก ฉัน อาศัย อยู่ ใน น้ำ ไม่ เคย เห็น กล้วย เลย""
ลิงน้อยกับกล้วย
"ตอน นี้ ลิง น้อย เริ่ม จะ ทน หิว ไม่ ไหว แล้ว สิ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"“แม่ คะ ก๊อก น้ำ จับ หยด น้ำ นั้น ไว้ มัน ก็ เลย ไป ตาม เพื่อน เพื่อน ไม่ ได้!"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"“มี สิ จ้ะ! แรง โน้ม ถ่วง จะ ไม่ รุนแรง มาก ใน อวกาศ ดังนั้น นักบิน อวกาศ กับ วัตถุ อื่น จึง ลอย ไป ทั่ว แต่ ถ้า เป็น ของ ชิ้น ใหญ่ เช่น พวก ดาวเคราะห์ จะ ถูก ให้ โคจร รอบ ดวง อาทิตย์ ด้วย แรง โน้ม ถ่วง นั่นเอง”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"ฉัน คอย ดูแล คุณ แม่ ที่ บ้าน เอา น้ำ ให้ ดื่ม ปิด ผ้า ม่าน ปิด ไฟ ห้อง นอน และ บอก คุณ แม่ ว่า ไม่ ต้อง อ่าน นิทาน ให้ ฉัน ฟัง ก่อน นอน เพราะ เห็น คุณ แม่ เหนื่อย"
อะชีล่า
""ไม่ หรอก จ้ะ มายา น้อง จะ ไม่ คลอด ออก มา แบบ นั้น แม่ จะ ต้อง ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ที่ มี คุณ หมอ กับ พยาบาล คอย ดูแล ให้ น้อง ปลอดภัย และ แข็งเเรง จ้ะ""
อะชีล่า
"ฉัน ตื่นเต้น มาก ที่ ฉัน กำลัง จะ มี น้อง แต่ ก็ ไม่ รู้ จะ บอก เพื่อน เพื่อน ยังไง"
อะชีล่า
""ไม่ หรอก ค่ะ คุณ พ่อ"ฉัน ตอบ"น้อง จะ ต้อง ไม่ ใช่ ผู้ชาย และ ไม่ เหมือน นิ โก้ น้อง จะ ต้อง เป็น ผู้หญิง เหมือน หนู ค่ะ แล้ว เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"และ แล้ว คุณ แม่ ก็ ไป คลอด น้อง ที่ โรง พยาบาล ฉัน อยาก เห็น หน้า น้อง เร็ว เร็ว แต่ เมื่อ ไป ถึง โรง พยาบาล คุณ พ่อ ดึง ฉัน มาบ อก ว่า" น้อง ไม่ ได้ เป็น ผู้หญิง นะ มายา""
อะชีล่า
"ฉัน มอง ไป ที่ น้อง ชาย รู้สึก ไม่ ชอบ เขา เลย วัน นั้น ฉัน โกรธ และ เศร้า มาก ฉัน จะ รัก เด็ก ผู้ชาย ได้ อย่างไร"
อะชีล่า
"เมื่อ ฉัน ไป โรงเรียน ใน วัน รุ่ง ขึ้น ทุก คน ถาม ถึง น้อง สาว ของ ฉัน ฉัน ร้องไห้ และ บอก พวก เขา ว่า ฉัน ได้ น้อง ชาย ไม่ ใช่ น้อง สาว ฉัน บอก คุณ ครู ว่า ฉัน ไม่ รัก น้อง ชาย เลย"
อะชีล่า
""น้อง ชาย ของ ฉัน ไม่ กอด ฉัน นี่ นา "ฉัน พูด"
อะชีล่า
"โน อาห์รู้สึก หงุดหงิด เพราะ เขา ไม่ มี สี เลย แม้แต่ สี เดียว!"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า สล อธ ที่ ยัง เกาะ ต้นไม้ นิ่ง ไม่ ขยับ ไป ไหน ก็ ค่อย ค่อย ค่อย ค่อย ยื่น สี วาด รูป สี ฟ้า ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ นี่ มัน สี เทา อม ม่วง นะ "โอ อาห์บอก"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"' มัน ไม่ ใช่ สี ฟ้า อ่อน ' โน อาห์คิด"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ได้ สิ ไม่ มี ปัญหา! "เจ้า บี เวอร์ยิ้ม โชว์ ฟัน หน้า แสน น่า รัก"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ แต่ นี่ มัน สี เหลือง ไม่ ใช่ เห รอ?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"' ไม่ นั่น มัน ไม่ ใช่ หรอก! ' เจ้า เพ นก วิ น คิด"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า เสือ ยื่น สี วาด รูป ให้ โดย ไม่ ได้ พูด อะไร"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ นี่ มัน สี เขียว...""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ นี่ มัน สี ส้ม นี่ นา "โน อาห์บอก"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ มอง ไป ที่ ฟ้า ข้าง บน สิ! "เจ้า ยีราฟ ตอบ ดวง อาทิตย์ ที่ กำลัง ตก ของ แอ ฟริกา ปกคลุม ท้อง ฟ้า ให้ กลาย เป็น สี ส้ม เข้ม"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""เฮ้ เรนเดียร์ ไม่ ได้ พบ กัน นาน เลย นะ! ฉัน มา เพื่อ ขอยืม สี วาด รูป สี ฟ้าน่ะ""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
""ไม่ ไม่ ฉัน อยาก ได้ แค่ สี ฟ้า เท่านั้น""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เมื่อ โน อาห์พูด จบ เจ้า กวาง เรนเดียร์ก็ ชี้ เขา ไป ที่ ท้อง ฟ้า " ไม่ ใช่ นะ ลอง มอง ขึ้น ไป ข้าง บน สิ! " ท้อง ฟ้า ของ ขั้วโลก เหนือ ปกคลุม ไป ด้วย แสง ออ โร ร่า (แสง เหนือ) ช่าง สวย มาก จริง จริง"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า เป็น เด็ก สาว ที่ อาศัย อยู่ ใน หมู่ บ้าน เล็ก เล็ก แห่ง หนึ่ง ซึ่ง ห่าง ไกล จาก เมือง ใหญ่ หมู่ บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้คน อาศัย อยู่ กัน มา เป็น ร้อย ร้อย ปี แล้ว โดย ไม่ เคย มี สิ่ง ใด เปลี่ยนแปลง เลย และ คน ส่วน ใหญ่ ก็ มีค วาม สุข กับ การ ใช้ ชีวิต แบบ เดิม นี้ ไป เรื่อย เรื่อย แต่ ลา ร่า เป็น เด็ก ขี้ สงสัย เธอ อยาก รู้ เกี่ยว กับ ทุกสิ่งทุกอย่าง และ วาด ฝัน ไว้ ว่า จะ ออก ไป เรียน รู้ เกี่ยว กับ โลก ภายนอก หมู่ บ้าน ของ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ยัก ไหล่ เพื่อ แสดง ให้ ชาย คน นั้น เห็น ว่า เธอ ไม่ เข้าใจ ใน สิ่ง ที่ เขา พูด แต่ หลังจาก นั้น เขา ก็ ดึง อุปกรณ์ แปลก แปลก ออก มา จาก กระเป๋า กางเกง เขา ใช้ นิ้ว แตะ บน สิ่ง นั้น แล้ว ก็ พูด ออก มา เป็น ภาษา ที่ ลา ร่า เข้าใจ ได้ ว่า" มะเขือเทศ ราคา เท่า ไหร่""
เรื่องของลาร่า
