PENDING
Edit word
Peer-review 🕵🏽♀📖️️️️
Contributions 👩🏽💻
0xa65d...f3e9Resources
Labeled content
EmojisImages
Videos
Storybook paragraphs containing word (116)
"กาก้า ไป ยัง หมู่บ้าน"
ร้องเพลงในสายฝน
"กาก้า ไป ยัง หมู่บ้าน ใหม่"
ร้องเพลงในสายฝน
"ใน ที่สุด น้อง ตรัง ก็ เจอ ทาง เดิน ก้อน หิน ทอด ข้าม ไป ยัง อีก ฝั่ง แม่น้ำ"
กระรอกน้อยไปโรงเรียน
"แล้ว ไงเหรอ พวก เรา ก็ มี ตา เหมือน กัน แถม ยัง มอง เห็น ใน เวลา กลางคืน ได้ ด้วย!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้วไงล่ะ เรา ก็ มี จมูก แถม ยัง สวย กว่า ของ เธอ อีก"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แหม … เจ้า หนู น้อย พวก เรา น่ะได้ยิน เสียง ที่ เธอ เอง ยัง ไม่ รู้จัก ด้วย ซ้ำ ไป!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"แล้ว เรา ยัง คำราม ได้ ด้วย"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"คง ยัง งั้น ก็ ดู น้อง ชาย ของ ฉัน สิ!"
เราต่างก็เป็นสัตว์โลก
"วัน หนึ่ง ปลา พันธุ์ ใหม่ ลักษณะ แปลก ๆ เหล่า นี้ อาจ ว่าย น้ำ ไป ยัง ที่ ไกล ๆ และ ลึก พวก มัน จะ ทำให้ เรา เห็น ถึง ความ ลับ ของ ทะเล"
ปลาใช่ไหม
"“ค่อยยังชั่ว,” โชทูคิด “มะพร้าว หล่น ลง มา ก็ ยัง ดี กว่า ช้าง หล่น ใส่ หัว!”"
เวลาเล่นสนุก
"เจ้า กบ โจ๊ก โจ๊ก มัก ง่วน อยู่ กับ การ ประดิษฐ์ สิ่ง ต่าง ๆ มัน ไม่ เคย คิด อยาก ลง เล่น น้ำ แถม ตัว ยัง ผอมแห้ง กว่าเพื่อน กบ ตัว อื่น ต่าง หัวเราะ เยาะ ที่ โจ๊ก โจ๊ก ไม่ เหมือน ใคร"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ออก เดินทาง ไป ยัง ภูเขา ไม่ นาน นัก ก็ มา ถึง แม่น้ำ กว้างใหญ่ โจ๊ก โจ๊ก จะ ข้าม ไป ได้ ยังไงนะ"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก มีค วาม สุข ที่ ได้ เดินทาง ร่วม กับ เพื่อน ใหม่ ทั้ง สาม รับ ฟัง ความ คิด ของ โจ๊ก โจ๊ก และ ไม่ เคย หัวเราะ เยาะ เลย แต่ โจ๊ก โจ๊ก ก็ ยัง เป็น ห่วง แม่ อยู่"
กบแสนฉลาด
"โจ๊ก โจ๊ก ไม่ กังวล อีก แล้ว ว่า กบ ตัว อื่น จะ มอง มัน ยังไง เพราะ รู้ ว่า ตัว เอง แตก ต่าง ใน ทาง ที่ ดี โจ๊ก โจ๊ก ช่วยเหลือ คน อื่น และ ประดิษฐ์ สิ่งของเจ๋ง ๆ ได้ "ฉัน ยัง คิด อะไร ใหม่ ๆ ได้ อีก เพียบ เลย พวก เธอ คอย ดู นะ ว่า ฉัน จะ สร้าง อะไร อีก""
กบแสนฉลาด
"ลัก กี้ ยัง คง ไม่ ตอบ"
พบกันเป็นครั้งแรก
"แต่ ก็ ยัง อยาก เป็น เพื่อน กับ ลัก กี้"
พบกันเป็นครั้งแรก
""เหมือนว่า ฉัน ยัง บิน ไม่ ได้ นะ""
พิกกี้ อยากจะบิน
"กล่อง ดินสอ อยู่ ไหนเนี่ย บน โต๊ะ ไม่ เห็น มี เลย หรือ จะ อยู่ ใต้ เตียง กล่อง ดินสอ ไม่ ได้ อยู่ ใต้ เตียง และ ใน ตู้ ก็ ไม่ มี ด้วย บี น่า หา จน ทั่ว ห้อง แต่ ก็ ยัง ไม่ เจอ"
แย่เเล้ว!
"กา ใจ ดี ไม่ จำ ยัง พูด ดี"
กาใจดี ไก่ใจดำ
"ไม่ นะ! ลูก นก ยัง บิน ไม่ เป็น"
แม่จ๋า แม่อยู่ไหน
"เมื่อ ถึง เวลา เข้า นอน จืด ยัง ไม่ ลืม สัตว์ ประหลาด ใน ที วี “สัตว์ ประหลาด จะ มา จับ จืด ไหม ตา” จอบ พูด ปลอบ ใจ น้อง “ไม่ ต้อง กลัว ถ้า มัน โผล่ มา จอบ จะ ปกป้อง เอง” ตา ห่ม ผ้า ให้ เด็ก เด็ก และ บอก “นอน เถอะ ลูก พรุ่งนี้ จะ พา ไป ซื้อ หมึก แต่ เช้า เลย”"
แสงปริศนา
"เช้า แล้ว จืด จอบ และ ตา ได้ หมึก สด สด เพิ่ง ขึ้น จาก เรือ “สัตว์ ประหลาด สี เขียว คือ แสง ไฟ จาก เรือ นั่นเอง” จืด พูด จอบ หัวเราะ “แสง เขียว เขียว ที่ เรา เห็น จาก เรือ เมื่อ คืน ไม่ เห็น น่า กลัว เลย” “สงสัย เรา จะ ดู ที วี กัน มาก เกินไป นะ จืด” จอบ บอก น้อง “ใช่ เห็น เรือ จับ หมึก ยัง นึก ว่าเป็น สัตว์ ประหลาด” จืด หัวเราะ"
แสงปริศนา
"วันแล้ววันเล่า แอบ เข้าไป ดู เจ้า เขียว ยัง อยู่ แต่ ดู ตัว ยาว"
เจ้าเขียวไปไหน
""ฉัน ไม่ ชอบ ผิว ของ ฉัน มาก มาก เลย"กิ้งก่า บ่น กับ ตัว เอง"ต้อง ทำ ยัง ไงถึง จะ มี ผิว เรียบ ลื่น แบบ สอง ตัว นั้น ได้ นะ""
ผิวสุดพิเศษของกิ้งก่าเปลี่ยนสี
"การ เดินทาง สู่ ยอด เขา เอ เวอเรสต์ไม่ ใช่ เรื่อง ง่าย เลย ต้อง ใช้ เวลา ถึง 40 วัน นิ ชา ต กับ ทีม ต้อง ปีน ขึ้น เขา กลาง อากาศ เย็น จัด และ มี หิมะ ตก ทุก ทุก วัน เธอ ต้อง ต่อสู้ กับ อันตราย มากมาย และ ประสบ อุบัติเหตุ หลาย ครั้ง ตลอด ทาง ครั้ง หนึ่ง เกิด หิมะ ถล่ม ซัด นิ ชา ตอ อก มา จาก ทีม นิ ชา ต เกือบ จะ ไม่ รอดชีวิต แต่ เธอ ยัง คง ไป ต่อ ดวงตา ของ เธอ จับ จ้อง อยู่ ที่ ยอด เขา"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"วัน ที่ 19 พฤษภาคม ปี พ. ศ.2555 นิ ชา ต มายุมดาร์ ก็ ไป ถึง ยอด เขา เอเวอเรสต์ และ เป็น สตรี คน แรก ที่ ได้ โบก ธงชาติ บัง กลา เทศ ณ จุด สูง สุด ของ โลก หลังจาก นั้น นิ ชา ต ยัง คง เป็น นัก ผจญ ภัย และ นัก สำรวจ ผู้ สนใจ ใคร่ รู้ เธอ พร้อม เสมอ ที่ จะ เล่า เรื่องราว การ ผจญ ภัย ต่าง ต่าง และ จุด ประกาย ให้ หนุ่ม สาว ตั้งเป้าหมาย ที่ ท้าทาย ให้ ชีวิต"
นิชาต มายุมดาร์ หญิงผู้พิชิตยอดเขา
"ดวง จันทร์ เคลื่อนที่ ไป ข้าง หน้า อีก ครั้ง และ หยุด อีก ครั้ง เขา ยัง อาย อยู่น่ะ"
ดวงจันทร์ขี้อาย
"เมื่อ หมด ชั่วโมง เรียน แล้ว อัญชัน ยัง คง อยู่ ใน ห้อง เรียน "หนู ตื่นเต้น ที่ จะ ได้ ทำ วิดีโอ นะ คะ" อัญชัน บอก ครู สม ศรี "แต่ มี หัวข้อ ที่ สนใจ เยอะ เกินไป ค่ะ ครู" "มี เยอะ ก็ดี แล้ว จ้ะ" ครู บอก อัญชัน "แสดง ว่า เธอ มี เรื่อง อยาก เล่า เยอะ ลอง คิด แบบ ผู้ ผลิต สื่อ ดู สิ หนู ว่า ใคร คือ ผู้ ชม ของ หนู จ๊ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"อัญชัน อยาก ให้ ตัว เอง เป็น คน คิด หัวข้อ นั้น ได้ ชบา พูด ต่อ "ตอน แรก ฉัน กังวล นะ เพราะ ไม่ มี กล้อง ถ่ายรูป แต่ แม่ บอก ว่า เรื่อง ที่ จะ นำ เสนอ สำคัญ กว่า อุปกรณ์ ฉัน เลย จะ ใช้ กล้อง มือ ถือ ของ แม่น่ะ" อัญชัน ยัง ไม่ ได้ นึกถึง การ ถ่าย วิดีโอ ด้วย ซ้ำ เธอ ต้อง รีบ คิด หัวข้อ ให้ ได้ แล้ว"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"วัน รุ่ง ขึ้น อัญชัน ยัง กังวล เรื่อง หัวข้อ ที่ จะ ใช้ ทำ วิดีโอ สั้น ใน สนาม หญ้า ของ โรงเรียน มี เหล่า นักเรียน และ คุณ ครู เล่น หมากรุก หัวเราะ และ วิ่ง ไป มา อยู่ ด้วย กัน ก่อน ชั่วโมง เรียน จะ เริ่ม อัญชัน นั่ง มอง และ นึกถึง คน สำคัญ ทุก คน ที่ เป็น ส่วน หนึ่ง ของ โรงเรียน"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
""เมื่อ คืน ฉัน กับ พ่อ ช่วย กัน วาง แผน ทำ วิดีโอ ไว้ หมด แล้ว ละ" สงกรานต์ เล่า ต่อ "เรา จด ราย ละเอียด กัน ว่า แต่ละ ตอน จะ ไป ถ่าย ที่ไหน และ ถ่าย อะไร บ้าง ฉัน จะ เริ่ม ทำ วัน นี้ แหละ" ไม่ นะ! อัญชัน ยัง ไม่ คิด เรื่อง ขั้น ตอน การ ถ่าย ทำ เลย เธอ ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เสีย ด้วย ซ้ำ"
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"บ่าย วัน นั้น ครู สม ศรี สังเกต เห็น ว่า อัญชัน ดู กังวล "หนู ต้อง จัดการ อะไร อีก หลาย อย่าง เลย ค่ะ" อัญชัน พูด "หนู ต้อง วาง แผน ถ่าย ทำ แต่ละ ฉาก ต้อง ยืม มือ ถือ ของ แม่ มา ถ่าย วิดีโอ" "หนู ต้อง ใช้ มือ ถือ นั้น ตัด ต่อ วิดีโอ ด้วย นะ" ครู สม ศรี พูด เสริม "ตัด ต่อ! เรื่อง นี้ หนู ก็ ยัง ไม่ ได้คิด เหมือน กัน แถม หนู ยัง คิด หัวข้อ ไม่ ออก เลย ค่ะ""
สาม สอง หนึ่ง แอ็คชั่น!