"เช้า วัน ต่อ มา ลา ร่า จึง ไป ขอ งาน ทำ จาก คุณ มาร์ติน ซึ่ง เป็น เพื่อนบ้าน " ลุง มาร์ติน คะ ลุง พอ จะจ้า ง หนู เฝ้า แกะ ให้ ได้ ไหม คะ? " คุณ มาร์ติน ซึ่ง ไม่ ชอบ เลี้ยง แกะ อยู่ แล้ว จึง ตอบ ตกลง ใน ทันที"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"ตอน เย็น เมื่อ พระ อาทิตย์ ตกดิน พอ คุณ มาร์ตินก ลับ มา เห็น แกะ ของ เขา เหลือ เพียง สอง ตัว เขา ก็ หัวเสีย อย่าง มาก ลา ร่า และ คุณ มาร์ติน ใช้ เวลา ทั้ง คืน เพื่อ ตาม หา แกะ ที่ หาย ไป เมื่อ ต้อน แกะ ทุก ตัว กลับ มา อย่าง ปลอดภัย ได้ แล้ว คุณ มาร์ติน ก็ พูด กับ ลา ร่า ว่า" ลุง ไม่ จ่าย ค่า จ้าง หนู นะ เพราะ หนู ปล่อย ให้ แกะ ของ ลุง หาย ไป" ลา ร่า จึง ตอบ ว่า" หนู ขอโทษ ค่ะ หนู จะ ไป หา งาน ใหม่ ค่ะ""
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า นิ่ง คิด สัก พัก แล้ว เล่า ว่า " แม่ ของ หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ไป เยี่ยม ป้า ที่ ต่าง จังหวัด แล้ว ไม่ กลับ มา อีก เลย ค่ะ พ่อ ของ พวก เขา ก็ แต่งงาน ใหม่ กับ หัว ไช แร ดิชสาว สวย เลย ไม่ค่อย มี เวลา ให้ พวก เขา เลย ตกลง กัน ว่า จะ อยู่ตัว ติด กัน ตลอด ไป ค่ะ " เมื่อ ชาย คน นั้น ฟัง จบ ก็ หัวเราะ ขึ้น แล้ว จึง ซื้อ หัว แร ดิชสอง ลูก ใน ราคา 50 บาท แต่ แล้ว เขา ก็ ยื่น ให้ เธอ เพิ่ม อีก 25 0 บ า ท เป็น ค่า เล่า นิทาน"
เรื่องของลาร่า
"หลือเวลา อีก เพียง หนึ่ง สัปดาห์ เท่านั้น ที่ ลา ร่า จะ ต้อง เก็บ ออม เงิน ให้ เพียงพอ ที่ จะ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ เธอ พยายาม คิด อย่าง หนัก ว่า เธอ สามารถ ทำ อะไร ได้ บ้าง เพื่อ ที่ จะ หาเงิน ได้ มาก ขึ้น ถ้า จะ ปลูก ผัก ขาย ก็ คง มี เวลา ไม่ พอ ให้ ไป เฝ้า แกะ เธอ ก็ ไม่ ถนัด ทันใด นั้น เธอ ก็ นึก ขึ้น ได้ ถึง ชาย ที่ ให้ เงิน ค่า เล่า นิทาน เรื่อง หัว แร ดิชกับ เธอ"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ไม่ เคย รู้สึก ตื่นเต้น ขนาด นี้ มา ก่อน จนกระทั่ง วัน ที่ คุณ พ่อ พา เธอ กลับ ไป ที่ ตลาด เพื่อ ซื้อ โทรศัพท์ มือ ถือ"
เรื่องของลาร่า
"โทรศัพท์ มือ ถือ เครื่อง นี้ จะ เปลี่ยน ชีวิต ของ ลา ร่า ไป เลย ไหม? เธอ จะ สามารถ รู้ ทุก เรื่อง ได้ จริง หรือ เปล่า? อาจ จะ ใช่ หรือ อาจ จะ ไม่ ใช่ แต่ อย่าง น้อย ลา ร่า ก็ได้ เรียน รู้ แล้ว ว่า เธอ จะ ต้อง ทำ งาน อย่างไร เพื่อ ที่ จะ ได้ ใน สิ่ง ที่ เธอ ใฝ่ฝัน"
เรื่องของลาร่า
"หนึ่ง สัปดาห์ ผ่าน ไป … เธอ ไม่ มี น้ำมูก แล้ว!"
สูดน้ำมูก
"ดิฟญาอยาก เจอ เพื่อน ทุก คน จน แทบ จะ รอ ไม่ ได้!"
สูดน้ำมูก
"โอ้ ไม่ นะ! ทุก คน มี น้ำมูก! ฟืด ฟืด"
สูดน้ำมูก
"ผึ้ง ยัง บิน เสียง หึ่ง หึ่ง เพื่อ ทำ สิ่ง ที่ เกิด ประโยชน์ มาก มัน นำ เกสร จาก ดอกไม้ ดอก หนึ่ง ไป ยัง อีก ดอก หนึ่ง ไม่ ต่าง จาก บุรุษ ไปรษณีย์ ส่ง จดหมาย"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"คุณ ได้ยิน เสียง ลม หายใจ ของ ตัว เอง ไหม? ปกติ จะ ไม่ ได้ยิน แต่ คุณ สามารถ ได้ยิน เสียง ผึ้ง หายใจ นั่น ก็ เพราะ เสียง หึ่ง หึ่ง ของ ผึ้ง เป็น เสียง ลม หายใจ ของ ผึ้ง ด้วย ผึ้ง มี ลำ ตัว ที่ เล็ก และ มี ลักษณะ เป็น ปล้อง ดังนั้น เมื่อ มัน หายใจ อากาศ จะ ไป จับ อยู่ ตรง ส่วน ที่ มี ลักษณะ คล้าย รถไฟ เหาะ ผ่าน ส่วน นูน ที่ อยู่ ภายใน เหล่า นั้นทั้ง หมด และ สร้าง เสียง หึ่ง หึ่ง ฟัง ดู น่า ตื่นเต้น ไม่ ใช่ เล่น ใช่ ไหม? ผึ้ง จอม ขยัน เหล่า นี้ ไม่ ได้ น่า ทึ่ง หรอก หรือ?"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"1. ผึ้ง ทำ งาน หนัก มาก ช่วง ฤดู หนาว มัน มี ชีวิต อยู่ ได้ ถึง เก้า เดือน ส่วน ใน ช่วง ฤดู ร้อน มัน อยู่ ได้ เพียง สอง เดือน เท่านั้น การ ทำ แต่ งาน โดย ไม่ เล่น เลย ไม่ ได้ ทำให้ มัน รู้สึก เบื่อ"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"5. ผึ้ง บัมเบิลบี ง มี ขนาด ใหญ่ กว่า ผึ้ง ฮันนี่บี และ ผึ้ง ประเภท อื่น อื่น พวก มัน อาศัย อยู่ ใน รัง และ ชอบ เข้า สังคม อย่าง มาก ผึ้ง จำนวน มาก ไม่ มี ก้น ต่อย พวก มัน อาจ ผลิต น้ำผึ้ง ไม่ มาก นัก แต่ เป็น พาหะ ถ่าย เกสร ที่ ดี เยี่ยม"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
""ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ ฉัน ยัง ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
""ไม่ เลย ฉัน ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ว่าไงนะ? ฉัน พูด ว่า " ไม้ สี ฟัน? " ใช่ ไหม? ไม่ ผิด หรอก"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ถูก แล้ว หลอด ยา สี ฟัน ยัง ไม่ ได้ ถูก ประดิษฐ์ ขึ้น พวก เขา มี แต่ ขวด"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"เสียง ของ ลูก ชาย ดร. เชฟฟิลด์ ที่ ชื่อ ลูเซียส ผู้ ไม่ ยอม จุ่ม ไม้ สี ฟัน ลง ใน ขวด อีก ต่อ ไป แล้ว หัน ไป ใช้ ยา สี ฟัน ชนิด ผง ตั้งแต่ นั้น มา ทว่า มีค วาม คิด หนึ่ง ค้าง คา อยู่ ใน ใจ มัน ต้อง มี วิธี ที่ ดี กว่า การ ใช้ ยา สี ฟัน สิ"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ไม่ กี่ ปี ต่อ มา ลูเซี ยสไป ปา รี ส เพื่อ ร่ำเรียน ศาสตร์ ด้าน ทัน ตก ร รม เขา เห็น ศิลปิน บีบ สี จาก หลอด โลหะ ลง บน พู่กัน ทำไม เรา ไม่ ใช้ หลอด แบบ เดียวกัน ใส่ยา สี ฟัน ล่ะ?! เขา รีบ กลับ บ้าน และ เล่า ความ คิด นี้ ให้ พ่อ ฟัง และ พ่อ ก็ เห็น ว่าความ คิด นี้ เจ๋งไป เลย"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"จาก หัว ฉีด ด้าน ล่าง ภาชนะ ใบ ที่ ว่า นี้ เนื้อ ยา สี ฟัน จะ ถูก บรรจุ เข้าไป ใน แต่ละ หลอด ระหว่าง เคลื่อน ไป ตาม สายพาน ลำเลียง แต่ละ หลอด จะ ไม่ บรรจุ เนื้อ ยา สี ฟัน จน เต็ม แต่ จะ เว้น ไว้ ประมาณ ครึ่ง นิ้ว เพื่อให้ ปิด ได้"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ผู้คน ใน อินเดีย จำนวน ไม่ น้อย ใช้ ดา ทุน ซึ่ง เป็น กิ่ง สะเดา หรือ ต้น บาบูล แทน แปรง ที่ ทำ จาก โรงงาน ดา ทุน ช่วย ให้ ฟัน และ เหงือก มี สุขภาพ ดี แต่ คุณ รู้ ไหม ว่า อะไร คือ แปรง ที่ ดี ที่สุด ใน โลก?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"“ฉัน เจ็บ ฉัน บิน กลับ ไป หา ลูก ลูก ของ ฉัน ไม่ ได้ แน่ แน่”"
ฉันจะช่วยเธอ
"“ฉัน บิน กลับ ไป หา ลูก ลูก ของ ฉัน ไม่ ได้”"
ฉันจะช่วยเธอ
"“ฉัน ทำ เงิน ที่ คุณ ยาย ให้ มา ซื้อ ขนมปัง หาย ตอน นี้ พวก เรา เลย ไม่ มี อาหาร ค่ำ ด้วย”"
ฉันจะช่วยเธอ
"อรุณ รุ่ง มา เยือน อีกา ชื่อ ก๊าชตื่น มา ใน รัง ของ ตัว เอง กวาดตา มอง รอบ รอบ แล้ว ก็ รู้สึก เบื่อ หน่าย เธอ กระแอม ไอ และ ร้อง ออก มาส อง สาม ครั้ง น่า - เบื่อ ต่อ มา ไม่ นาน นาง ก็ หูผึ่ง เสียง นก กาเหว่า กำลัง ร้องเพลง แสน หวาน มา จาก ที่ไหน สัก แห่ง ไม่ ไกล"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชเพลิน ไป กับ เพลง นั้น สัก พัก ก่อน จะ หัวเสีย ขึ้น มา ไม่ ยุติธรรม เลย! เธอ เป็น ผู้ กก ไข่ ที่ นก กาเหว่า ฟัก ตอน นี้ เจ้า นก ตัว น้อย ร้องเพลง ไพเราะ กว่า เธอ มาก โข! แต่ เธอ ก็ บอก ตัว เอง ว่า ไม่ ควร อิจฉา ควร เรียน ร้องเพลง จาก นก กาเหว่า จะ ดี กว่า"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชชอบ นอน เป็น ชีวิต จิตใจ และ ไม่ เคย ตื่น ก่อน พระ อาทิตย์ ขึ้น แต่ รุ่งเช้า วัน พรุ่งนี้ เธอ ต้อง เริ่ม เรียน ร้องเพลง เป็น ครั้ง แรก! เธอ ไข นาฬิกา และ ตั้ง เวลา ปลุก ก่อน เข้า นอน เมื่อ นาฬิกา ดัง ขึ้น ก๊าชกระโจน จาก เตียง ขยี้ ตา ไล่ ความ ง่วง แล้ว บิน ลนลาน ไป เรียน ร้องเพลง"
อีกาใจกว้าง
"ผ่าน ไป ไม่ นาน นก กาเหว่า ก็ หมด ความ อดทน " เจ้า ทำ ไม่ ได้ หรอก " นก กาเหว่า ว่า " เจ้า ต้องหา ครู ใหม่ แล้ว ละ " แล้ว บิน จาก ไป"
อีกาใจกว้าง
""ยัง เต้น ไม่ ถูก นะ"นกยูง ว่า"ดู ดี ดี ตอน ข้า เต้น""
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชพยายาม ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ ไม่ เป็น ท่า จน นกยูง ฉุน"
อีกาใจกว้าง
""เจ้า เรียน รู้ การ เต้น ไม่ ได้ หรอก! "นกยูง ว่า แล้ว บิน หนี ไป"
อีกาใจกว้าง
"ก๊าชรู้สึก เศร้า เธอ ร้องเพลง ไม่ ได้ เต้น ก็ ไม่ เป็น บางที เธอ อาจ พอ จะ เรียน วิธี ทำ รัง สวย สวย สัก รัง"
อีกาใจกว้าง
"เธอ จึง ไป ขอ ให้ นกกระจอก ช่วย สอน แต่ นกกระจอก ไม่ ใย ดี " อย่าง เจ้า นะ หรือ? เจ้า ไม่ มี ทาง สร้าง รัง ได้ อย่าง ของ ข้า " นกกระจอก ป รามา ศ วางท่า ยโส แล้ว ไล่ ก๊าชกลับ"
อีกาใจกว้าง
"และ แล้ว ก๊าชก็ คิด เรื่อง หนึ่ง ขึ้น มา ได้ ใช่ เธอ ร้องเพลง เต้นรำ หรือ สร้าง รัง สวย สวย ไม่ ได้ แต่ มีน ก ตัว ไหน บ้าง ที่ ชวน เพื่อน นก ตัว อื่น มา ร่วม กินเวลา เจอ อาหาร? นก กาเหว่า ไม่ เคย ชวน ใคร นกยูง ก็ ไม่ นกกระจอก ยิ่ง ไม่ เคย อย่าง แน่นอน มัน แน่ อยู่ แล้ว ไม่ มีน ก ตัว ไหน หรอก นอกจาก อีกา อย่าง เธอ ก๊าชพอใจ นัก ที่ ได้ ค้น พบ เรื่อง นี้"
อีกาใจกว้าง
"ใน ตอน นั้น คางคก ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น เหมือนกับ กบ ถ้า ไม่ มี น้ำ ผิว ของ พวก เขา จะ แห้ง เกินไป"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"เธอ ได้ยิน เสียง เครื่องบิน ม้อด จึง มอง ขึ้น ไป บน ท้อง ฟ้า " อะไร อยู่ บน นั้น นะ? " เธอ ถาม " ฉัน สงสัย ว่า ก้อน เมฆ จะ คุย กัน ไหม นะ " แต่ ก็ ไม่ มี ใคร ตอบ เธอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""บอก อะไร ไม่ ได้ มาก หรอก นะ เจ้า คน แปลก หน้า ที่ นี่ ก็ ฝน ตก เหมือน กัน ฝน ตก มาก และ มี แมลงวัน มาก ด้วย "กิ้งก่า ตอบ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก จะ หัน กลับ ไป เพราะ กลัว จะ พบ กับ กิ้งก่า อีก เธอ จึง หลบ อยู่ ใน พุ่ม ไม้ จะ เห็น ได้ เพียง ดวงตา กลม โต ด้วย ความ กลัว ของ เธอ เท่านั้น ม้อด ถูก ล้อม รอบ ด้วย ไฟ!"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ปลา ปากแตร เปลี่ยน สี เพื่อ หยั่ง สถานการณ์ และ เพื่อให้ กลมกลืน กับ ฝูง ปลา ขึ้ตัง เบ็ด เหลือง แต่ คุณ จำ มัน ได้ ไม่ ยาก หรอก ว่า ไหม?"
ดำน้ำ!
"เรา เจอ ฉลาม ครีบ ขาว คู่ หนึ่ง พักผ่อน อยู่ ใกล้ ใกล้ ตรง ก้น มัน ไม่ มี พิษสง อะไร มาก นัก เรา เลย ว่าย น้ำ เข้าไป ดู ใกล้ ใกล้"
ดำน้ำ!
"ช่าง เป็น ประสบการณ์ ที่ เหลือเชื่อ! ฉัน แทบ อดใจ รอ การ ดำ น้ำ ครั้ง หน้า ไม่ ไหว แล้ว!"
ดำน้ำ!
"ปลา นก แก้ว มี ฟัน แข็ง แร็งซึ่ง มี รูปร่าง เป็น จะงอย เหมือน ปากนกแก้ว ใช้ สำหรับ ขูด สาหร่าย ออก จาก ปะการัง แข็ง แข็ง ขณะ ที่ บาง สาย พันธุ์ ไม่ มี ปัญหา เลย สัก นิด ใน การ กิน เศษ ปะการัง จาก นั้น มัน จะ ถ่าย เอา ทราย ละเอียด ออก มา ซึ่ง ซัด เข้า มาบ น พื้น ดิน กระทั่ง ปรากฏ เป็น หาด ทราย สี ขาว งดงาม"
ดำน้ำ!
"ปลา การ์ตูน และ ดอกไม้ทะเล อาศัย อยู่ ด้วย กัน และ เกื้อกูล กันและกัน ปลา การ์ตูน ช่วย ดอกไม้ทะเล โดย ทำความ สะอาด หนวด พวก มัน และ ล่อ ปลา ตัว อื่น อื่น มา ให้ ดอกไม้ทะเล กิน ฝ่าย ดอกไม้ทะเล เอง ก็ ซ่อน ปลา การ์ตูน ให้ พ้น จาก หนวด พิษ ของ มัน โดย ไม่ ต่อย มัน"
ดำน้ำ!