"แล้ว มัน ก็ เหยียด แขน ออก ไป พยายาม จะ จับ ดวง ดาว แต่ ทำ ยัง ไงก็เอื้อม ไม่ ถึง"
พรแห่งดวงดาวของเจ้ากบ
"ชาว บ้าน ต่าง เอ็นดู เจ้า นก สี รุ้ง ตัว นี้ แถม ยัง ตั้ง ชื่อ ให้ ว่า "โฉมงาม" เจ้า นก น้อย ก็ ชอบ พวก ชาว บ้าน เช่น กัน นก ตัว นี้ มัก ช่วย หา ฟืน ให้ ชาว บ้าน และ คอย เล่น กับ เด็ก เด็ก"
นกผู้กล้า
"หลังจาก ส่ง เด็กหญิง ไป ยัง ที่ ที่ ปลอดภัย โฉมงาม อยู่ ใน สภาพ อิดโรย และ ขน ยัง มี รอย ไฟ ไหม้ อีก ด้วย ชาว บ้าน พยายาม รั้ง โฉมงาม ไม่ ให้ กลับ ไป ที่ หมู่ บ้าน แต่ โฉมงาม ก็ ยัง บิน กลับ ไป เพื่อ ช่วย ตา ปรัก"
นกผู้กล้า
"ถึง กระนั้น ชาว บ้าน ก็ ยัง ดูแล โฉมงาม เป็น อย่าง ดี และ นำ อาหาร มา บำรุง ให้ โฉมงาม กลับ มา แข็งแรง อีก ครั้ง หลังจาก นั้น ไม่ นาน โฉมงาม ก็ ฟื้นตัว กลับ มา แข็งแรง ดัง เดิม"
นกผู้กล้า
"ยิ่ง ไป กว่า นั้น เจ้า นก น้อย ยัง ได้ชื่อ ใหม่ ตอน นี้ ใคร ใคร ก็ เรียก เขา ว่า "กล้า หาญ"!"
นกผู้กล้า
""ก็ ฉัน ทั้ง แข็งแรง แถม ยัง เก่ง กว่า พวก นาย ด้วย "มัน อวด เบ่ง"
ลูกหมูจอมเบ่ง
"ครอบครัว อีกา หาบ ต้น กล้า อย่าง ระมัดระวัง ไป ยัง ทุ่ง นา อีก ผืน"
ครอบครัวอีกาทำนาปลูกข้าว
""ชานู ลูก เดิน ไป โรงเรียน คน เดียว ไม่ ได้ นะ!"พ่อ บอก"ลูก ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
""ชานู หลาน จะ อุ้ม น้อง ไป สวน ไม่ ได้ นะ!"คุณ ยาย บอก"หลาน ยัง เด็ก เกินไป!""
โตไป เล็กไป
""และ ลูก ก็ ยัง เด็ก พอ จะ ขี่ คอ พ่อไงล่ะ "พ่อ บอก"
โตไป เล็กไป
""และ หลาน ก็ ยัง เด็ก พอที่ ยาย จะ เล่า นิทาน ให้ ฟังไงจ๊ะ "คุณ ยาย บอก"
โตไป เล็กไป
"คลา ร่า ยัง คง หิว อยู่"
บะหมี่จอมแสบ
"Durga Lal Shrestha เป็น กวี ชาว เนปาลที่มีชื่อ เสียง เขา เป็น ครู ภาษา เนปาลที่โรงเรียน มัธยม Kanya Mandir ใน ช่วง ปี 1950 และ 1960 และ ได้ แต่ง เพลง สร้าง แรง บันดาล ใจ ให้ เด็ก เด็ก กล้า ใช้ ภาษา แม่ เพื่อ แสดง ตัว ตน เพลง ของ เขา เป็น ที่ รู้จัก อย่าง กว้างขวาง ทั่ว ทั้ง หุบเขา กาฐ มา ณฑุ และ ชุด เพลง เด็ก ของ เขา ยัง คง ผลิต ซ้ำ และ เผยแพร่ อยู่ จนถึง ทุกวันนี้"
ลูกเจี๊ยบน้อยกับลูกเป็ดน้อย
"ลิง น้อย ยัง คง ตาม หา ต่อ ไป จน เจอ เจ้า นก กระยาง จึง ถาม ว่า" นี่ เจ้า นก กระยาง แถว นี้ มี กล้วย บ้าง ไหม""
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย เดิน ตรง ไป ยัง ดง ต้น กล้วย แล้ว มัน ก็ เห็น แม่ กำลัง หอบ กล้วย กลับ บ้าน"
ลิงน้อยกับกล้วย
"ลิง น้อย มีค วาม สุข มาก ที่ ได้ เจอ แม่ แถม ยัง ได้ กิน กล้วย แสน อร่อย ด้วย ละ"
ลิงน้อยกับกล้วย
"“แรง โน้ม ถ่วง คือ แรง ชนิด หนึ่ง ที่ ดึงดูด ทุก สิ่ง ไป ยัง ศูนย์ กลาง ของ โลก นั่น ก็ คือ เหตุผล ที่ ทำไม เรา จึง เดิน บน พื้น ดิน ได้ แทนที่จะ ลอย ขึ้น ไป”"
แรงโน้มถ่วงคืออะไรนะ ?