"เดิน ไป อ่าน แผนที่ ดี กว่า ใกล้ ใกล้ นี้ มี น้ำพุ ร้อน ว้า … น่า จะ อุ่น ไป หน่อย ตรง นั้น มี น้ำตก ว้า … เดิน ไกล ไป หน่อย ตรง นั้น ล่ะ มี ทะเล ฟ้า ใส ว้า... ไม่ ไหว ไม่ ไหว ทะเล ฟ้า ใส อยู่ ตั้ง ไกล แสน ไกล ปี๊น … ปี๊น เรือ เมล์ จอด เทียบ กบ ภูเขา เรียก ไป ว่าย น้ำ ทะเล ด้วย กัน ไหม"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"ไว ไว ซุกซน วิ่ง วน ไป ทั่ว หมา น้อย งับ ตั๋ว พุ่ง ตัว ออก ไป “รีบ ตาม ไป เร็ว” ตื่นเต้น ตกใจ เจ้า หมา อยู่ ไหน หาย ไป ไม่ รู้"
โรงเรียนรถไฟ
"กุก กุก กัก กัก ไว ไว ใช่ ไหม ไม่ ใช่ ไม่ ใช่ นั่น ไก่ กุ๊ก กุ๊ก ก๊อ ง แก๊ง กรุ๊ง กริ๊ง ห้อง เรียน แก้ว ใส ไว ไว ใช่ ไหม ไม่ ใช่ ไม่ ใช่ นั่น เจ้า แมว เหมียว ขลุกขลัก ข ลัก ขลุก บ้าน หัวมัน หมุน กลม กลิ้ง เหมือน โอ่ง ตุ่ม เห็น เงา ตะคุ่ม ไว ไว ใช่ ไหม"
โรงเรียนรถไฟ
"ตาม อง จ้อง ใกล้ ไม่ ใช่ ไม่ ใช่ นั่น กระต่าย เอง"
โรงเรียนรถไฟ
"เด็ก เด็ก ดีใจ โผ กอด ไว ไว แต่ ตั๋ว รถไฟ ยับเยิน ไม่ ไหว อ่าน ไม่ ออก เลย ครู หมี ปลอบ ใจ มี ตั๋ว ใบ ใหม่ เด็ก เด็ก ชวน กัน ไป รอ ครู ที่ ตู้ เสบียง"
โรงเรียนรถไฟ
"คุณ ต้อง เดินทาง เป็น ไมล์ เพื่อ จะ ไป ที่ หมู่ บ้าน ของ ทีเค ถนน จะ ลื่น ขุรข ระ และ มัน น่า เบื่อ หน่าย ถนน จะ เดิน ลำบาก มาก ถ้า มี น้ำ ท่วม ซึ่ง น้ำ ก็ มา จาก ทาง น้ำ ล้น และ คน จำนวน มาก ก็ ไม่ สามารถ ข้าม ไป ได้ ที เคโชคดี ที่ บาง ครั้ง มีค น ใจดี ให้ เธอ นั่ง ข้าม ผ่าน เข้า เมือง ไป ฟรี ตอน ลง เขา ต้อง ไป อย่าง ช้า ช้า แต่ ที เคชอบ สนุก ดี"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"บาง วัน ที เครู้สึก เศร้า เพราะ เธอ คิดถึง พ่อ กับ แม่ เวลา นี้ เธอ นั่ง ริม หน้าต่าง และ ร้องไห้ เธอ เกลียด เวลา ที่ พ่อ แม่ จำเป็น ต้อง ออก จาก บ้าน ไป หลังจาก มา เยี่ยม เธอ พอ พ่อ แม่ พูด กล่าว ลา เธอ รู้สึก อยาก ให้ พวก เขา อยู่ ด้วย ไม่ อยาก ให้ จาก เธอ ไป ไหน"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ช่วง วัน หยุด ยาว ของ โรงเรียน โลโล จะ พา ที เคเข้าไป ใน เมือง และ ให้ เธอ ใช้ เวลา อยู่ กับ แม่ และ พ่อ ที เคชอบ มาก ที่ ได้ อยู่ กับ พ่อ แม่ แต่ เธอ ไม่ ชอบ บรรยากาศ ใน เมือง หลังจาก นั้น 2 - 3 วัน ที่ อยู่ ใน เมือง บ่อย ครั้ง ที่ เธอ ต้องการ กลับ มา อยู่ ที่ หมู่ บ้าน ซึง เป็น ที่ ที่ สงบ ปลอดภัย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"ที่ หมู่ บ้าน ที เคอาจ จะ ไม่ มี ของเล่น หรือ เทคโนโลยี มากมาย นัก แต่ ที เคมี สิ่ง อื่น เช่น ธรรมชาติ ที่ โล่ง และ ความ รัก จาก คุณ ตา คุณ ยาย"
หมู่บ้านกับเมืองใหญ่
"“บอ ดัง หนู ต้อง หัด หุง ข้าว นะ ถ้า แม่ หรือ พ่อ ไม่ อยู่ บ้าน หนู จะ ได้ มี ข้าว กิน” โดด ง พ่อ ของ เธอ พูด “หนู จะ หัด หุง ข้าว ค่ะ!” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"อิไซ สอน บอ ดัง วัด ระดับ น้ำ สำหรับ หุง ข้าว “เติม น้ำลง ไป ใน หม้อ ให้ ระดับ น้ำ สูง ถึง กลาง นิ้ว หัวแม่มือ ระดับ น้ำ ที่ ถูก ต้อง จะ ทำให้ ข้าวสวย พอดี ไม่ แห้ง หรือ แฉะ จน เกินไป เสร็จ แล้ว ก็ เอา หม้อ ไป ตั้ง ไฟ ปิด ฝา หม้อ เพื่อให้ ข้าวสุก ไว ขึ้น” อิไซ พูด ต่อ"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ ข้าว เริ่ม สุก อิไซ เปิด ฝา หม้อ เพื่อ ตรวจ ดู “ถ้า น้ำ เริ่ม แห้ง ให้ ลด ไฟ ลง ข้าว จะ ได้ ไม่ ไหม้” อิไซ อธิบาย แล้ว หยิบ ถ่าน บาง ก้อน ออก จาก เตา นำ ไป ใส่ กระป๋อง ไว้ ใช้ ใน ครั้ง หน้า"
บอดังหุงข้าว
"“แม่ คะ! เรา ลืม ใส่ ใบ เตย” บอ ดัง พูด “จริง ด้วย! ไว้ ใส่ ครั้ง หน้า แล้วกัน เรา ไม่ ต้อง ใส่ ใบ เตย ทุก ครั้ง เรา ก็ หุง ข้าว ได้ จ้ะ” อิไซ อธิบาย"
บอดังหุงข้าว
"เมื่อ โดด งก ลับ บ้าน มา หลังจาก ไป ทำ งาน ที่ ไร่ เขา อธิบาย ให้ บอ ดัง ฟัง อย่าง ใจเย็น “เมื่อ หนู ทำ อาหาร หนู ต้อง ระวัง ตลอด เวลา ข้าว หนึ่ง เมล็ด มี ค่า มาก เรา ไม่ อยาก ให้ มัน เสีย เปล่า ไป แม้แต่ เมล็ด เดียว” “คุณ พ่อ พูด ถูก แล้ว ค่ะ หนู จะ ระวัง ให้ มาก ใน ครั้ง ต่อ ไป และ ทุก ครั้ง ที่ หนู หุง ข้าว ค่ะ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"“เรา ลอง กิน ข้าว ไหม้ กัน ไหม?” โดด ง พูด ติดตลก เมื่อ เห็น ว่า บอ ดัง เสียใจ “ไม่ นะ คะ พ่อ! มัน กิน ไม่ ได้ ค่ะ” บอ ดัง หัวเราะ “อย่า เสียใจ ไป เลย บอ ดัง พรุ่งนี้ หนู จะ ได้ ลอง หุง ข้าว อีก ครั้ง” โดด ง พูด “หนู จะ ทำให้ ดี ค่ะ พ่อ” บอ ดัง ตอบ"
บอดังหุงข้าว
"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ตื่น แต่ เช้า เธอ หุง ข้าว และ คอย ระวัง อย่าง ดี ข้าว ไม่ ไหม้ และ สุก กำลังดี มี กลิ่น หอม ของ ใบ เตย ที่ บอ ดัง ใส่ ลง ไป หุง ด้วย บอ ดัง ยัง ช่วย แม่ ของ เธอ ทำ ไข่เจียว ใส่ มะเขือ ยาว ด้วย"
บอดังหุงข้าว
"คิมิว่าย น้ำ เก่ง แล้ว ตอน นี้ แม่ บอก ว่า อีก ไม่ นาน คิมิก็ ออก ไป หา อาหาร ได้ เอง แล้ว คิมิมีค วาม สุข มาก ใน ที่สุด เธอ ก็ จะ ได้ ออก ไป หา อาหาร พร้อม กับ เพื่อน เพื่อน เสียที"
เราจับมือกัน
"คิมิรอ อยู่ นาน แต่ แม่ ก็ ไม่ มา"
เราจับมือกัน
"คิมิดำ น้ำลง ไป เธอ พยายาม ซ่อน ความ เสียใจ เอา ไว้ ไม่ ให้ เพื่อน เพื่อน เห็น “ไป หา อะไร กินกัน เถอะ” เพื่อน เพื่อน พูด “เรา จะ บอก เธอ ว่า ต้อง ทำ ยังไงนะ” คิมิได้ยิน ก็ดี ใจ ที่ เพื่อน คอย ช่วยเหลือ แต่ ก็ แอบ รู้สึก รำคาญ นิดหน่อย เพราะ เธอ ไม่ ชอบ ให้ เพื่อน ออก คำสั่ง"
เราจับมือกัน
"เฮ้อ... คิมิเบื่อ ที่ ต้อง รอ คอย มี อะไร อยู่ ด้าน ล่าง นั้น นะ? ดู น่า สนใจ ดี แฮะ บางที ถ้า ดำ น้ำลง ไป ลึก อีก หน่อย ก็ ไม่ เป็นไร หรอก น่า คิมิคิด"
เราจับมือกัน
"โอ้ย! ทำไม คิมิขยับ ตัว ไม่ ได้ แล้ว ล่ะ?"
เราจับมือกัน
"สาหร่าย พัน ตัว คิมิจน ขยับ ตัว ไม่ ได้ เธอ จะ หลุด รอด ไป ได้ อย่างไร นะ? เธอ ต้องหา อะไร มา ช่วย ดึง เธอ ออก ไป"
เราจับมือกัน
"ไม่ นะ! คิมิมอง อะไร ไม่ เห็น เลย เกิด อะไร ขึ้น?"
เราจับมือกัน
"คิมิชอบ ปลาหมึก นะ แต่ แม่ ไม่ เคย บอก ว่า หนวด ปลาหมึก เหมือน เชือก นี่ นา"
เราจับมือกัน
"คิมิร้องไห้ ฟูมฟาย เธอ ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร ดี"
เราจับมือกัน
"คิมิมีค วาม สุข มาก เธอ ไม่ โดดเดี่ยว อีก แล้ว เธอ มี เพื่อน ที่ ดี คอย จับ มือ ช่วยเหลือ กัน พวก เขา จะ คอย ดูแล เธอ"
เราจับมือกัน
"“โอ๊ย! โอ้ ไม่ นะ! โอย!” พวก เขา ร้อง โอดโอย “นี่ มัน อะไร กัน?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ก็ จริง นะ นาย ไม่ รู้ เห รอ ว่า เรา ไป จาก บึง นี้ ไม่ ได้?” กบ ตัว อื่น หัวเราะ และ พวก เขา ก็ กระโดด จาก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ฉัน เห็น เจ้า วงกลม สี ฟ้า นั่น อย่าง ชัดเจน” พร อม ถอน ใจ “ทำไม พวก เขา ถึง บอก ว่า ฉัน ไม่ มี ทาง ไป ถึงที่ นั่น ได้ ล่ะ? ฉัน จะ ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม มอง ไป รอบ รอบ เพื่อ หา เจ้าของ เสียง แต่ เขา ก็ ไม่ เห็น ใคร เลย"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ก็ ใช่ น่ะสิ! ไม่ มี ใคร คิด ว่า จะ ไป ที่ นั่น เลย นะ” เรสยิ้ม"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“จริง เห รอ? ขอบคุณ นะเรส ไม่ เคย มี ใคร พูด แบบ นี้ กับ ฉัน มา ก่อน” พร อม บอก “แต่ นาย รู้ ไหม? จริง จริง แล้ว ฉัน รู้สึก กลัว นิดหน่อย นะ ฉัน จะ สามารถ ขึ้น ไป บน ฟ้า ได้ ไหม?”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ทำไม จะ ไม่ ได้ ล่ะ พร อม? ฉัน เชื่อ ใน ตัว นาย นะ” เรสบอก “ดวงตา ของ นายก ระ จ่าง เหมือน ท้อง ฟ้า นาย ทำได้! ฉัน จะ คอย ให้ กำลังใจ นาย จาก ตรง นี้ เอง!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เงย หน้า ขึ้น ก่อน จะ ตอบ ว่า “ผม ชื่อ พร อม ผม อยาก ไป ที่ วงกลม สี น้ำเงิน แต่ ก็ ไป ไม่ ถึง เสียที”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม พูด ว่า “ขอบคุณ ครับ มา ดาม! ผม ไม่ รู้สึก ว่า อยาก จะ ร้องไห้ แล้ว ไม่ เคย มี ใคร กอด ผม แน่น ขนาด นี้ มา ก่อน”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม เดิน ขึ้น บันได ต่อ ไป ไม่ นาน นัก เขา ก็ สะดุด ขา ตัว เอง ล้ม กลิ้ง ลง มา จน เกือบ ถึง พื้น อีก ครั้ง"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“โอ้ ไม่ นะ! ฉัน ไป ได้ ไกล แล้ว แต่ ตอน นี้ วงกลม กลับ ห่าง ไป กว่า เดิม เสีย อีก”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“เสียง ฉัน เอง พร อม ฉัน ร้องไห้ เพราะว่า อยาก ไป ที่ วงกลม บน ท้อง ฟ้า แต่ ฉัน ร่วง ลง มา ตอน ที่ พยายาม จะ ปีน ขึ้น ไป ตอน นี้ ฉัน ก็ คง จะ ไป ไม่ ถึง แล้ว”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ความ ฝัน ก็ คือ ความ ปรารถนา ที่ ทำให้ ทุก วัน ของ เธอ กลาย เป็น วัน ที่ พิเศษ ถึง แม้ ว่า มัน อาจ จะ ยาก ลำบาก ที่ จะ ทำให้ สำเร็จ เธอ ก็ ต้อง ไม่ ยอม แพ้ นะ” มด บอก"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“ตอน นี้ ฉัน เข้าใจ แล้ว ว่า ไม่ ใช่ วงกลม ที่ ติด อยู่ บน ท้อง ฟ้า … แต่ เป็น พวก กบ ใน หมู่ บ้าน บึง เฉอะแฉะ ต่างหาก ที่ ถูก ขัง อยู่ ที่ ก้น บ่อ น้ำ! ด้วย กำลังใจ ความ รัก และ ความ ตั้งใจ พวก เรา ทุก ตัว ก็ จะ สามารถ มี ชีวิต ที่ อิสระ ภาย ใต้ ท้อง ฟ้า ที่ สดใส กว้าง ไกล!”"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
""เธอ ไม่ มีชื่อ งั้น เห รอ? งั้น ถ้า ไม่ มี ฉัน ก็ จะ เรียก เธอ ว่า ' กรี น สตาร์ (ดวง ดาว สี เขียว) '! "นิ ตาบ อก"
ดวงดาวสีเขียว
"แต่ พวก เขา ก็ หา มัน ไม่ พบ เลย"
ดวงดาวสีเขียว
"คืน นั้น นิ ต้าน อ น ไม่ หลับ"
ดวงดาวสีเขียว
"แม่น กบ อก ว่า ไม่ ต้อง กลัว เพราะ ถ้า บิน ตาม แม่ ก็ จะ ไม่ หลง ฝูง และ ยัง สอน ให้ ร้องเพลง ช่วย จำ ทิศทาง ด้วย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ถึง เวลา ออก บิน แล้ว เจ้า คีรีบูน น้อย ตาม แม่น ก ไม่ ห่าง แต่ นั่น มัน ตัว อะไรน่ะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ดี เหลือเกิน ที่ ได้ กินตัว เดียว ไม่ ต้อง แบ่ง ให้ พี่น้อง"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ทาง ขวา หรือ ทาง ซ้าย นะ เจ้า คีรีบูน น้อย จำ ไม่ ได้ ซ้าย หรือ ขวา นะ"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แสง สี ส้ม บน ท้อง เริ่ม จาง ลง แล้ว แต่ เจ้า คีรีบูน น้อย ยัง จำ ไม่ ได้"
โบยบินสู่ทิศใต้
"จำ ได้ ว่า เพลง ยัง ไม่ จบ นี่ นา"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เท่านั้น หนา ถึง ทิศ ใต้ ไม่ ยากเย็น"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย หา เจ้า หมี น้อย ไม่ เจอ บน ฟ้า มี แต่ แสง ไฟ มอง อะไร ไม่ เห็น เลย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เจ้า คีรีบูน น้อย คง ไม่ ได้ เจอ แม่ อีก แล้ว คง ต้อง หนาว จน แข็ง อยู่ ที่ นี่ แน่ แน่"