"สุดท้าย แล้ว ฉัน ก็ เล่า ความ ลับ ให้ เพื่อน เพื่อน ที่ โรงเรียน ฟัง ว่า กำลัง จะ มี น้อง สาว พวก เขา ดีใจ มาก และ ถาม ว่า ฉัน ตั้ง ชื่อ ให้ น้อง หรือ ยัง แต่ คุณ ครู ก็ ถาม ว่า" มายา หนู แน่ใจ เห รอ จ้ะ ว่า น้อง จะ เป็น ผู้หญิง""
อะชีล่า
"คุณ แม่ บอก ฉัน ที่ บ้าน ว่า" มายา จ๊ะ เรา ตั้ง ชื่อ น้อง ไว้ สอง ชื่อ นะ ชื่อ ผู้หญิง หนึ่ง ชื่อ และ ชื่อ ผู้ชาย หนึ่ง ชื่อ เรา ยัง ไม่ รู้ ว่า หนู จะ ได้ น้อง ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย จ้ะ" ฉัน จึง ตอบ ว่า" ไม่ ค่ะ คุณ แม่ หนู จะ ต้อง ได้ น้อง ผู้หญิง ค่ะ เรา จะ เล่น ปีน ต้นไม้ เล่น เก็บความ ลับ เล่น แต่งตัว และ ขี่ จักรยาน ด้วย กัน ค่ะ""
อะชีล่า
"ใน ประเทศเนปาล Rato Bangala Kitab กำลัง ดำเนิน การ แก้ไข ปัญหา การ ขาดแคลน หนังสือ เด็ก ซึ่ง การ ตี พิมพ์ หนังสือ ครั้ง แรก เกิด ขึ้น เมื่อ ปี ค. ศ. 1994 โดย สำนัก พิมพ์ ' Mangal Chan ' และ ได้ ดำเนิน การ เรื่อย มา เพื่อ พัฒนา หนังสือ นิทาน และ ตำรา เรียน สำหรับ เด็ก นอกจาก นั้น ยัง ตี พิมพ์ หนังสือ วรรณกรรม ทาง วัฒนธรรม ที่ เป็น ภาษา อังกฤษ และ ตำรา ต่าง ต่าง ที่ เป็น ภาษา เนปาลอีก ด้วย"
อะชีล่า
"เป้าหมาย ของ การ จัด พิมพ์ หนังสือ ครั้ง นี้ คือ การ ผลิต เนื้อหา หนังสือ ให้ สอด คลอง กับ อายุ ของ เด็ก แม้ ว่า ใน ช่วง สอง ทศวรรษ ที่ ผ่าน มา จะ มีค วาม คืบ หน้าเป็น อย่าง มาก แต่ เรา ก็ เชื่อ ว่า เรา ยัง คง มี ศักยภาพ มาก พอ ใน การ ผลิต หนังสือ เด็ก ที่ มี คุณภาพ ต่อ ไป"
อะชีล่า
""โอ๊ย! จะ ทำ ยัง ไงดีล่ะ?""
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"เจ้า สล อธ ที่ ยัง เกาะ ต้นไม้ นิ่ง ไม่ ขยับ ไป ไหน ก็ ค่อย ค่อย ค่อย ค่อย ยื่น สี วาด รูป สี ฟ้า ให้"
วันนี้ท้องฟ้าเป็นแบบไหนนะ
"ลา ร่า อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน บ้าน เมื่อ อ่าน จน ครบ หมด แล้ว เธอ จึง อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน โรงเรียน แล้ว เธอ ก็ อ่าน หนังสือ ทุก เล่ม ที่ อยู่ ใน ห้องสมุด สาธารณะ ถึง กระนั้น เธอ ก็ ยัง อยาก รู้ เพิ่ม อีก แม้ จะ นำ หนังสือ มา ทั้ง หมู่ บ้าน ก็ ยัง ไม่ เพียงพอ ที่ จะ คลาย ความ สงสัย ที่มา ก ล้น ของ ลา ร่า ได้"
เรื่องของลาร่า
""ไม่ ได้ หรอก ลูก เรา ต้อง ใช้ เงิน เก็บ ที่ มี ทั้งหมด ตอน นี้ จ่าย ค่า ซ่อม หลังคา บ้าน "แต่ ถึง อย่าง นั้น ลา ร่า ก็ ยัง มุ่ง มั่น ตั้งใจ ที่ จะ หา วิธี ซื้อ มา ให้ ได้"
เรื่องของลาร่า
"ลา ร่า ต้อน ฝูง แกะ ไป ยัง ทุ่ง หญ้า และ นั่ง ลง เฝ้า พวก มัน จาก นั้น เธอ ก็ เริ่ม หยิบ หนังสือ ขึ้น มา อ่าน เธอ รู้สึก ดื่มด่ำ กับ เรื่องราว ใน หนังสือ มาก ไม่ นาน เธอ ก็ ลืม เรื่อง เฝ้า แกะ เสีย สนิท เธอ ไม่ ได้ สังเกต เลย ว่า พวก มัน เดิน กระจัดกระจาย ไป คนละ ทิศ ละ ทาง หมด แล้ว"
เรื่องของลาร่า
"วัน ถัด มา ลา ร่า จึง ตัดสินใจ ทำ สวน เพื่อ ปลูก ผัก ไป ขาย เหมือน พ่อ ของ เธอ แต่ ผัก จะ โต เร็ว ทัน ขาย ก่อน สิ้น เดือน ที่ โทรศัพท์ มือ ถือ ยัง มี ราคา พิเศษ อยู่ ไหม นะ?"