โบยบินสู่ทิศใต้
"เท่านั้น หนา ถึง ทิศ ใต้ ไม่ ยากเย็น"
โบยบินสู่ทิศใต้
"ตอน นี้ พวก เขา มา ถึง บูกิต ติง กี แล้ว และ ริ โอ ก็ แทบ จะ รอ ไม่ ไหว!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ครั้ง สุดท้าย ที่ พวก เขา มา เมือง นี้ ก็ ไม่ ได้ นั่ง รถ ม้า เลย แต่ ครั้ง นี้ ริ โอ ได้ นั่ง ที่ เบาะ หน้า ของ รถ ม้า กับ คน ขับ ด้วย!"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ดี ลาวา ร์มี เพื่อน สาม คน คือ บี น่า โน มี่ และโชตู ดิลาวาร์ชอบ เล่น กับ เพื่อน เพื่อน ทั้ง สาม พวก เขา แต่ละ คน ล้วน แบก เป้ ใบ ใหญ่ และ หนัก ไว้ บน หลัง และ ไม่ ยอม ให้ ใคร ได้ ดู สิ่ง ที่ อยู่ ข้าง ใน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"บี น่า นั่ง หัวร่อ แต่ ดี ลาวา ร์สังเกต เห็น รอย ช้ำ บน แขน ของ เธอ ซึ่ง ดู แล้ว ไม่ ชวน ให้ ขำ โชตูมี รอย คล้ำ รอบ ดวงตา เศร้า สร้อย เขา ดู ตัว หด เล็ก เมื่อ อยู่ ใต้ น้ำหนัก ของ กระเป๋า ใบ โต ส่วน โน มี่ กำลัง นั่ง เหม่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า มี เรื่อง ไม่ชอบมาพากล และ เพื่อน เพื่อน ต้องการ ความ ช่วยเหลือ แน่ แต่ พวก เขา ก็ ไม่ ยอม บอก ว่า อะไร อยู่ ใน เป้ พวก นั้น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"แต่ ดี ลาวา ร์นึก ไม่ ออก ว่า อะไร จะ ทำให้ โน มี่ สบาย ใจ ขึ้น ได้"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""มัน คือ ฝัน ร้ายน่ะ"เขา บอก"เป็น ฝัน ที่ ฉัน ไม่ อยาก ให้ มี ใคร รู้ หรือ เห็น เท่า ไหร่ แต่ ฉัน ยอม บอก เพราะ พวก นาย คือ เพื่อน""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"โชตูมอง ขนม ลัด ดู ครุ่นคิด ครู่ หนึ่ง แล้ว พูด ว่า" บี น่า ก่อน ที่ ฉัน จะ กล้า เล่า ปัญหา ให้ ใคร ฟัง ฉัน กลัว มาก ฉัน นึก ว่า ไม่ มี อะไร ช่วย ฉัน ได้ หรอก แต่ ความ จริง มีค น พร้อม ช่วย เรา อยู่ ทั่ว เลย นะ ถ้า เธอ เลือก ที่ จะ มอง หา""
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ขอบคุณ นะ ลูก ที่ เตือน พ่อ กับ แม่ ว่า เรา ทุก คน ล้วน สำคัญ พ่อ กับ แม่ น่า จะ ไม่ ลืม ว่า สิ่ง ที่ เรา ทำ อยู่ มัน กระทบ ลูก "พ่อ บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""ช่วง นี้ ฉัน เศร้า มาก มาก เลย วัน ก่อน พี่ สาว ของ ฉัน เดิน กลับ จาก โรงเรียน แล้ว เจอ พวก เด็ก ผู้ชาย พยายาม จะ ขโมย กระเป๋า ไป ตอน นี้ พี่ ไม่ กล้า ไป ไหน เลย ละ แล้ว อา มี ก็ คิด ว่าผู้ หญิง ไม่ จำเป็น ต้อง ไป โรงเรียน "โน มี่ พูด ต่อ"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""แต่ บา จี ผู้ กล้า ไม่ ได้ พูด อย่าง นั้น นะ "บี น่า บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"หลังจาก นั้น ไม่ นาน ดิลาวาร์ โชตู และ โน มี่ ก็ มา แอบ มอง อยู่ ตรง มุม หนึ่ง พวก เขา เห็น บา จี ผู้ กล้า นั่ง อยู่ กับ บี น่า และ พี่ สาว ของ โน มี่ ใน ห้อง พร้อม กับ ผู้หญิง คน อื่น อื่น"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""เธอ ไม่ โดดเดี่ยว แล้ว นะ "หญิง สาว อีก คน ร้อง บอก"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
"เรา ควร เล่า ปัญหา ให้ ใคร สัก คน ฟัง หรือ ไม่ ไม่ ว่า จะ กลัว แค่ ไหน ก็ตาม"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""เรา กลับ ทาง เดิม ของ เรา ไม่ ดี กว่า เห รอ "ซิลฟาถาม"
เด็กหญิงตะเกียง
"ใน ที่สุด ไฟ ก็ ดับ ลง โนรา ผิดหวัง มาก ความ คิด ของ เธอ ที่ จะ ใช้ แสง คบเพลิง ส่อง ทาง นั้น ไม่ ได้ ผล"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา รู้สึก ได้ ว่า มี ลม พัด ผ่าน หน้าต่าง เข้า มา แต่ น่า แปลก ที่ ไฟ ใน ตะเกียง กลับ ไม่ ดับ โนรา รู้ ตอน นั้น เอง ว่า โถ แก้ว ของ ตะเกียง ช่วย กัน ลม ให้ เปลว ไฟ"
เด็กหญิงตะเกียง
"ไม่ ได้ สิ ใช้ใบ ตอง ไม่ ได้ หรอก เพราะ พอ โดน ลม ใบตอง ก็ จะ แตก หมด"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
""หวัง ว่า ตะเกียง จะ ปลอดภัย และ ไฟ จะ ไม่ ดับ อีก นะ คะ "โนรา พูด"
เด็กหญิงตะเกียง
"ข่าว เรื่อง ตะเกียง หน้า บ้าน โนรา เริ่ม แพร่ สะพัด ออก ไป แล้ว ผู้คน มากมาย ก็ สนใจ จะ ทำ อย่าง โนรา บ้าง ไม่ นาน นัก ก็ มี เสา ตะเกียง ตั้ง ขึ้น หน้า บ้าน หลาย หลัง ใน หมู่ บ้าน"
เด็กหญิงตะเกียง
"ตอน นี้ ถนน ใน หมู่ บ้าน ของ โนรา ไม่ มืด เท่า ที่ เคย แล้ว แม้ ว่า จะ ไม่ มี ไฟฟ้า แต่ ตะเกียง มากมาย ก็ ส่อง แสง ให้ ทาง เดิน และ ทำให้ ค่ำคืน สว่าง มาก กว่า เดิม"
เด็กหญิงตะเกียง
"ทว่า จู่ จู่ ไฟ ใน ครัว ก็ สว่าง ขึ้น แย่ ละ พวก มัน จะ ถูก จับ แล้ว! เมื่อ เห็น แสง ไฟ กาลัวรีบ วิ่ง หา ที่ ซ่อน ทันใด ไม่ นาน นัก เด็ก ผู้ชาย ตัว สูง ก็ เดิน เข้า มา ใน ครัว"
แมวสามสหาย
"เด็กชาย กล่าว ว่า " ฉัน ชื่อ แมมโด อยาก จะ เลี้ยง แมว พอดี เลย ฉัน จะ จับ แก ให้ ได้ วัน นี้ แก ไม่ มี ทาง หนี รอด แน่นอน " ว่า แล้ว แมมโด ก็ เหวี่ยง ตาข่าย ใส่ แมว ทั้ง สาม เจ้า เมา อยู่ ใกล้ เด็กชาย ที่สุด จึง โดน ตาข่าย คลุม ไว้ ทั้ง ตัว แย่ แล้ว สิ!"
แมวสามสหาย
"บิ ลูก ลัวจับใจ " เรา ต้อง รีบ หนี " มัน คิด ก่อน จะ รีบ กระโดด ออกนอกหน้า ต่าง หนี ไป พร้อม กับกาลัว ทั้ง สอง ตัว ครุ่นคิด กัน ทั้ง คืน ว่า เจ้า เมา จะ สบาย ดี ไหม แต่ ไม่ มี ทาง รู้ ได้ เลย"
แมวสามสหาย
"เจ้า เมา โดน จับ ใส่ ส่าหรี สี แดง แถม บน หน้าผาก ยัง มี แต้ม จุด สี แดง แต้ม ไว้ มัน โดน กรีด ตา และ ประแป้ง ตรง แก้ม ด้วย มิม น้อง สาว ของ แมมโด จับ เจ้า เมา มา แต่งตัว เล่น นั่นเอง เจ้า เมา แทบ กลั้น น้ำตา ไว้ ไม่ อยู่"
แมวสามสหาย
"กาลัวเริ่ม ทำ หน้าที่ ตาม แผน เช่น กัน มัน กระโดด ขวาง หน้า แมมโด พร้อม อ้า ปากกว้าง เมื่อ อยู่ ใน ความ มืด ดวงตา ของ มัน ดู เป็น สี แดง ฉาน ส่วน คม เขี้ยว ก็ ขาว วับ หน้าตา เหมือน ผี จาก ยุค โบราณ ไม่ มี ผิด"
แมวสามสหาย
"ใน ความ มืด นั้น แมมโด นึก ว่า ตัว เอง เห็น ผี! เด็กชาย กลัว สุดขีด รีบ วิ่ง ออก จาก บ้าน แบบ ไม่ คิด ชีวิต! เจ้ากิว หมา ของ เขา ก็ กลัว หัวหด เช่น กัน"
แมวสามสหาย
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็กชาย ทั้ง สอง อดใจ รอ แทบ ไม่ ไหว ที่ จะ ได้ ให้ ของขวัญ เด็ก เด็ก ที่ นี่"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""ขอบคุณ นะ คะ หนู ไม่ เคย เจอ ฮีโร่ตัว เป็น เป็น มา ก่อน เลย หนู ก็ อยาก เป็นฮีโร่ และ อยาก ทำให้ ทุก คน มีค วาม สุข เหมือน กัน ค่ะ""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"เด็ก เด็ก เชื่อ หรือ ไม่ ว่า ใคร ใคร ก็ เป็นฮีโร่ได้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"หนังสือ เล่ม นี้ เป็น เล่ม ที่ สอง ใน หนังสือ ไตร ภาค ที่ แต่ง ขึ้น ด้วย แนว คิด " เทวดา บน รถ เข็น " หนังสือ ชุด นี้ เล่า เรื่องราว ชีวิต ประจำ วัน ของ ผู้ พิการ หลังจาก เกิด อุบัติเหตุ ทาง รถยนต์ จน บาดเจ็บ ฉัน ก็ เริ่ม ใช้ เก้าอี้ รถ เข็น และ ต้อง พบ เจอ ความ ท้าทาย มากมาย ใน ชีวิต ประจำ วัน จาก ประสบการณ์ นี้ ฉัน ได้ เห็น ทัศนคติ แบบ เลือก ปฏิบัติ ต่อ ผู้ พิการ มากมาย ใน สังคม และ เห็น ว่า ต้อง ทำ อะไร สัก อย่าง เพื่อ เปลี่ยน ทัศนคติ ดัง กล่าว เป้าหมาย ของ หนังสือ เล่ม นี้ คือ ส่งเสริม ให้ ผู้ พิการ ได้ รับ การ ยอม รับ ให้ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ สังคม มาก ยิ่ง ขึ้น ด้วย การ สื่อสาร ออก ไป ว่า ไม่ ว่า คน คน นั้น จะ มี สภาพ ร่างกาย อย่างไร ก็ มี สิทธิ ขั้น พื้นฐาน ที่ จะ เข้าถึง การ ศึกษา การ เรียน รู้ และ ความ ก้าวหน้า ตั้งแต่ ขวบ ปี แรก แรก ได้ อย่าง เท่าเทียม กัน"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"มอเตอร์ ไซ ค์คัน นั้น เปิด ไฟ เลี้ยว ซ้าย แต่ กลับ เลี้ยว ขวา เสีย นี่ เฮ้อ ยัง ดี ที่ บี รู มี สติ ไม่ อย่าง นั้น ได้ เกิด อุบัติเหตุ แน่ เลย"
บรื้น บรื้น!
"คราว นี้ ลูกค้า ของ บี รู กับ อัลมาคือ คุณ แม่ ตั้ง ครรภ์ เอาละ บี รู ต้อง ระมัดระวัง เป็น พิเศษ ไม่ ให้ รถ กระเด้ง กระดอน เยอะ นัก"
บรื้น บรื้น!
""แบบ นี้ กล่อง ขนม ไม่ ขยับ แน่""
บรื้น บรื้น!
"เปาะแปะ เปาะแปะ! อะไร กันเนี่ย ฝน ตก! จะ ปล่อย ให้ ขนม เปียก ไม่ ได้ นะ!"
บรื้น บรื้น!
"ตอน นี้ ขนม ทั้งหมด ปลอดภัย แล้ว แต่ บี รู ยัง กังวล เล็กน้อย ถ้า อัลมาไม่ สบาย เพราะ ตาก ฝน ล่ะ บี รู ไม่ อยาก ให้ อัลมาป่วย เลย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู ไม่ ยอม ขยับ เลย อัลมาลอง เร่ง เครื่อง ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ บี รู ก็ ยัง ไม่ ขยับ " อย่า เพิ่ง เสีย นะ บี รู! ขอร้อง ละ พวก เรา ทำได้ น่า " อัลมาปลอบ"
บรื้น บรื้น!
"บี รู แล่น ต่อ ไป ด้วย ความเร็ว พอเหมาะ ไม่ ช้า เกิน แต่ ก็ ไม่ เร็ว ไป บ รื้น บ รื้น!"
บรื้น บรื้น!
"โบต อม คิด ว่า ถ้า เธอ ทำตัว ไม่ ดี กับ ซากอร์ มัน อาจ จะ หนี ไป ก็ได้ จึง โรย พริกไทย ใส่ งวง ของ ซาก อร์เพื่อให้ มัน จาม และ จับ มด มา แหย่ ให้ มัน กลัว"
ช้างในบ้านฉัน
"เช้า วัน หนึ่ง โบต อม อยาก เก็บ ฝรั่ง ไป กินที่ โรงเรียน แต่ เก็บ ไม่ ถึง ซาก อร์จึง ยื่น งวง ขึ้น ไป เก็บ ให้"
ช้างในบ้านฉัน
"จังหวะ นั้น เอง แม่ ของ เธอ ตะโกน มา ว่า "ทำไม ลูก ไม่ ขี่ ซาก อร์ไป โรงเรียน ล่ะ""
ช้างในบ้านฉัน
"วัน หนึ่ง เพื่อน เพื่อน รู้สึก ไม่ค่อย สบาย จึง ตัดสินใจ อยู่ บ้าน แต่ ตั๊กแตน คิด ว่า ไม่ ใช่ เรื่อง ใหญ่ อะไร จึง ยัง คง ออก ไป เล่น ข้าง นอก อยู่ ดี"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“เธอ ไป ไหน มา เห รอ " ตั๊กแตน ถาม " ทำไม ไม่ มา เล่น ด้วย กัน ที่ ทุ่ง หญ้า”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้อ ฉัน ปวด ท้อง แล้ว ก็ ปวด หัว หนัก มาก เลย แทบ เดิน ไม่ ไหว แน่ะ” จิ้งหรีด โอดครวญ"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน เป็น ห่วง เพื่อน จึง บอก ว่า “เธอ อาจ จะ กิน อะไร ที่ มี พิษ เข้าไป ก็ได้ นะ ไป หา หมอ กัน เถอะ” ว่า แล้ว มัน ก็ พยุง จิ้งหรีด เดิน ไป แต่ เมื่อ ทั้ง คู่ มา ถึง แม่น้ำ จิ้งหรีด ก็ ไม่ มี แรง จะ บิน ข้าม ไป แล้ว ตั้กแตน จึง หา กิ่ง ไม้ มา พาด ทำ สะพาน ให้ แต่ พอ จิ้งหรีด เดิน ข้าม ไป มัน กลับ เสียหลัก ลื่น จน ได้"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"จิ้งหรีด ลื่น ไถล ห่าง ออก ไป กว่า เดิม “ฉัน จับ ไว้ ได้ อีก ไม่ นาน แล้ว ละ” มัน บอก"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“อ้าว ฉัน ไม่ รู้ เลย ว่าเป็น พวก เธอ " เจ้า กบ บอก " ช่วง นี้ ฉัน มอง ไม่ค่อย เห็น เท่า ไหร่น่ะ แล้ว พวก เธอ มา ทำ อะไร แถว นี้ เห รอ”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“บางที ฉัน ก็ ควร ไป หา หมอ เหมือน กัน นะ” เจ้า กบ บอก “ตา ฉัน มอง ไม่ ชัด เลย แถม ผิว ก็ มี ผื่น แดง”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"“นี่ จิ้งหรีด ฉัน ว่า สาร เคมี ที่ เธอ พ่น ใส่ พืช นั่นน่ะ ไม่ ดี ต่อ อาหาร ที่ เธอ กิน นะ ส่วน ขวด ใส่ สาร เคมี ที่ ทิ้ง ลง แม่น้ำ ก็ ทำให้ ตา กับ ผิวหนัง ของ เจ้า กบ ย่ำแย่”"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"เมื่อ จิ้งหรีด กลับ มา แข็งแรง ดี อีก ครั้ง มัน ก็ เก็บ ขยะ และ ของ เสีย ทั้งหลาย ออก จาก แม่น้ำ ลำ คลอง และ หา วิธี ใหม่ ใหม่ เพื่อ ดูแล พืช โดย ไม่ ต้อง ใช้ สาร เคมี ที่ เป็นอัน ต ราย"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"วัน หนึ่ง มิลลีบิด ตัว แล้ว บอก นับ ส์ว่า" นี่! เธอ เคย สังเกต ไหม ว่า พวก ตัวเลข กับ เส้น ต่าง ต่าง บน ด้าน ข้าง ตัว ฉัน สอง ด้าน ไม่ เหมือน กัน""
บ้านตุ๊กตา
"เก เบิลส์ได้ แต่ ถอน หายใจ และ หลุบ ตาล ง เขา สามารถ ทำ หลาย อย่าง ที่ มิลลีกับ นับ ส์ทำ ไม่ ได้ แต่ เขา ไม่ สามารถ บิด ตัว หรือ งอ ตัว ได้ เหมือน เพื่อน เพื่อน เขา จึง ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น อย่างไร"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์พยายาม ทำให้ เก เบิลส์อารมณ์ ดี ขึ้น พวก เขา ปัด กวาด เช็ด ถู กำแพง และ หลังคา ของ เกเบิลส์ มิลลีดีด กีตาร์ ส่วน นับ ส์ร้องเพลง สนุก สนุก แต่ ไม่ มี อะไร ได้ ผล"
บ้านตุ๊กตา
""ฉัน คิด ว่า เขา คง เศร้า เพราะ ไม่ รู้ ว่า ตัว เอง หน้าตา เป็น ยังไง "นับ ส์ตั้ง ข้อ สังเกต"
บ้านตุ๊กตา
"มิลลีกับ นับ ส์พา กัน กระโดด โลดเต้น ไป หา เก เบิลส์เพื่อ จะ บอก ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง นับ ส์บอก ว่า หลังคา ของ เก เบิลส์เป็น รูป สามเหลี่ยม นั่น หมายความ ว่า มี สาม ด้าน มิลลีบอก ว่า กำแพง ของ เขา เป็น รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่ เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น อยู่ ดี ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง เขา ยัง รู้สึก เศร้า เหมือน เดิม"
บ้านตุ๊กตา
"แต่ กระจก บาน นั้น เล็ก เกินไป เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น หน้าตา ของ ตัว เอง อยู่ ดี"
บ้านตุ๊กตา
""จริง ด้วย!"นับ ส์เห็น ด้วย"แต่ ฉัน ลากเส้น ตรง ไม่ เก่ง เลย""
บ้านตุ๊กตา
"หนู เริ่ม เอา เหรียญ เงิน เล็ก เล็ก น้อย น้อย มา หยอด เจ้า กระปุก ออมสิน ม้า นี้ ไม่ ว่า จะ ได้ เหรียญ จาก ที่ไหน ก็ตาม และ นี่ กลาย เป็น วิธี เก็บ เงิน ให้ ห่าง จาก มือ พี่ พุ นุ ที่ ได้ ผล ที่สุด"
กระปุกออมสิน
"พ่อ ประทับใจ ใน ตัว หนู มาก" เก่ง มาก สาว น้อย! ลูก เริ่ม รู้จัก ใช้ เจ้า กระปุก ออมสิน นี้ ให้ เป็น ประโยชน์ ต่อ ไป นี้ ไม่ ว่า ลูก จะ หยอด เท่า ไหร่ พ่อ จะ หยอด เพิ่ม ด้วย จำนวน เดียวกัน""
กระปุกออมสิน
"ที่ โรงเรียน หนู ได้ เพื่อน ใหม่ เรา นั่ง โต๊ะ เดียวกัน เธอ ชื่อว่า อนาร์กาลี " เธอ ไม่ มี พ่อ ส่วน แม่ ก็ ต้อง ทำ งาน ล้าง จาน ใน ร้าน อาหาร เธอ มา จาก ครอบครัว ยากจน " มี แต่ คน พูด เรื่อง ทำนอง นี้ เกี่ยว กับ อ นา กาลี"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
""สวัสดี จ้า ไอ รา! วัน นี้ เป็น อย่างไร บ้าง จ๊ะ? ""แล้ว คุณ เต่า ล่ะ สบาย ดี ไหม? ""พร้อม หรือ ยัง จ๊ะ? "มีค น หลาย คน ที่ ไอ รา ไม่ คุ้นเคย เข้า มา ทักทาย"
ไอราไม่กลัว
""วัน นี้ คุณ เต่า ไม่ อยาก ฉีดยา ค่ะ "ไอ ราต อบ"
ไอราไม่กลัว
"คุณ หมอบ อก ว่า เม็ดเลือด แดง ของ คุณ เต่า ลด ลง เรื่อย เรื่อย เรา จำเป็น ต้อง ให้ เม็ดเลือด แดง กับ คุณ เต่า กระบวนการ นี้ เรียก ว่าการ เปลี่ยน ถ่าย เลือด หาก ไม่ มี การ เปลี่ยน ถ่าย เลือด คุณ เต่า จะ อ่อนแอ และ ป่วย"
ไอราไม่กลัว
"หนึ่ง... สอง... สาม... สี่... ห้า... หก... เจ็ด... แปด... เก้า... สิบ! นับ ถึง แค่ สิบ ใช่ ไหม คะ? เสร็จ แล้ว ใช่ ไหม คะ? หลังจาก ผ่าน ไป เพียง สิบ วินาที คุณ เต่า ก็ ไม่ เจ็บ แล้ว"
ไอราไม่กลัว
"ว้า ว! ยอด เยี่ยม มาก คุณ เต่า ไม่ กลัว เลย ตอน นี้ ถึงคราว ของ ไอ รา แล้ว ไอ รา จะ กล้า หาญ เหมือน คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว
"เช้า วัน หนึ่ง โบ รา สังเกต เห็น ลูก โลมา ตัว หนึ่ง ติด แห มัน ดิ้น ไป ดิ้น มา ไม่ หลุด เสียที"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"แต่ แล้ว วัน หนึ่ง เจ้า ลูก โลมา ไม่ โผล่ มา ให้ เห็น โบ รา ใจเสีย และ รู้สึก เป็น ห่วง เพื่อน รัก ยิ่ง นัก โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม น้ำ ทุก วัน หวัง ว่า จะ ได้ เจอ เจ้า ลูก โลมา อีก"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"ทั้งหมด พยายาม จะ หนี แต่ โบ รา และ ฝูง โลมา กลับ ว่าย มา ติด แห พวก โลมา จน ปัญญา ไม่ รู้ จะ ทำ อย่างไร โบ รา จำ ได้ ว่า มี แก้ว วิเศษ ที่ เขา ได้ จาก ฝูงโล เขา จึง ดึง แก้ว วิเศษ นั้น ออก มา และ เริ่ม ตัด เชือก แห ทันใด นั้น ก็ มี แสง ไฟ ลุก เป็น ประกาย ตัด ร่างแห ขาด ออก จาก กัน"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก
"โบ ราก ลับ ไป ที่ ริม แม่น้ำ ด้วย หวัง ว่า จะ ได้ เจอ โลมา น้อย เพื่อน รัก แต่ เขา ไม่ เจอ โลมา เลย สัก ตัว หลังจาก ที่ พวก เขา รอด จาก แห ของ ชาว ประมง พวก มัน หาย ไป ไหน กัน หมด นะ?"
โบรากับโลมาเพื่อนยาก