เรื่องของลาร่า
"พอ หมด วัน ใน กล่อง ของ ลา ร่า ก็ เหลือ เพียง หัว แร ดิชที่ ติด กัน สอง ลูก เท่านั้น ที่ ยัง ขาย ไม่ ได้ ชาย คน หนึ่ง เดิน ผ่าน มา ก็ หยุด แล้ว ถาม ว่า ทำไม หัว แร ดิชสอง ลูก นี้ ถึง ติด กัน"
เรื่องของลาร่า
"ไม่ อย่าง นั้น พวก ไว รัสจะเดินทาง จาก มือ ไป ยัง จมูก ของ เธอ"
สูดน้ำมูก
"ผึ้ง ยัง บิน เสียง หึ่ง หึ่ง เพื่อ ทำ สิ่ง ที่ เกิด ประโยชน์ มาก มัน นำ เกสร จาก ดอกไม้ ดอก หนึ่ง ไป ยัง อีก ดอก หนึ่ง ไม่ ต่าง จาก บุรุษ ไปรษณีย์ ส่ง จดหมาย"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
"จาก นั้น เมื่อ ผึ้ง ตัว เดียวกัน นี้ บิน หึ่ง หึ่ง เข้า ใกล้ ดอกไม้ และ เต้น อย่าง คึกคัก การ สั่น นี้ จะ ทำให้ เกสร ร่วง ลง บน ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น จาก นั้น ผึ้ง ก็ บิน ไป ยัง ดอกไม้ ดอก อื่น อื่น โดย มัน จะ ทิ้ง เกสร ไว้ แล้ว ก็ ไป เลือก ดอกไม้ ดอก ใหม่ กระบวน นี้ ก็ ดำเนิน ต่อ ไป"
ทำไมผึ้งถึงส่งเสียงหึ่ง ๆ ขณะบิน?
""ไม่ ฉัน ยัง ไม่ เห็น หรอก แต่ ฉัน จะ ช่วย เธอ หา นะ!""
เจ้าเต่าหาบ้าน
"ถูก แล้ว หลอด ยา สี ฟัน ยัง ไม่ ได้ ถูก ประดิษฐ์ ขึ้น พวก เขา มี แต่ ขวด"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ที่ เหลือ ก็ แค่ เรื่อง ขี้ ป ระ ติ๋วใน การ หา วิธี เอา ยา สี ฟัน จาก ขวด ลง ไป อยู่ ใน หลอด ผ่าน รู เปิด เล็ก เล็ก คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด เปล่า ได้ อย่างไร? คุณ เคย โชค ร้าย แต่ เช้า ไหม เมื่อ บีบ ยา สี ฟัน มาก เกินไป ใน ช่วงสะลึมสะลืม? แล้ว ก็ เห็น ยา สี ฟัน เลอะ ทั่ว อ่าง ล้าง หน้า แล้ว ยัง มี คุณ แม่ ที่ คอย กำชับ ว่า รถ โรงเรียน จะ มา ถึง หน้า ประตู บ้าน ใน อีก ยี่สิบ นาที คุณ คง ไม่ อยาก ให้ แม่ โมโห เมื่อ มา เห็น ความ เลอะเทอะ ที่ คุณ ทำ ไว้ ใช่ ไหม? คุณ จะ เอา ยา สี ฟัน กลับ เข้าไป ใน หลอด ได้ อย่างไร ล่ะ ทีนี้? ถึง ตอน นี้ คุณ คิด ว่า ลูเซี ยสกับ พ่อ ของ เขา ใช้ อะไร ช่วย กรอก ยา สี ฟัน เข้าไป ใน หลอด? ที่ แคะ หู? ช้อน เล็ก จิ๋ว? ไม้ จิ้ม ฟัน?"
ยาสีฟันเข้าไปในหลอดได้อย่างไร
"ใน ตอน นั้น คางคก ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น เหมือนกับ กบ ถ้า ไม่ มี น้ำ ผิว ของ พวก เขา จะ แห้ง เกินไป"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"แต่ เจ้า คางคก ม้อด ยัง คง อยาก รู้ อยาก เห็น " ฉัน จะ ต้อง ออก ไป ค้น หา ฉัน จะ ต้อง ออก จาก ป่า " คางคก ม้อด พูด"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
""สวัสดี ฉัน กำลัง เดินทาง ไป ผจญ ภัย ยัง ดิน แดน ที่ แห้งผาก เธอ จะ บอก อะไร ฉัน ได้ บ้าง ไหม? "ม้อด ถาม"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ รู้ ว่า จะ ไป ไหน เปลว ไฟ เริ่ม แผด เผา หลัง ของ เธอ ทันใด นั้น เจ้า คางคก น้อย ก็ พลัน นัก ถึง แอ่ง น้ำ ที่ เธอ พบ กับ กิ้งก่า เธอ จึง หลับตา แน่น กลั้น หายใจ และ กระโดด สูง มุ่ง ไป ยัง ทิศทาง ของ แอ่ง น้ำ นั้น"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ม้อด ไม่ อยาก ผจญ ภัย อีก ต่อ ไป แล้ว เธอ อยาก จะ กลับ บ้าน แต่ เธอ ไม่ รู้ ทาง กลับ ไป ยัง แม่น้ำ ของ เธอ ใน ป่า"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"ส่วน กบ ยัง มี ผิว ที่ เปียก ลื่น และ จะ ต้อง อยู่ ใน บริเวณ ที่ เปียก แฉะ เสมอ"
คางคกน้อยที่ชื่อม้อด
"กระทั่ง เมื่อ เรา ปลงใจ แล้ว ว่าการ ดำ น้ำ คง จบ ลง แค่ นี้ เรา ยัง ได้ เห็น พะยูน กิน หญ้า ทะเล ด้วย"
ดำน้ำ!
"ปะการัง เป็น ทั้ง พืช และ สัตว์ สาหร่าย เล็ก เล็ก หลาย พัน ตัว อาศัย อยู่ ภายใน ปะการัง และ ยัง ให้ พลังงาน ช่วย ให้ พวก มัน เจริญ เติบโต ป ระกา รัง มี โครงสร้าง ภายนอก ที่ แข็ง และ เติบโต เป็น รูป ทรง ต่าง ต่าง"
ดำน้ำ!
"พะยูน เป็น สัตว์ ทะเล ที่ เลี้ยง ลูก ด้วย นม และ กิน แต่ พืช เป็น อาหาร อาหาร โปรด คือ หญ้า ทะเล มัน กิน ด้วย จมูก รูป ทรง พิเศษ พะยูน ยัง มี อีก ชื่อ หนึ่ง คือ" วัวทะเล""
ดำน้ำ!
"ขึ้น เรือ ไม่ รอ ช้า เรือ จ้าง แล่น ฉิว ลม ปลิว ปะทะ หน้า ลัดเลาะ หมู่ บ้าน ผ้าขาวม้า เห็น ภูผา ดู บู้บี้ ยิน เสียง ดนตรีตะหลุ่มตุ่มโป๊ะ บ่าย แล้ว ก็ ยัง ร้อน ชะมัด เหม่อ มอง นก เงือก นก เต้น สี และ อีกา สมเสร็จ พึมพำ นึก ฝัน ไป ว่า ถ้า ได้ แช่ น้ำ กับ หมู่ ปลา ต้อง ชื่น ใจ เป็น ที่สุด"
ทำไมมันร้อนอย่างนี้นะ
"วัน รุ่ง ขึ้น บอ ดัง ตื่น แต่ เช้า เธอ หุง ข้าว และ คอย ระวัง อย่าง ดี ข้าว ไม่ ไหม้ และ สุก กำลังดี มี กลิ่น หอม ของ ใบ เตย ที่ บอ ดัง ใส่ ลง ไป หุง ด้วย บอ ดัง ยัง ช่วย แม่ ของ เธอ ทำ ไข่เจียว ใส่ มะเขือ ยาว ด้วย"
บอดังหุงข้าว
"คิมิเศร้า มาก แถม ยัง เริ่ม หิว แล้วด้วย"
เราจับมือกัน
"กบ ตัว อื่น อื่น หัวเราะ เยาะ พร อม “ฮ่า ฮ่า! นาย จะ ไป ที่ นั่น ได้ ยัง ไงกัน?” กบ ตัว หนึ่ง พูด ขึ้น"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"พร อม จึง ก้าว เดิน อย่าง กระตือรือร้น ขึ้น ไป ยัง ท้อง ฟ้า"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"“หนึ่ง สอง หนึ่ง สอง” พร อม หายใจ ฟืดฟาด ขณะ ที่ เขา ปีน ขึ้น แต่ วงกลม สี น้ำเงิน ก็ ยัง คง อยู่ ไกล ออก ไป"
เดินทางตามหาวงกลมสีฟ้า
"บ รื๋อ... ถึง ฤดู ใบไม้ ร่วง แล้ว ลม หนาว พัด แรง เหลือเกิน! ถึง เวลา ที่ ฝูง นก คีรีบูน จะ ต้อง บิน หนี ไป ยัง ทิศ ใต้ ที่ อุ่น สบาย แล้ว"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แม่น กบ อก ว่า ไม่ ต้อง กลัว เพราะ ถ้า บิน ตาม แม่ ก็ จะ ไม่ หลง ฝูง และ ยัง สอน ให้ ร้องเพลง ช่วย จำ ทิศทาง ด้วย"
โบยบินสู่ทิศใต้
"แสง สี ส้ม บน ท้อง เริ่ม จาง ลง แล้ว แต่ เจ้า คีรีบูน น้อย ยัง จำ ไม่ ได้"
โบยบินสู่ทิศใต้
"จำ ได้ ว่า เพลง ยัง ไม่ จบ นี่ นา"
โบยบินสู่ทิศใต้
"และ ริ โอ ยัง ได้ จับ เชือก บังคับ ม้า อีก ด้วย"
ริโออยากนั่งรถม้า
"ดี ลาวา ร์รู้ ว่า เป้ ใบ ใหญ่ พวก นี้ มีค วาม ลับ ซ่อน อยู่ มากมาย และ ยัง รู้ ด้วยว่า ความ ลับ ไม่ จำเป็น ต้อง เป็น เรื่อง สนุก น่า ตื่นเต้น เสมอ ไป วัน นี้ ดี ลาวา ร์กับ เพื่อน เพื่อน มา เล่น กัน ที่ ใต้ ต้น ไทร ใหญ่ ซึ่ง เป็น ที่ ประจำ ที่ เขา กับ เพื่อน เพื่อน มัก มา เล่น ดีด ลูกแก้ว และ ไม้หึ่ง กัน"
ผู้พิทักษ์ความฝัน
""นี่ รอ ด้วย สิ! "โนรา ตะโกน แต่ เพื่อน ทั้ง สอง ยัง คง วิ่ง ห่าง ออก ไป เรื่อย เรื่อย"
เด็กหญิงตะเกียง
"ถ้า หมู่ บ้าน ของ พวก เขา มี ไฟฟ้า จะ ดี แค่ ไหน นะ แล้ว ยัง มี วิธี อื่น อีก ไหม ที่ จะ ทำให้ ทาง เดิน มี แสงสว่าง ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"ถึง อย่าง นั้น กลับ มี ลม แรง พัด เปลว ไฟ คบเพลิง ให้ ส่าย ไหว ไป มา และ ยัง มี ฟ้าผ่า อยู่ ไกล ไกล อีก ด้วย"
เด็กหญิงตะเกียง
"สำเร็จ! แม้ ว่า จะ มี ลม พัด แต่ เปลว ไฟ ใน ตะเกียง ยัง คง ติด อยู่"
เด็กหญิงตะเกียง
"โนรา ลอง ใช้ กระป๋อง ดู บ้าง ไม่ ได้ แฮะ กระป๋อง บัง ตะเกียง มิด จน ไม่ มี แสง ออก มา เลย แถม ไฟ ยัง ค่อย ค่อย ดับ ลง ด้วย โนรา มอง รอบ ตัว อีก ครั้ง เพื่อ หา อย่าง อื่น ที่ จะ เอา มา ใช้ได้"
เด็กหญิงตะเกียง
"เจ้า เมา โดน จับ ใส่ ส่าหรี สี แดง แถม บน หน้าผาก ยัง มี แต้ม จุด สี แดง แต้ม ไว้ มัน โดน กรีด ตา และ ประแป้ง ตรง แก้ม ด้วย มิม น้อง สาว ของ แมมโด จับ เจ้า เมา มา แต่งตัว เล่น นั่นเอง เจ้า เมา แทบ กลั้น น้ำตา ไว้ ไม่ อยู่"
แมวสามสหาย
"อู ยัง ก้าช่ว ยวัด ตัว ทั้ง คู่ เพื่อ ตัด ชุดฮีโร่ให้"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ขณะ ที่ อู ยัง ก้าตัด เย็บ ชุด อยู่ เด็กชาย ทั้ง สอง ก็ ช่วย กัน คิด ว่า จะ ทำ อะไร ให้ ผู้คน มีค วาม สุข ได้ บ้าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ตอน ที่ เด็กชาย ทั้ง สอง แจก สร้อย ข้อ มือ ใกล้ เสร็จ เพื่อน เพื่อน ก็ ขอ สร้อย ข้อ มือ เพิ่ม เพื่อ เก็บ ไว้ ให้ เพื่อน ที่ ไม่ ได้ มา เรียน วัน นี้ ด้วย ซึ่ง ก็ คือ ทู ลู่ กับ มังคัช นั่นเอง ทั้ง สอง เกือบ จะ หลุด หัวเราะ ลั่น แต่ ยัง เก็บ อาการ ไว้ ได้ แล้ว ฝาก สร้อย ข้อ มือ อีก สอง เส้น ไว้ ที่ คุณ ครู"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ระหว่าง ทาง กลับ บ้าน พวก เขา เล่า เรื่อง แสน ตื่นเต้น ใน ห้อง เรียน ให้ อู ยัง ก้าฟัง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าขับร ถ พา พวก เขา ไป ที่ โรง พยาบาล เด็ก ทู ลู่ ตื่นเต้น มาก เขา กระโดด ข้าม ธรณีประตู ไป แบบ สบาย สบาย"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้ายิ้มอ ย่าง ภูมิใจ ขณะ มอง ซูเปอ ร์ฮีโร่ทั้ง สอง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"ขณะ ออก จาก โรง พยาบาล เด็กชาย ทั้ง สอง มีค วาม สุข มาก จน ยิ้ม กว้าง พวก เขา ขอบคุณ อู ยัง ก้าที่คอย ช่วยเหลือ ทุก อย่าง"
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
"อู ยัง ก้าตอบ ว่า" ยินดี มาก มาก เลย จ้ะ ฮีโร่ของ พี่! เด็ก เด็ก มีค วาม สุข กัน มาก ที่ ได้ เจอ พวก เธอ และ พี่ ก็ ภูมิใจ ใน ตัว พวก เธอ มาก ที่ เอา ความ สุข และ ความ หวัง มา ให้ เด็ก เด็ก""
ฮีโร่ตัวจริงเสียงจริง
""สวัสดี ครับ ทุก คัน เป็น ยัง ไงกัน บ้าง "บี รู ทักทาย รถ คัน อื่น อื่น อย่าง สุภาพ"
บรื้น บรื้น!
"มอเตอร์ ไซ ค์คัน นั้น เปิด ไฟ เลี้ยว ซ้าย แต่ กลับ เลี้ยว ขวา เสีย นี่ เฮ้อ ยัง ดี ที่ บี รู มี สติ ไม่ อย่าง นั้น ได้ เกิด อุบัติเหตุ แน่ เลย"
บรื้น บรื้น!
"ตอน นี้ ขนม ทั้งหมด ปลอดภัย แล้ว แต่ บี รู ยัง กังวล เล็กน้อย ถ้า อัลมาไม่ สบาย เพราะ ตาก ฝน ล่ะ บี รู ไม่ อยาก ให้ อัลมาป่วย เลย"
บรื้น บรื้น!
"บี รู ไม่ ยอม ขยับ เลย อัลมาลอง เร่ง เครื่อง ครั้ง แล้ว ครั้ง เล่า แต่ บี รู ก็ ยัง ไม่ ขยับ " อย่า เพิ่ง เสีย นะ บี รู! ขอร้อง ละ พวก เรา ทำได้ น่า " อัลมาปลอบ"
บรื้น บรื้น!
"วัน หนึ่ง เพื่อน เพื่อน รู้สึก ไม่ค่อย สบาย จึง ตัดสินใจ อยู่ บ้าน แต่ ตั๊กแตน คิด ว่า ไม่ ใช่ เรื่อง ใหญ่ อะไร จึง ยัง คง ออก ไป เล่น ข้าง นอก อยู่ ดี"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"แต่ วัน รุ่ง ขึ้น เพื่อน เพื่อน ของ ตั๊กแตน ก็ ยัง ไม่ ออก มา ที่ ทุ่ง หญ้า ตั๊กแตน มอง หา จน ทั่ว ก็ ไม่ เจอ จึง ตัดสินใจ บิน กลับ บ้าน ไป ตามลำพัง"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"ตั๊กแตน คิด ว่า จะ หยุด ทักทาย เจ้า จิ้งหรีด สัก หน่อย แต่ ยัง โกรธ ที่ จิ้งหรีด ไม่ มา เล่น ด้วย กัน มัน จึง บิน ต่อ ไป"
ตั๊กแตนกล้าพูด
"มิลลีกับ นับ ส์พา กัน กระโดด โลดเต้น ไป หา เก เบิลส์เพื่อ จะ บอก ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง นับ ส์บอก ว่า หลังคา ของ เก เบิลส์เป็น รูป สามเหลี่ยม นั่น หมายความ ว่า มี สาม ด้าน มิลลีบอก ว่า กำแพง ของ เขา เป็น รูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า กับ สี่เหลี่ยมจัตุรัส แต่ เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น อยู่ ดี ว่า เขา หน้าตา เป็น ยังไง เขา ยัง รู้สึก เศร้า เหมือน เดิม"
บ้านตุ๊กตา
"แต่ กระจก บาน นั้น เล็ก เกินไป เก เบิลส์ก็ ยัง ไม่ เห็น หน้าตา ของ ตัว เอง อยู่ ดี"
บ้านตุ๊กตา
"พ่อ อยาก ให้ พุ นุ ลูก สาว คน โต รู้จัก ประหยัด อดออม พ่อ จึง ให้ เงิน เธอ จำนวน หนึ่ง แล้ว บอก ให้ ไป ซื้อ กระปุก ออมสิน แต่ พุ นุ กลับ เอา ไป ใช้ จ่าย สุรุ่ยสุร่าย ซื้อ ของ ปรนเปรอ ตน เอง แล้ว ยัง มี นิสัย หน้าใหญ่ใจโต ชอบ เลี้ยง เพื่อน อีก ด้วย อย่าง นี้ แล้ว เธอ จะ ออม เงิน ได้ อย่างไร กัน"
กระปุกออมสิน
"แม้ โรงเรียน จะ เปิด เทอม มา หนึ่ง สัปดาห์ เต็ม แล้ว หนู ก็ ยัง ไม่ มี ชุด นักเรียน ใหม่ เพราะว่า หนู เพิ่ง ย้าย เข้า มา แต่ ทำไม อนาร์กาลี ถึง ยัง ไม่ ใส่ ชุด นักเรียน เหมือน กัน ล่ะ ส่ง สัยชุด ของ เธอ คง ยัง อยู่ กับ ร้าน ตัด ชุด นักเรียน เหมือนกับ ชุด หนู ก็ เป็นได้"
กระปุกออมสิน
"แต่ ใน สัปดาห์ ถัด มา อนาร์กาลี ก็ ยัง ใส่ ชุด เก่า ชุด เดิม"
กระปุกออมสิน
""ชุด นักเรียน ของ เธอ ก็ ยัง ตัด ไม่ เสร็จ เห รอ "หนู ถาม อนาร์กาลี แต่ เธอ กลับ ตอบ คำ ถาม ด้วย ความ เงียบ ปรากฏ ว่า ว่า บ้าน ของ เธอ ไม่ มี เงิน จะ ซื้อ ชุด นักเรียน ให้"
กระปุกออมสิน
""สวัสดี จ้า ไอ รา! วัน นี้ เป็น อย่างไร บ้าง จ๊ะ? ""แล้ว คุณ เต่า ล่ะ สบาย ดี ไหม? ""พร้อม หรือ ยัง จ๊ะ? "มีค น หลาย คน ที่ ไอ รา ไม่ คุ้นเคย เข้า มา ทักทาย"
ไอราไม่กลัว
"แต่ คุณ หมอ ก็ ยัง ยืนยัน ที่ จะ ตรวจ ร่างกาย คุณ เต่า"
ไอราไม่กลัว